secesjonista

Ernest William Hornung stworzył postać włamywacza-dżentelmena Arthura J. Rafflesa, którego przygody opisał w dwudziestu sześciu opowiadaniach i jednej powieści ("Mr. Justice Raffles"). Można się zastanowić czy rzeczywiście stworzył, jako że padały zarzutu o splagiatowanie postaci Arsène'a Lupina. Rafflesowi towarzyszy postać Harry'ego "Bunny" Mandersa. Jak się przyjmuje duet ten nawiązuje do pary Sherlock Holmes i dr Watson, skądinąd Hornung był szwagrem Artura Conan Doyle'a. Rzecz doczekała się bardzo wielu przeróbek czy kontynuacji. Z ciekawszych można wspomnieć sześć opowiadań Richarda Foremana (który bardziej jest znany jako założyciela "The Ontological-Hysteric Theatre"). W otwierającym cykl opowiadaniu "The Gentleman Thief"), duet zostaje wynajęty przez... Sherlocka Holmesa. U Philipa José Farmera w "The Problem of the Sore Bridge - Among Others" duet ma za zadanie rozwiązać trzy zagadki nierozwiązane przez Holmesa, a stawką jest uratowanie świata przed inwazją obcych. I jeszcze jedna kontynuacja, wyróżniona przeze mnie, za poprawność polityczną. Graham Green napisał sztukę "The Return of AJ Raffles" gdzie wyjawia się, że obu panów łączyć mają homoseksualne relacje.

Bez przesady, z materiałów syntetycznych udających skórę można kupić w przedziale 300-700 złotych.

W Kalendarium zamieszczonym w jednym z tomów "Literatury na Świecie" (nr 10, 1987), który był poświęcony życiu artystycznemu w pierwszych latach po rewolucji październikowej, można przeczytać: "1919-1920 Białogwardziści realizują serię filmów propagandowych pokazywanych potem na terenach przez nich zajętych i za granicą" /tamże, s. 354/ Spotkał się ktoś z ich tytułami?

A dalibóg, na co komuś dziś potrzebne kozaki do kolan? Atoli jak Jarpen wpisze w google: "men's knee high boots" to przekona się, że istnieją firmy produkujące takie buty. Głównie oczywiście: dla miłośników BDSM, stosowne na imprezę queer, dla fanów gotyku, ale i zwyczajne kozaki się znajdą, choćby firmy Muck Boot Company.

Ze źródeł wspomnieć można "The History of Canada or New France by Father Francois DuCreux" red. J.B. Conacher, tłum. P.J. Robinson,czyli edycja "Les Historiae Canadensis" z 1664 roku. O podróży z Quebecu nad jezioro Huron jezuity ojca Laforgue, traktuje książka Briana Moore'a "Czarna szata" ("Black Robe", 1985). Choć to powieść to mocno osadzona w źródłach, głównie oparta listach jezuity Paula Le Jeune'a. Książka stała się podstawą filmu "Black Robe" Bruce'a Beresforda.

Cechą oficerek jest to że ciasno opinają łydkę, nie każdy but z dłuższą cholewką to oficerki. Często pokazywane na filmach mozolne ściąganie buta przy pomocy ordynansa to nie przerysowanie. Pewnie, że można nogawki upchać i w oficerkach, tylko po co się tak trudzić? To właśnie jest niepraktyczność.

W kwietniu 1918 r. Rada Komisarzy Ludowych wydała dekret inaugurujący Leninowski Plan Propagandy Pomnikowej, w jego ramach miano zastępować pomniki epoki cesarskiej pomnikami utrwalającymi władzę ludową i prezentującymi wybitnych działaczy międzynarodowego ruchu robotniczego. Pośród realizatorów odnajdujemy m.in. Wierę Muchinę (autorkę pomnika "Robotnik i kołchoźnica", znanego z czołówki "Mosfilmu"), Siergieja Mierkułowa (ulubiony rzeźbiarz Stalina), Nikołaja Andriejewa (autora cyklu "Leniniana") czy Siergieja Aloszyna (rzeźby dekorujące Dworzec Kijowski w Moskwie). Początki były skromne, pierwszym dziełem była pamiątkowa płyta poświęcona "Poległym w walce o pokój i braterstwo między narodami" projektu Siergieja Konienkowa, którą odsłonięto na Placu Czerwonym w sierpniu 918 roku. Jak rozwijała się ta akcja?

