secesjonista

Radę by dali, ale wyrafinowana ornamentyka budowli tworzonych w kręgu kultury islamskiej - ma korzenie w zakazach wywiedzionych z Koranu.

Jako administrator tego Forum nie napisałem żadnej pracy, acz daję się zatrudniać względem wyszukiwania materiałów bibliograficznych, kogo to to szokuje? Pisałem prace wcześniej: przed administratorskimi obowiązkami, potem odpuściłem, ze względu na pewne dylematy natury egzystencjalnej. Nie istnieje żadna praca: magisterska, licencjacka, doktorska - którą można przypisać secesjoniście - po jego objęciu administracji tego Forum. Jeśli zna jancet mój udział w takim procederze, kiedy dostąpiłem obowiązków administracyjnych - proszę to wykazać. Dodam, że i inne grzechy mam na sumieniu: łamanie praw dewizowych doby PRL, tu może obejmuje mnie przedawnienie. W podstawówce byłem też aktywnym członkiem szajki odpowiedzialnym za okradanie sąsiada z owoców jego gruszy, nie wiem jak ocenia to jancet - czy ta kryminalna przeszłość podważa moją zdolność i moralne predyspozycje do zawiadywania tym forum?

Kryza, nie wiem jaka, często była kojarzona z ruchami protestanckimi, choć paradoksalnie i w dawnej arcykatolickiej Hiszpanii ją spotkamy. Może jakieś zdjęcia?

Ja nie wiem jaka jest wiedza w tym zakresie poldasa, ale co do podpaleń to jednak do nich dochodziło. Kolejne materiały filmowe bez związku z tematem - wylecą, podobnie jak i takiej proweniencji wypowiedzi.

Dodajmy: Н.П. Анциферов "Душа Петербурга" www.historicus.ru - Ю.М. Лотман "История и типология русской культуры Символика Петербурга и проблемы семиотики города".

Używanie drąga, kija do odpychania się od dna.

Z literatury: A. Chmiel "Gastronomia w Warszawie w XIX i pierwszej połowie XX wieku", w: "Szlaki kulinarne jako element turystycznej atrakcyjności regionu Mazowsze" red. P. Dominik W. Herbaczyński "W dawnych cukierniach i kawiarniach warszawskich" L. Dębicki "Puławy (1762–1830). Monografia z życia towarzyskiego, politycznego i literackiego" J.W. Gomulicki "Warszawa wieloraka 1749–1944. Studia, szkice, sylwety" S. Milewski "Intymne życie niegdysiejszej Warszawy".

Choć Karol Okrasa przyrządzając kolejną kaczkę, często przekonuje telewidzów, że nie należy zapominać o tym ptaku, który gościł na stołach staropolskich, to niekoniecznie trzeba mu wierzyć. Nie zawsze cieszyła się kaczka popularnością, zwłaszcza u szlachty. Na przykład w tzw. Rachunkach Władysława Jagiełły (i jego małżonek) próżno by szukać tego ptaka. A Imć Jakub Kazimierz Haur tak opisywał "walory" kaczki: "Ná pokarm ich mięso tákże owoc [chodzi zapewne o jaja] niezdrowe, krom grubszey complexyey, iáko to Chłopskiey náturze służy, którzy cepami młocą, ábo siekierą rąbią, Flisom tákże gdy ná Szkucie wiosłem robią, ábo laskami szybuią".

Dla zainteresowanych: www.historiografia.uni.lodz.pl/dydaktyka/lektury_demografia.pdf

Ludzi kształtuje również język i kultura literacka, proponuję jednak przyzwyczaić się do konieczności korzystania na tym forum z wielkiej litery rozpoczynającej zdanie i kropki na jego końcu. secesjonista

Wielka wojna wywarła swe piętno na społeczeństwach Europy, jednym z efektów tego wpływu była intensyfikacja ruchów pacyfistycznych. I w naszym kraju powstawały organizacje o takim charakterze. Powstał np. Akademicki Związek Pacyfistów, którego, swego czasu, przewodniczącym był (nomen omen) Wiliam Peace. Pośród jego założycieli czy pierwszych członków wymienić można: Feliksa Grossa, Wojciecha Natansona, Tadeusza Pietscha, Feliksa Bocheńskiego, Karola Estreichera, Jana Topińskiego, Ludwika Krzyżanowskiego, Karola Dziwińskiego, Jana Sztaudyngera, Jana Horodyńskiego, Zofię Gworkównę, Zygmunta Leśnodorskiego. Pośród jego członków odnajdziemy też... Józefa Cyrankiewicza. Jakim wpływem cieszyły się tego typu ruchy? Czy powstały inne podobne organizacje? Kiedy Związek począł odchodzić od idei lansowanych przez R.N. Coudenhove-Kalergi?

