secesjonista

Tak około "zegarowych" klimatów dawnej Grecji: "Za pomocą gnomona można było badać zarówno ruch dzienny Słońca, jak też jego zmiany w cyklu rocznym. W pierwszym przypadku, gnomon pełnił rolę zegara słonecznego (horologium). W drugim przypadku (gnomon jako heliotropion) gnomon służył do wyznaczania dni letniego i zimowego przesilenia, kiedy to cień południowy jest najdłuższy bądź najkrótszy (...) Odmianą gnomona była tzw. polos, w której rzucający cień pręt był promieniem ekranu mającego kształt czaszy kulistej. Na takim ekranie koniec cienia pręta porusza się w ruchu dziennym po łuku okręgu. W dni przesilenia jest to łuk zwrotników, w dni równonocy - równika. W ten sposób otrzymuje się, poprzez rzut sklepienia niebieskiego na ekran polos, ważny fragment sferycznego modelu Wszechświata. Jest to trudny do przecenienia krok pośredni między czysto ilościowym ujęciem ruchu ciał niebieskich, a jego opisem w abstrakcyjnych pojęciach geometrii". /J. Waszkiewicz "Wpływ astronomii greckiej na powstanie geometrii", Siedlce 1990, s. 36/

Czy to nie jest jakaś wariacja uniformu Baudienst czy pokrewnej formacji?

Na potrzeby takiego typu dyskusji wystarczy chyba definicja encyklopedyczna: "porozumienie kilku osób (z reguły co najmniej trzech) zawarte w celu dokonania określonego przestępstwa". Co do do teorii spiskowych mnie ujmuje lapidarnością definicja Daniela Pipesa: "Teoria spiskowa jest obawą przed spiskiem, którego nie ma". /tegoż, "Potęga spisku. Wpływ paranoicznego myślenia na dzieje ludzkości", Warszawa 1998, s. 40/

Jako przyczynek: J.A. Ihnatowicz "Konsekracja wdów w Kościele starożytnym", "Kieleckie Studia Teologiczne", 1/2002.

A po co tu wiara? Wystarczy czytać klasyków, choćby: "Państwo jest to specjalna organizacja siły, organizacja przemocy dla ujarzmienia jakiejś klasy. Jakąż to klasę ma ujarzmiać proletariat? Oczywiście, tylko klasę wyzyskującą, tj. burżuazję. Masom pracującym państwo potrzebne jest tylko do złamania oporu wyzyskiwaczy, kierować zaś tym łamaniem oporu, wprowadzić je w życie może tylko proletariat, jako jedyna do końca rewolucyjna klasa (...) Dla nas celem ostatecznym jest unicestwienie państwa, tj. wszelkiej zorganizowanej i systematycznej przemocy (...) Demokracja jest formą państwa, jedną z jego odmian. Jest więc, jak wszelkie państwo, zorganizowanym, systematycznym stosowaniem przemocy nad ludźmi". /W.I. Lenin "Państwo a rewolucja", w: tegoż, "Dzieła Wybrane", T. II, Warszawa 1949/

Tak na marginesie "Kodeksu..." i rozwodów, to i na tym polu nie był Napoleon pierwszym. Na mocy aktu parlamentu w Anglii była możliwość uzyskania rozwodu (oczywiście przy spełnieniu odpowiednich warunków i okoliczności) na mocy aktu parlamentu już od czasów Henryka VIII. Pierwszy taki akt miał zostać wydany co do osoby lorda Roosa w 1668 r., kolejny względem earla Macclesfielda w 1698 r., a pierwsza kobieta uzyskała rozwód w 1801 r. (Addison's case). /za: K. Bagan-Kurluta "Rozwody w Anglii krótka historia sekularyzacji małżeństwa", "Miscellanea Historico-Iuridica", T. XII, Białystok 2013/

Co do języka urzędowego: J. Kuć "Uwagi o grafii i fonetyce XVII-wiecznych ksiąg parafialnych z Mokobód", "Białostockie Archiwum Językowe" nr 4.