Ależ właśnie, w dzisiejszych czasach, są wysoce niepraktyczne. Zakładanie oficerek z wypuszczonymi spodniami mija się z celem. Do jakich spodni zatem je założyć? Najodpowiedniejszymi zdają się być bryczesy. W czasach gdy podczas wizyt domowych powszechnie zdejmuje się buty, w bryczesach wyglądałoby się nieco zabawnie bądź jak w dezabilu.

To chyba raczej w wojsku.

Ja w starym domu mam gdzieś bryczesy, pasowałyby Jarpenowi gdy już zdobędzie te oficerki. A dlaczego odeszły? Jednym z powodów mogła być moda na szersze nogawki.

Z tym, że trzeba pamiętać, że oryginalna wersja "Dixie" powstała przed wojną secesyjną. A jaki autor tekstów miał swym dziełem dokonać więcej niźli tysiąc mówców i stu generałów?

Spolszczenie miało polegać na odesłaniu radzieckich "przyjaciół" do domu.

Cóż, bardzo nieskromnie powiem, że zdaje mi się, iż stać mnie na idoli lepszych (w mej opinii) niźli Wałęsa, Stalin czy Castro. Wspaniały Castro porządził zaledwie dwa lata i sprawił swego rodzaju cud... 5% obywateli postanowiło opuścić kraj. Zapewne była to klika Batisty, nadspodziewanie jednak duża. Nie wiedzieć czemu w tym rewolucyjnym raju zaczęto reglamentować wyjazdy. Czego bał się Castro? Ludzie, jeśli mogą i mają możliwość głosują nogami, zły to system gdzie trzeba obywatelom zamykać drzwi bo jest obawa, że duża część może wpaść na pomysł opuszczenia kubańskiego raju. Wychodzi zatem na to, że bał się decyzji swych obywateli - to tak w ramach swoistej lekcji demokracji "à la cubana". A nawet w paskudnej chrześcijańskiej idei mamy, że zbuntowany anioł mógł opuścić raj... Dziwny to raj, gdzie mimo wsparcia dotacjami ze Związku Radzieckiego nastąpiły problemy z dostępnością cukru, co w kraju gdzie główną gałęzią gospodarki było cukrownictwo jest wyczynem zaiste rewolucyjnym. Tyberiusz tak wspierający KOD, może powiedzieć nam wprost: jak łączy podziw dla Castro ze swymi zapędami do obrony demokracji w Polsce? Zważywszy na fakt, iż ów Castro po dojściu do władzy zniósł prawo do wolnych i demokratycznych wyborów? nie pojawia się tu pewien dzwonek alarmowy? Czy na kubańskiej scenie politycznej istnieje pluralizm polityczny? To niech nam wyzna Tyberiusz: czy chciałby żyć w Polsce gdzie może głosować tylko na jedną partię?

Objaśniono to w pierwszym zdaniu otwierającym wątek. Objaśniając ponownie: które z tych punktów, w czasach PRL zostały zrealizowane i w jakim zakresie. Co w tym niezrozumiałego?

Zapomniałem tam wstawić emotikon, to miało być w żartobliwym tonie. Zastanawia mnie jedno, te informacje z Wiki. Czy chodzi tylko o pewien "model" spodni czy o pierwowzór kroju rozkloszowanego (dla marynarzy)? Gdyby przyjąć objaśnienia wspomnianych przeze mnie osób, to czemu innym zamoczenie nogawek aż tak nie przeszkadzało?