W Katowicach wydawano pismo "Polska Pacyfistyczna" redagowane przez Ignacego Stachowiaka, z podtytułem: "Organ Przyjaciół Paneuropy". Co ciekawe, większość artykułów pozostawała bez podpisu, wyjątkiem tu był Franciszek Kołpanowicz, autor broszury Ligi Pacyfizmu zatytułowanej "Problemy pokoju światowego".

Czasy RON to jednak już nie jest średniowiecze... "W świetle dotychczasowych badań działalności ekonomicznej Żydów w XVII w. aktywność Mojżeszowicza, jako bankiera magnackiego, wydaje się zaskakująca. Zakłada się bowiem, że Żydzi w Rzeczypospolitej w tym okresie w znacznym stopniu odeszli od działalności kredytowej, tak charakterystycznej dla nich w średniowieczu oraz w XVI w. W świetle tych badań zajęciem typowym dla Żydów w XVII w. miały być raczej dzierżawa dóbr ziemskich oraz handel". /M. Cieśla "Łazarz Mojżeszowicz - przykład żydowskiej kariery w Wielkim Księstwie Litewskim w połowie XVII wieku", "Kwartalnik Historyczny", R. CXII, 4, 2005, s. 9/

Oczywiście każdemu interesującym się tymi latami znana jest myśl Erazma z Rotterdamu o "republice chrześcijańskiej". Atoli i Polacy mieli podobne koncepcje, jak Mikołaj Chabieleski wykładający swe racje w "Pobudce narodów chrześcijańskich...". Z osób tworzących podobne koncepta, a z całkiem innej konfesji, można wspomnieć Stanisława Lubienieckiego. Jakie jeszcze tego typu koncepcje możemy wymienić?

Józef Kajetan Skrzetuski parał się historią (m.in.: "Przypisy do historyi powszechney na klassę III", "Historia polityczna Królestwa Francuskiego od założenia monarchii do czasów teraźniejszych, z przydatkiem...") i był typowym pedagogiem doby Oświecenia. Uczący się w Szkole Rycerskiej i Collegium Nobilium korzystali z jego "Historii politycznej dla szlachetnej młodzi zawierającej zebranie krótkie...", gdzie w części drugiej (z 1775 r.), na przeszło czterdziestu pięciu stronach, wyłożył on "swój" koncept organizacji, która miałaby rządzić Europą. Cudzysłów o tyle uzasadniany, iż przyjmuje się, ze nie była to oryginalna myśl. Pomysł zapożyczony został od opata Charles’a Irénée Castel de Saint-Pierre z jego jego pracy "Pokój wieczysty" ("Projet pour renre la paix perpétuelle"; 1713–1717), a którą spopularyzował Jean-Jacques Rousseau w "Extrait du projet de paix perpétuelle de M. l’Abbé de St. Pierre" z 1760 roku. To co ciekawe w tej koncepcji to np. kadencyjność, "rządzić" miały kolejno wszystkie państwa, a ów "parlament europejski" miał być opłacany za sprawą rocznych składek.

Czy legioniści nosili "skórzane kamizelki"? Wie ktoś coś konkretnego o takim elemencie ich stroju?

Dodam: J. Struk "Holokaust w fotografiach. Interpretacje dowodów" A. Milchman, A. Rosenberg "Eksperymenty w myśleniu o Holocauście" M. Pietrzykowska "Ciało pod powierzchnią i na powierzchni. O ukrywaniu się Żydów po aryjskiej stronie" w: "Ucieleśnienia", red. J. Bator i A. Wieczorkiewicz.

