secesjonista

No to nie bardzo rozumiem sens wypowiedzi: "Nie pochodzę z projektu Lebensraum", bo z niego nie za bardzo można w jakikolwiek sposób "pochodzić".

Dwa węże... woda w Australii jest w niektórych regionach nader cennym dobrem, Aborygeni wierzą, że tęczowy wąż Akurra opiekuje się głównie wodą i przynosi zbawienny deszcz. Drugim "dobrym" wężem jest Minia (wierzenia z północnej Afryki), który się dla nas "poświęcił" (choć może niezbyt chętnie ), to jego ciało stwórca pociął na siedem części z których stworzył wszechświat w którym mogliśmy zaistnieć. /za: K. Barszcz, M. Kupczyńska, M. Wąsowicz "Zwierzę - źródło inspiracji w różnych kulturach", w; "Dawna medycyna i weterynaria. Pacjent" red. M.Z. Felsmanna, J. Szarka, M. Felsmann/

Tak w kwestii formalnej: fejszter myli pojęcie Lebensraum z projektem Lebensborn (: Lebensborn eingetragener Verein).

To była długa droga i niezakończona pełnym sukcesem - Fritz Kolbe nie dostał pracy w nowym Ministerstwie, dopiero w 2004 roku został uhonorowany wspomnianą izbą. Jakie to problemy stawały (stawiano) przed nim i z jakich powodów? Czy postępowanie w jego sprawie było przykładem szerszej i świadomej reakcji administracji MSZ i szeregu polityków, czy tylko "wypadkiem przy pracy"?

Czytałem i posiadam, teraz szukam więcej materiałów...

Kilka dodatkowych publikacji: A. Roćko "'Honor nader czczony' – o wpływie wojen, żywiołów, niepokojów na postawy Sarmatów w czasach saskich", w: "Między barokiem a oświeceniem. Wojny i niepokoje czasów saskich", red. K. Stasiewicz i S. Achremczyk "Między Barokiem a Oświeceniem – Sarmacki konterfekt", red. S. Achremczyk S. Roszak "Archiwa sarmackiej pamięci. Funkcje i znaczenie rękopiśmiennych ksiąg silva rerum w kulturze Rzeczypospolitej XVIII wieku" J. Dygdała "Sarmata Oświecony – życie i poglądy polityczno-pedagogiczne ostatniego wojewody chełmińskiego Franciszka Stanisława Czapskiego", w: "Oświecenie: kultura i myśl", pod red. J. Platta, "Prace Historycznoliterackie", nr 17, Uniwersytet Gdański 1995/wyd. 1996 D. Dolański "Zachód w polskiej myśli historycznej czasów saskich. Nurt sarmacko-teologiczny" B. Czwórnóg-Jadczak "Sarmacja oświecona na Podlasiu na przełomie XVIII i XIX wieku", w: "Ziemiaństwo na Lubelszczyźnie" Materiały II sesji naukowej zorganizowanej w Muzeum Zamoyskich w Kozłówce 22 - 24 maja 2002, red. R. Maliszewska M. Parkitny "Oświecenie sarmackie; próg nowoczesności w Polsce?", w: "Polonistyka w przebudowie. Literaturoznawstwo; wiedza o języku; wiedza o kulturze; edukacja", Zjazd Polonistów, Kraków, 22-25 września 2004, Kraków 2005, t. 2 T. Chachulski "Sarmacka i oświeceniowa literatura, kultura, wizja świata w programach edukacyjnych", w: "Polonistyka w przebudowie..." A. Poniński "Sarmatydes seu Satyrae/ Sarmatydy albo satyry" red. nauk. M. Górska, wstęp i przypisy M. Skrzypek, tł. A. Mączyńska-Dilis K. Maliszewski "Między tradycją narodową a dziedzictwem europejskim. Kilka uwag o staropolskim Sarmatyzmie", w: "Między Lwowem a Wrocławiem. Księga Jubileuszowa Profesora Krystyna Matwijowskiego", red. B. Rok, J. Maroń M. Cieński "Rej, Krasicki i ziemiańska utopia. Pytania o ciągłość sarmatyzmu", w: "Mikołaj Rej w pięćsetlecie urodzin. Studia literaturoznawcze", red. J. Sokolski, M. Cieński, A. Kochan.

