secesjonista

Atoli nie umieszczające Jezusa w centrum swej teologii, późniejsze bo późniejsze, ale czy nie wywiera pewnego wpływu na nasz świat? Bo narodziny islamu bez postaci Jezusa da się wyobrazić - jak mniemam.

A co z czeskim Ślonzokiem? A jakie? Skoro betania nie jest ani Niemcem , anie Polakiem? To zaprzeczanie samemu sobie. A na czym polega koncesjonowanie światopoglądu? To betania nie ma własnego światopoglądu czy raczej protestuje przeciw propagowanemu przez obecne władze niemieckie poglądowi na tą sprawę? W filmiku są przekłamania, wystarczy wskazać na Mikulczyce co to miały być całe niemieckie... ale nie były - wystarczy wspomnieć o procesie z 1782 roku. A najciekawszy jest początek filmiku, gdzie respondent nie bardzo chyba rozumie rozróżnienie pomiędzy drużyną sportową ze Śląska a samym Śląskiem. To kolejny temat o skrzywdzonych Ślązakach? I najciekawsze: czemu wnioski nie są ważne, skoro betania je jednak stawia?

Trochę w tym temacie zapomniano o judaistycznej myśli, zatem... w myśli idei proroka Natana z Gazy En-Sof wchłonęła w siebie światło i powstała praprzestrzeń. Kiedy iskry Boże poczęły spadać, spadła i dusza Mesjasza, a ta trafiła do ciemnicy - kelipot. Tam zamieszkują węże (te złe), które ją krępują i próbują uwieść. Owa dusza - to "święty wąż", jako, że w języku hebrajskim słowo: "wąż" czyli : "nechasz" ma taką samą wartość liczbową co: "maszijach" = Mesjasz. /za: G. Scholem "Mistycyzm żydowski"/

Dodać można, ze względu na płeć autorki tematu ( ): M. Kościańczuk "Oczyma Palestynek". A z ciekawości dlaczego w tym wykazie poszukiwań nie uwzględniono perspektywy Izraelczyków?

Tylko o czym tu dyskutować Villemann? O tym, że był to kiepski dzień dla muzeów? O terrorystach, którzy wykorzystują turystów do swych celów? O tym, że zapewnienia niektórych firm czy instytucji, że terror nie pojawi się w miejscach o nasilonym ruchu turystycznym, nie były do końca prawdziwe? Co łączy polskie muzeum, które spłonęło - z wzięciem zakładników (?) w Tunisie? Co łączy owe polskie muzeum z zaostrzeniem przepisów wizowych w Egipcie? Zatem: co autor (wątku) miał na myśli?

Nikt nie wspomniał, że w centrum starego mitu gnostyckiego "ofitów" i "naasseńczyków" był właśnie wąż.

To trochę dziwne jak znaczącym produktem miała się dla Brytanii stać ów napój, swego czasu "gwałcony" mlekiem i cytryną. Z prośbą o przysłanie odpowiedniego dzbanka do herbaty, jak i samego produktu doń (tylko "najlepszego gatunku"), pisał w czerwcu 1615 r., niejaki R. Wickham (stacjonujący na Hirado przedstawiciel Kompanii Wschodnioindyjskiej), do swego przyjaciela przebywającego w Macao. 30 września 1658 r. w "Mercurius Politicus" pojawia się pierwsza na Wyspach znana nam reklama herbaty - sprzedawanej w Sultaness Head (w Sweetings Rents czyli nieopodal Giełdy w Londynie). Skąd takie znaczenie tego produktu dla Imperium i taka popularność?

Co większe mogło mieć znaczenie dla budującego się imperium: cukier czy indyjskie perkale?

To oczywiście nieco żartobliwa odpowiedź na twój wpis Furiuszu, choć wcale nie do końca aż tak niepoważna. Z teologiczno-ludzkiego zapatrywania jego śmierć (i odkupienie, a potem zmartwychwstanie) niesie znacząco większe konsekwencje dla ludzkości niźli sam akt narodzin. Gdyby nie: taka a inna śmierć, Jezus mógłby stać się li jedynie kolejnym człowiekiem mieniącym się Mesjaszem, może dziś stawialibyśmy go raczej obok innych żydowskich Mesjaszy - typu Sabbataja Cwi? Czy kształt wczesnego chrześcijaństwa; a nie trzeba chyba się przekonywać o znaczeniu w historii zaistnienia chrześcijaństwa; byłby bez tej śmierci taki sam, a co za tym idzie: czy odgrywałby taką rolę społeczno-polityczna jak mamy to do dziś?

