secesjonista

Otóż": nie jesteśmy "w tym temacie". A co do obiektywności lektur - ograniczona są one aparatem krytycznym danego czytelnika, którego u Tyberiusza nie znajduję.

Nie będąc takim znawcą tematu jak inni - trudno mi się wypowiadać; a co do: nie tyle izolacji a jedynie chłodzenia w rzymskim wykonaniu mamy przykład z Pergamonu, i jak chce Tomasz N - jest to oczywiście przykład budownictwa monumentalnego.

Gorsza sytuacja będzie jak Tyberiusz zdoła to dostać i poczuje się ekspertem. A jeśli chodzi o ścisłość to Nadolski popełnił tylko jedną większą pracę, która się mieści w przedziale: "sprzed 60 lat", co wskazuje, że Tyberiusz nic nie zna z jego spuścizny.

Prace pana Nadolskiego mniej się przedawniły niźli źródła z których czerpie Tyberiusz swą wiedzę o słowiańskiej mitologii. A konkretniej, to która z prac Nadolskiego zdaniem Tyberiusza się przedawniła? Ta o: "Plemiętach..." czy ta o znaleziskach ze Siedlądkowa?

Odnaleziono martwe czy żywe? Tak czy inaczej, chyba tego przypadku nie można zaliczyć do wskrzeszenia. Jeśli już, to do: cudownego odnalezienia (: przetrwania)?

Powstała o tym nawet książka: W.C. Meadows "The Comanche Code Talkers of World War II".

Tak z ciekawości, a odnotowano przypadki wskrzeszenia dzieci które spłonęły? Tak na marginesie tego tematu egoistycznie przypomnę o swym wątku, gdyby komuś się coś przypomniało: forum.historia.org.pl - "Staropolski Polinuros ( ... czyli o sztuce pływania)"

Abstrahując od faktu, że w tytułowym wpisie szereg tytułów bądź urzędów wcale nie jest ziemskimi, wypada sprostować wpis, iż urząd horodniczego występował li tylko na Litwie. Otóż urząd ów występował i w województwie kijowskim (włączenie do Korony w 1569 r.), województwie wołyńskim (włączone w tym samym roku), wreszcie mamy taki urząd w dzielnicy siewiersko-czernichowskiej, gdzie po mianowaniu chorążego Szczęsnego Wessela mianowano horodniczego w osobie imć Marcina Arciszewskiego (przywilej królewski z 2 kwietnia 1621 r.). Do jego obowiązków należało: "czuwanie nad stanem fortyfikacji, obecność przy otwieraniu i zamykaniu bram, zarządzanie — wraz ze starostą lub kapitanem — kluczami od zamku, sprawowanie pieczy nad bezpieczeństwem przeciwpożarowym, zbiórka zboża od szlachty i duchowieństwa i przekazywanie go staroście. Przywilej wskazywał także na konieczną obecność horodniczego na sejmikach i innych zjazdach szlacheckich oraz określał jego miejsce w hierarchii urzędników ziemskich — po chorążym powiatu nowogrodzko-siewierskiego". /P. Kułakowśkyj "Urzędnicy ziemscy Czernichowszczyzny i Siewierszczyzny (do 1648 r.)", "Studia Źródłoznawcze", 38, 2000, s. 54/ Dodam, że te obowiązki nie wyglądają li tylko na przejaw pustej tytułomanii.

Ja wiem jakiego "Tadeusza" czytał pan Skawiński, ty - wiesz, ale czy wie: to Tyberiusz? Tak dla porządku, formalnie w "Latarniku" nic nie ma o dzięcielinie.

Pozostawiając odpowiedź do domysłów, taka rzecz: około 1907 r. Józef Korzeniowski popełnić zamierzał pewną jednoaktówkę, wtedy to ze zdziwieniem dowiedział się, iż w Anglii istnieje coś takiego jak: Cenzor Sztuk Teatralnych, co wzbudziło w nim mieszane odczucia: "Ów fakt nie pasował ani do czasu, ani do miejsca". /J. Conrad "Cenzor sztuk teatralnych. Opinia 1907" (tekst pominięty w wydaniu "Dzieł" wydawnictwa PIW z 1974 r.), w: "Reporterska Aukcja Zdarzeń. Białe plamy", red. R. Kuraś, Warszawa 1989, s. 7/ I otóż wówczas zwrócił się do naszego pisarza Edward Garnett z prośbą by nasz pisarz swym piórem rozprawił się z cenzurą. Jak wiemy, sam Garnett nie działał wówczas li tylko pro publico bono, podówczas cenzura zdjęła mu z afiszów jego sztukę "The Breaking Point...". Atoli naszemu rodakowi nie trzeba było powtarzać, ostrą krytykę napisał i przesłał ją do twórcy "The Art of Winnifred Matthews". Cóż wtedy się stało?