Ludy stepowe znają deski wystarczy przyjrzeć się konstrukcji mongolskiej jurty.

Kołłątaj popełnił tekst o snach, co akurat nie jest niczym dziwnym dla jego epoki. W liryce porozbiorowej motywy oniryczne były częste, odnajdujemy "sny" choćby u Cypriana Godebskiego, Jana Pawła Woronicza, Juliana Ursyna Niemcewicza czy u późniejszego Mariana Morelowskiego. To co wyróżnia tekst Kołłątaja to bodajże pierwsza polska próba opisu snu, który to opis autor stara się pozbawić konotacji religijnych czy astrologicznych. Tekst pt. "Nad snami, czyli Nad marzeniami nocnymi moje uwagi, w Josefstadzie, dnia 8 i 9 sierpnia 1796" został wydany przez Collegium Columbinum w serii Biblioteka Badań nad Oświeceniem, nr 1, Kraków 2007.

Dodać można stosowną pozycję: "Polski Grand Tour w XVIII i początkach XIX wieku", red. A. Roćko.

Taka ciekawostka, Komisja a dokładniej Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych poszukiwało odpowiedniego podręcznika do logiki. Co prawda był już podręcznik pióra pijara Kazimierza Narbutta ale; jak napisał Tadeusz Kotarbiński; nie był on zdaniem członków Towarzystwa odpowiedni, a to z racji tego, że nadto był przepełniony "dysputami mniszymi". Rozpisano zatem międzynarodowy konkurs, atoli Towarzystwu nie przypadł do gustu żaden z sześciu nadesłanych projektów. O wyborze autora zadecydował przypadek. W jednej z nadesłanych prac znalazł się wyjątek z pism Etienne Bonnot de Condillaca, o tym że; złe nauczanie gorsze jest od braku nauczania. Zatem postanowiono się zwrócić właśnie do niego. Pierwsze streszczenie nadesłanego testu przedstawiono na posiedzeniu Towarzystwa w 1779 r., trudu tłumaczenia podjął się Ignacy Potocki, ale tej pracy nie ukończył. "Logikę..." przetłumaczył benedyktyn Dionizy Bugajewicz, proboszcz w Starym Gostyniu, ale jak zauważa Kotarbiński przekład ten był "dość chropawy stylistycznie". /szerzej: T. Kotarbiński "'Logika' Condillaca. W związku z reedycją", "Myśl Filozoficzna", 4(6), Warszawa 1952/ "Do powszechnego obiegu wszedł dopiero przekład Jana Znosko, wydany drukiem w 1802 roku, więc w 8 lat po zaprzestaniu działalności Komisji Edukacji Narodowej". /B. Tonacki "Filozoficzne podstawy działalności Komisji Edukacji Narodowej. Przykład działalności", "Czasopismo Filozoficzne", nr 1, wrzesień 2006, s. 48/ I takie pytanie à propos powyższego, czy często Towarzystwo organizowało podobne międzynarodowe konkursy?

A bo to jedną? Wspomnieć można budowę komunizmu...

I takie zestawienie, sporządzone przez inż. Mańkowskiego z Wydziału Technicznego warszawskiego Magistratu, pokazujące stan ulic: "Na zasadzie dokonanych ostatnio badań i pomiarów istnieje w Warszawie w śródmieściu 93.990 m. b.=811.640 m. kw. ulic zabrukowanych kamieniem polnym, z których 64.130 m. b.=513.040 m. kw. należy zabrukować asfaltem na posadzie betonowej, a 29.860 m. b. =298.600 m. kw. jako arterje o ciężkim i intensywnym ruchu kołowym należy zabrukować kostką rzędową na betonie. Poza tem istnieje jeszcze 18100 m. m. = 172000 m. kw. bruków drewnianych, które należy zamienić na asfalt (...) Drugie zadanie niemniej ważne — jest zabrukowanie kostką rzędową na piasku głównych arteryj wyjazdowych z Warszawy, zabrukowanych obecnie kamieniem polnym. Tych ulic jest 28.640 m. b. 286,400 m. kw. (...) Trzecie zadanie jest — zabrukowanie ulic na przedmieściach: Obecnie istnieje 426 ulic niezabrukowanych, ogólnej długości 190130 m. b. o powierzchni jezdni 190130 X 7 = 1.330.910 m. kw.". /"Sprawa zabrukowania ulic w Warszawie", "Przegląd Budowlany", R. 1, z. 7, 31 sierpnia 1929, s. 256/

