secesjonista

Dotrzeć do 5% poezji, nawet tylko związanej z pracą - podziwiam. Pomóc to raczej nikt nie pomoże, nie wiemy jakie utwory wybrała fraszka i jak się one mają do tematu pracy, którego to tematu również nie znamy.

Chyba krakus57 nie bardzo potrafi czytać ze zrozumieniem, na youtube.com nie ma spisu filmów zrealizowanych przez PKF. Zaprezentowanie wybranych filmów to jeszcze nie jest spis, no przynajmniej moim zdaniem. A spis chyba nie istnieje, zatem trzeba się udać do archiwów. Pamiętając, że początkowo w ramach PKF wyświetlano również filmy "Polski Walczącej" i często je mylono. Z literatury poleciłbym prace Marka Cieślińskiego i Stanisława Ozimka.

Jak wykorzystał Żeleński motyw Napoleona w swej szkicowej polemice z Pigoniem, a chodziło o pewne mózgoczaszki?

Znam, ten właśnie tekst stał się zaczynem tego tematu. Dziwi mnie, że nigdzie indziej nie stosowano tego typu lokalizacji.

Wydaje się to prawdopodobnym, ze względu na ładną zbieżność fonetyczną. U nas często mówi się o: "lubelskim", tylko jaki związek mogła mieć ta dama z potrawą o proweniencji niemieckiej, czy stworzyła jakiś szczególny przepis?

Można się też odwołać do innych źródeł niźli francuska wiki, i gdzie nic nie ma o: "oddziałach na obrzeżach": "band (n.2) "an organized group," late 15c., from Middle French bande, which is traceable to the Proto-Germanic root of band (n.1), probably via a band of cloth worn as a mark of identification by a group of soldiers or others (compare Gothic bandwa "a sign"). The extension to "group of musicians" is c. 1660, originally musicians attached to a regiment of the army. To beat the band (1897) is to make enough noise to drown it out, hence to exceed everything". /www.etymonline.com/

Osadzony w Dachau ks. Emil Szramek w liście do innego księdza - Wilhelma Pnioka pisał: "biblioteka [obozowa] jest dla mnie wielkim dobrodziejstwem". /"Błogosławiony Emil Szramek. Męczennik" oprac. J. Myszor, Katowice 2013, s. 111)/ W Oświęcimiu, Aleksander Widera zaczytuje się w "III części Dziadów" i to tak mocno, że stało się to powodem pobicia go przez funkcyjnego - bo zaczął zaniedbywać swe obowiązki. Gustaw Morcinek wspominał: "Wtedy już terror nieco zelżał i można było korzystać z biblioteki mieszczącej się w bloku 24. Zawierała ona przeważnie książki niemieckie, wśród nielicznych polskich wydań znalazły się powieści Pearl Bucker i J.O. Curwooda oraz broszury z wiadomościami z zakresu chemii, ale i one dawały radość, pozwalały oderwać się od obozowej rzeczywistości". /K. Heska-Kwaśniewicz "Taki to mroczny czas. Losy pisarzy śląskich w okresie wojny i okupacji hitlerowskiej", Katowice 2004, s. 42/ Co zatem czytano? Zarówno z zasobów oficjalnych bibliotek jak spośród książek przemycanych?

Forszmak dragomirowski, no właśnie: skąd ów przymiotnik?

Taką powszechną wiedzę to ma euklides i niektórzy francuscy historycy uważający Francję za pępek świata, ale proszę zatem podać źródło francuskie - ze średniowiecza.

Ja nie wykluczam, wskazuję jedynie na jak kruchych podstawach formułuje się nasza wiedza. Dla jednych badaczy tytułowe bóstwo jest tożsame z bóstwem związanym ze Słońcem, dla innych związane jest z Księżycem - trudno chyba w religioznawstwie o większą rozbieżność.

Proponuję wskazać średniowieczne angielskie źródło gdzie użyto terminu "bande" (band) na określenie takiej grupy żołnierzy.

Perskiego nie musiał znać, wystarczyło by znał miano i "funkcję" danego bóstwa. Nie jest przecież rzadkością, kiedy kronikarze nie znają danego, języka co nie przeszkadzało im zapisywać brzmienie miejscowych nazw własnych.

W Europie ryż, poza Hiszpanią, najwcześniej upowszechnił się chyba we Włoszech, ale to nastąpiło dopiero w XV wieku, i wtedy w niektórych okolicach ryż stał się powszechnym pożywieniem. W średniowiecznych Włoszech ryż służył głównie do wyrobu produktów cukierniczych.

Pytanie tylko czy istniał jego kult: "Mokosz, jak już wspomniałem, należał do świata demonów, zaś Chors, Stribog i Siemargł o trudnych do zetymologizowania i od dawna podejrzanych o genezę irańską imionach byli obcym wtrętem, mającym na celu literackie wbogacenie zestawu bóstw ruskich. Łowmiański uważa, że wprowadził je do Kroniki pierwszy jej redaktor igumen peczerski Nikon, piszący zwod w latach 1069-73, który przebywał jakiś czas (1062-1067) w Tmutarakanie i rekonstruując staroruskie pogaństwo wzbogacił je o try obce teonimy". /L. Moszyński "Przedchrześcijańskie religia Słowian na Pomorzu na tle ogólnosłowiańskim", "Studia Gdańskie", T. IX, Gdańsk-Oliwa 1993, s. 28/

