secesjonista

Jak już , to: "O Boże"... ja ze zdziwieniem jedynie widzę, że Tyberiusz to taki dziwny lewicowiec - kunktator, zatem klasyk.

Od kiedy przeciwnik zabobonów religijnych używa sformułowań całkiem mu obcych? Przykład: nieumiejętności wyzwolenia się z kodów kulturowych?

To taki lewicowy odpowiednik : "O Mój Boże"? Czyli: "O-Magdalena-Ogórek"? Można prosić o deszyfrację: "OMG"?

Odezwa Krügera, tak jest to zatytułowane w Verordnungsblatt des Generalgouverneurs für die Besetzten Polnischen Gebiete, a nie: "Rozporządzenie", opublikowano w Vblatt. z 2 listopada 1939 r., na stronie szesnastej.

Ano wtedy nazwano, a i dziś nazywają odpowiedni organ, tylko że w całkiem różnych krajach, a nie tylko Francji, także w krajach gdzie nie ma monarchii. Czy tak prostą informację jest w stanie przyjąć do wiadomości euklides czy raczej - nie?

A co ma do współczesności, że legislatywa początkowo kojarzona była z wydarzeniami we Francji? Idąc tropem takiej logiki to tylko w jednym państwie była legislatywa, w jednym konstytucja itd. Do tego nie trzeba być prawnikiem wystarczy zdrowy rozsądek by wiedzieć, co dziś określamy mianem legislatywy. "WWikipedii jest taka definicja: ZgromadzenieNarodowe – organ konstytucyjny składający się z posłów i senatorów". Zgodnie z logiką euklidesową - w USA nie ma Zgromadzenia Narodowego. Problem w tym, że definicja z wiki nie jest jedyną, i dodajmy nie najtrafniejszą. "Wystukałem naprędce „legislatywa” i wyszło mi około 5 linków. 4 z nich to jakieś abstrakcyjne definicje powstałe w głowach wielkich ludzi takich jak John Lock,Monteskiusz i które prawdę mówiąc mnie przerastają". To po co się zabierać za coś co przerasta już na tak prostym etapie? Jak to miło porozmawiać z osobą, która doskonale zna wszelkie aspekty prawa, wie, że inni się mylą i wystarczy mu do tego sama wiki.

Jak zapisano w księdze "Mryczczhakatika" w dawnych Indiach kobiety tworzące królewski harem to były z reguły niewolnice. Tak jak i w innych kulturach główny nadzorca (kańczukin) był eunuchem. To co odmienne to fakt, że ochronę gineceum stanowiły kobiety (również niewolnice). "Członkinie jej, uzbrojone we włócznie i przybrane w hełmy,pełniły wartę na wałach i pilnowały apartamentów prywatnych władcy. Nie ulega wątpliwości, że pochodziły one z Zachodu, gdyż nazywano je jawani ('pochodzące z Jonii'). Jednakże można zaobserwować, iż ubiór ich zmieniał się w miarę stuleci: noszony przez mniej więcej aż do połowy w. III strój grecko-rzymski zostaje w w. IV-V zastąpiony przez irański". /J. Auboyer "Życie codzienne w dawnych Indiach", Warszawa 1968, s. 39/ A czy w innych państwach (kulturach) próbowano praktykować podobny pomysł z wyłącznie żeńską obsadą haremu?

Wypada sięgnąć po pisma Idziego Rzymianina i do jego wywodu o: ad nutum i ad usum, oraz pisma dwunastowiecznych kanonistów. B. Szlachta "Hierokratyzm" A. Wielomski "Teokracja papieska" J. Baszkiewicz "Państwo suwerenne w feudalnej doktrynie politycznej..." I. Dollinger "Kirche Und Kirchen, Papsttum Und Kirchenstaat" J. Hergenröther "Katholische Kirche und Christlicher Staat..." W. Martens "Das Vaticanum Und Bonifaz VIII: Eine Auseinandersetzung Mit Herrn Professor Berchtold".

