secesjonista

O idei sarmackiej jako elemencie taktyki niejako zastraszania Rzymu (: mowa Ostroroga z 1467 r.), jak i tym jak się zmieniała jej funkcja propagandowa w średniowieczu a w dobie jagiellońskiej traktuje artykuł Stefana Zabłockiego "Paradoksy sarmatyzmu" )"Teksty", nr 3 (21), 1975). Co ciekawe, Jan z Czarnolasu dość sceptycznie podchodził do sarmackich korzeni, toć przecież nie zawahał się posłom zgromadzonym w Stężycy przypomnieć,że "Prognata duris natio Sarmatis". A swój wykład, który objaśniał "Odprawę..." zatytułował ni mniej ni więcej a: "Orpheus Sarmaticus". Z literatury dodać można: S. Cynarski "Sarmatyzm — ideologia i styl życia", w: "Polska XVII w. Państwo — społeczeństwo — kultura" J. Pelc "Sarmatyzm a barok", w: "Problemy literatury staropolskiej", Ser. I., Wrocław 1972 tegoż, "Kontrreformacja, sarmatyzm a rozwój literatury polskiej (od renesansu do baroku)", w: "Wiek XVII. Kontrreformacja, barok".

Taka ciekawostka, w ZSRR w latach dwudziestych powstała piosenka ciesząca się później dużą popularnością (wspólne dzieło poety - B. Germana i kompozytora D. Haita), był to "Marsz Lotników". Z czasem stała się ona oficjalnym marszem radzieckich lotników (w 1933 r.). Kiedy piosenka została przetłumaczona na język niemiecki śpiewali ją tamtejsi komuniści. Aż wreszcie "przejęli" ją naziści, którzy po słowach: "wyżej, wyżej" dodawali: "Heil Hitler i odbierz żydom władzę". Co paradoksalne, obaj autorzy byli Żydami. /za: S. Boym "Paradoksy zunifikowanej kultury: od baśni Stalina do pudełka z laki pani Mołotow", "Teksty Drugie", nr 1/2, 2000/ Zdaniem autorki ta łatwość przejścia, świadczyć może na pewne pokrewieństwo kulturalne obu systemów. "Nadszedł czas spełnienia marzeń, Pokonamy odległość i przestrzeń, Rozum dał nam stalowe skrzydła zamiast ramion I płonący silnik zamiast serca. Wyżej, wyżej i wyżej Wznosimy się na skrzydłach, A warkot naszego Śmigła Głosi pokój całemu światu. Ostry wzrok przeszywa każdy atom, Nasze ruchy są śmiałe i pewne, I wierz nam: na każde wyzwanie Odpowiedzą nasze Siły Powietrzne!"

"Słowo „Mahlweib” - złożone z wyrazów Mahl (=umowa) i Weib (=niewiasta, żona) - w języku staroniemieckim..." /M.Z. Stepulak "Osobowy wymiar małżeństwa kanonicznego jako punkt odniesienia w pracy biegłego psychologa", "Ius Matrimoniale", T. 8 (14), 2003, s. 187/

Co by nie powiedzieć, pan ów prowadził całkiem aktywną działalność, a przynajmniej zamierzał, kiedy próbował założyć nową KPP w wyniku kontaktów z ambasadą chińską i albańską próbowano przekazać mu odpowiednie, propagandowe materiały: "Od stycznia do maja 1965 r. przejęto 14 844 przesyłki, w tym 3 544 pochodzące z zagranicy (2 920 z Chińskiej Republiki Ludowej i 624 z Albanii) oraz ponad 11 300 nadanych przez ambasadę ChRL (6 919) i ambasadę albańską (4 384). Przesyłki zawierały różne opracowania i artykuły w językach: polskim, rosyjskim, angielskim, niemieckim, greckim i esperanto. Materiały zostały skonfiskowane". przez aparat bezpieczeństwa". /P. Gasztold-Seń "Syryjsko-libijska walka z syjonizmem w PRL: zaangażowanie Michela Mounayera w działalności 'lewicy' partyjnej w latach 1978-1986", "PiS", T. 9, nr 2 (16), 2010, s. 391/

