secesjonista

Kto i kiedy musiał uzyskać zgodę na wyjazd za granicę? Czy był w ogóle taki obowiązek? A jeśli tak, to czy zgodę musiał wyrazić sejm czy jedynie król? A przy okazji: jakie ograniczenia tyczyły się w tym zakresie samego króla?

W lipcu (bądź maju) 1740 r. biskup Józef Stanisław Sapieha za radą doktora Orłowskiego postanowił udać się do wód akwizgrańskich. W Dreźnie biskup został zaproszony na obiad przez króla: "... od króla byłem bardzo łaskawie przyjęty, kazał mi zostać u siebie na obiedzie; radził mi zaś jechać do wód i dyspensował do drogi za granice jako referendarza". /A. Kucharski "Sarmaci u wód. Podróż biskupa Józefa Sapiehy oraz Ignacego i Jana Łopacińskich do cieplic akwizgrańskich w 1740 r.", "Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym", t. 24(1), 2013, s 32; cyt. za: BN, rkps BOZ 941, s. 322/ Zna ktoś inne stanowiska w administracji wymagające tego typu dyspensy?

Skąd myśl że: "nożownik"? Sax + on daje...?

O wywózce dzieł sztuki z terenów Kraju Warty: L. Adamczewski "Ucieczka przed bombami".

Co do tego "nożownika", to od kiedy we francuskim taką funkcję pełni: "-on"? "c. 1200, from Late Latin Saxonem (nominative Saxo; also source of French Saxon, Spanish Sajon, Italian Sassone), usually found in plural Saxones, from a Germanic source (Old English Seaxe, Old High German Sahsun, German Sachse "Saxon"), with a possible literal sense of "swordsmen" (compare Old English seax, Old Frisian, Old Norse sax "knife, short sword, dagger," Old High German Saxnot, name of a war-god), from Proto-Germanic *sahsam "knife," from PIE *sek- "to cut" (see section (n.)). The word figures in the well-known story, related by Geoffrey of Monmouth, who got it from Nennius, of the treacherous slaughter by the Anglo-Saxons of their British hosts: Accordingly they all met at the time and place appointed, and began to treat of peace; and when a fit opportunity offered for executing his villany, Hengist cried out, "Nemet oure Saxas," and the same instant seized Vortigern, and held him by his cloak. The Saxons, upon the signal given, drew their daggers, and falling upon the princes, who little suspected any such design, assassinated them to the number of four hundred and sixty barons and consuls .... The OED editors helpfully point out that the correct Old English (with an uninflected plural) would be nimað eowre seax. For other Germanic national names that may have derived from characteristic tribal weapons, see Frank, Lombard. As an adjective from 1560s. Still in 20c. used by Celtic speakers to mean "an Englishman" (Welsh Sais, plural Seison "an Englishman;" Seisoneg "English")". /za: www.etymonline.com/

Publiczne łaźnie w jakimś stopniu miały wpływ na ogólną higienę, atoli okres RON to czas upadku tej instytucji: "W Rzeczypospolitej zanikła również prawie zupełnie instytucja łaźni publicznych. Ich liczba zmniejszała się stopniowo od czasów średniowiecza, aż do niemal zupełnego ich zaniku w drugiej połowie XVII w. Przyczyną tego procesu miały być złe obyczaje panujące w takich kąpieliskach, takie jak pijaństwo, bójki, gry hazardowe i niemoralne zachowania, wskutek czego bogatsze mieszczaństwo i szlachta zaczęły wznosić łaźnie prywatne w swoich domach". /A. Kucharski "Sarmaci u wód. Podróż biskupa Józefa Sapiehy oraz Ignacego i Jana Łopacińskich do cieplic akwizgrańskich w 1740 r.", "Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym", t. 24(1), 2013, s. 19/ Szerzej: K. Strożecki "Łaźnie w dawnej Polsce i konieczność ich wznowienia".

