secesjonista

No dobrze... co do punktu: 4. Nie uważali, widzieli się jako członków swych grup plemiennych, potem krajów.

Prawie na żadne z pytań odpowiedź nie będzie jednoznaczna, wszystko zależy od konkretnych lat. Za to pracę tą można odrobić na podstawie notki w wiki - wystarczy przeczytać ją uważnie.

To w podręczniku podali rzecz niedokładnie: zależy o jakich czasach mówimy.

A co w niej pięknego?

Co prawda nie o samej hodowli (bo o pochówkach), ale może da się coś z tego "wydłubać": Z. Beneš, M. Nývltová Fišáková "Pohřby psů“ na sídlištích doby římské v Čechách: současný stav poznání", w: "Archeologia Barbarzyńców 2008: powiązania i kontakty w świecie barbarzyńskim", Materiały z IV Protohistorycznej Konferencji, Sanok 13-17 października 2008, red. M. Karwowski, E. Droberjar.

A jancet postawił całkiem inną tezę.

Jeśli ktoś napisał: "Wiśniowiecki stosował przewidziane prawem kary za rozbój w dobrach swoich, swoich podopiecznych i w 2 innych miejscach ale zapewne za przyzwoleniem właścicieli", to jest to sytuacja określona właśnie przez: "de iure", to o czym innym mielibyśmy w tym kontekście dyskutować?

Rząd zakupił zboże, Anglicy przepuścili zboże, zboże dotarło do punktu docelowego. Można poprosić o objaśnienie w jaki to sposób przysporzyło rządowi kłopotu?

W języku polskim, angielskim, bo raczej tu nikt belgijskiego nie zna (zważywszy na: Katholieke Universiteit Leuven)? Dekomunizacji w Polsce czy i w innych krajach?

W polskiej terminologii to jest: zgrzewanie, a wzmianka o Rosjanach jest błędna, patent na tę metodę miał Brytyjczyk (pracujący w USA) Elihu Thomson już w 1885 roku i była ona stosowana na początku XX wieku.

"Kolacja jest jedną z najgorszych ekstrawagancji, które mamy w tym kraju". H.C. Hoover (head of the US Food Administration) Wspomniano wcześniej (wpis nr 13) o National War Garden Commission, instytucja ta była oczywiście elementem szerszego programu w ramach którego propagowano różne formy mające zwiększyć stopień samowystarczalności w zakresie żywnościowym. Propaganda zwracała uwagę nie tylko na wzrost potencjału produkcyjnego, ale i na niemarnotrawienie ograniczonych zasobów. W zasadzie nic w tym złego, choć przybierało to czasem nieco kuriozalną formę. Dla mniejszych maluchów, bez umiejętności czytania, przygotowano wierszyk do recytacji: "Mały Niebieski Chłopcze, zadmij w swój róg! Kucharka używa pszenicy zamiast kukurydzy, Straszny głód spadnie na nasz kraj, Jeśli kucharki i gospodynie będą sobie mocno spać! Obudź ich! Obudź ich! Wszystko zależy od ciebie! Bądź lojalnym Amerykaninem, Mały Niebieski Chłopcze!"*. Starszą dziatwę zachęcano (przymuszano?) do podpisywania deklaracji tzw. "Obietnicy małego Amerykanina", gdzie można było przeczytać: "Przy stole nie zostawię ani okruszyny na talerzu. Nie będę jadł między posiłkami, lecz zaczekam na kolację. Składam obietnicę, że wykonam uczciwą część pracy dla mojej Ameryki z całego lojalnego serca". * - to przeróbka starej, popularnej angielskiej piosenki ludowej, znanej np. z "Tommy Thumb's Little Song Book" z około 1744 roku.

Połączyłem nowy temat Tyberiusza z dwoma podobnymi, starszymi tematami. secesjonista

Wspomniano o powstaniu kompanii nazwanej: Antrepryza Tabaczna, którą potem odkupiono z rąk prywatnych. Zachował się druk pt. "Przymowienie się tegoz ex Turno" (dnia 4 listopada), była to mowa Stanisława Pawła Jabłonowskiego, wydana w drukarni Piotra Dufoura. Autor apeluje o przejęcie przez państwo interesów kompanii. Kończy swą krótką przemowę tymi słowami: "Nie zagraniczna przemoc, nie Komory Pruskie zniszcyły nam kilkumilionowy Prowent z produktow Naszych, ale chęć nieograniczonego zysku Kompanii, ktora potrafiła z obrębow Kontraktu się wyzuć by Obywatelow ukrzywdzić (...) Długoby o tym trzeba mowić chcąc opisać iak się to stało uciemiężenie, to niekupuiąc tego produktu, zmnieyszaiąc Cenę, to obciążaiąc wagę, to wybieraiąc wymyślnie liście, to czas wycięczaiąc umyślnie, aby bezcennie nabyć ten produkt z tak dalekiey przywieziony Krainy; słowem to dokazała Kompania, że teraz ugorem leżą te pola ktore pierwey tą pożyteczną były zasiane rośliną. Tak Handel znaczny upadł, tak znaczną się stała uyma w intratach Obywatelow, tak przemysł użyteczny Kraiowi zagrodzony został. Wszystko się to odmieni iak pod dozorem Kommissy będzie rozrządzenie Fabryki Tabaczney, Mężowie zasiadaiący w tey Magistraturze niedozwolą Krzywdy Obywatelskiey, podadzą rękę Narodowemu przemysłowi. W ten czas Kommissya Skarbu Koronnego iako naycelnieysze Dzieło Panowania Nayiaśniejszego Pana, tak też prawdziwym tchnąć patryotyzmem, założy fundament przyszłey Krainy Szczęśliwości". Niezależnie od zasadności tych skarg, dlaczego kompania nie chciała kupować krajowego produktu?