To może bardziej tradycyjna metoda czyli przeliczanie na cenę żyta, wciąż się ją stosuje. (rok - średni kurs dolara / światowa cena uncji złota w USD z 31 grudnia / przeciętna cena 1 q) 1946 - 100 zł / 38,3 $ / 1544 zł 1947 - 250 zł / 43,0 $ / 3051 zł 1948 - 400 zł / 42,0 $ / 2024 zł 1949 - 400 zł / 40,5 $ / 2024 zł 1950 - 400 zł / 40,3 $ / 60,90 zł 1951 - 4 zł / 40,0 $ / 60,50 zł 1952 - 4 zł / 38,7 $ / 60,66 zł 1953 - 4 zł / 35,5 $ / 57,64 zł 1954 - 4 zł / 35,3 $ / 61,69 zł 1955 - 4 zł / 35,2 $ / 62 zł Dla lat 1946 i 1947 są to średnie roczne ceny miejscowe płacone rolnikom. Dla lat 1948 i 1949 podane są ceny miejscowe żyta płacone rolnikom przez Polskie Zakłady Zbożowe w roku gospodarczym 1948/49 (Rocznik Statystyczny 1949, s. 124). Dla lat 1952–1971 podane są ceny żyta w ramach dostaw obowiązkowych, dla lat 1972–1982 – ceny kontraktowane. Od 1983 r. są to przeciętne ceny skupu. /M. Kłusek "Zasady przeliczania...", tab. 4, s. 107/

deska - desk (biurko, pulpit) brzeg - berg (góra, TerT) tysiąc - thousand (?) cętka - cent (moneta, kentum - sto) "Protosłowiańskie zapożyczenia z gockiego". Według czyich badań językoznawczych?

Ponoć na skrzyżowaniu Alei Jerozolimskich i ulicy Marszałkowskiej w 1926 roku, a wzbudzana przez pieszych w 1967 r. na ul. Grójeckiej.

A ja jasno i rzeczowo uprzedzam, że kolejne wpisy nie związane tematyka pomocy unijnej będą usuwane. secesjonista

Warto zajrzeć do: R. Mazo Karras "Common Women: Prostitution and Sexuality in Medieval England" "Handbook of Medieval Sexuality" ed. Vern L. Bullough, James Brundage (do przejrzenia na googlebooks).

Ch. de la Maziere "Marzyciel w hełmie - Francuz w Waffen SS" G. Sajer "Zapomniany Żołnierz" T. Erenberger "Wspomnienia Niemieckiego Snajpera" Ch. Alexander, M. Kunze "Piekło na froncie wschodnim. Dzienniki niemieckiego żołnierza 1941-1943" B. Dobrski "Byłem żołnierzem Wehrmachtu" A. Wacker "Snajper na froncie wschodnim" W. Grossman "Na szlaku bojowym Armii Czerwonej 1941 - 1945" oprac. A. Beevor i L. Winogradowa H. Brunnegger "Kto sieje wiatr... Opowieść żołnierza Dywizji SS 'Totenkopf'" H. Metelmann "Przez piekło dla Hitlera'.

Połączyłem temat stworzony przez covo z już istniejącym, starszym tematem. secesjonista Dwie strony medalu: A. Drabkin "Przeciw Panterom i Tygrysom. Wspomnienia czołgistów walczących na T-34" O. Carius "Tygrysy w błocie. Wspomnienia niemieckiego czołgisty z frontu wschodniego".