Cóż, jak weryfikowane źródła - taka i prezentowana wiedza, przynajmniej wiemy jaki ma Tyberiusz stosunek do tego co pisze. Ciekawa rzecz miała się z jeńcami w bitwie pod Koronowem. Wedle przekazu Długosza pomiędzy drugim a trzecim starciem doszło pomiędzy stronami do wymiany jeńców i koni. Po bitwie, jak podaje krakowski kanonik, król wypuścił wszystkich jeńców ("za słowem"), prócz głównodowodzącego - Michała Küchmeistra, wójta Nowej Marchii. W świetle szeregu innych źródeł wiadomo, że rzeczy miały się nieco inaczej, przyjmuje się, że władca uwolnił jedynie rycerzy zaciężnych i rycerzy-dworzan Zygmunta Luksemburskiego. Z listu wielkiego mistrza Henryka von Plauena do księcia Przemka Opawskiego dowiadujemy się, że wskutek niezadowolenia zaciężnych, po bitwie pod Koronowem musiał podnieść im żołd i dodatkowo zobowiązać się do ich wymiany na schwytanych jeńców polskich. Dodać można , że skrupulatni Krzyżacy potrącali z żołdu za okres przebywania w niewoli. Z drugiej strony Zakon ponosił całkiem spore wydatki na walczących po ich stronie, którzy dostali się do niewoli. Nie tylko ich wykupywali (bądź partycypowali w okupie), często wypłacano też rodzaj odszkodowania, opłacano też koszty podróży do ustalonego miejsca stawienia się z okupem. Kwestia okupu nie zawsze była prostą umową dwustronną, rycerz Erkinger von Seinsheim miał zostać wykupiony przez wziętego do niewoli w Bratianie - cześnika dobrzyńskiego Jana Kretkowskiego. Jednocześni temu frankońskiemu rycerzowi przekazano grupę polskich jeńców z niejakim Jarandem (ich przywódcą), którzy mieli być zapewne elementem kolejnej wymiany.

Bardziej zasadnym byłoby pytanie: jak wyroby lateksowe mieszczą się w prawdziwe słowiańskiej tradycji nocy Kupały?

Jakby nie oceniać tej imprezy to odcisnęła trwały ślad na ceremoniale olimpijskim, przekazywanie sztafetą ognia olimpijskiego z Olimpu do miasta igrzysk - to tradycja zapoczątkowana właśnie berlińską imprezą. Na czas igrzysk gazety otrzymały instrukcję z ministerstwa propagandy by stać się apolitycznymi, zakazano komentarzy rasowych, zwłaszcza względem Murzynów. I większość pism zastosowało się do tych wytycznych. Jedynie w z jednym z numerów "Der Angriff" pozwolono sobie napisać o "czarnych pomocnikach", no i von Ribbentrop nie wytrzymał w rozmowie z córką ambasadora USA, w której stwierdził, iż Amerykanie przysłali na olimpiadę "nieludzi". Fotografia Jessego Owensa co prawda nigdy nie trafił na okładkę oficjalnego pisma towarzyszącego olimpiadzie "Olympia Zeitung", to ogólnie pisano o nim pozytywnie i z podziwem. A Berlińczycy powitali go wręcz entuzjastycznie. Z literatury: K. Gryżewski "Moja Olimpiada. Swastyki nad olimpijskimi kółkami" G. Walters "Igrzyska w Berlinie. Jak Hitler ukradł olimpijski sen" W. Dobrowolski "Polska w Igrzyskach Olimpijskich" A. Jucewicz "Trzy olimpiady" G. Młodzikowski "Olimpiady ery nowożytnej. Idea i rzeczywistość" M. Stępiński "Obraz XI Letniej Olimpiady 1936 roku na stronach tytułowych 'OLYMPIA–ZEITUNG' – oficjalnego organu XI Igrzysk Olimpijskich 1936 w Berlinie", w: "Nowożytne Igrzyska Olimpijskie w mediach polskich do 1936 roku", red. K. Stępnik, P. Nowak.

Przydałby się jeszcze wizerunek tego bagnetu.

Ano, nic z tego nie wyjdzie. Z jednego powodu. Roman Różyński prześledził czas dotarcia listów, ale nie wskazał by były one dostarczony poprzez system pocztowy.

Chicago School Irregulars - nic się nie zgadza; ani Chicago - bo Berkeley, ani szkoła - bo nie był to instytucjonalnie określony byt, ani nie widać związku z Sherlockiem. A jednak nazwa adekwatna... dlaczego?

Po fontannie jako pisuarze - to raczej nic nie powinno, kogoś wzburzyć. Atoli jest rzecz ciekawą z podpisem pod Moną Lisą Duchampa, bo ja pamiętam dawne katalogi wystawowe. Jak to tłumaczono?

A to może zapyta się Tyberiusz autora tego wpisu, skoro go podał to - rozumiem, że ma pewne zaufanie do jego wiedzy? Ja niestety nie wiem kim jest ta osoba, kiedy klikam na: "Wyświetl mój pełny profil" czy: "O mnie" dostaję respons: "Мы из СССР!", "Ветераны", "Rodzimowierstwo Słowiańskie". Kto prowadzi ten blog, który Tyberiusz uznał za swe źródło?

To nie jest opracowanie, tylko artykuł i tyczy się innych kwestii (jak widać po tytule), zatem - nie. Czy ekspediował czy nie to nie ma nic do rzeczy - poczta miała się poruszać z taką a nie inną prędkością. Ile wychodzi panu Romanowi na godzinę kilometrów u pracowników poczty?

Z ciekawości, gdzie zlokalizowane były te obozy?

Niekoniecznie - mogli się zmieniać.