secesjonista

Czyli: jakiej? Tak w skrócie. A dlaczego: niemożliwe? Niemożliwym jest by Polacy mówili auto, albowiem mamy wyraz: "samochód"... - to tego typu argument.

Jeśli następował stosunek wasalny pomiędzy jakimś księciem na Mazowszu a królem to wynikał stąd obowiązek zbrojnego stawania na wezwanie. Inna sprawa, jak w różnej sytuacji politycznej, reagowano na wezwania do wypełnienia takiej powinności. "Wkrótce po objęciu tronu w Polsce przez Władysława Jagiełłę Siemowit IV złożył hołd parze królewskiej. Świadczy o tym wykonywanie przez niego w późniejszym okresie obowiązków lennych w zakresie służenia radą i stawania z pomocą wojskową. Ślady uznania zwierzchnictwa lennego Jagiełły przez Siemowita IV znajdujemy także w „Artykułach mazowieckich”. /M. Weber "Król i jego lennik. Konflikty księcia mazowieckiego Siemowita IV z Władysławem Jagiełłą", "Przegląd Historyczny", T. 97, z. 2, 2006, s. 243/ "Postępowanie Siemowita niewątpliwie zirytowało Jagiełłę. Korzystając ze swych uprawnień zwierzchnich, król wezwał księcia mazowieckiego na wojnę przeciw spiskującemu z Zakonem Władysławowi Opolskiemu. Siemowit IV nie usłuchał jednak tego rozkazu i nie stawił się na wyprawę. Odmiennie zareagował jego brat, Janusz, który - zdaje się - za lojalną służbę u boku króla został przez niego nagrodzony nadaniem ziemi drohickiej z Drohiczynem, Mielnikiem, Surażem i Bielskiem". /M. Palczewski "Mazowsze Zachodnie wobec Zakonu Krzyżackiego w latach 1381-1411", "Acta UniversitatisLodziensis", Folia Historica 50, 1992s. 67/ O stosunku pomiędzy księstwami na Mazowszu a Koroną, jak i niektórych urządzeniach prawno-ustrojowych: A. Prochaska "Hołdy mazowieckie 1386-1430" E. Maleczyńska "Książęce lenno mazowieckie 1351-1526" H. Samsonowicz "Piastowskie Mazowsze a Królestwo Polskie X III-X V w.", w: "Piastowie w dziejach Polski", pod. red. R. Hecka tegoż, "Mazowsze polską Burgundią", "Warszawa i Mazowsze. Rozważania nad dziejami", t. V, 2001 K. Brześkiewicz "Struktura terytorialna Mazowsza książęcego i jego stosunek do Korony", "Zeszyty Naukowe Filii UW w Białymstoku", z. LII: Administracja i ekonomia, t. XII, 1986, Dział PR — Prace Prawnicze, s. 13 J. Senkowski "Skarbowość Mazowsza od końca XIV wieku do 1526 roku" S. Russocki "Nadania ziemi „ad servicia communia” a obowiązek służby wojskowej na Mazowszu w XIV w.", w: "Miscellanea iuridica", t. 1, 1961. Raczej Korona dopłacała do niektórych książąt.