W podanej bibliografii, w jednym z tytułów pada pytanie: "po co Wampir Reymontowi?". Jest to oczywiście nawiązanie do powieści pt. "Wampir", akcja której toczy się w Londynie, gdzie mamy do czynienia z mistycznymi spotkaniami z Madame Bławatską, sensami spirytystycznymi, sabatami, tajemniczymi maharadżami, sabatami itp. Dzieło niezbyt cenione przez wielu literaturoznawców (: K. Wyka, J. Krzyżanowski, J. Kulczycka-Saloni, A.Z. Makowiecki, A. Hutnikiewicz), nas jednak interesujące, dzięki niemu możemy poznać popularność tej tematyki. Rzecz bowiem, przed wydaniem książkowym, drukowana była w odcinkach, niemal jednocześnie w wielu różnych gazetach, np. w: "Kurierze Warszawskim" (1904 r., pod tytułem "We mgle"), "Słowie Polskim" (1904 r., tytuł j.w.), "Dzienniku Poznańskim" (1904 r., pt. "We mgle"), "Kurierze Litewskim" (1910 r., pt. "Wampir"). Powieść swe korzenie ma m.in. w podróży z do Londynu w 1894 r., kiedy to w lipcu Reymont uczestniczył w obradach europejskiej sekcji "The Theosophical Society", które miały miejsce na ulicy Avenue Road, na tej samej ulicy w powieści mieścił się Pensjonat będący miejscem spotkań spirytystów. Otwierający powieść seans ma mocno eklektyczny charakter, mamy w nim manifestację ektoplazmy, ale i wprowadzanie w transza pomocą buddyjskich mantr, elementy masońskie czy gnostyczne. Wszystko to co składało się na zjawisko "mistycyzującej orientacji modernistycznego spirytyzmu", Jan Tomkowski charakteryzuje go jako: "budowę nowej, eklektycznej religii, w której odnajdujemy wpływ mistyki chrześcijańskiej i kabały, alchemii i astrologii, misteriów orfickich i zaratustrianizmu, wreszcie mądrości Wschodu z nauką Buddy na czele". /tegoż, "Mój pozytywizm", Warszawa 1993, s. 219/ Nurt ten ma swe oryginalne cechy, to zupełnie coś innego niźli mesmeryzm itp. podobne prądy, który był przedstawiany jako nauka. Tu, z jednej strony mamy do czynienia z próbą nadaniu sensu życia (wobec "głupiej rzeczywistości"), z drugiej zaś z kwestionowaniem sensu europejskiej nauki (postać Mahatmy Guru). Jakie jeszcze inne tropy spirytystyczne odnajdujemy w polskiej literaturze tego okresu? Jak Prus określił istotę spirytyzmu przy okazji występów Eusalpii Palladino? I co ma ser szwajcarski do seansu spirytystycznego?

Starajmy się trzymać tematu, a rozmowę proszę toczyć poprzez P.W. secesjonista

Z naciskiem na słowo: "podobno". Rozumiem, że obietnica jest spełnioną bo w wiosce gdzie ma jancet chałupę jest światłowód? Czy jak wskażę dwie wioski gdzie takowego łącza nie ma, to będziemy mieli do czynienia z: "obietnicą częściowo spełnioną" czy: "obietnicą niespełnioną"?