Nie będę oryginalny - śmierć Jezusa.

Co do pierwszej części zapytania: E.K. Schulze "Konflikt arabsko-izraelski" J.L. Gelvin "Konflikt izraelsko-arabski". Co do drugiej części: R. Shehadeh "Palestyńskie wędrówki", "Dziennik czasu okupacji" i inne J. Sacco "Palestyna" (ze względu na nietypową formę: komiksu reportażowego).

Zasięg dzisiejszy różnych gatunków zwierząt niekoniecznie pokrywa się z tym z przeszłości.

U Brücknera jest wręcz odwrotnie, on wywodzi polskiego "smoka" właśnie od indoirańskiego słowa oznaczającego: "połykanie", co do bałkańskich języków to nie całkiem tak podobnie: "W perskim smoka określa się słowem aždaha, które weszło także do słowników Turków osmańskich i Słowian południowych. W różnych grupach słowiańskich smoki nosiły różne nazwy. Grupa bułgarska używała określenia chała, łama albo łamija; serbochorwacka — hala, ala, azdha albo azdaja, azdava, przypominające perskie azdaha lub baszkirsikie azdacha. Z kolei wśród Białorusinów mówiono cmok, co brzmi podobnie jak czeskie mok, zmek oraz polskie smok. Hucułowie mieli swoje określenie: gótycia. W języku Słowian wschodnich smoka określa się słowem szczek (...) w języku węgierskim smok ukrywa się pod słowem sárkány, czytanym jako Szarkań". /E. Kulik "Wstęp do 'smokologii'", "EUNOMIA", nr 6 (37), 2010, s. 23; autorka "Tropami wielkiego gada"/

Zważywszy, że w takiej "Ewangelii Tomasza" widzi się przewijający pogląd oficki (naaseński), czyli wrogość wobec płci, małżeństwa, a szereg nurtów gnostycznych charakteryzuje się androgynią - trudno utrzymywać, że odrzucano teksty gnostyczne by mężczyźni mogli zdominować chrześcijaństwo.

Sama praca Ericha Küstera też jest dostępna: na www.archive.org.

Wciąż powraca pytanie czy ówczesna scena polityczna Anglii bardziej była zdeterminowana opozycją: torysi - wigowie, czy może linie podziału przebiegały inaczej? Może istotniejszym był podział pomiędzy tzw. ins i outs? Jakie znaczenie mieli członkowie "fakcji" - frontbenchres?

W opisie znaczenia struktury politycznej ówczesnej Anglii zaznaczyły się dwie szkoły, których głównymi reprezentantami byli Lewis Namier i Johna H. Plumb. Wedle tego pierwszego mniej istotnym był czynnik ideologiczny, walka o program polityczny, a istotniejszym walka o urzędy. To co miało determinować ówczesny kształt systemu politycznego miał być konflikt pomiędzy tymi co chcą zdobyć urzędy (czyli: outs) a tymi co już je dzierżą (tzw. ins). Stąd w centrum jego zainteresowania były trzy nieformalne elementy: Court Party, Contry Party i tzw. fakcje. Court and Administration Party - to zaplecze dla ministrów króla, tworzący je członkowie powiązani byli z dworem poprzez urzędy i renty, którymi dysponowała korona. Country Party - to parlamentarzyści przejawiający silną niezależność, nieufność względem polityki finansowej dworu, a wreszcie najsilniej przejawiający zobowiązania względem swego okręgu. Namier nie nie operował terminem używanym przez innych: "frontbenchres", w jego terminologii trzecim elementem sceny politycznej były "fakcje". Pod tym terminem rozumiał grupy skupione wokół liderów w Izbie Gmin, to co ich miało łączyć to na ogół więzy rodowe czy ekonomiczna zależność od osoby lidera. W poszczególnych fakcjach spotkać się mogli zarówno przedstawiciele rządu jak i opozycji. Pośrednim głosem pomiędzy wspomnianymi dwiema szkołami były analizy Roberta Walcotta, na jakie zatem główne składniki sceny politycznej wskazywał ten badacz?

