secesjonista

Przeczytać można, dużo o zmaganiach z biurokratyczną machiną wojska.

Klemens Metternich donosił swemu rządowi, że Napoleon chciał się przedstawiać Żydom polskim jako Mesjasz: "Jednakże Żydzi Księstwa Warszawskiego (zwłaszcza zaś środowiska chasydzkie) mieli go pojmować 'nie tyle jako Mesjasza, ile jako Hamana". /S. Askenazy "Z dziejów Żydów polskich w dobie Księstwa Warszawskiego", "Kwartalnik poświęcony badaniom przeszłości Żydów w Polsce", 1912, z. 1, s. 4 i n./

Oczywiście, że - nie. Ma poczuć się bezpiecznie. Mamy w pakiecie dla uchodźców propozycję: szczęścia? Powątpiewam...

A co to wszystko ma wspólnego z tytułową kulturą?

Po słusznej uwadze Furiusza część wpisów pozwoliłem sobie wydzielić do odrębnego tematu: "O recenzowaniu artykułów na portalach".

A dlaczego jancet musiał o to walczyć?

Zapewniam, że znane mi przykłady nie są związane z belkami na herbach, choć ubawiłem się setnie w związku z taką teorią.

A czego Tyberiusz nie rozumie? Miejsce kultu gdzie pokojowo się kultywuje różne bóstwa, a tymczasem dawni Słowianie mordowali słowiańskich wyznawców danego kultu. Innymi słowy, głupotą i fikcją jest przedstawianie jakiejś wspólnoty przedchrześcijańskiej. Tak z ciekawości - czemu składanie ofiar z ludzi stało się dziś bezzasadnym?

Ja takie przypadki znam. Pytanie: "co na to żona" - jest śmiesznym, nic do tego prawnie nie miała. "Jeżeli już to uczynił.." - to eklides sam sobie zaprzecza. Ja mogę podać literaturę co do naszego prawodawstwa - jeśli jest to w kręgu zainteresowań autora tematu.

Coś z tego filtrowania Francuzom nie przyniosło odpowiednich rezultatów.

Słusznym to i sprawiedliwym by oddać pierwszeństwo Bruno: A ja przeglądam: R.M. Edsel "Na ratunek Italii. Zdążyć ocalić skarby sztuki przed nazistami".

Jak rozumiem praktykowanie ofiar z ludzi chciałby Tyberiusz wskrzesić? A ilu chętnych pośród swych pobratymców Tyberiusz znalazł - co do roli ofiary? Co do "linków" - bełkot pogania kolejny słowotok. "Rodzimowierstwo najprościej rzecz ujmując, to system wierzeń etnicznych (zarówno minionych jak i współczesnych, zawsze jednak nawiązujących do konkretnego systemu wierzeń etnicznych - opartych na mitologii i wierzeniach lokalnej społeczności, występujących w obrębie danej grupy kulturowej), odwołujących się zazwyczaj do tradycji przedchrześcijańskich" i "Neopogaństwo (czasem błędnie neopoganizm) to powszechne, acz niezbyt precyzyjne zbiorowe określenie współczesnych systemów wierzeń, odwołujących się zarówno do etnicznych (zazwyczaj przedchrześcijańskich lub określanych przez chrześcijan jako pogańskie) religii danego regionu lub kraju...". Czym to się różni? Dlaczego błędnym jest termin: "neopoganizm" - nie objaśniono. Mam proste pytanie: jak to rodzimowiercy mogą zbierać pieniądze na miejsce gdzie będą kultywowane kulty tak różnych bóstw, co nieco kłóci się z: "nawiązywaniem do konkretnego systemu wierzeń... lokalnej społeczności". To jest to wreszcie nawiązywanie do lokalnych wierzeń czy wybieranie ze szwedzkiego stołu dawnych mitologii? Jak dla mnie poplątanie z pomieszaniem, taka zabawa. Jakoś nie jestem przekonany by Tyberiusz nagle poczuł dotyk sacrum, zważywszy na to co wcześniej pisał.

Ubaw o tyle nieuprawniony, że krakus57 w ogóle nie zauważył, że fragmenty co do "uprawnień" tyczą się całkiem różnych lat i całkiem innej sytuacji politycznej. Co tam z mózgu krakusa57 ciecze - nie wiem, ale na pewno nie jest to rzetelna ocena cudzej pracy.

i Absolutnie niemożliwe, policji mogło to zająć: "parę minut", a nie: "pare minut". Czy dla Tyberiusza, co to kultywować chce dawne "prawdziwe" tradycje słowiańskie, poszanowanie dla języka polskiego nie mieści się w ramach tego kultywowania? Brak "feelu" mieści się w słowiańskiej tradycji? Co do wpisu janceta: mamy przykład działania służb belgijskich i francuskich. Jakieś wnioski?

W jakim zakresie?

A na czym polega: "reko-kultura materialna"?

A Słowianie zachodni to: kto?

A Tyberiusz zauważył, że ktoś kto tu napisał, że czyta tę książkę? To może więcej informacji o treści a nie o o okładce?

A kto konkretnie ocenia li tylko po okładce? Bo nie wiem do czego nawiązuje Tyberiusz, można to objaśnić bliżej?

Niezbyt...

A skąd to wiemy?