Warto zwrócić uwagę na odmienność Paragwaju, zarówno w okresie kolonii jak i po dojściu do władzy de Francii. Kolonia ta charakteryzowała się znacznie mniejszym napływem kolonistów z Metropolii, co spowodowało, iż na jej terenie panowały inne stosunki społeczne (całkowicie inny status Metysów i języka guarani). Niepodobna sobie wyobrazić by w innych koloniach w wyborze gubernatora uczestniczyli jak to miało miejsce w Paragwaju, tacy - vecinos, że już o powszechnych wyborach (z wyłączeniem "wrogów wolności") nie wspomnę. Z jednej strony był to pierwszy kraj na tym kontynencie gdzie wprowadzono powszechne szkoły dla chłopów, a z drugiej strony istniał zakaz, względem Hiszpanów i Kreolów, zawierania małżeństw w obrębie swej kasty. Wraz z wprowadzeniem formalnej równości wprowadzono wybory oparte o cenzus majątkowy. Paragwaj wytworzył na tyle odmienne stosunki własnościowe na swym terenie, że niektórzy historycy nazywają ów kraj pierwszym państwem socjalistycznym na zachodniej półkuli. Największym właścicielem ziemskim było początkowo państwo, które bądź to dzierżawiło ziemię chłopom, bądź to ją zarządzało poprzez rodzaj "kołchozów" - estancias de la patria. Państwo było silnie scentralizowane, przez długi czas to władze ustalały ceny na towary wywożone i przywożone, handel zagraniczny oparty był o system licencji, państwo ustalało nawet jaką ilość papieru można było jednorazowo zakupić (dwie ryzy) i kto miał w tym zakresie pierwszeństwo (najpierw uczniowie, potem wojskowi a następnie urzędnicy). Niepodległość Paragwaju to efekt wysiłków ludzi dla których opozycją byli zwolennicy Buenos Aires, którzy reprezentowani byli głównie w wyższych warstwach kreolskich, a geograficznie skupieni głównie w Asunción. La Plata nie uznała niepodległości Paragwaju (do śmierci Juana Manuela de Rosasa) traktując ją jak zbuntowaną prowincję, i próbowano przywrócić status quo poprzez blokadę ekonomiczną. Stąd w świadomości Paragwajczyków jakakolwiek forma blokady prowadzona w ramach rywalizacji ekonomicznej, mogła się kojarzyć z zakusami na ich suwerenność. Niektózy badacze uważają, że wojna miała swą przyczynę w różnicach ustrojowych.

Dodam: Z.E. Roskal "Astronomia matematyczna w nauce greckiej. Metodologiczne studium historyczno-przyrodnicze" L. Russo "Zapomniana rewolucja. Grecka myśl naukowa a nauka nowoczesna" S. Sambursky "The Physical World of the Greeks" tegoż, "Physics of the Stoics".

Nigdy nie pojmowałem tego typu sugestii jak: "wiem jakie były przesłanki zmian żydowskich nazwisk na polskobrzmiące, ale...". To znaczy, że fraszka wie jaki był powód, ale mruga do nas oczkiem i sugeruje, iż kryje się pod tym coś więcej? Jedyne co mi się kojarzy, to że chodzi o to, iż nie-biała rasa (: Żydzi) chce wykończyć białą rasę (Polaków?) w imię rządzenia nad światem. Nie lubię niedomówień - to jakby fraszka mogła rozwinąć co się kryje pod jej "ale". Miesiąc temu fraszka spotkała się z nazwiskiem "Grosz", jak rozumiem: przy kwestii rozgłośni "Kraj", miesiąc minął a fraszka zapewne ma więcej materiałów do swej pracy to i więcej wie o tym panu. Stąd nieco dziwi mnie, że kolejny raz fraszka nagle kogoś odkrywa, tym razem "polakożercę" u pana Nowaka. A nie lepiej sięgnąć po materiały archiwalne i wyrobić sobie własne zdanie? Nie chcę uwierzyć, iż fraszka; pracująca nad pewną pracą z tego okresu; wciąż porusza się się li jedynie w kręgu opracowań i materiałów znalezionych w sieci. Czy Grosz był: polakożercą? Wedle mnie - nie był. Był propagatorem komunizmu, całkowicie oddanym - dyspozycjom sowieckich towarzyszy, wiernie atakował wszystkich przeciwników nowego ustroju i przeciwników ZSRR; wiernie reprezentował słuszną linię partii, w zależności od tego jakie odchylenie trzeba było potępić - potępiał. Ot, zwykła partyjna kanalia. Tylko co to ma do "polakożerstwa"? Atakował naród polski?

Tylko, czy w tym okresie można mówić o jakimś upowszechnieniu się: "domu", chodzi o: "trzewia Lewiatana"? Ja bym raczej powiedział, że: mieszkań. Stąd me wcześniejsze pytanie: jak definiować ów dom jednorodzinny?