Co do tej "ręki"... to można ją było spotkać w herbie rodu Slizien (Ślizen): "Świat powinien być na tarczy, jak go zwyczajnie z krzyżem malują, ale bez pasa na nim, na hełmie trzy pióra strusie, tsk go opisuje MS. Ks. Kojał. alem ja widział w dedykacyi pewnej książki, że na hełmie z korony powinna wychodzić ręka do góry wyciągniona, przecież trochę w łokciu zgięta, przez której łokieć strzała przechodzi, z lewej ręki tarczy, na prawą, z dołu w górę trochę. Tym się herbem pieczętują Slizieniowie w księztwie Litewskiem". /"Herbarz polski Kaspra Niesieckiego, s. j: powiększony dodatkami...", wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1841, T. VIII, s. 26 i n./

Dieta wyższej warstwy szlacheckiej (obfitość, tłuszcz, nadmiar alkoholu) niosła za sobą pewne konsekwencje, często odnotowywana wówczas choroba - podagra (chiragra bądź gonagra) nie była praktycznie odnotowywana pośród pospólstwa. Szerzej: Z. Kuchowicz "Z badań nad stanem biologicznym społeczeństwa polskiego od schyłku XVI do końca XVIII wieku".

Co to są stroje: "słowiańskie/wikińskie"? Chyba albo jedne albo drugie albo się odtwarza ubiór Słowian albo Wikingów. "A co do hełmu - lepiej żeby było niehistorycznie niż mieć złamany nos". ??? Doskonale przed złamaniem nosa chroni kask bokserski z kratą - polecam, skoro niezbyt wam zależy na odtwarzaniu realiów. Jak rozumiem każdy członek drużyny ma hełm z nosalem bądź czymś podobnym? A co to ma do realiów epoki?

Jak na osobę mieniącą się lewicowcem i tak wyczuloną na stosunek do przedstawicieli LGBT, to Tyberiusz prezentuje zadziwiająco pogardliwy stosunek do szeregu innych osób. Dowiedzieliśmy się już odeń, że większość jego rówieśników to debile, większość Polaków to ciemniaki, szereg z nich hołduje zabobonom itd. Teraz dowiadujemy się, że kandydat na prezydenta to "coś", zatem te jakieś 1,38 miliona Polaków którzy nań głosowali to zapewne dla Tyberiusza również populacja nie zasługująca na miano bycia ludźmi. Ot, "takie coś". Może tak trochę więcej szacunku względem innych?

Proponuję przeczytać mój wpis z większym zrozumieniem... zupełnie mnie nie interesuje czy Tyberiusz zdoła coś lub kogoś ustrzelić czy nie. Dres jest bardzo wygodny jeśli chodzi o bieganie, rozumiem, że część drużyny słowiańskiej biega w dresach bo najważniejsze jest by coś ustrzelić, a nie - odwzorowanie realiów przeszłości?

Może i nie bez podstaw, jeszcze w XIX w. ciemiężyca była zalecana m.in. przy melancholii i padaczce.

Słuszna korekta, tylko nic to nie zmienia.

Wypada dodać, że Jerzy Łojek przeprowadził kwerendę i nie znalazł takowej informacji w tej publikacji. A co z czarną legendą dziennikarstwa, mowa o postaci:Stefana Łusikiny?

"Nie chcę by włos spadł moim dzieciom z głowy. Sama je zabezpieczam, sąsiad nie jest mi w tym potrzebny!" Ja ważę od 98 do 107 kg (zależnie od intensyfikacji treningów), mam pozwolenie na broń, ćwiczę Krav Maga, kendo i Aikido - jak zabezpieczyła się fraszka przed moim atakiem? I takim (wagowo i tym podobne) przeciwnikiem dla Polski jest np. Rosja. Dzieci nie podlegają mobilizacji bo mama się nie zgadza? "Co chce Ameryka? Naszej pomocy w roponośnym Iraku, czy w innym państwie". To niech poda fraszka ilu Polaków uczestniczyło w ataku na Irak. Nie poradziliby sobie bez nas? Żarty... "A dlaczego chciałbyś by w 1939 r. pomogli nam Alianci? Bo nie byliśmy gotowi do obrony, bo nasz rząd uciekł, bo nasze wojsko uciekło". To może te sojusznicze wojsko by nie uciekło? I nie bardzo rozumiem - zawsze mamy uciekać i unikać walki by chronić fraszki dziatki? Mamy (jako naród) nie walczyć bo akurat fraszka nie życzy sobie by jej dziatki ew. zginęły? W 1939 r. dzieci nie powoływano do wojska. "chciałabym aby inaczej nasza historia wyglądała. Żeby kominy nie dymiły". Proszę przedstawić scenariusz w realiach lat trzydziestych jak to jest możliwe, by dzieci fraszki nie musiały iść na wojnę a kominy nie dymiły?? Aby kominy nie dymiły - wielu musiało zginąć, bo chyba fraszka nie liczy na bezpieczeństwo, z tytułu schylania karku przed Hitlerem? "Swoich nie dam!" To znaczy uczy fraszka swe dzieci, że jak dostaną bilet mobilizacyjny to mama ich ukryje bo nie mogą się narażać? Jak nas napadnie jakiś dyktator to fraszka powie dzieciom - to nie wasza sprawa - siedźcie w domu? Bo tą sprawą to być może są kolejne kominy... których dymienia nie chciała fraszka.