Różnica pomiędzy lutowaniem a spawaniem nie tyle związana jest z różnym podnoszeniem temperatury, choć to ma miejsce, co w zupełnie innych procesach. W przypadku lutowania nie następuje nadtopienie elementów które się łączy. Za to zachodzi dyfuzja.

A sprzedawała?

Otto Forst de Battaglia dwadzieścia lat prowadził badania genealogiczne wielu znanych rodów (nie tylko europejskich) efektem czego było m.in. prace: "Das Geheimnis des Blutes" (Leipzig 1932) czy "Genealogie" (Leipzig 1913), autor udostępnił polskim czytelnikom efekty swych badań m.in. na łamach: "Miesięcznika Heraldycznego", "Przeglądu Współczesnego" czy "Roczników Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie". Mając ojca Polaka, część swych zainteresowań kierował ku sprawom polskim (efektem np. "Jan Sobieski, König von Polen" czy "Stanisław August Poniatowski und der Ausgang des alten Polenstaates"). Możemy się z jego badań dowiedzieć np. że Ernst Freiherr von Feuchtersleben, z dobrej saksońskiej rodziny, miał pośród swych przodków pewnego abisyńskiego władcę, że w morganatycznej linii dom ks. Nassau (hrabiów Merenbergów) odnajdujemy "czarną krew" itp. Jak anegdota jawi się fragment w którym czytamy, że przewodniczący Senatu pewnego potężnego państwa był: "potomkiem królików indyjskich". Któż zacz?

Czy można łączyć środowiska pacyfistyczne w naszym kraju z inicjatywą naszego rządu na forum Ligi (memorandum z 17 września 1931 r. wraz z uzupełniającymi propozycjami z 13 lutego 1932 r.) w zakresie: "urzeczywistnienia rozbrojenia moralnego we wszystkich dziedzinach życia publicznego, kontrolowanych przez władze państwowe". W wyniku tej inicjatywy ukonstytuował się Komitet Rozbrojenia Moralnego (15 marca 1932 r.) pod przewodnictwem Ernesta Perriera ze Szwajcarii. Jak pacyfiści odnosili się do tej instytucji?

Nie wiem jak ze sterowcami, ale nie bardzo rozumiem co ma wynikać z uwagi, że czymś innym jest spawanie stali a czym innym aluminium? Jakoś jednak w dwudziestoleciu międzywojennym radzono sobie ze spawaniem aluminium w lotnictwie, zatem przykład Apacza niczego nie dowodzi. A jak się ma; że zapytam jako całkowity laik; spawanie tą elektrodą w otulinie ogólnie do spawania przy pomocy acetylenu? Bo na łamach międzywojennego czasopisma branżowego "Spawanie i Cięcie Metali" to już w 1928 r. pisano o spawaniu miedzi, zaznaczając co prawda: "Do niedawna naprawę palenisk miedzianych w parowozach zapomocą spawania uważano za rzecz bardzo ryzykowną nie tylko u nas, lecz i zagranicą. Nie jest to pozbawione pewnej dozy słuszności, lecz jedynie w wypadkach, kiedy spawanie dotyczyło ścian miedzianych palenisk parowozów dawnych serji". Podobnie w "Inżynierze Kolejowym" z 1930 r. zauważano: "Jakieś 15 lat temu miedź uchodziła za materjał niespawalny; jednak podczas wojny, gdy w Niemczech zaznaczył się wybitny brak miedzi i innych metali półszlachetnych, podjęto próby ponownie i otrzymano zupełnie dobre wyniki (...) Po wojnie sprawa ta weszła na właściwe tory - została należycie opracowana naukowo w laboratorjach, powstały warsztaty (w Niemczech), które wyłącznie trudnią się spawaniem miedzi dla różnych celów, rozszerzył się więc i zakre wiedzy praktycznej". Mnie się zdaje, że chyba by tu wspomnieli o jakichś zasługach na tym polu Polaka, gdyby takowe były? Z przewodnictwem cieplnym radzono sobie poprzez zwiększenie przepływu acetylenu i wielkość palników, o problemach z przewodnictwem elektrycznym w ogóle nie wspominano, zatem wówczas już chyba nie miano takiego problemu. W opisach wspominano o używaniu drutu Canzlera, drutu zwykłego elektrotechnicznego, drutu "Unisco".