Tematyka obecna jest na łamach pisma "Peregrinus Cracoviensis", co ciekawe poza oczywistą Jasną Górą, drugim co do częstości odwiedzin miejscem jest... Góra św. Anny. /za: S. Pytel, E. Zuzańska-Żyśko, I. Kiniorska "Motywy pielgrzymek do najważniejszych sanktuariów w Polsce", "Zeszyty Naukowe" Uniwersytet Szczeciński, nr 647, Ekonomiczne Problemy Usług nr 65, 2011/ Z literatury naukowej: "Turystyka religijna" red. Z. Kroplewski, A. Panasiuk A. Jackowski "Pielgrzymki i turystyka religijna w Polsce" "Turystyka kulturowa. Spojrzenie geograficzne" red. A. Kowalczyk M. Ostrowski "Pielgrzymowanie czy turystyka religijna", w: "Turystyka w obiektach zabytkowych i sakralnych" "Turystyka religijno-pielgrzymkowa", zbiór materiałów pokonferencyjnych, WSTiH w Gdańsku, Gdańsk, 8-9 września 2005 M. Łazanek, R. Łazanek "Turystyka pielgrzymkowa", "Rynek Turystyczny", nr 9, 2000 A. Jackowski, I. Sołjan, E. Bilska "Ośrodki turystyki religijnej w Polsce i perspektywy ich rozwoju", "Turyzm", t. 9, z. 1, Wydawnictwo UŁ 1999

Patrząc od końca, nakaz opuszczenia Chóru Kaplicy Sykstyńskiej przez kastratów wydał papież Pius X, dopiero w listopadzie 1903 roku. Nastąpiło to na mocy edyktu "Tra le sellecitudine". /za: T. Raczkiewicz "Problem kastratów w kulturze włoskiej"; dostępne na: www.maestro.net.pl/

Nacja szkocka całkiem dobrze zaaklimatyzowała się w naszym kraju, pomimo występujących czasem niechętnych im głosów, spowodowanych konkurencyjnością ich aktywności gospodarczej. Mieszczanie szkoccy, którzy w dość trudnym dla nich okresie czasu, uzyskali prawo osiedlenia się w Kiejdanach, ufundowali stypendium dla litewskich studentów chcących studiować na uniwersytecie w Edynburgu. /za: E. Bagińska "Edukacja kaznodziejów ewangelicko-reformowanych na Litwie w XVII wieku", "Studia Podlaskie", t. XX, Białystok 2012/

U nas też prowadziły... pierwszy salon miał być założony już za czasów Marii Gonzagi, wspomnieć też można salon w Poddębicach prowadzony przez córkę Jakuba ze Skrzynna Dunina. /por. A. Jakuboszczak "Sarmacka dama. Barbara Sanguszkowa (1718–1791) i jej salon towarzyski"/ O reformacyjnym ujęciu sarmackości: J. Jelińska "'Sarmacki' wizerunek szlachcica - ewangelika w Postylli Krzysztofa Kraińskiego".

Słowne zagadki, z tego co pamiętam, podane są u u Gołębiowskiego. Można sięgnąć po prace Z. Kuchowicza "Człowiek polskiego baroku" czy "Obyczaje staropolskie w XVII-XVIII wieku", czy poszukać materiałów o zabawach słownych przy układaniu chronostychów (czy szerzej różnych innych form akrostychów, jak: mezostych czy telestych), jak ten najsłynniejszy z rokiem urodzin Mikołaja Reja (zresztą z błędem). /por. np.: T. Aleksandrowicz "Barokowe chronostychy łacińskie w Cieszynie", w: "Dzieło literackie i książka w kulturze. Studia i szkice ofiarowane Profesor Renardzie Ocieczek w czterdziestolecie pracy naukowej i dydaktycznej"/

Kolejna pozycja o charakterze źródłowym: P. Majer "Ustawy policji polskiej (1791-1990). Źródła z komentarzem".