J. Rządkowski "Pierwszy Legion Puławski" L. Widerszal "Komitet Organizacyjny Legionów Polskich (Komitet Organizacyjny Polskich Drużyn Ochotniczych) oraz Legion tzw. Puławski", w: "Spis polskich organizacji wojskowych przedwojennych i formacji z wojny światowej (1904-1921)" A. Achmatowicz "Legion Puławski - jak do tego doszło?", "Historia i Życie". 1988, nr 13 i nr 15 H.J. Bagiński "Chrzest bojowy Igo Legionu Polskiego w armii rosyjskiej", w: "Kalendarz Polski. Rocznik Wychodźstwa Polskiego w Rosji na rok 1916" tegoż, "Formacje Polskie w walce z Niemcami", cz. 1: "Legiony" w: "Polski Kalendarz Wojskowy" W.W. Bednarski "Legion Puławski", "Wiadomości Historyczne", 1987, nr 6 tegoż, "Legion Puławski", "Wojskowy Przegląd Historyczny", 1988, nr 3 I. Bielakiewicz "Walka o utworzenie polskich formacji narodowych w armii rosyjskiej w okresie od sierpnia 1914 do 1915 roku", "Rocznik Lubelski", 1975, t. 18 L. Bródka "W 70 rocznicę bitwy Legionu Puławskiego pod Pakosławiem (w dniu 19.05.1915 r.)", "Słowo Powszechne", 1985, nr 125 W. Komierowski "Pierwszy legion Polski w walce z Niemcami", "Legionista Puławski", 1936, nr l E. Kospath- Pawłowski, "Pakosław 1915" W. Nawrocki "Legion Puławski w bitwie pod Pakosławiem: w ósmą rocznicę bitwy (19.05.1915 r.)", "Polska Zbrojna", 1923, nr 136 J. Osiecki "I Legion Puławski: z dziejów I wojny światowej na Kielecczyźnie", w: "Przemiany", 1987, nr 10 "Poległym Legionistom pod Pakosławiem dn. 19 maja 1915 r.", "Jednodniówka", Warszawa 1930 A. Salwik "W 15-lecie bitwy pod Pakosławiem", "Polska Zbrojna" 1930, nr 134 L. Stanek "Legion Puławski", tamże, 1924, nr 15-19 S. Wecki "Bitwa Legionu Puławskiego pod Nurcem w dn. 20.08.1915 r.", "Polska Zbrojna" 1930, nr 227 tegoż, "Bitwa pod Pakosławiem 20 maja 1915 roku", "Ilustracja Polska Placówka", 1919, z. 8.

W zbiorach Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego we Włodawie, znajdują się nagrania wspomnień uczniów i nauczycieli włodawskich z okresu okupacji, których to dokonał w latach osiemdziesiątych nauczyciel historii z tego miasta Henryk Osypiuk. Z relacji Krystyny Kaczorowskiej: "Szkoły były nieczynne, budynki zajęte przez Niemców dla potrzeb własnych. Nauczyciele, którzy brali udział w kampanii wrześniowej przebywali w obozie jenieckim w Radomiu. W II-iej połowie października kierownik szkoły powszechnej nr 1, Władysław Dyrek, po powrocie z Radomia przeprowadził konsultacje z nauczycielami, w wyniku których postanowiliśmy otworzyć szkołę powszechną, organizując ją przez punkt powszechnych przedwrześniowych. Po długich zabiegach uzyskano zezwolenie władz niemieckich na otwarcie szkoły powszechnej, która miała się mieścić w budynku dawnej szkoły żydowskiej tzw. Chaderu przy ulicy Sokołowej. Ogłosiliśmy zapisy do szkoły i 1 listopada 1939 r. rozpoczęliśmy rok szkolny. Do szkoły zgłosiło się tylko 160 uczniów, reszta zdezorientowana, czekała na błyskawiczne zakończenie wojny (...) Parę dni po otwarciu szkoły podstawowej, dyrektor gimnazjum Franciszek Cichecki wynajął w domu przedwojennego kierownika szkoły powszechnej nr 2 panu Włodzimierzowi Partyce dwie sale i otworzył gimnazjum włodawskie. Prowadził je przez dwa tygodnie. W dniu 10 listopada 1939 r. Niemcy wezwali go do Gestapo i oświadczyli, że czynią zeń zakładnika. Jeśli w dniu 11 listopada stanie się cokolwiek jakiemuś Niemcowi, to dyrektor zostanie rozstrzelany. Gimnazjum kazano mu natychmiast zamknąć. W takiej atmosferze przetrwaliśmy zimę 1939 r.". /P.A. Czyż "Wspomnienia dawnych lat. Gimnazjum nr 536 we Włodawie podczas okupacji niemieckiej"; tekst dostępny na uph.academia.edu/

Jak to wyglądało w praktyce sądowej? Jak teoretycy prawa w USA formułowali zdanie co do tej kwestii? Jak zapatrywano się na test konstytucyjności?