Cokolwiek jednak to się zmieniało w perspektywie teologicznej, trochę inne były zapatrywania przed decyzją papieża Lucjusza III o wciągnięciu małżeństwa na listę sakramentów, potwierdzoną potem w dekretaliach Grzegorza IX (w 1234 r.). Choć w ujęciu kanonicznym dla Piotra Lombarda są dwa godziwe powody zawarcia małżeństwa odpowiadające augustiańskim: proles i fides,to przecież pisał że godziwymi powodami są: przywrócenie pokoju czy pogodzenie się z nieprzyjaciółmi. Z innej strony taki Gilbert de La Porée czy Anzelm z Laon stawiali wyżej sacramentum nad płodnością czy posiadaniem potomstwa.

Akurat wspomniana pozycja nie wnosi nic do poznania nowych reguł ewangelizacji wprowadzonych przez Grzegorza I Wielkiego, postać ta występuje na kartach książki raptem dwa razy: "Grzegorz Wielki i Izydor z Sewilli także potępiają literaturę pogańską literaturę. Są to jednak czcze słowa; sami nią nieświadomie przesiąknęli poprzez lekturę swoich poprzedników, Ojców Kościoła" /wyd. z 1995 r., s. 63/ i "Mimo bardzo ograniczonych środków, chrześcijanie przystąpią do tej działalności - poczynając od samego papieża Grzegorza Wielkiego, współczesnego Izydorowi. Jednak przy swej ograniczonej kulturze naukowej, nie znając zapewne greki, ten były mnich, siłą wprowadzony na tron św. Piotra (590-604) rozwinął przede wszystkim, idąc w tym za Orygenesem i świętym Augustynem, mistyczną i symboliczną arytmetykę, którą trochę wzbogacił w 'Komentarzu do Księgi Hioba'". /s. 130/ Jak pamiętamy wspomniany papież musiał rozwikłać spór wokół ikonoklazmu, jednym z powodów dla których opowiedział się za ikonofilią było znaczenie obrazu dla pogan: "Poza Rzymem ludy pogańskie cechowała naturalna predylekcja do sztuk zdobniczych. Takie nastawienie wykorzystał Kościół w ich ewangelizacji, tolerując używanie obrazów (...) dając misjonarzom wskazanie, iż właśnie malarstwo może być dla pogan nie znających pisma tym, czym dla czytających są litery – quedam lettere illiterato". /R. Knapiński "Po co Kościołowi obrazy?", "Nauka", 3/2005, s. 144/ Co do szczegółów, istotne są instrukcje, jak np. ta jaką papież przesłał do opata Mellitusa, gdzie jak najbardziej pozwalał na akceptowanie lokalnej obyczajowości. Skoro Anglowie tradycyjnie odprawiali obrzędy w rytmie zmian w przyrodzie - zalecał by w te dni ustalać uroczystości kościelne. Nawet zgadzał się na ofiary ze zwierząt, tylko miały być one odprawiane na chwałę Bożą. /za: O. Cyrek "Aktywność pastoralna i misyjna wczesnośredniowiecznych mnichów i pierwszych organizatorów życia monastycznego od IV do VII w.", ""Studia Paradyskie", T. 22, 2012/

W kilku innych tematach powstało kilka wypowiedzi co do chasydyzmu: Jakoś nie uważam, że owe wypowiedzi wyczerpują to zagadnienie, czyli: "wszystko na temat"... Czy faktycznie Beszt opierał się jedynie na Kabale? Czy większą rolę w konsolidacji nurtu chasydzkiego winno się przypisywać Besztowi czy Dow Berowi? Jak przebiegał konflikt z gaonem Akademii Wileńskiej, w osobie - Elijachu ben Salomona Zalmana? Jakie działania podejmował względem misnagdim rabin Sznuer Zalman? Na ile obrzędy chasydzkie tkwiły w ludowych tradycjach Żydów? Jak na tle tradycyjnego chasydyzmu jawi się nurt Chabady?