Antyczny Rzym nie znał pojęcia "praw autorskich", w liście Symmachusa do Auzoniusza (druga połowa IV w.) stwierdził: "Cum semel a te profectum carmen est, ius omne posuisti, oratio publicata est". /R. Pankiewicz "Z ekonomiczno społecznej problematyki...", s. 15; cyt. za: Symmachus, Ep., I, 31/ Stąd zatem organizatorzy widowisk nie tylko nie musieli mieć zgody autora na wykorzystanie jego utworu, nie mieli też obowiązku uiszczenia z tego tytułu jakiejś gratyfikacji wobec autora. Podobna sytuacja zachodziła w przypadku księgarzy zlecających dokonywanie kopii. Dlaczego zatem taki Terencjusz otrzymał, za ponowne wystawienie jego "Eunucha" gratyfikację w wysokości 8 tys. sesterców? Z literatury: K. Głombiowski, H. Szwejkowska "Książka rękopiśmienna w starożytności i średniowieczu" R. Pankiewicz " Z ekonomiczno-społecznej problematyki książki w starożytnym Rzymie", "Studia Bibliologiczne" UKW w Bydgoszczy, z. 4, 1984 H.L. Pinner "The world of books in Classical Antiquity" J. Norrie "Publishing and bookselling. A history from earliest times to the present day" F.R. Cowell "Book production in ancient Rome", "History To-day", XXIV, 194 T. Kleberg "Bokhandel och bokförlag i antiken" H. Widmann "Geschichte des Buchhandels vom Altertum bis zur Gegenwart" F.G. Kanyon "Book and readers in Ancient Greece and Rome" N. Lewis "Papyrus in Classical Antiquity" T. Birt "Das antiken Buchwesen im seinem Verhältnis zur Litteratur" W. Schubart "Das Buch bei den Griechen und Römern" F. Reichmann "The booktrade at the time of the Roman Empire", "Library Quaterly", VIII, 1938 A.J. Marshall "Library resources and creative writing at Rome", "Phoenix", XXX, 1976 H. Grundmann "Litteratus - illitteratus. Der Wandel einer Bildungsnorm vom Altertum zum Mittelalter", "Archiv für Kulturgeschichte", XL, 1958. ä, ö, ü,

W temacie "Seks w średniowieczu" Narya napisał: Nie tylko Franków i nie tylko zwyczajowe, w antyku (od Palestyny, przez Grecję czy Rzym) podobnież była to popularna forma związku. /szerzej: A. Paczkowska "Aktualny stan badań nad problematyką konkubinatu w prawie rzymskim", "Gdańskie Studia Prawnicze", 14, 2005; R. Sealey "On lawful concubinage in Athens", "Classical Antiquity", 3, 1984; L. M. Epstein "The institution of concubinage among the Jews", "Proceedings, American Academy for Jewish Research", 6, 1934–1935; E. Grace "О конкубинате в Афинах классического периода", "Вестник Древней Истории", 103, 1968/ Początkowo hierarchia kościelna w kwestii konkubinatu wyrażała się dość oględnie, ograniczając się głównie do namawiania by "zalegalizować" istniejącą formę związku jako małżeństwo. Bardziej energiczne działania podjęli pierwsi chrześcijańscy cesarze. Próbowano wymóc zmianę poprzez pogarszanie statusu prawnego konkubinatu i potomków zrodzonych z tego typu związków - z jednej strony, a z drugiej - poprzez szereg udogodnień prowadzących do przekształcenia tego typu związków w iustus matrimonium. Poczynania te nie bardzo były udanymi skoro za Justyniana Wielkiego: "concubinatus uznany został za formę pożycia zbliżoną do małżeństwa (inaequale coniugium), która wywoływała ograniczone skutki prawne". /K. Szczygielski "Problematyka konkubinatu w uchwałach soborów powszechnych XII-XVI wieku", "Miscellanea Historico-Iuridica", T. IV, Białystok 2006, s. 43/ Jakie rodzaje konkubinatów wyróżniał podówczas Kościół? Na czym polegała różnica pomiędzy karami: latae sententiae a ferendae sententiae? Z literatury: K. Szczygielski "Stanowisko Kościoła i cesarzy chrześcijańskich wobec konkubinatu", w: "Współczesna romanistyka prawnicza w Polsce" red. A. Dębiński i M. Wójcik tegoż, "Konkubinat w przedkodeksowym prawie kanonicznym Kościoła katolickiego", "Miscellanea Historico-Iuridica", T. V, 2007 V.P. Coburn "Marriages of conscience" J.A. Brundage "Concubinage and Marriage in Medieval Canon Law", "Journal of Medieval History", 1. 1975 W. Jaskulski "Konkubinat wedle praw karnych kościelnych i świeckich", "Przegląd Kościelny", 18, 1896.