Może nawet: nie mieszkania, a budynek (budynki?) bo zajmował dwa numery hipoteczne, warto sprawdzić.

Eee tam, poszedł gregski na łatwiznę, dodam toteż taką uwagę, iż pisać że ktoś czytał "Pana Tadeusza" - bez podania autora, nie jest wcale tak jednoznacznym, boć to przecież i Słowacki napisał swego "Pana Tadeusza". To ja podam przypadek, może nie bohatera co: czytał, ale co udawał, że czytał - Tomasz Łęcki. Zatem czego (raczej) nie przeczytał ów zubożały arystokrata, a jednak był na tyle sprytnym by poznać stronę tytułową i zawarte tam odwołanie (i do czego było to odwołanie)?

Cóż, ulica Furmańska nieszczególnie nam wnosi ekscytujących ciekawostek, atoli ja bym pogłębił temat: co Ignacy Paderewski ma wspólnego z tą ulicą, to chyba jest już - ciekawostka?

A jakie to informacje o zadaniach zostały znalezione? Możemy poznać tytuły, by się nie dublować?

Ponoć miało ich być siedemnastu, a np. w tłumaczeniu: "szalony biały człowiek" miało oznaczać Hitlera, ale to takie obiegowe informacje zaczerpnięte z sieci. Może Speedy coś tu doda?

Przymusu - nie ma i nie jest to niezbędne by poznać dany wycinek historii. W ogóle, by czytać o czymśkolwiek wystarczy umiejętność czytania. By pisać o czymkolwiek (w zasadzie) wystarczy też jedynie umiejętność poprawnego pisania (z tym u Tyberiusza jest chyba pewien kłopot?). Inna sprawa czy będzie to pisanie z sensem. By poprzeć się przykładem, oto Tyberiusz wiele słów na tym forum przelał w kwestii gender, a ja idę o zakład, że żadnej z kanonicznych książek w tym nurcie nie przeczytał. Zatem dochodzimy do punktów: niepotrzebne mi są wiadomości z innych epok - bo interesuję się jedną, nie są mi potrzebne również tezy zawarte w publikacjach tyczących się pewnego tematu, w którym się często wypowiadam, bo wygooglałem sobie stosowne stanowisko. Co by zrobiły dziś niektóre osoby bez wsparcia internetu - nie wiem. Może by milczały: w zakresie tematyki która jest im bliska emocjonalnie ale obca względem wiedzy? I napisała to osoba, której główna aktywność zogniskowała się w dziale "Dysputy filozoficzno-społeczne", gdzie głównie zajmuje się właśnie bieżącą polityką. Bo jakoś nie zauważyłem by w tym dziale Tyberiusz podejmował wysiłek zrozumienia na czym polega np. stosowane przez historyków "cięcie semantyczne" co do systemów filozoficznych; czy też: by autor ze swadą próbował omówić postulat "czystej roboty" Tatarkiewicza. Raczej mamy głównie o gejach, gender itp. zagadnieniach - jak najbardziej politycznych czy polityczno-społecznych. By nie wychodzić na niedouczonego i ograniczonego? By móc zrozumieć choćby: antycznej proweniencji aluzję o ciągnięciu za ucho? Tyberiusz - interesujący się tym okresem - potrafi nam to objaśnić? Ostatnio Tyberiusz popełnił wpisy: i na forum i na swym blogu: co do auspicjów. Jak rozumiem obecnie w obszarze szczególnych zainteresowań Tyberiusza są: wczesne średniowiecze i starożytny Rzym. To zainteresowanie przejawia się sięganiem po jak najbardziej klasyczne i kanoniczne prace, które jednak są w wielu miejscach mocno przestarzałe i pełne banialuk. A potem Tyberiusz napiera by dyskutować z nim w stworzonym przezeń temacie, a gdy mu się zada konkretne pytania - nagle mu jego zapał siada. To taka zagadka: jak popełnić tekst, który jedynie w 18,8% składa się z własnej i samodzielnej wypowiedzi, reszta to przepisanie, i popełnić w nim cztery błędy językowe (w tym jeden w tekście przepisywanym) i stylistyczne??? I komu się to zdarzyło? Z takiej to postawy wywodzą się wypowiedzi, że religia katolicka to zabobony rodem ze średniowiecza, co tylko dowodzi, iż Tyberiusz nie wie o czym mówi, a i średniowiecze nie jest jego: tak mocną stroną jak chciałby to przedstawiać. Tyberiusz wiele pisał o łucznictwie na SBoxie, to zapytam wprost: a wreszcie przemógł się i przeczytał na ten temat jakąś publikację, poza materiałami dostępnymi w sieci? Powątpiewam... Kiedyś ceniono ludzi będących erudytami, w zamierzchłych czasach do rąk mych trafił "Dziennik..." Goncourtów, który mnie zafascynował. Starałem się odkryć co pod każdą uwagą literacką, obyczajową; wzmiankowaną często dość marginalnie; się kryje. I tak mimowolnie, od nitki do kłębka, zostałem przeciągnięty przez "kawał" kultury literackiej (i nie tylko) Europy. Jakież to szczęście i oszczędność, że Tyberiusz nie musi się borykać z takimi poszukiwaniami. Trochę to zubaża jego refleksję - mym zdaniem, za to nie musi się borykać ze zaznajomieniem tematyki, która nieszczególnie jest mu bliska. Pytanie: czy to prowadzi do specjalizacji czy raczej do ograniczenia horyzontów myślowych?