Mnie się to zdaje całkiem poprawnym tekstem, o szczegółach można dyskutować, ale: całość jest poprawna.

Znaczy się na, dalekim morzu dopadło gregsiego to co Furiusz nazwał zręcznie: turbosłowianizmem? Dla przeciwwagi polecam lekturę: Przemysława Urbańczyka "Trudne początki Polski", tam też się dzieje...

Wspomniane było objaśnienie co do bólu zębów, których powodem miała być macica. Sama macica w starożytnej myśli medycznej była dość zadziwiającym organem. W anonimowym tekście "Moriz von Craûn" (a ściślej we wstępie do tego poematu) zawarto historyjkę, jak to cesarz Neron zapragnął poczuć się jak kobieta w ciąży, zatem medyk sprokurował mu proszek, który sprawił, że w jego ciele narodziła się ropucha. To oczywiście tekst już średniowieczny, kiedy to od mniej więcej XII w. ropucha (a i żółw, rak czy jaszczurka) symbolizowała macicę. I w zasadzie nie był to wymysł średniowiecznej ciemnoty, nawiązywano w ten sposób do myśli antycznej. Wedle dawnych Egipcjan wędrująca po ciele macica powodowała szereg dolegliwości. Należało zastosować odpowiednie zabiegi, których celem było oczywiście "skłonienie" macicy do powrotu na odpowiednie miejsce. Można było spróbować ją zepchnąć, w tym celu zalecano stosowanie nieprzyjemnych zapachów bądź spożywanie rzeczy obrzydliwych (np. "fusy" z piwa, trochę dziegciu). można też było próbować "skusić" macicę, czyniono to za pomocą miłych zapachów roztaczanych w okolicach krocza, stosowano np. okadzanie żywicą czy smarowanie maścią z ochry z mirrą. Koncepcję macicy jako rodzaju samoistnego organu mającego zdolność do przemieszczania się podjęli greccy medycy z Hipokratesem na czele. Sam Platon zajął się tym organem, pisząc o nim: "To jest ukryte w ciele zwierzę, które chce rodzić dzieci. Kiedy w okresie dojrzałości długi czas owoców nie wydaje, cierpi i gniewa się. Błądzi po całym ciele, zatyka przewody powietrzne, odetchnąć nie daje, w kłopoty największe wpędza i wszelkiego rodzaju inne choroby powoduje, pokąd jednej i drugiej płci żądza i miłość do tego nie skłoni, żeby jak drzewa owoc wydały...". /tegoż, "Timaios", przeł. W. Witwicki, Warszawa 1960, s. 134/ Działający w Rzymie, sławny lekarz Aretajos z Kapadocji, choć jak poprzednicy podtrzymywał myśl o macicy, która jest jak zywe zwierzę, to w swym opisie napadu histerii postawił diagnozę, iż nie należy łączyć go z samą macicą. I dodawał, że tego typu atak może doświadczać również mężczyzna. Przełomem były badania Soranosa z Efezu (autora "Traktatu o chorobach kobiet"), który zauważył, że macica poruszać się nie może i że jest ona przymocowana do innych organów za pomocą błon. Dla greckich lekarzy najskuteczniejszym środkiem prewencyjnym co do problemów z macicą był oczywiście stosunek płciowy (najlepiej częsty). "... dla młodych dziewcząt - małżeństwo, dla kobiety zamężnej - stosunek płciowy w celu nawilżenia i zatrzymania macicy na właściwym miejscu, dla wdowy - ciąża". /J. Jagla "'Magiczne ropuchy' i 'brzuszne węże' - motyw medyczny w przedstawieniach wotywnych", "Medycyna Nowożytna", T. 15, nr 1/2, s. 9/

Na współczesnych aukcjach można zakupić porcelanowe kufle, określane jako kufle-pułapki. Z tym, że z ich wyglądu nie można za bardzo poznać na czym ta "pułapka" miałaby polegać. Kufel-pułapka był u naszych sarmackich przodków elementem biesiadnej zabawy, miało być to naczynie, którego nie można było opróżnić w całości. Jak to wyglądało i na czym polegała ta pułapka? A jak wyglądało naczynie, z którego można było się napić: "jedynie w określony sposób (np. przechylając się mocno do tyłu)"? /A. Pachocka "Sarmackie zmagania z Bachusem", "Obyczaje", nr 15, 2003, s. 32/ "Czeczugi. Kucharzu! do rosołu uwarz tam Czeczugę. Nie dosłyszał, i mniemał, że kazał Papugę. Wnet ją zarznął, i z pierzem do ognia przystawił. Pan krzyknie: Zdrajco! mojej pociechyś mnie zbawił, Ozwie się kucharz: Panie, rozkazuj wyraźnie; Co kucharz wyrozumie, to nóż jego zarznie" "Szczuka rosołowa. Po Niemiecku, w bronatnych szczuka szatach chodzi; Bo ma krezy z Cebule, a W oliwie brodzi, Już kolet, jako kolet: nie ukazuj pluder; Spytają cię Polacy: zkądeś Panie bruder?" /za: "Postny obiad abo zabaweczka, Nim Poście w kuchni gotowo będzie o Jedenastej godzinie na Półzegarzu. Dla młodych i starych a niecierpliwych żołądków..."/