secesjonista

W zasadzie to: "Kitab at-tasrif li-man adżiza an at-talif", co na ogół tłumaczone jest jako: "Przystosowanie wiedzy medycznej dla osoby, która nie potrafi tego samodzielnie". Samej chirurgii poświęcony był ostatni tom tego dzieła. Ciekawy dziełem jest "Al Omdah fi sina'at al jiraht" Ibn al-Kuffy (ucznia Ibn an-Nafisa i Ibn Abi Usajbi'a autora "Kitab ujun al-anba fi tabakat al-atibba"), o ile większość pism arabskich o medycynie miało charakter ogólny, to poświęcone było wyłącznie chirurgii. Wspomniany Ibn an-Nafis był autorem "Szarh taszrih al-Kanun" będący komentarzem do opisów anatomicznych Ibn Siny, z tego dzieła znany jest pierwszy opis małego obiegu płucnego, który co ciekawe powstał nie tyle na obserwacjach anatomicznych a na podstawie samego rozumowania. Arabscy medycy podobnież jak ich późniejszy chrześcijańscy koledzy po fachu borykali się z podobnym problemem, teolodzy muzułmańscy nieprzychylnie zapatrywali się na sekcje zwłok, Ibn Sin miał ich dokonywać potajemnie, podobno nestorianin Juhanna Ibn Masawajha, którego ojciec był lekarzem w Dżundiszapurze, sprowadzał do celów badań anatomicznych sprowadzać małpy z Nubii. Zasadniczo w zakresie anatomii arabscy medycy opierali się na pracach Galena wnosząc do jego spuścizny jedynie niewielkie poprawki, choćby Abd al-Latif-al-Baghdadi, który był świadkiem klęski głodu w Egipicie, co pozwoliło mu dokonać szeregu obserwacji, na podstawie których skorygował opisy Galena co do kości żuchwowej i kości krzyżowej. Specyfiką arabskiego oglądu medycyny było wyróżnienie tylko kilku odrębnych medycznych działów: farmakologii, chirurgii (dżiraha), okulistyki; niektórzy dodają do tego wykazu jeszcze anatomię (taszrich). Szczególnie rozwinięto okulistykę; co nie dziwne zważywszy na warunki klimatyczne (: piasek, ostre słońce); najstarszy traktat poświęcony tej dziedzinie napisał Ibn Masawajh, a pierwszy praktyczny podręcznik miał wyjść spod pióra jego ucznia - Hunajna Ibn Ishaka. W traktacie Ammara Ibn Alego (zadedykowanym kalifowi Al-Hakimowi), autor zawarł szereg narzędzi chirurgicznych, w tym skonstruowaną przezeń igłę do leczenia zaćmy ocznej. Pośród zabiegów jakie dokonywano wymienić można: wycinanie powieki w jaglicy, podobnie leczono podwinięcie powieki czy wrastanie rzęs, leczono także rozrost spojówki w kierunku rogówki. Pośród stosowanych przez arabskich medyków środków antyseptycznych czy znieczulających wymienia się: ałun, opium, mirrę, boraks, dziką sałatę, belladonnę, mandragorę,Hyocymus albus, Cannabis sativus czy Cannabis indica.

O "nacjonalizacji" przekazu religijnego; co nie był zresztą specyfiką wyłącznie polską; pisał Ignacy Hołowiński: "... wszędzie w nich starosty, hetmany, biskupi, Rzeczpospolita, choćby pisali o Fenicyi, Turcyi lub Asyryi. Wszystko tam w żupan ubrane. Chrystus Pan, apostołowie, święci, słowem, Stary i Nowy Testament przemawia sądem i wyrażeniem naszej szlachty (...) wszelkie królestwo, jak na przykład judzkie, zowie się miłą rzeczpospolitą izraelską, wszelka wojna ma nazwisko pospolitego ruszenia; tam Zbawiciel odprawuje sejm elekcyjny na koronę niebieską, tam infamia stanęła publikowana i obwołana na włodarza ewangelicznego...". /tegoż, "Homiletyka", Kraków 1859, s. 466/

Może niezbyt przydatne do opracowania tego tematu ale jako baza do wskazówek bibliograficznych: "Warszawa jako przedmiot badań w geografii społeczno-ekonomicznej", red. G. Węcławowicz, "Prace Geograficzne", 184, Warszawa 2002 P. Eberhardt "Rola wielkich miast w strukturze regionalnej powiązań przestrzennych w Polsce", Biuletyn KPZK PAN, 58, 1970 G. Węcławowicz, J. Bański, M. Degórski, T. Komornicki, P. Korcelli, P. Śleszyński "Przestrzenne zagospodarowanie Polski na początku XXI wieku", Monografie, 6, IGiPZ PAN, Warszawa 2006 R. Domański, A. Marciniak "Sieciowe koncepcje gospodarki miast i regionów", Studia KPZK PAN, 113, Warszawa 2003.

Ch. Dawson "Tworzenie się Europy" "U źródeł tożsamości kultury europejskiej" red. T. Rakowski K. Pomian "Europa i jej narody" S. Vincenz "O dziedzictwie helleńskim" A. L. Zachariasz "U podstaw stawania kultury europejskiej. Wartości religijne, teoretyczne i polityczne".

Początek owych gwiezdnych wojen to marzec 1983 roku.

B.W. Jones, R. Milns "Suetonius: The Flavian Emperors: A Historical Commentary".

Neon kina "Atlantic" nie przetrwał chyba w całości, w latach trzydziestych prócz napisu nad wejściem był jeszcze neon w postaci wielkiej strzałki (koloru niebieskiego) w środku którego był niebieski pionowy napis "Atlantic" przerwany czerwonym napisem: "Kino". Jak wyglądał neon w 1945 r. można się przekonać na stronie: www.pinterest.com, a neon-strzałkę można zobaczyć w artykule Wojciech Świdzińskiego "Teatry świetlne, czyli kina lat 20." zamieszczony w "Stolicy", nr 11 (2248), listopad 2012.