Dodajmy, że niektórzy wyżsi hierarchowie starokatoliccy ustąpili ze swych stanowisk bądź wystąpili ze swych kościołów, kiedy te podjęły decyzję o zniesieniu celibatu. Co do Honoriusza, to znalazłem takiej nader "polityczne" objaśnienie: "Tak więc prawdą jest, że Sobór VI potępił Honoriusza papieża jako heretyka, ale to jest prawdą tylko ze stanowiska historycznego, bo w ciągu sesji i w aklamacjach sobór ten użył wolności jaka mu służyła, lecz prawdziwy Sobór VI, w formie kanonicznej, a zatem prawnie i dogmatycznie obowiązujący, to jest taki jakim go zatwierdzenie papieskie uczyniło, i jakiemu od wiernych należy się poszanowanie, dotknął Honoriusza jako nie dość dbałego stróża depozytu wiary, ale nie jako zwolennika herezji. A więc Honoriusz nie pobłądził w nauczaniu Kościoła, ani jako papież ex cathedra, ani jako doktor prywatny, ale uchybił tylko jako nietrafny administrator, jako stróż nieprzezorny, jako człowiek nie dość oględny, pomimo całej ostrożności, z jaką się w liście do Sergiusza wyraża". /S. Kokoszka "Zawartość problemowa traktatu św. Tomasza De unione Verbi incarnati", praca magisterska pod kierunkiem dr A. Górniaka, Instytut Filozofii UW, cyt. za: "Przegląd Katolicki", 1870 r. z dnia 16 Czerwca, Warszawa, Nr 24, s. 15/

Tak od "Sasa do lasa": B. Cichecki "Z Kalisza do Krakowa. Wspomnienia z lat 1939-1945" (wspomnienia młodego chłopaka) K. Lanckorońska "Wspomnienia wojenne" M. Walewska "W cieniu ustawy o reformie rolnej. Wspomnienia 1944-1945" "Wspomnienia farmaceutów z lat 1939-1945" oprac. W.W. Głowacki Z. Szpil "Dobra pamięć" S. Gombiński "Wspomnienia policjanta z warszawskiego getta" F. Banaś "Moje wspomnienia" (wspomnienia szeregowego policjanta) A. Majewski "Wojna, ludzie i medycyna" (wspomnienia chirurga) A. Ronikier "Pamiętniki 1939-1945" (pamiętnik prezesa RGO) J.M. Kirchmayer "Pamiętniki" No i tu: forum.historia.org.pl - " Wspomnienia żołnierzy i partyzantów"

Jak rozumiem chodzi o wspomnienia "szarych" ludzi a nie przywódców politycznych czy wysokiej rangi oficerów?

Kilka przykładów (włącznie z tą wspomnianą cytryną) zaprezentowano na łamach "Pulsu Uczelni" (R. III, nr 3 (7), 2009; dostępny w sieci) Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w Opolu, w artykule "Antykoncepcja w starożytności i średniowieczu" dr. Janusza Kubickiego.

Z literatury można wspomnieć bibliografię podaną w pracy Małgorzaty Dąbrowskiej pt.: "Łacinniczki nad Bosforem. Małżeństwa bizantyjsko-łacińskie w cesarskiej rodzinie Paleologów (XIII-XV w.)". /dostępny w sieci/

Z tego co wiem to secesjonista zdaje sobie sprawę, że niektórzy nadużywają reguły forum i oczekują gotowca, atoli secesjonista wychodzi z założenia, że niektórzy mogą skorzystać na tego typu zestawach bibliograficznych i jeszcze je powiększyć poprzez "wkład własny". Zatem, w dobrzej wierze, jak mam okazję to w tego typu poszukiwaniach będę pomagał, niezależnie czy skorzysta z tego potencjalny "darmozjad" czy osoba która ma rzeczywiście kłopoty z przeglądaniem pewnych zasobów. Moje podejście - jest moją sprawą, z tego co pamiętam to wielu z nas pisało w dziale pomoc poszukując jakichś materiałów i nie widzę z tym problemu. Czasem zwykła pomoc z bazą bibliograficzną sprawia, że ktoś czasem napisze coś na tym forum i to jest wartość dodana, vide: dwie Panie/Panny E.