A jak pisał Tomasz N: "przed wojną" to którą miał na myśli?

Obecność Włochów, Szkotów, Anglosasów czy Francuzów w RON została całkiem dobrze rozpoznane, mniej wiemy o Szwajcarach. I raczej dostępne informacje tyczą się głównie schyłku naszego państwa. Miał mieć August Mocny z setkę swych Szwajcarów (czy może: "Szwajcarów"?) pod dowództwem Huberta von Diesbacha (Goerge H. von Diensbach 10 XII 1669 - 10 IV 1742 r.?) z Freiburga. Większa ich liczba pojawia się dopiero za panowania Stanisława Augusta, głównie w kręgach dyplomatycznych i dworskich. Przewijają się nazwiska, jak: Jana Becka z Vaud (Waadt), głównie u boku hetmana Klemensa Branickiego), osobnika scharakteryzowanego jako: "człek bystrego rozumu i wielkich obrotów", któremu pobyt u nas jednak nie posłużył, odprawiony przez hetmana począł tęgo pić, po czym zachorzał i zmarł w Gdańsku. Pozostawiając po sobie, całkiem pokaźną kwotę - cztery tysiące czerwonych złotych. Znajdujemy Marka Ludwika Reverdila z Nyon (lektora i bibliotekarza królewskiego), autora wspomnień "Mémoires de Marc Reverdil Bibliothécaire du Roy Stanislas Auguste 1765-1784", człeka znanego z tak wielkiego lenistwa, iż wciąż wisiała nad nim groźba utraty stanowiska (m.in. za opieszałość przy tworzeniu katalogu), Piotra Maurycego Glayre, konsyliarza gabinetowego władcy i jego totumfackiego dyplomata, który nawet reprezentował Rzplitą na rokowaniach z Rosją, w zastępstwie pisarza koronnego Franciszka Rzewuskiego. Przy działalności KEN pojawia się matematyk Szymon Lhuilier (Simon L'Huillier) z Genewy, uczeń i późniejszy przyjaciel Georgesa-Louisa Le Sage'a, zajmował się opracowaniem planu nauczania tegoż przedmiotu, podręczników, a zatrudniony był jako nauczyciel dzieci księcia Adama Czartoryskiego. Co można więcej powiedzieć o obecności tej nacji na naszych ziemiach, zarówno w sferze dworskiej jak gospodarczej? Wielu z nich było wolnomularzami, skupionymi w naszym kraju głównie w loży "Tarcza Północy", jaki miało to wpływ na ich zapatrywania na sytuację w Polsce?

A markiz Bonifacio d’Oria miał namawiać Sebastiana Castellione do tego by osiadł w naszym kraju tymi słowami: "Wielką, co mówię, największą, miałbyś wolność, życia wedle swej myśli i upodobania, także pisania i publikowania. Nikt tu nie jest cenzorem". /T. Bloch "Wkład Polaków w kulturę europejską", "Studia nad Rodziną", T. 7, nr 2 (13), 2003, s. 196/

Wedle dostępnych mi informacji jeden rodzaj elektrody otulonej zawdzięczamy szwedzkiemu wynalazcy Oscarowi Kjellbergowi, a to już rok 1907 (wedle innych źródeł 1900), inny - Arthurowi Percy'emu Strohmengerowi. Czy z miedzią był jakiś kłopot by obmyślenie jej spawania trwał tak długo?

Według mnie takie określenie nijak się ma do morderstwa papieża, ja też wystukałem, na stronie www.tombes-sepultures.com nie ma nic o 8 września, jest o 7 września (inne źródła euklides podaje z równą rzetelnością?). Nie jest prawdą, co napisał wcześniej euklides: "w posiadłości rodziny Nogaret istnial jeszcze nagrobek Wilhelma Nogareta" - to nie jest jego nagrobek (inne źródła...?), to jest nagrobek jego rodziny - znacząca różnica. Wreszcie, na nagrobku nie ma nic by: "popełnił straszliwą zbrodnię" - to już interpretacja euklidesa, zupełnie nieuprawniona. Stoi tam o: "świętokradczym ataku": "7 septembre messe annuelle d'expiation en réperation de l'attentat sacrilège commis par Guillaume de Nogaret sur la personne du Pape Boniface VIII...". Żadna z informacji jaką względem tego nagrobka podał euklides - nie jest prawdziwą. Nie ma mam w tej kwestii więcej pytań.

Ciekawe, skoro to państwowe to przyzwolenie właścicieli nie byłoby konieczne. To możemy poznać konkretnie te prawa?

Ogólnie pośród badaczy istnieje co do jednego zgoda, odchodzenie od rolnictwa zacząć się miało w V i VI stuleciu, w większych skupiskach wspólnot żydowskich Mezopotamii i Persji, a pełen swój wymiar osiągnęło to zjawisko w VIII i IX wieku. Jak można objaśnić te zmiany?