Krótkie spodnie - nie są jednak tak komfortowe w zimniejszych klimatach. Zdaniem Grzegorza Matogi z ORP "Błyskawica" (artykuł w "Polsce Zbrojnej" pt. "Latający Holender pije słodką wodę"), jaki i prof. Waldemara Ossowskiego z Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku (tekst: "Wrak W-32 pozostałości angielskiego statku 'General Carleton'") miało to ułatwiać podwinięcie nogawek przy opuszczaniu szalupy. A tu rys historyczny zaczerpnięty z angielskiej Wiki: "In the early 19th century, when a standardized uniform did not yet exist in the U.S Navy, some sailors adopted a style of wide trousers ending in bell-shaped cuffs. In 1813, one of the first recorded descriptions of sailors' uniforms, written by Commodore Stephen Decatur, noted that the men on the frigates United States and Macedonia were wearing "glazed canvas hats with stiff brims, decked with streamers of ribbon, blue jackets buttoned loosely over waistcoats, and blue trousers with bell bottoms." The British Royal Navy had often been a leader in nautical fashion, but bell-bottoms did not become part of the standard uniform until the mid-19th century. These "bell-bottoms" were often just very wide-legged trousers, rather than shaped trousers that flared below the knee. They continued in use as a distinctive feature of the RN rating's "square rig" uniform until replaced by more conventionally flared trousers in 1977". /hasło: Bell-bottoms (or flares)/

No to się nie udało. Cóż, kiedyś w duchu mainstreamowym było głosić, że Stalin wielkim językoznawcą był, to już wolę taki mainstream. Co ma Lech Wałęsa do naszego stosunku do El Comandante - nie pojmuję.

Dalej nic się nie zgadza... Brodę miał białą - proponuję jednak sprawdzić swe domysły. A szefem tajnych służb Batisty nigdy nie był - to już piramidalna bzdura.

Czyli nic się nie zgadza, z tym co napisał euklides wcześniej, a wątki agenturalne mnie nie interesują. Proszę podać gdzie konkretnie podano, że "Barba Roja" prowadziło do: "stąd Esteban Roja", bo jakoś nie widzę automatycznego przejścia od "broda" do "Stefan". A co ważniejsze, od kiedy do kiedy pełnił funkcję szefa policji za Batisty.

To może warto jednak zweryfikować stan swej wiedzy przed napisaniem takiego wpisu? Źródeł euklides nie pamięta, nie pamięta jak się ta osoba nazywała... nic tylko to efekt intoksykacji. Pułkownik Cornelio Rojas był szefem policji w Santa Clara, został zgładzony przez rewolucjonistów (bez procesu) około 19 stycznia 1959 roku. Tajne służby policyjne Batisty to głównie: Buró de Represión de Actividades Comunistas, które organizował m.in. Mariano Faget Díaz na bazie wojennych doświadczeń z Servicio de Investigaci de las Actividades Enemigas. Pośród najwyższych dowódców w tej formacji (: BRAC), bądź nadzorców z Ministerio de Gobernación odnajdujemy takie osoby jak: José de Jesús Castaño y Quevedo, Santiago Rey Pernas, Aquilino Guerra González, Rafael Salas Cañizares, Martín Díaz Tamayo, Conrado Carratalá Ugalde, Leopoldo Pérez Couil, Aquilino Guerra Castaño, Lutgardo Martín Pérez... Natomiast najbardziej "znanym" Estebanem za rządów Batisty był Esteban Ventura Novo Rivero (zwany "El Sicario de traje blanco"), znany z wielu okrucieństw względem przeciwników dyktatora. Tylko, że był on wojskowym (artylerzystą) i na początku stycznia 1959 r. zwiał do Dominikany. To o kogo konkretnie chodziło?

A ta co by miała do roboty w Finlandii? Ledwo udało się ją ewakuować z Narwiku... pzdr. Tylko co ma Narwik do ewentualnych walk w Finlandii tej formacji, przecież chronologia była odwrotna: "W planach odbudowy Wojska Polskiego we Francji nie przewidywano Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Została ona sformowana wyłącznie na front sowiecko-fiński (...) Organizacja tej jednostki została ukończona pod koniec lutego 1940 r. Po kapitulacji Finlandii brygada została przeznaczona na front zachodni, a po ataku Niemiec na Norwegię została wysłana do Norwegii (Narwik)". /M. Adamiak "Rząd RP na wychodźstwie wobec wojny sowiecko-fińskiej (1939-1940)", "Echa Przeszłości", 13, 2012, s. 321, przyp. 73/