W Dziejach Apostolskich jest fragment o publicznym spaleniu ksiąg magicznych (oszacowanych na sumę 5000 denarów), na ogół wiąże się to z przekazem Swetoniusza, wedle którego na rozkaz Oktawiana Augusta miano zniszczyć dwa tysiące poszukiwanych przepowiedni. Czy Oktawian nakazał zniszczyć jakieś konkretne przepowiednie?

To z tej gorszej, a może właśnie lepszej strony - patrząc od strony pragmatyki władzy, miał nie tylko kazał skazać Hermogenesa z Tarsu (za pewne "wycieczki" w jego historii), ale i nakazał ukrzyżować kopistów tego dzieła. O jakie elementy mogło chodzić?

Gdańsk mógł się poszczycić jedną ze starszych ordynacji pocztowych w Europie - z 1604 roku. Z czasem stworzono Urząd Miejskich Posłańców nad którymi czuwał Botenmeister, co ciekawe do korzystania z usług pocztowych dopuszczono Żydów, którzy wcześniej byli wykluczeni z grona jej użytkowników. Istotne zmiany w gdańskiej poczcie nastąpiły w związku z poczynaniami brandenburskiego elektora. Ten w 1640 r. przejął kontrolę nad królewiecką pocztą i czynił zakusy by rozciągnąć kontrolę również na gdańską instytucję. Wreszcie w 1650 r. uwięziono w Królewcu poczmistrza gdańskiego - Saltzsiedera. Narastający konflikt sprawił, że mieszczanie zwrócili się do Jana Kazimierza, w efekcie w 1654 r. mianowano nowego poczmistrza Franciszka Grattę. W myśl traktatu oliwskiego elektor musiał z Gdańska wycofać swą pocztę, w 1661 r. zawarto porozumienie co do punktów granicznych i opłat pocztowych. Kolejnym poczmistrzem na Prusy Królewskiego został Paweł Gratta. Ten niezbyt sprawdził się na swym stanowisku, dopuścił by poczmistrzem gdańskim został Hetscher sprzyjający bardziej interesom pruskim, by wydzierżawiono pruskiemu rządowi szlak do Królewca (na dziesięć lat), i zgodzono się na przeniesieni poczt konnych do pruskiego domu pocztowego (1710 r.). /za: R. Pankiewicz "Początki poczty polskiej w Gdańsku", "Pomerania", 3, 1981/

W zasadzie to Krüger wydał odezwę, w tytule było: Aufruf, oczywiście ogłoszono ją w Verordnungsblatt.

Rzymianie cenili zręcznie dobrany do okoliczności wiersz, dobry poemat czy dramat, potrafili docenić sztukę aktorską. Z drugiej strony artyści jako grupa nie byli darzeni szacunkiem. Czasami hołubiono jakąś wybitną (bądź jedynie w danym czasie modną) postać, płacono wysoką cenę za dany poemat czy zainscenizowanie sztuki, ogólnie jednak o ile podziwiano produkt to gardzono ich twórcą, jak pisał Plutarch. Podobnie Cyceron (w "Tusculanae disputationes") pozytywnie odnosił się do rozwoju sztuk, jednak jej twórców widział jako niegodnych szacunku najemnych wytwórców. Katon Starszy poetów określał mianem grassatores. Tacyt ludzi zajmujących się wcześniej tego typu zawodem, a którzy (nieoczekiwanie) zrobili karierę np. w administracji państwowej nazywał - obscura initia. Tego typu podejście nie było zresztą niczym nietypowym. W odległych Indiach, aktorzy rekrutowali się na ogół z najniższych stanów, nie mogli być świadkami przed sądem. Z jednej strony zwycięzca konkursu poetyckiego (tzw. "mistrz wiedzy" - widjapati) mógł zostać nagrodzony bajońską nagrodą, z drugiej strony aktorzy zaliczani byli do tego samego cechu co kurtyzany. Przez wieki ocena aktorów czy poetów pełna była swoistej ambiwalencji. Aktorów czy poetów traktowano w Rzymie jako przedstawicieli ostatnich w hierarchii rzemiosł - rem indignissimam. Czy można było zaobserwować jakieś różnice w tej ocenie w poszczególnych etapach rozwoju Rzymu?