Autor wpisu na stronie www.proza.ru wyraża zdumienie (: "Меня удивил") postacią centaura. Choć nie jest to częsty motyw w ikonografii kościelnej, to nie jest jej jednak całkiem obcy. Z postacią centaura (a dokładniej był to: "Hippocentaur") spotykamy się w "Vita Sancti Pauli Eremitae". Z tekstu umieszczonego na stronie ww.pravenc.ru, miałoby wynikać, że widniejący na drzwiach mistrz Awram miał być nowogrodzkim rzemieślnikiem, który dokonał późniejszych "przeróbek". "W sprawie późniejszych łączonych z Nowogrodem uzupełnień, o również podstawowym dla dziejów Drzwi płockich znaczeniu, U. Mende pozostaje całkowicie na pozycjach tradycyjnych, przy czym żałować należy, że konserwatyzm ten nie jest wynikiem wyboru lecz ignorancji. Mimo zamieszczenia mojego artykułu (Some observations..., w: Acta Universitatis Upsaliensis, Figura 19, 1981, s. 407—418) w wykazie, najwidoczniej nie zapoznała się z wyłożoną tu argumentacją przemawiającą za uznaniem reliefów mistrza Abrahama i wyjątkowo smukłej postaci mężczyzny za dzieło tego samego romańskiego warsztatu magdeburskiego (...) O ile jednak identyfikacja wydłużonej postaci męskiej z Józefem z Arymatei wydaje się być udowodniona i powrót do hipotezy o wizerunku bojara ruskiego niemożliwy, o tyle figura „mastera Avrama" pozostawia nadal sporo niejasności. Co prawda ruski napis właś- nie ze względu na jego datowanie na połowę wieku XV obraca się w kontrargument, bowiem inaczej trzeba by na tenże czas datować również „naśladowcze" wykonanie samego reliefu w Nowogrodzie. Stąd też badacze sztuki nowogrodzkiej doszli do wniosku, że badania paleograficzne napisów na Drzwiach „pozbawiły zdecydowanie zasadności tezę, że portret mistrza Avraama był dziełem mistrza nowogrodzkiego z 13 wieku", „datowanie napisów ruskich na drzwiach magdeburskich na XV wiek, niweczy tezę o ruskim pochodzeniu autoportretu" (Zob. A. V. Ryndina, w: Drevnerusskoje iskusstvo. M. 1975, S. 248, G. Boczarow, Chudożestwennyj metal drewnej Rusi. M. 1984, s. 268 n.) G. Boczarow podziela również pogląd o przynależności tego reliefu do warsztatu romańskiego pisząc: „Portret" trzeciego rzemieślnika otrzymał później ruski napis „master Avram", jednak ani styl ani ornamentyka ubioru, ani inne dodatkowe akcesoria nie wyróżniają go spośród większości innych reliefów figuralnych umieszczonych na drzwiach magdeburskich. Rysy twarzy, nos, oczy, broda, uczesanie, zdradzają podobieństwo z rysami innych twarzy, szaty i ornament całkowicie korespondują z analogicznymi szatami na innych figurach". /A. Poppe "O Drzwiach Płockich", "Notatki Płockie", T. 30, 1985, nr 1 (122), s. 19, s. 20-23/ "Już dawniej zauważono, że niektóre fragmenty Drzwi należą do późniejszych uzupełnień. Zaliczano do nich trzy płytki: z figurą mistrza Abrahama, z wyjątkową wysmukłą postacią mężczyzny, z wizerunkiem centaura oraz dolne partie bordiury drzwi ze względu na inny ornament. Uzupełnienia te przyjęło się łączyć z montowaniem na nowo Drzwi w XIII w. w Nowogrodzie. Jednak ustalenie później, dopiero piętnastowiecznej proweniencji napisów cyrylickich, w tym też napisu objaśniającego postać mistrza Abrahama, pozwoliło zakwestionować przyjmowany dotąd powszechnie pogląd. Jeśli figura ta ma być autoportretem ruskiego mistrza, który na nowo złożył Drzwi w Nowogrodzie, to wykonania zarówno tego reliefu jak i pozostałych uzupełnień nie da się datować innym czasem ni/ czas wyrycia napisów cyrylickich. Czy jednak nowogrodzki rzeźbiarz-odlewnik XV w. mógł i chciał naśladować model romański tak dalece, że zdystansował się od własnych nawyków i tradycji artystycznej? Możliwość taka jest na - der mało prawdopodobna, stąd wysunięto inną bardziej uzasadnioną, ale wymagającą jeszcze weryfikacji tezę, że figur a mistrza Abrahama oraz dolne partie bordiury Drzwi w postaci sześciu półwałków z wici o trzech nowych wzorach zostały wykonane w romańskim warsztacie odlewniczym. Uzupełnienia te mogły mieć miejsce w samym Magdeburgu, plan bowiem drzwi ulegał w toku realizacji pewnym zmianom, jak to już zauważył A. Goldschmidt, lub w Płocku, gdzie jeszcze w XIII w. tradycje romańskiego rzemiosła artystycznego były żywe. W tym drugirn wypadku należałoby przyjąć, że konieczność uzupełnienia wynikała z powodu uszkodzenia dolnej części obramienia. Być może analiza stopu poszczególnych płycin, od dawna już postulowana, rzuci nieco światła na ten kontrowersyjny, węzłowy obecnie problem". /tegoż, "O dacie wykonania Drzwi Płockich w warsztacie magdeburskim", tamże, T. 22, 1977, nr 2, (90 ), s. 26/ Z literatury: K. Askanas "Brązowe Drzwi Płockie w Nowogrodzie Wielkim" A. Goldsmidt "Die Bronzetüren von Nowgorod und Gnesen" V. N. Lazarow "L'art de la Russie medieval et l'Occident XI—XV sicclcs" H.J. Krause, E. Schubert "Die Bronzetür der Sophienkathedrale in Nowgorod" W. Sauerländer "Die Bronzetür von Nowgorod".