W połowie XVIII wieku, sekretarz generalny Poczty Generalnej Koronnej, niejaki Kalfus (dla którego wybudowano pałac u zbiegu Przechodniej i Ptasiej, pełniący później rezydencję Michała Hieronima Radziwiłła) zajmował się sprzedażą specjalnych kalendarzy "do pisania", w dość zróżnicowanej cenie, bo od "5 szóstaków do 3 tynfów". Czy ta jego działalność związana była z pełnioną funkcją "pocztowca", czy raczej była to całkiem prywatna inicjatywa handlowa? /szerzej: S. Roszak "Archiwa sarmackiej pamięci. Funkcje i znaczenie rękopiśmiennych ksiąg silva rerum w kulturze Rzeczypospolitej XVIII wieku"/

Kobiety znacznie rzadziej (jak się zdaje) wkraczają w obszar literatury science-fiction, ale jak wkraczają, to często z mocno ideologicznym przesłaniem. Przykładem jest seria autorstwa Suzette Haden Elgin, zapoczątkowana powieścią "Native Tongue" z 1984 r. (z podtytułem "Who Speaks the Language od the Stars?"). Akcja toczy się w XXII wieku, a punktem wyjściowym fabuły jest rok 1996 kiedy to pozbawiono kobiety praw wyborczych. W opresyjnej rzeczywistości kobiety tworzą sztuczny język: "láadan", którego zadaniem jest obrona przed maskulinistycznym charakterem dominującego języka. W nowym języku np. derywacja przebiega inaczej niż w znanej nam angielszczyźnie (por. "man" - "woman"), gdzie kobieta to: "with", a mężczyzna to: "with-id" itp. Jakieś inne przykłady feminizmu w science-fiction? Z literatury: S.H. Elgin, D. Martin "A First Dictionary and Grammar of Láadan" tejże, "Láadan, the Constructed Language in Native Tongue" (dostępne na: www.sfwa.org/members/elgin/Laadan.html) K. Anderson "To Utopia Via the Sapir-Whorf Hypothesis: Elgin’s Laadan", "Utopian Studies", nr 3, 1991 S.D. Rogers "Dictionary of Made-Up Languages".