Jak się zdaje pytanie jest źle postawione, albowiem: "Już na wstępie należy zaznaczyć, że zestawianie immunes z principales oraz milites (gregarii), z czym można się spotkać w części współczesnych opracowań (np.: G. Wesch-Klein, Soziale Aspekte des römischen Heerwesens in der Kaiserzeit, Stuttgart 1998, s. 30; S. E. Phang, op. cit., s. 45), świadczy o niezrozumieniu tematu, albowiem przeciwieństwem immunis był munifex. Kategoria żołnierzy zwolnionych z niektórych obowiązków nie może być włączana do hierarchii poszczególnych stopni i funkcji w armii rzymskiej, albowiem była skutkiem jej istnienia, nie zaś częścią, tak samo jak np. zróżnicowanie płac czy wysokość odprawy po przejściu do cywila". /M.N. Faszcza, K. Kłodziński "'Immunes' w armii rzymskiej w ujęciu jurysty rzymskiego Publiusa Taruttienusa Paternusa", "Zeszyty Prawnicze", UKSW, 12.4, Warszawa 2012. przyp. 50, s. 67/ Artykuł jest dostępny w sieci, zatem Tyberiusz sam może się zapoznać z opisem "immunes" wedle tych autorów. Z literatury: D.J. Breeze "The Organization of the Career Structure of the Immunes and Principales of the Roman Army", w: D.J. Breeze, B. Dobson, "Roman offi cers and Frontiers (Mavors X)" Y. le Bohec "The Imperial Roman Army" G.R. Watson "The Roman Soldier" H. Halfmann "'Itinera principum'. Geschichte und Typologie der Kaiserreisen im Römischen Reich"/

Ujmę to tak, z przeglądania nic nie wynika jako, że adamhistoryk nie wie czy dana fotka z NAC trafiła do rekomendowanych albumów, dodatkowo główny materiał w albumach to akurat zbiory z NAC które nie były publikowane zatem adamhistoryk nie mógł ich przeglądać.

A adamhistoryk przeglądał te albumy?

Epitalamium (epithalamios)?

Pewnie bywało, a gdzie podnoszono takie skargi i rzeczywiście były tan jeno bagna i nieuprawne zbocza?

To ew. W.F. Albright "The Canaanite God Haurôn (Hôrôn)", "The American Journal od Semitic Languages and Literatures", t. LIII, 1936 rok. Z co do quizu, może jakaś podpowiedź, na przykład dokąd wpierw się udał bądź co chciał uzyskać?

To nie to, rzecz miała (chyba) miejsce w USA.

A który to z bokserów (to nie była pierwsza liga); by pozostać w klimacie dominującym ostatnio na forum; lubił po treningach przebierać się w damskie ciuchy i zaatakowany przez gwałciciela położył go kilkoma ciosami, które okazały się śmiertelne? Zna ktoś jego personalia?

A jako żywo... wedle greckiej inskrypcji z Delos; "Heraklesowi i Hauronowi, Bogom z Jamnii, Zenodoros, Patron, Diodoros, Jamnici w swoim imieniu i [w intencji] swoich braci oraz swoich pobratymców i zebranych współobywateli, [jako] dziękczynienie. Składać w ofierze wszystko z wyjątkiem kozy". Szerzej: P. Roussel, M. Launey "Inscriptions de Delos", T. V, Paris 1937, nr 2308.

Tylko, że temat jest o czymś odwrotnym, nie o wpływie na stolicę, a o wpływie stolicy na kraj, zatem przykład z Waszyngtonem jest całkiem nietrafiony.

Tak na szybko... czego nie mogli wręczać Heraklesowi mieszkańcy miejscowości Jamnia?

A ja kolejny raz przypominam o dobrym obyczaju podawania źródeł cytatów i zaznaczeniu co jest własnym tekstem a co jest "wklejone".

Wątek tyczący się internowania i strat mniejszości niemieckiej został wydzielony: forum.historia.org.pl - "Internowani i straty osobowe mniejszości niemieckiej'

Pod jakim względem ma ów wpływ być rozpatrywanym: ekonomicznym, kulturotwórczym... no i w jakich językach miałaby być to opracowanie?

Do końca nie wiadomo gdzie to starcie miało się odbyć, choć obecnie faktycznie lokalizuje się je nad rzeką Silarus (Sele). Spartakus ponoć przedzierając się do osoby Krassusa miał pokonać dwóch centurionów (z którymi się zderzył). Podnosi się, że mało możliwym jest napotkanie akurat dwóch centurionów w tym samym miejscu. Przynajmniej o takiej wersji ja słyszałem.

Nie, nazwa "atlant" określająca detal architektoniczny wywodzi się od postaci mitycznego Atlasa. Choć bywa, że ów detal nazywany jest też: "atlas", "telamon" czy "herkulant".

Z tego co się zorientowałem to Łuczak - tak.

Gajusz Cestiusz miał się stać ofiarą Rufilli, która próbowała wykorzystać prawo azylu (bezpieczeństwa) związane z wizerunkiem cesarza. W tym czasie senatorowie uskarżali się na wyzwoleńców, a nawet niewolników co próbowali lżyć ich i obrażać, a w chwili niebezpieczeństwa ochrony szukali chwytając wizerunek cesarza. Jak kształtowało się prawo azylu związane z wizerunkiem boskiego Augusta, a z czasem i innych panujących? Gdzie jeszcze można było szukać tego typu ochrony?