Poruszające - jak wiele słów można napisać by udowodnić to co już wiemy, że eklides nie rozumie tego pojęcia i nieszczególnie jemu zależy na jego poznaniu, a jedynie chce wyrazić swe ekscentryczne poglądy na sądownictwo.

Z końcem lat dwudziestych w Rydze i Daugavpilsie działało Towarzystwo Zbliżenia Łotewsko-Polskiego, zna ktoś szczegóły jego działalności? Z przydatnej literatury: A. Skrzypek "Związek Bałtycki. Litwa, Łotwa, Estonia i Finlandia w polityce Polski i ZSRR w latach 1919-1925" tegoż, "Stosunki polsko-łotewskie 1918-1939" P. Łossowski "Łotwa, nasz sąsiad. Stosunki polsko-łotewskie w latach 1918-1939" tegoż, "Polityka II Rzeczypospolitej wobec państw bałtyckich", "Przegląd Wschodni", T. II, 1992/1993, z. 4 E. Maliszewski "Polacy na Łotwie" "Polacy na Łotwie" pod red. E. Walewandra J. Cynarski "Łotwa współczesna" J. Różycki "Polacy na Łotwie" "Łotwa-Polska. Materiały konferencji międzynarodowej" red. J. Sozański K. Keller "Stosunki narodowościowe, społeczne, ekonomiczne na Inflantach polskich i polityczne w Łatgalii" J. Albin "Polski ruch narodowy na Łotwie w latach 1919-1940" E. Jēkobsons "Zaangażowanie państwowo-polityczne szlachty polskiej z Latgalii (dawnych Inflant Polskich) w pierwszej ćwierci XX wieku", "Przegląd Wschodni", T. IV, z. 3 (15) tegoż, "Powstanie niepodległej Łotwy,jej położenie w regionie oraz stosunki z Polską w latach 1918-1920", w: "Rok 1918:odrodzona Polska w nowej Europie" red. A. Ajnenkiel tegoż, "Początek stosunków Łotwy i Polski: pierwsze kontakty, wiosna–jesień 1919 roku", "Res Historica", 42, 2016 "Międzymorze. Nadzieje i ograniczenia w polityce II Rzeczypospolitej" pod red. E. Znamierowskiej-Rakk.

Dodać można: "Wrzesień 1939 r. w relacjach dyplomatów Józefa Becka, Jana Szembeka, Athony’ego Drexel-Biddle’a, Leona Noёla i innych", oprac. A. Skrzypek.

Krynicą się nie czuję, ale jak ktoś na poważnie zadaje pytanie czy w USA są teoretycy prawa, to inaczej nie można tegonazwać jak palnięciem głupoty. Podobnież z konstatacją, że tam sędziowie wydają wyroki "jakie chcą". Wynikałoby z niej, iż w USA nie mają zastosowania prawo karne czy cywilne. Co jest oczywistym nonsensem, niezależnie od tego jak oceniamy specyfikę tamtejszego sądownictwa. Jakkolwiek wysoką i niezależną pozycję zajmuje sędzia w USA, to podejrzewam, że niektórzy przedstawiciele tej profesji potrafią "odbierać telefony", przykładem jest sędzia US DC dla Wschodniego Dystryktu Luizjany Gabriel Thomas Porteous i jego związki z lokalnym magnatem Louisem Marcotte III, tudzież sprawa Alcee'a Lamara Hastingsa czy Johna Hicklina Halla... Nawet przy bardzo szeroko pojmowanym znaczeniu terminu "civil disobedience" w czasach wojny wietnamskiej, związków z JOW-ami i partią Kukiza - nie widzę. I wracając do meritum... jedną z najbardziej radykalnych opinii wyrażał sędzia Sądu Najwyższego - Charles Evans Whittaker, który w ogóle kwestionuje zasadność i sensowność terminu "cywilne nieposłuszeństwo", uznając tego typu działania za: "planowe, masowe gwałcenie naszych praw".

Pewna nieufność do sędziów euklidesa jest nam dobrze znana, ale proponowałbym nie ocierać się granicę głupoty. Zna euklides jakieś amerykańskie rozstrzygnięcia prawne z tego czasu, czy po prostu spamuje? Czytał euklides prace: Harropa Freemana, Richarda A. Wasserstroma, Francisa A. Allena? Zna wyrok w sprawie US v. Sisson? Wie na czym polega zasada certiorari? Jak się ma niszczenie certyfikatów w świetle rozstrzygnięć US v. Miller?