Nie rozumiem, to ma być rekonstrukcja czy jedynie zabawa w przebieranki? Jak ktoś sobie "nie wyobraża" to raczej nie powinien się do tego zabierać, zapewne elementy niewidoczne (slipy) mogą być współczesne, ale jakoś nie wyobrażam sobie "pradawnego Słowianina" w łapciach czy czymś podobnym z czego wystają współczesne skarpety. A skarpety i onuce znano, niech Tyberiusz poszuka informacji o technice naalbinding, może jego dziewczyna mu wydzierga?

A co to ma do tematu? Przecież nie zajmujemy się tu szansami wyborczymi pana Kukiza.

Ja też sobie trochę tego nie wyobrażam, jakiś gdańszczanin wyjdzie znacznie wcześniej na wybory by zdążyć na pociąg i na darmowy koncert w Lubinie? Bądź też lublinianie żwawo pospieszą z koncertu do urn, pod wrażeniem darmowego koncertu, tak by zdążyć jeszcze przed 21.00 (koncert zacznie się około 19.00)? No i nie wiem czemu bardziej ograniczony charakter wieczoru wyborczego miałby być bardziej praworządnym? Czy wysłanie listu do uczestników Pikniku Europejskiego to już jest agitacja czy jedynie kurtuazyjny gest?

Dwa tytuły o całkiem innym podejściu do tematu: A. Kusińska "Zasoby odzieży w środowisku konsumentów miejskich", Warszawa 1970 W. Chmielowska, A. Kusińska, B. Wrońska-Polony "Ludzie starsi jako konsumenci odzieży", Warszawa 1972.