Tylko w historii architektury dom jednorodzinny nie jest związany z nuklearną rodziną, to o czym dyskutujemy?

Źródło kiepskie, ale jak rozumiem fraszka pierwszy raz spotkała się z "polakożercą o nazwisku: Grosz" w pracy pana Nowaka? Dobrze rozumiem?

W rozdziale pt. "Wychowanie dworskie i edukacja rycerska księcia Kazimierza Konradowica w pierwszej połowie XIII wieku" Gerard Kucharski wspomina, że w na dokumencie z sierpnia 1218 r. występują: Krzywosąd, pedagog księcia Bolesława i Bożej, pedagog księcia Siemowita. Kazimierz Kujawski miał mieć preceptora w osobie Jana Czapli (Kazimiri magister et pedagogus), scholastyka płockiego i włocławskiego, kierownika szkoły katedralnej w Płocku. W dokumencie z 1223 r. występuje inny pedagog - niejaki Tomasz. Wychowawcą samego Konrada miał być początkowo - Goworek. /w: "Ars Educandi. Źródła", T. 1, "Studia z dziejów wychowania i kształcenia od średniowiecza do XIX wieku" red. J. Gwioździk/

Dodam: "Kultura piśmienna średniowiecza i czasów nowożytnych. Problemy i konteksty badawcze" red. P. Dymmel, B. Trelińska.

O związkach i podobieństwach: "Łacińskie paremie w europejskiej kulturze prawnej i orzecznictwie sądów polskich" red. W. Wołodkiewicza, J. Krzynówka R. Zimmermann "The Law of Obligations. Roman Foundations of the Civilian Tradition".

Jak wiadomo na początku 1942 r. (luty) komuniści niemieccy przebywający w ZSRR wystosowują swój kolejny apel, co ciekawe w tymże roku nastąpić miała prób zorganizowania "Wolnych Niemiec" ale pod egidą zachodnich aliantów. Głównymi osobami zaangażowanymi w tę inicjatywę byli: Artur Arzt, Max Braun, August Weber współdziałający z Niemcami z USA - w osobach Heinricha Brauninga czy Hermanna Rauschinga. Czy o fiasku tej inicjatywy zadecydował opór brytyjskich konserwatystów czy jeszcze jakieś inne czynniki? Kto wchodził w skład londyńskiego Komitetu WN (związanego z ZSRR) i na czym polegał kryzys wokół kwestii granic?

Glibert Ryle profesor filozofii metafizycznej, autor m.in. "The Concept of Mind", w odniesieniu do filozofii austriackiej i anglosaskiej nazywał to "chorobą zawodową" tych filozofii. Chodziło o popularność (w XX wieku) rozpatrywania teorii znaczenia. I tym aspektem zajmuje się Beata Błaszczyk: "Problem znaczenia w filozofii L. Wittgensteina", "Studia Philosophiae Christianae", T. 28, nr 1, 1992.

Pytałem się też o języki i jak traktować "współczesność": XX a może już tylko XXI wiek? Trochę literatury można znaleźć na stronie: www.papers.nber.org.

Tak myślałem, przy ewentualnych poprawkach warto poprawić też lata, bo ów forumowicz napisał o latach 60. a na blogu wyszło w 50.

A kim byli wspomniani właściciele dworu i gdzie się on mieścił?

A, że tak napisała w to można uwierzyć, że błędnie - też. Bo trzeba wykazać co było wcześniej, a wcześniej to był jedynie klasztor dominikanów, a nie uniwersytet. A ja zwracam uwagę by nie mylić pojęć, co ma: nauczanie prowadzone przez jedną osobę do pojęcia uniwersytetu? Na tej zasadzie to uniwersytety istniały w starożytnej Grecji. Bez korporacji, bez venia docendi nie ma uniwersytetu.