Dla zainteresowanych: www.etheses.dur.ac.uk - V.A. Maxfield "The Dona Militaria of the Roman Army"

Aby rzetelnie zbadać zagadnienie to trzeba się raczej udać do archiwum. Tam przejrzeć odpowiednie zasoby władz miejskich (a zwłaszcza wydziału zajmującego się zdrowiem i sytuacją epidemiologiczną) dzięki temu można spróbować się zorientować jaki był stan przed powstaniem. I jak słusznie podaje Albinos cennym źródłem jest prasa i ogłaszane tam komunikaty, skoro podawano tam takie szczegóły, jak to: jakie studnie są czynne i dla kogo w jakich godzinach to i informacje o łaźniach mogły się tam znaleźć.

I obok filigranu były to typowe techniki dla wczesnego jubilerstwa islamu.

NA czym polegała dawniej technika granulatu i tzw. cloissone?

Jak euklides znajdzie gdzieś definicję krzesła a jako przykład podadzą krzesło w stylu empire, to jak rozumiem ekludes uzna, że krzesło to taki przedmiot który musiał powstać w pierwszej połowie XIX w. i jego wyróżnikiem są motywy antyczne oraz litera "N". Takaż to właśnie logika euklidesa. "Legislatywa - ta część władzy państwowej, która posiada kompetencje stanowienia prawa w procesie ustawodawczym (...) Określając jakiś organ jako legislatywę.,klasyfikuje sie go napodstawie jego głównej funkcji tworzenia prawa. Z tego punktu widzenia można wyróżnić trzy odrębne rodzaje władzy w państwie: - legislatywę, która tworzy prawo, uchwala akty prawne - egzekutywę - która wprowadza prawo w życie, wykonuje prawo - sądownictwo, które interpretuje prawo, rozstrzyga o znaczeniu prawa (...) Instytucje oficjalnie klasyfikowane jako legislatywa rzadko posiadają monopol na tworzenie prawa. Przykładowo, egzekutywa posiada pewną możliwość ustanowienia prawa,między innymi poprzez rozporządzenia. Zwykle ma także możliwość wywierania wpływu na oficjalny proces legislacyjny,jeśli nie jego kształtowania. Ponadto uchwalanie prawa to tylko jedna z funkcji legislatywy, niekoniecznie najważniejsza". /A. Heywood "Politologia", Warszawa 2006, s. 387 i s. 206/ Jak widać można się obejść bez króla i przykładu francuskiego.

To niech euklides zajrzy do tej wikipedii o zobaczy jak obecnie definiuje się legislatywę, rozróżnia euklides opis konkretnego przypadku z przeszłości z definiowaniem czegoś w przyszłości? Spotkał się euklides z przypadkami, że desygnaty danego określenia zmieniają się bądź ich zakres jest powiększany czy pomniejszany? Im więcej o prawie pisze euklides tym bardziej potwierdza, że powinni się nim głównie zajmować prawnicy.

Starożytni to raczej nie znali tego schorzenia.

A jak traktowano czy postrzegano engastrimythoi?

donner, Alex WS, konti1 i konti2, fejszter, mkv, mkv88...

Co do Bazylego Walickiego to dodałbym ciekawy artykuł: A.J. Sokołowska "Bazyli Walicki i założenie Walicowa w drugiej połowie XVIII w.", "Przegląd Historyczny", z. 4, 1958. Ulica Mostowa nazywana była wcześniej "Przewoźną" a nie: "Przewożną".

Skoro euklides nie wie - to ma problem z logiką, a to jest ostrzeżeniem by nie brnąć w tematykę prawniczą. A teraz niech euklides poda z imienia i nazwiska tego co stworzył definicję: "Legislatywa jest to jednoizbowe Zgromadzenie Narodowe w monarchii konstytucyjnej", potem niech zajrzy do jakiegokolwiek podręcznika z zakresu nauk politycznych, bardzo się zdziwi. Jak rozumiem euklides wciąż nie rozumie, że nie można się opierać na jednej czy dwóch książkach francuskich odnoszących się do konkretnych czasów?

Te 6000 to chyba jednak nie tak mały udział?