Ja bym przejrzał stare roczniki "Ekonomisty", "Pracy" czy "RDSG", publikacje statystyczne firmowane przez Edwarda Szturm de Sztrema (dostępne na statlibr.stat.gov.pl). Warto skorzystać z: "Bibliografia historii gospodarczej Drugiej Rzeczypospolitej" pod red. W. Morawskiego (dostępne na otworzksiazke.pl) "Bibliografia polskiego piśmiennictwa demograficznego" oprac. J. Górska Trochę opracowań i literatury wspomnieniowej zaprezentowano już tutaj: forum.historia.org.pl - ""Jak żyło Się Polakom W Okresie Międzywojennym? (Interesuje mnie życie codzienne)" i forum.historia.org.pl - "Podatki w II Rzeczypospolitej (Publikacje naukowe)" i forum.historia.org.pl - "Skarbowość Królestwa Polskiego (na tle struktury dochodów i wydatków Cesarstwa)" Można spróbować poszukać czegoś w opracowaniach, typu (taki zebrany naprędce "groch z kapustą": "Metamorfozy społeczne. Badania nad dziejami społeczeństwa polskiego XIX i XX wieku" red. J. Żarnowski S. Pytlas "Łódzka burżuazja przemysłowa w latach 1864-1914" R. Kołodziejczyk "Studia nad dziejami burżuazji w Polsce..." "Kobieta i praca wiek XIX i XX" red. A. Żarnowska, A. Szwarc (i inne tomy serii pod ich redakcją o sytuacji kobiety) A. Górnicka-Boratyńska "Stańmy się sobą. Cztery projekty emancypacji (1863-1939)" J. Sikorska-Kulesza "Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku" "Inteligencja polska XIX i XX wieku" red. R. Czepulis-Rastenis L. Hass "Inteligencji polskiej dole i niedole. XIX i XX wiek" W. Mędrzycki "Młodzież wiejska na ziemiach Polski centralnej 1864-1939. Proces socjalizacji" "Wieś polska wobec wyzwań, przełomów i zagrożeń (XIX i XX w.)", red. M. Przeniosło, S. Wiech J. Laskiewiczowa "Zarys historii gospodarstwa wiejskiego w Polsce" M. Kozaczka "Gospodarka ordynacji rodowych w Polsce 1918-1939" "Europa w XX wieku. Główne kierunki rozwoju (ekologia, gospodarka, kultura, polityka")", red. E. Wiśniewski Z. Chyra-Rolicz "Burzymy - tworząc. Spółdzielczość robotnicza na ziemiach polskich do 1939 r." J. Wycisło "Model chrześcijańskiego robotnika górnośląskiego w końcu XIX wieku..." E. Makowski "Od socjaldemokracji do 'Solidarności'. Organizacje robotnicze w Wielkopolsce w XIX i XX wieku (do roku 1990)" W. Caban "Społeczeństwo Kielecczyzny 1832-1864. Studia nad strukturą i aktywnością gospodarczą ziemiaństwa, mieszczaństwa i Żydów" "Niemieccy osadnicy w Królestwie Polskim 1815-1918" red., tenże "Studia z historii społeczno-gospodarczej XIX i XX wieku" red. W. Puś "Drobnomieszczaństwo XIX i XX wieku" red. S. Kowalska-Glikman "Historia, społeczeństwo, gospodarka" red. S. Pytlas, J. Kita M. Kopczyński "Wielka Transformacja. Badania nad uwarstwieniem społecznym i standardem życia w Królestwie Polskim 1866-1913 w świetle pomiarów antropometrycznych poborowych" "Migracje i społeczeństwo" red. J.E. Zamojski "Historia Pomorza" red. G. Labuda, t. 4, 1850-1918, cz. 1, "Ustrój, gospodarka, społeczeństwo" red. S. Salmonowicz S. Grabski, K. Kelles-Krauz "Wiek XIX. Rzut oka na rozwój ekonomii i socjologii w XIX wieku" J. Kita "Rozwój gospodarczy i społeczny Łodzi w XIX-XX w. (do 1945 r.)",w: "Rola nauczycieli łódzkich w tworzeniu dziedzictwa kulturowego Łodzi", pod red. S. Gal "Dwór a społeczności lokalne na ziemiach polskich w XIX i XX wieku", red. W. Caban, M. B. Markowski, M. Przeniosło A. Jezierski "Problemy rozwoju gospodarczego ziem polskich w XIX i XX wieku" M. Eckert, A. Nadolny, W. Stobrawa "Historia gospodarcza i społeczna świata w XIX i XX wieku" "Z problematyki przeobrażeń społeczno-gospodarczych w Lubelskiem", pod red. Z. Mitury i R. Orłowskiego W. Puś "Przemysł Królestwa Polskiego w latach 1870-1914. Problemy struktury i koncentracji" Z. Landau, J. Tomaszewski "Bank Handlowy w Warszawie S.A. Historia i rozwój 1870-1970" "Nędza i dostatek na ziemiach polskich od średniowiecza po wiek XX" red. J. Sztetyłło "Społeczeństwo w dobie przemian. Wiek XIX i XX" red. M. Nietyksza i in. J. Górski, W. Sierpiński "Historia powszechnej myśli ekonomicznej 1870-1950" W. Załęski "Królestwo Polskie pod względem statystycznym" W. Miklaszewski "Rozwój cielesny klas uprzywilejowanych w Królestwie Polskim..." tegoż, "Rozwój cielesny proletarjatu Warszawy..." I. Ihnatowicz, Z. Landau, A. Mączak, B. Zientara "Dzieje gospodarcze Polski do roku 1939" J. Kozakiewicz "Organizacja pracy i wyniki produkcyjne majątków ziemskich w okresie międzywojennym" A. Jaszczuk "Spór pozytywistów z konserwatystami o przyszłość Polski 1870-1903" Z. Korzybski "O kredycie i bankach emissyjnych z zastosowaniem do potrzeb kraju", Warszawa 1862 W. Roszkowski "Polska międzywojenna, kraj stagnacji gospodarczej", "Przegląd Powszechny", 1982 B. Skaradziński "Drogi i bezdroża industrializacji", "Więź" nr 7-8 (75-76), 1959 "Industrializacja w Europie w XIX-XX w.", VII Międzynarodowa Konferencja Naukowa Historyków Polskich i Rosyjskich, "Rocznik Łódzki", t. XLIX, 2002 S. Schmidt "Własność folwarczna zachodniej Małopolski (byłej zachodniej Galicji) w chwili wskrzeszenia państwa polskiego" M. Eckert "Przemysł rolno-spożywczy w Polsce w latach 1918-1939" K. Groniowski "Kwestia agrarna w Królestwie Polskim 1871-1914" tegoż, "Robotnicy rolni w Królestwie Polskim 1871-1914" tegoż, "Zarys historii gospodarstwa wiejskiego w Polsce, Stosunki agrarne w Królestwie Polskim w latach 1870-1914" M. Lewy "Życie ekonomiczne Królestwa Polskiego" W. Wojdyło "Koncepcje społeczno-polityczne Stanisława Grabskiego" W. Morawski "Od marki do złotego. Historia finansów II Rzeczypospolitej" tegoż, "Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej" tegoż, "Polityka gospodarcza Aleksandra Skrzyńskiego" J. Kaliński "Historia gospodarcza XIX i XX w." A. Fronczek-Kwarta "Polityka finansowa i gospodarcza rządu Władysława Grabskiego w okresie reformy walutowo-skarbowej (1923-1925)" D. Lewin "Obieg pieniężny Królestwa Kongresowego w drugiej połowie XIX stulecia" A. Bolland "Co produkuje Galicya, a co Królestwo Polskie" Z. Sokołowska "Interesy gospodarcze Królestwa Polskiego a Rosja" H. Grossman "Majątek społeczny Królestwa Polskiego" S. Staniszewski "Rzut oka na stan ekonomiczny Królestwa Polskiego" J. Englich "Siły gospodarcze Królestwa Polskiego"