Wszystko zależy jaki okres chce się odtwarzać i jakiego ludu ma to być wytwór materialny. Można zajrzeć do: J. Tyszkiewicz "O łuku i zatruwaniu strzał", w: "Z otchłani wieków", R. 36, z. 1, 1970. A nie lepiej poczekać trochę i udać się na jakiś piknik gdzie pokazywane są sposoby wytwarzania dawnych przedmiotów? Zresztą wystarczy przejrzeć zasoby frehy - pełno tam tego typu porad.

W pracy "Naukowcy władzy, władza naukowcom" pod red. Piotra Franaszka jest rozdział autorstwa Patryka Pleskota zatytułowany: "Jak wyjechać na Zachód? Procedury wyjazdów polskich uczonych do państw kapitalistycznych z ramienia uczelni wyższych i PAN w latach 1955-1989". To co prawda dalsze już lata, ale nie wydaje się by same procedury znacząco się zmieniły względem lat wcześniejszych. Ciekawy o tyle, że nie tylko pokazuje oficjalny obieg dokumentów związanych z wyjazdami na konferencje, staże itp., ale i jakie ciała zaangażowane były w opiniowanie zasadności tego typu wyjazdów przez konkretne osoby. Włącznie z opisem zaangażowania w te procedury Służby Bezpieczeństwa, Wydziału Naukowego PZPR i funkcjonariuszy różnych departamentów MSW.

Tekst w języku angielskim konstytucji Chin (kontynentalnych) ze zmianami z marca 2004 r.: "www.npc.gov.cn/englishnpc/Constitution/node_2825.htm" W języku polskim jest wydawnictwo: J. Rowiński, W. Jakóbiec "System konstytucyjny Chińskiej Republiki Ludowej", Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2006.

Jest jeszcze książka Łukasza Gołębiowskiego "Gry i zabawy różnych stanów...", czy W. Łozińskiego "Życie polskie w dawnych wiekach", S. Truchim "Na dworze Augusta Mocnego". A o jakie konkretnie wątpliwości chodzi?

Nie... rozchodzi się o całkiem prostą ocenę Bruno: gest Siwca miał zdaniem Bruno wyrażać szacunek dla ziemi którą odwiedził, czy raczej parodię innej osoby? Co ma do tego papieska ocena Kwaśniewskiego? Nagle Bruno stał się nam mało zorientowany....

A może wymienić tą bazę bibliograficzną Lord byśmy się nie dublowali? Chodzi o średniowiecze czy czasy późniejsze?

Tyle, że związki Dziwisza z papieżem są cokolwiek bliższe niźli Siwca i Kwaśniewskiego, jak rozumiem Bruno widzi pomiędzy tymi gestami równość i związek - a jaki?

Poczekamy... do 216 roku.

By nie przypomnieć "potknięcia Siwca" co to tak ładnie kultywował...

No to zakład stoi.