W jednym z odcinków "Hotelu Zacisze" kucharz wymienia potrawy, które potrafi stworzyć, w tym: "ziemniaczki Franco". Czyli: jakie?

To która tu spółgłoska odpadła? Zmartwię ambrona - opisywany region nic nie wspólnego z Saską Kępą.

Nie tak długo, jakieś dwa lata później, myślę tu o zmianie nazwy części Alei Jerozolimskich. Wypada zauważyć, że jest to adnotacja (późniejszego od opisywanych wydarzeń) tłumacza, który próbuje umiejscowić zdarzenia na bliskiej mu siatce ulic.

To kolejna konfabulacja. Kto go zaliczał?

Nie wiem na jakim szczeblu edukacji jest autor tych słów, ale wedle mej wiedzy winno być: "polscy i zagraniczni szanowani historycy" oraz: "zmienił stosunek wobec Polski". Mógłby nam przypomnieć Milosz95 jak na podobnym sojuszu wyszły: Węgry, Słowacja czy Rumunia? Na miejscu autora tych słów, wpierw skupiłbym się na polskiej gramatyce, bo coś tu szwankuje. Potem skupiłbym się nad: konsekwencjami tego hipotetycznego sojuszu. Skoro Niemcy przegrywają, a my jesteśmy ich sojusznikiem... to chyba i my przegrywamy?

To nie są pamiętniki.

Jakieś szczegóły, skąd euklides wie, że było to tyle stronic?

Nie wygląda, on się tak po prostu nazywał. Od kiedy?

To, że euklides ma jakiś problem z prawnikami i sędziami - to już wszyscy na tym forum zauważyli. Nie wiem tylko czemu euklides zalicza do tegoż grona swych dyskutantów? Nie trzeba być prawnikiem, nie trzeba też być historykiem, by wiedzieć że Porta utrzymywała stosunki dyplomatyczne z polskimi władcami, którzy nie mogli się pochwalić przodkami na stolcu królewskim. A za Stanisława Poniatowskiego Turcja przyjmowała naszych posłów, choć faktycznie ich rola nie była łatwa. To nie jest: "sposób pojmowania", tylko świat widziany przez pryzmat kilku książek. Ich treścią euklides potrafi opisać wszystko, traktując swe francuskie książki jako głos objawiony. Nie sprawdza faktów, nie konfrontuje tego co u nich wyczytał z innymi relacjami. Wystarczy jemu, że tak a nie inaczej napisano w dostępnej mu książce. Dodajmy do tego, że zawsze jest to relacja z pamięci, a ta często zawodzi euklidesa.

Nic nie: ustaliliśmy, ja: ustaliłem że euklides myli postacie. Cóż, fakty stoją w sprzeczności z przytaczanymi przez euklidesa zasadami. Często ignoruje euklides zaistniałe fakty? Komórka Eleuthère powstała w maju 1943 a dwa miesiące później alianci rozpoczęli lądowanie na Sycylii. Nie sądzę by pan Nord, nawet będąc drugą osobą w tej komórce, poznał myśli i zamierzenia Churchilla co do kierunku inwazji. Zatem jego przynależność do tej struktury nie czyni go kimś szczególnie kompetentnym i wiarygodnym w tym zakresie.