Jeszcze co do korca lubelskiego, Janusz Stankiewicz na swej stronie (www.stankiewicze.com) podaje wyimek ze wstępu do "Lustracji województwa ruskiego, podolskiego i bełskiego: 1564-1565": "Iż tu potrzeba gumno każdego zboża z osobna oszacować, też potrzeba krótkie objaśnienie uczynić, jako wielki korzec jest krasnostawski. Przeto tak się rzecz ma, iż krasnostawski korzec jest tak wielki jako 2 lubelskie korc[e]. Na gdańską zasię miarę rachując, tedy w 3 korc[ach] lubelskich przymierza się korzec gdański i z tej przyczyny lubelskiej miary kor. 45, a krasnostawskiej miary kor. 22 1/2 czynią na gdańską miarę kor. 60 alias łaszt 1".

Ano warto, jakich jedenastu prezydentów i w jakiej kategorii przetrwał? Castro urodził w 1926 r. a zmarł w 2016 r., przetrwał zatem kadencje 15 prezydentów. Jako przewodniczący Rady Państwa przetrwał 5 prezydentów. Jako sekretarz partii przetrwał 9 prezydentów. Jako przewodniczący RM przetrwał - 6, jako premier - 5. Jeśli chodzi o "żywotność" to od 1926 r. zmarło 10 prezydentów USA. Nie wykluczam, że gdzieś się pomyliłem. A clou artykułu widzę w słowach wielkiego rewolucjonisty o tym co sam stworzył: "to nie działa".

Coś o wódkach rosyjskich z akcentem historycznym, poza banalną wódką "AK-47" istnieją inne, całkiem ciekawe. "Hа троих" to marka współczesnej wódki rosyjskiej. Na pierwszy rzut oka nazwa jak nazwa. A przecież to nazwa o historycznych konotacjach. Przenosi nas w czasy Nikity Chruszczowa (1958 r.), który w ramach reform obyczajów wprowadził zakaz sprzedaży wódki na kieliszki w stołówkach czy placówkach zbiorowego żywienia. Nie tylko Polak potrafi, zatem szybko narodziła się nowa świecka tradycja pośród Rosjan. Jako że butelka pożądanego napoju wraz z zakąską kosztowała trzy ruble, tworzono trójki składając się po rublu, co zaowocowało idiomem: "на троих". Doszło do tego, że zapobiegliwe małżonki dawały swym mężom na obiad - właśnie po rublu. Pozostaje tajemnicą dlaczego nie tworzono "dwójek" składając się po 1,5 rubla? W nurcie podobnego sentymentu za dawnym Związkiem Radzieckim utrzymują się nazwy wódek: "4.12" i "3.62". Te enigmatyczne dla nas liczby, każdemu starszemu Rosjaninowi są dobrze znane. Przez długi czas 0,5 litra wódki "Московская" kosztowało 4 ruble i 12 kopiejek, a "Столичная" - 3 ruble i 62 kopiejki. "40 островов" i "Пять Озер" to kolejne dwie marki wódek, tym razem związane z rosyjskimi podaniami. Pierwsza nawiązuje do legendarnego miejsca gdzieś na Wołdze, gdzie miała się zachować natura nieskażona działalnością człowieka. Druga związana jest z jeziorem Daniłowo, które wraz z czterema innymi tworzy rodzaj systemu wodnego. Wedle podań, powstać miały z kawałków tego samego meteorytu. A wykapanie się kolejno we wszystkich miało przynosić zdrowie i bogactwo. /za: H. Stelmach "Nazwy rosyjskich wódek z komponentem liczby i miary", "Acta Universitatis Lodziensis", Folia Linguistica Rossica, T. 9, 2013/

Dla mnie jasno wynika, że w myśl tajnego dodatku, ataki na wymienione państwa pociągały zobowiązanie każdej ze stron do działań wojennych. Można zajrzeć do: H. Batowski "Podpisanie układu polsko-brytyjskiego z 26 VIII 1939. (Na podstawie dokumentów Foreign Office)", "Dzieje Najnowsze", 1971.