Tak przy okazji, kamienica Waliców, nie była aż tak "kamienna" - dom miał być wykonany z drewna modrzewiowego. A co do tego drugiego lwa, to łatwo znaleźć dodatkowe informacje: "... na dawnym placu „Pode Lwem", utworzonym u jej zbiegu z Elektoralną, nazwanym tak od istniejącej tu niegdyś kamienicy piętrowej z półpięterkiem, zakończonej wieżyczką z dwoma dzwonami zegarowymi. Na elewacji domu umieszczona była tarcza zegarowa. Dom ten należał do pewnego bankiera pochodzenia holenderskiego, który na elewacji umieścił herb Stanów Holenderskich, to jest lwa złotego w polu błękitnym. Nazwę placu przypisywano również herbowi Łada rodziny Walickich". /"Szkice Warszawskie" St. Łozy o ulicy Chłodnej, dostępne na: www.warszawska.info/

Bo nie mieli zakazu wjazdu, to i wjechali. Tylko co to za "Wilki" bez swych wspaniałych maszyn?

Patrząc z perspektywy realiów drugiej wojny światowej to wówczas bardzo, bardzo pragnąłbym, aby do mej ojczyzny wkroczyły jakiekolwiek wojska mające zamiar wypędzić Niemców, niezależnie czy przysięgali republice, królowi czy innemu ciału politycznemu. Jak najbardziej chciałbym widzieć na naszej ziemi (dziś) obcych żołnierzy,których sami zapraszamy, bo moim zdaniem zwiększa to szanse, że ich przywódcy zdecydują się nam pomóc realnie. Jak najbardziej bardziej mi się podoba, jeśli chodzi o bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne, nasza dzisiejsza sytuacja niźli sytuacja w Egipcie. Ja tam mówców motywacyjnych w swym życiu nie spotkałem, nie licząc mojej kobiełki, atoli dziwnym jest, że akurat fraszka podnosi akurat tego typu argument... bo w dalece mniejszej sprawie, to jakoś fraszka korzysta z pomocy innych i liczy na nią. O czym świadczy kilka tematów założonych przez fraszka na tym forum i jej podziękowania. Brak tu zatem konsekwencji.