Nigdzie nie podałem, proszę czytać uważniej. A nie powinno być tak, że wspomniany termin "łużyca" nie powinien się pokrywać; pod względem częstotliwości występowania; z hipotetycznym miejscem osiedlenia tego ludu?

W postaci? Poza tą ósmą armią to chyba Niemcy jeszcze coś posiadali.

A można spytać co ów autor napisał o ojcu Hermanna Göringa?

Jeśli chodzi o lokalizację tego ew. zdarzenia, warto zwrócić uwagę na adnotację tłumacza tekstu Waszeniki: "Walczył do 28.VIII. w rejonie Al. Sikorskiego", i gdzie autor kwaterował 13 sierpnia.

Przymiotnik: "makiaweliczny", w różnych zestawieniach, typu: makiaweliczny umysł, makiaweliczny pomysł, zadomowił się na dobre w potocznej polszczyźnie. Machiavelli stał się też "patronem" hipotezy naukowej z obszaru ewolucji, chodzi o: "Machiavellian intelligence hypothesis". Czyli próby objaśnienia wykładniczej encefalizacji mózgu człowieka (w zamierzchłych czasach gdy homo habilis miał się przekształcić w homo erectus), i wyjaśnienia, jak: skuteczne oszukiwanie wspierać się musiało na rozwoju zdolności kognitywnych. Innymi słowy, sukces ewolucyjny mieliśmy zawdzięczać m.in. coraz bardziej skutecznej umiejętności oszukiwania jak i obrony przed tego typu działaniami. Szerzej: A. Whiten "Machiavellian Intelligence Hypothesis", w: "The MIT Encyclopedia of the Cognitive Science" red. R.A. Wilson, F.C. Keil.

Drobna poprawka, opisane wydarzenia zostały opisane pod datą:: 22 sierpnia, pod datą 21 jest tylko wzmianka o powrocie baonu na dawne miejsce postoju. Nie wiem skąd zaczerpnięto to tłumaczenie, ale to zaprezentowane przez Centralne Archiwum Wojskowe - jest nieco inne.

Nic mi nie wiadomo o tym by społeczeństwo niemieckie przejawiało chęć zakończenia wojny gdy bomby wreszcie zaczęły spadać, i to nie tylko na wojsko ale i na cele cywilne. Czemu reakcja tegoż społeczeństwa w 1939 r. miała być inna?

A co to ma do czasów drugiej wojny światowej? Przecież napisałem: " podczas drugiej wojny światowej André Brouillard nie był pracownikiem wywiadu". Co ma do tematu jego przeszłość? I co z tego wynika? Ilu było nad nim? A ja znam takie przypadki, może Francuzi tchórzliwie nie poszli ścieżką Polaków? Wszędzie... czyli: gdzie? Poprosimy o stosowne cytaty. Zalecam bliższe spotkania z polską ortografią...

Jeśli: żąda się detronizacji to summa summarum - zakłada się, że król był i był stosownie obrany. W tym żądaniu nie ma nic o tym by Poniatowski nie miał praw do korony - z racji braku przodków królewskich. Jest tylko podważanie jego pozycji z tego tytułu.

Chciałbym poznać cytat w którym stoi, że wspomniana droga przebiegała wzdłuż rzeki o takiej a nie innej nazwie.

Prosimy o rozszerzenie: gdzie i kiedy władcy Turcji: kwestionowali zasadność wyboru danej persony z racji braku przodkdków władających tronem. Tak z cytatami, byśmy nie pomyśleli, że euklides konfabuluje. Mógłby nam przypomnieć euklides kto z północy wówczas dokonywał takich wypraw? To proszę go zacytować.

Wedle jakich źródeł, możemy poznać stosowny cytat? To skąd wiadomo, że to: "Lech"?