"WSM ENERGETYKA została powołana do życia w roku 1958. Domy na rogu Sobieskiego/Dolna zostały zbudowane na przełomie 60/70". Temat osiedli danej spółdzielni do najbardziej frapujących zapewne nie należy, ale przecież pokusić się można było o więcej. Skoro adamhistoryk odwiedził stronę tej spółdzielni mógł zajrzeć do ich dwumiesięcznika "M6", dzięki czemu mógłby w swym wpisie zawrzeć bardziej szczegółowe informacje (por. cykl J. Podolskiego "55 lat Spółdzielni"). Jak i ubarwić nieco swój wpis o takie ciekawostki jak np. co łączy pewną hrabiankę z wieloletnim prezesem tej spółdzielni Janem Radzikowskim, czy jaki jest związek tej spółdzielni z Misterem Warszawy z 1962 roku. Drobna literówka, nie: "WSM ENERGETYKA", a: "MSM Energetka" - bo to Międzyzakładowa Spółdzielnia Mieszkaniowa. "Fabryka Wyrobów Galanteryjnych „Trocas” została otwarta w roku 1925 (...) W sieci znalazłem artykuł „Fabrykacja guzików z masy perłowej” zamieszczonym w „Gazecie Handlowej” z 18 sierpnia 1931, w którym jest wspomniana Fabryka „Trocas”. W kontekście wyrobu guzików (...) Fabryka działała jeszcze w latach 50., tak chce jeden z forumowiczów Sielc. Warto zajrzeć na to forum – zapraszam. Adres fabryki Dolna 7". Trochę to zdanie z adresem jest mylące, bo nie wiadomo czy czy chodzi o lata 50. czy rok 1925, ja bym to nieco poprawił. Forum odwiedziłem informacji o kontynuowaniu produkcji nie mogłem znalaźć, można prosić o link bądź o zacytowanie odpowiedniej wypowiedzi? Z tą kontynuacją produkcji na Długiej jest zresztą inny problem, bo firma w latach trzydziestych i przed samą wojną mieściła się już na Bielańskiej 18. Skoro adamhistoryk czytał wspomniany artykuł, to szkoda że nie wstawił informacji jacy to bracia założyli tę firmę. Firma faktycznie była nie tylko "guzikarską" - prócz guzików: drewnianych, bakelitowych i z masy perłowej, wytwarzała też spinki (a przynajmniej złożyła w tym zakresie stosowne patenty). Szkoda, że autor nie pokusił się o "rozszyfrowanie" nazwy firmy, a to ciekawe, bo prowadzi do "Trochus" i "Tectus niloticus"... "Ujęcie wody o którym już wspomniałem zostało Według historyka Tadeusza Świątka źródełko przed 1924 r. było naturalnym ciekiem wodnym wypływającym ze skarpy. Przed drugą wojną światową zarząd miasta je ocembrował i zawiesił płaskorzeźbę delfina oraz syrenkę, godło miast. Na wikipedii znalazłem informację iż otwarcie nastąpiło w 50.lecie". Przed: "Według" zabrakło kropki, przez co wypowiedź neco "kuleje", za to pod koniec zdania jest użyta błędnie, powinno być: "50-lecie". "Miesciła sie w budynku", "oraz syrenkę, godło miast". Zabrakło dwóch "ogonków" i literki "a". "Z fotek wynika że były to naprawdę bardzo „biedne” domy. Są to zabudowania przemysłowe". W zasadzie, jeśli: "domy", to nie "zabudowania przemysłowe", lepiej zatem: "biedne budynki". "Przed drugą wojną światową zarząd miasta je ocembrował i zawiesił płaskorzeźbę delfina oraz syrenkę". Nie ma pewności czy był to delfin, a obecnie to już na pewno nie jest delfin - a to przecież odlew. Ocembrowanie - to rok 1924, zawieszenie płaskorzeźby - to rok 1936, faktycznie wówczas obchodzono pięćdziesięciolecie wodociągów. Chyba sobie zrobię sygnaturkę: "Czepialski".

Akurat w tej sprawie zapadł już odpowiedni wyrok, choć chyba jeszcze nie jest prawomocnym.

A jakie języki wchodzą w grę? Ta "współczesność" bardziej ma się tyczyć ekonomii czy polityki? I od kiedy ma się rozpoczynać?