Ano sam się nad tym zastanawiam, Marc Bloch pisząc o Dienstmänner zauważa: "Na początku w. XI ci 'niewolni życia rycerskiego',jak to określa pewien tekst szwabski, tak licznie otaczali największych możnych, a ożywiający ich małe, burzliwe społeczności duch solidarności był tak silny, że powstała cała seria praw obyczajowych tych grup, rejestrując i ustalając ich przywileje, wkrótce utrwalone w piśmie i gotowe przetworzyć się w obyczajowe prawo klasy (...) Rozumie się, że nigdzie indziej ci parweniusze nie upodobnili się tak bardzo do wasali, jeśli chodzi o posiadaną władzę i sposób życia. Natomiast nigdy nie wślizgiwali się tutaj niepostrzeżenie do klasy szlachty pochodzenia wasalnego. Było ich na to zbyt wielu; ich charakter klasowy był przez rządzące nimi odrębne obyczaje zbyt dawno ukształtowany, w Niemczech za wiele jeszcze wagi przywiązywano do starego pojęcia wolności prawa publicznego, a niemiecka opinia prawnicza zbyt lubowała się w rozróżnieniach hierarchicznych. Godność rycerska nie była wzbroniona ludziom niewolnym, ale rycerze-niewolni - czasem przez zbytek skrupulatności jeszcze dzieleni na dwie kategorie - utworzyli w ogólnej klasie szlachty osobny szczebel najniższy. Toteż żaden problem nie nastręczał teoretykom i praktykom prawa większych trudności, jak ustalenie dokładnej rangi tych ludzi - tak potężnych, a jednocześnie naznaczonych piętnem niższości społecznej - w stosunku do zwykłych ludzi wolnych. Bo jednak pozbawieni tylu atutów, które składały się na znaczenie ministeriałów, mieszczanie i prości chłopi mimo wszystko górowali nad nimi swoimi nieposzlakowanie wolnym urodzeniem". /tegoż, "Społeczeństwo feudalne", Warszawa 1981, s. 342 i n./

Co do Placu Pod Lwem: "Przy zbiegu ulic Chłodnej i Waliców ( Wola) około 1817 roku stała kamienica Bazylego Walickiego...". Trochę tego nie zrozumiałem, adamhistoryk podaje w części bibliograficznej książkę Artura Nadolskiego, a tam przecież stoi: "Interesująca jest geneza nazwy placu. Wywodzi się od nazwiska wojewody rawskiego Bazylego Walickiego, któy na działce nr 927 postawił sobie dwór u zbiegu Chłodnej z dzisiejszą ulicą Żelazną. Na frontonie budynku widniał wizerunek złotego lwa podtrzymującą herbową tarczę". /tegoż, "Pani Chłodna (opowieść o warszawskiej ulicy", Warszawa 2008, s. 99/ A Franciszek Sobieszczański w czasach całkiem tym wydarzeniom bliższych notował: "Plac pod Lwem (...) nazwisko zaś swoje nosi niewątpliwie od obszernego domu narożnego, ulic Chłodnej i Żelaznej, pod nr. 927 dotąd jeszcze istniejącego". /tegoż, "Rys historyczno-statystyczny wzrostu i stanu miasta Warszawy...", Warszawa 1848, s. 232/ To chyba jednak w XIX w. to kamienica nie stała przy ówczesnej ul. Waliców tylko obecnej?? Dodajmy, że w 1817 r. nie była to już kamienica nie tylko Bazylego Walickiego, ale i w ogóle rodu Waliców, od 1807 r. była ona bowiem w rękach rodziny Ossowskich. Można też dodać, że nie jest wcale tak oczywiste, że to figura na domu Waliców dała początek nazwie placu: "Ostatnim namalowanym przeze mnie narożnikiem jest skromny jednopiętrowy budynek Chłodna 23 charakteryzujący się tym, że był zwieńczony... piękną figurą lwa! Historycy „do dzisiaj” spierają się czy plac pomiędzy Chłodną, a Elektoralną, zwany na początku XIX wieku „placem Pod Lwem”, wziął nazwę właśnie od tego lwa, czy też od lwa z Herbu Walickich...". /A.Filipowicz "Ulica Chłodna na powrót piękna?", "Kurier Chłodna", 12 maja 2010, s. 2/ No i jeśli już, to wcale nie wiadomo czy nazwa wzięła się od lwa z samego herbu Łada (herb szybko stał nieczytelny) czy od postaci zwierzęcych robiących za podpory: "Na rogu tego domu w wysokości piętra, widać tarczę herbową (herbu jednak już niepodobna rozeznać), którą lew rozdarty podpiera; że zaś herb Walickich Łada używa w koronie lwa miecz trzymający, a zwyczajem przyjętym od heraldyków, na podpory tarczy brane są zwykle figury lub zwierzęta w hełmach lub koronach umieszczane, podpora wiec ta, jako najwydatniej w oczy wpadająca, nazwisko temu miejscu nadała". /"Rys historyczno-statystyczny..."/