Mniej znanym epizodem w historii mistycyzmu żydowskiego jest fala chasydyzmu jaka ogarnęła głównie niemieckich Żydów i to na długo przed tym jak chasydyzm począł się rozwijać w poleskich czy wołyńskich gminach. Mowa o tzw. Chasidej Aszkenaz czyli "Pobożnych z Niemiec", których najintensywniejszy rozwój przypadał na okres od 1150 r. do 1250 roku. Rozwój tego prądu łączy się z przybyciem z Italii rodziny Kalonymów, z jej to szeregów wywodzili się najwięksi myśliciele: Samuel Chasyd, jego syn Jehuda Chasyd z Wormacji i ich uczeń a zarazem krewny Eleazar ben Jehuda z Wormacji. Najistotniejszym dziełem opisującym zasady nowego ruchu była "Księga pobożnych" ("Sefer chasidim") będąca spuścizną nauk głoszonych przez wszystkich trzech wymienionych. Acz najbardziej w oparciu o pisma Jehudy Chasyda, którego rolę badacz F.I. Baer przyrównywał do znaczenia postaci św. Franciszka z Asyżu. Nowy nurt w Niemczech nie powstał z próżni, ówczesne Włochy skąd ród ów przybył, były świadkiem swoistego renesansu mistyki merkawy, głównie za sprawą propagatorskich zabiegów Aarona z Bagdadu. odbicie tych tendencji odnaleźć można w legendach z "Kroniki Achima'aza z Orii", komentarzach do "Księgi Stworzenia" ("Sefer Jecira") autorstwa Szabtaja Donnolo czy w hymnach Amitaja ben Szefatja. Co zatem tkwiło w centrum tego nowego nurtu? Jak zapatrywano się na mesjanizm, jaki ideał człowieka religijnego propagowano na drodze chasidut? Czy ich pobożność była antyeschautologiczną jak chce Simchoni publikujący na łamach warszawskiego "Ha-Cefira"? Jakie były stosunki na linii uczeń - nauczyciel? Jak zapatrywano się na ascezę seksualną?

Nie bardzo rozumiem ostatnich pytań, kanwa jest rozciągnięta na desce by się nie zdeformowała, potem odpinasz i jak chcesz to krochmalisz, oddajesz do oprawienia - i wszystko. Z doświadczenia wiem, że te wykonane krzyżykowym są całkiem tanie (oczywiście zależy od wzoru, rozmiaru itp.). Najdroższe są w tym wszystkim muliny i ramy, a moja kobiełka w ogóle nie krochmali, całe stosy tego leżą (głównie oczywiście krzyżyki) bez ram i niezbyt się zdeformowały. Ku mej zgryzocie bo przeraża mnie myśl o kosztach oprawienia tego wszystkiego.

A trudno powiedzieć - brak przypisów, a informacja zaczerpnięta jest z hiszpańskojęzycznego artykułu Gracieli Barabino "Safo, la Décima Musa" ("Razón y Palabra", vol. 10, nr. 47, 2005), w tekście użyto zwrotu: "Y tú, oscura perra!". Co do tego buntu chodziło o jakieś wystąpienia przeciwko Pittacusowi (Πιττακός), to przez nie musiała na jakiś czas opuścić wyspę.

Atoli jednak zostały podane. Opis można znaleźć na stronie www.e-catworld.com autorstwa Boba Greenyera: "Reports on Visit to Parkhomov in Moscow..." i "To Russia with Love", w jego artykułach jest link do artykułu rosyjskiego naukowca "Investigation of the heat generator similar to Rossi reactor" zamieszczonego na łamach "International Journal of Unconventional Science" (issue 7 (3), 2015).

Jeśli chodzi o tropy w samym judaizmie mamy zadziwiającą inskrypcję z miasta Leontopolis (Tell el-Yahudiyyeh) w Egipcie. W zbudowanej tam przez Oniasza IV (w związku z powstaniem Machabeuszy) świątyni odnaleziono napis: "Marin, kapłanka (hierissa)". Próby interpretacji zwarto w: B. Brooten "Women Leaders in the Ancient Synagogue: Inscriptional Evidence and Background Issues". Autorka szerzej zajmuje się próbą określenia co kryje się pod tytułami: "głowa synagogi", "starsza", "matka synagogi" czy "kapłanka". W badaniach wczesnego chrześcijaństwa zwraca się uwagę na fragment z listu do Koryntian: "Każdy mężczyzna, który się modli albo prorokuje z nakrytą głową, hańbi głowę swoją. I każda kobieta, która modli albo prorokuje z nie nakrytą głową, hańbi głowę swoją...". /11. 2-5/ Niektórzy interpretują to, jako przykład na to, że kobietom wyznaczono takie same role w obrzędach publicznych jak mężczyznom.