Nie był, kapelusz kardynalski otrzymał dopiero w styczniu 1953 r., na zakończenie jego nuncjatury apostolskiej we Francji. A wcześniej był wizytatorem apostolskim w Bułgarii i to tam udzielał pomocy ludziom dotkniętym przez trzęsienia ziemi. Nie wiem po co pisać: "dla katolików ale także dla Żydów", bo pomoc była dla wszystkich i nie ma potrzeby wyróżniania jednej konfesji i jednej mniejszości. Zatem tzw. "zupki papieskie" trafiały do wszystkich: od muzułmanów, przez prawosławnych czy unitów do katolików. Jego działalność w Bułgarii i kontakty z królem Borysem zaowocowały np. później opóźnianiem transportów z Żydami, którzy mieli być wysłani do obozów koncentracyjnych. Kontrowersje dotyczą też tego, że przy wystawianiu wiz transportowych współpracował blisko z von Papenem, z którym miał zresztą osobiste dobre kontakty. Dla równowagi wypada dodać, że współpracował blisko w Ankarze również z Raymondem Courvoisierem, który pełnił tam funkcję koordynatora International Red Cross and Red Crescent Movement. Za to "nie współpracował" z Brytyjczykami, ci pozostali głusi na jego propozycje co do mandatu palestyńskiego i zmiany rygorów emigracyjnych. Główną kontrowersją, jest to co zawsze - Kościół mógł zrobić więcej a nie zrobił, zatem Roncalli zbiera baty za całokształt.

Gdyby Tyberiusz nie zauważył to pytanie nie tyczyło się ogólnej oceny książek z lat 80. czy 90., a tego czy konkretna pozycja znacząco się różni zależnie od roku wydania. Jeśli chodzi o "Boże Igrzysko" to nie było dotknięte przez cenzurę w jakiś istotny sposób, wedle mnie spokojnie możne nabyć pierwsze wydanie SIW "Znak". Co do lat wcześniejszych, to trzeba pamiętać, iż wyd. z 1987 r. Wydawnictwa "Przedświt" to jedynie wybór z oryginału, podobnie jak wyd. z 1988 r. Wydawnictwa Gdańskiego. Warto jednak zakupić najnowsze wydania, gdyż są to wydania poszerzone.

Możliwe, tylko czy dysponujemy czymś podobnym z tego okresu, a co tyczyłoby się jedynie budownictwa mieszkalnego?

Ile mógł kosztować jeniec? W maju 1631 r. przysiężnik ormiański Kuryło Bergiesowicz oświadczył w sądzie ziemskim, że za pieniądze wzięte od kamienieckich jezuitów (a pochodzące z fundacji Pawła Wołuckiego - biskupa kujawskiego) wykupił z rąk tatarskich, dwóch szlachciców: niejakiego imć Studzińskiego za 530 złp i Jana Torskiego za 202 i 1/2 talarów "złotowych bitych" (czyli: 1 talar = 2 złp). Z drugiej strony, podolscy ziemianie żądali za tatarskiego jeńca (w drugiej połowie XVI wieku), po sześćset talarów, a i po pięćset węgierskich złotych czerwonych i trzy konie tureckie. /za: rozdz. "Przyczynki do dziejów Kamieńca i Podola w wieku XVI-XVII", w: L. Białkowski "Ze Wschodu i Zachodu", "Pamiętnik Lubelski", T. I, Lublin 1930/

Ja o ociepleniu nic nie wspominałem, wydaje się jednak, że ówcześni Rzymianie zauważyli związek pomiędzy ciepłem w domu a stanem zawilgocenia ścian. Co do warstwówki, jego dzieła nie mam pod ręką, zatem zaczerpnięte z drugiej ręki: "'... if a wall is in a state of dampness all over, construct a second thin wall a little way from it on the inside, at a distance suited to circumstance, and in the space between these two walls run a channel, at a lower level than that of the apartment, with vents to the open air. Similarly,, when the apartment, when the wall is brought up to the top, leave air-holes there. For if moisture has no means of getting out by vents at the bottom and the top, it will not fail to spread all over the new wall." So wrote Vitruvius". /C.T. Grimm "Design Criteria and References for Masonery Cavity Walls", "The Masonry Society Journal", Vol. 15, no 2, December 1997, s. 7/

A o czym, przecież to same bajania. Atoli mogę zacząć wedle jakich źródeł piśmiennych wiemy, że wierzono w "duszę widmo", i że miała ona powracać w akurat w "Szczodre Gody"? Gdzie umiejscowiony był wedle źródeł świat zmarłych?

Dla porównania, wedle badań eksperymentalnych Mieczysława Prosnaka wczesnośredniowieczna łódź tzw. dłubanka, o dł. 10,55 m i szer. 1,75 m przy maksymalnym załadunku 2,35 tony zanurzała się do 50 cm. /tegoż, "Statek jednopienny z Sierzowa. pow. Łowicz, "Wiadomości Archeologiczne", t. XXXIV, 1969/