Tomasz N

A Rennekampf, to już armie dwie. Dla porządku zwane Warszawską i Wileńską. Jeżeli dowódcy tych związków taktycznych nadawali wg Ciebie wyłącznie otwartym tekstem, to dlaczego historigrafia niemiecka przywiązuje taką wagę do złamania szyfrów rosyjskich ? W kwestii formalnej. Armie trudno określać jako związki taktyczne.

Zapomnij o Ciepielowie, Cukrówce, Lipsku. Ta sprawa ma szerszy wymiar. Choć niewątpliwie "śledztwo milicyjne" jest w tych aspektach dziwne.

Moim zdaniem raczej NRD-owo. Pojawili się "dobrzy" Niemcy i ci "źli", bardziej na zachód, zamiast samych złych. Tylko jak ich odróżnić ? Ale mogła to też być "profilaktyka" w kwestii ewentualnej pomocy prawnej, o którą do Polski miała pełne prawo zwrócić się komisja. ---------------- Nie pozwolono otwierać nowych. Zgoda na nie nastąpiła po 15 latach.

W najnowszym "Śląsku":

Przecież to jasne. Na pytanie dlaczego w 1950 r. zamknięto praktycznie kwestię śledztw przeciwko zbrodniom wojennym mogą odpowiedzieć tylko historycy. Poza powstaniem NRD drugim powodem mogła być sprawa katyńska. Nie wiem tylko czy starania o powstanie komisji Kongresu datują się na ten okres.

Kiedy on ma rację. Czyżby to miało związek z powstaniem NRD ?

Nawet jak leżał w zbiorowej w dokumentacji mieli kto jest kto (z prawej, lewej itd.) To pytanie jest ciekawsze: Została tylko Główna Komisja, ale nie mogła prowadzić nowych śledztw. Dlaczego?

Ciągnąc dalej OT, książka potwierdziła informację o tym, że te haubice mogły strzelać nie tylko stromotorowo, ale i na wprost, prowadząc skuteczny ogień ppanc. Takie coś zaszło i pod Pszczyną, gdzie taka jedna!!! haubica z Ośrodka Zapasowego, postawiona na drodze do Bierunia pozbawiła 2 września 5 DPanc sukcesu operacyjnego, zatrzymując skutecznym ogniem na wprost jej kolumnę przed przeprawą na Gostynce. No ale każdy pocisk ważył ponad 40 kilo, więc wybuchając w środku kolumny pancernej zrobił odpowiednie do wagi wrażenie. I pisz tu historię wojen w oparciu o statystykę, szybkostrzelność, siłę ognia itd.

Coś nam się darzy z tym Odkrywcą: http://www.odkrywca.pl/wstrzasajaca-historia-sedzia-dopadl-zbrodniarza-wojennego-o-te-dwie-sieroty-,727677.html#727677 W 1950 roku sędzia Andrzej Jankowski skończył studia prawnicze, a władze zlikwidowały powołane po wojnie Okręgowe Komisje Badania Zbrodni Hitlerowskich. Nawet nie zdążyły zewidencjonować zebranego materiału. Została tylko Główna Komisja, ale nie mogła prowadzić nowych śledztw. Dlaczego? - To pole do badania dla historyków - odpowiada Jankowski. Nie chciał za stalinizmu pracować w sądownictwie. Aplikację w kieleckim sądzie rozpoczął dopiero w 1956 roku. - Głośno krzyczano, by Niemcy rozprawili się ze zbrodniarzami. Oni mówili: "Chcemy, ale dajcie nam materiały". Dlatego w 1965 roku reaktywowano komisje w okręgach, wyobrażając sobie, że sędziowie i prokuratorzy będą to robić w ramach czynów społecznych. Po dwóch latach się zorientowali, że to bzdura. Zgłosiłem się na ochotnika - mówi. Wtedy wyliczył, że roboty starczy mu do emerytury. - Okazało się, że nie miałem racji, bo jeszcze 12 lat po emeryturze pracowałem w IPN - dodaje. W kulminacyjnym okresie w kieleckiej komisji pracowało czterech sędziów i jeden prokurator. W sumie przeprowadzili ponad 600 śledztw. Toby wiele tłumaczyło.

A nie pokazałbyś drugiej strony medalika ?

Jednostronność wyrobu i łatwy technologicznie materiał odlewniczy dają tak szeroką gamę możliwości że hej. Od znaczka właścicielskiego mocowanego do pętów ptaka łownego po zwykłą odpustową ozdóbkę. Tu wystarczyło wydrapać w gipsie jednostronną formę. Ja mam w domu własnej roboty pieczęć lakową odlaną z ołowiu z Posejdonem do znakowania flaszek z swojskim winem. Pewnie jak ktoś ją znajdzie po wielu latach, to też będzie podejrzewał jakieś kulty pogańskie.

Niesprawność amunicji zmniejsza użyteczność każdej broni. Maxim pod tym względem nie jest ani gorszy, ani lepszy - ma wady i zalety w tej materii. Owszem niewypał w Maximie powoduje konieczność dodatkowej czynności, bo napęd taśmy jest realizowany od ruchu lufy, a nie ruchem rączki zamkowej (a więc i zamka) czyli w przypadku niewypału trzeba podczas ręcznego ruchu zamkiem (w celu usunięcia wadliwego naboju z komory), również ręcznie podciągnąć taśmę o "jedno oczko" (zresztą to samo się robi przy przeładowaniu broni - przed rozpoczęciem strzelania czyli wkładając nową taśmę trzeba broń "przeładować" dwukrotnie, z ręcznym podciąganiem taśmy). Trwa to może sekundę dłużej niż w broni, gdzie napęd taśmy jest realizowany poprzez ruch zamka. Maximy to wyposażenie oddziałów Obrony Narodowej, wygląda na to że dawali im też bardziej zleżałą i niepewną amunicję niż "liniowcom". A wrażenie takiej przerwy ? Może w obronie było mniej zauważalne. Ale ja słyszałem relację oficera rezerwy z ON, prowadzącego natarcie swego plutonu pod osłoną takiego zacinającego się Maxima. Jak wyliczyć skoki, jeżeli nie jesteś pewien długości serii ? Jak być pewnym, że twoi żołnierze się podniosą na komendę ? I nagle lecisz do przodu sam. ----------- Akurat zarówno w armii Niemieckie, jak i radzieckiej broń maszynowa szczebla kompanii była wożona. Do transportu dwóch lkm z amunicją wystarcza pojazd jednokonny. Jednocześnie układ (a tylko o takim mówię) polegający na założeniu mniej strzelców-więcej broni maszynowej powoduje zmniejszenie potrzeb w logistyce obejmującą kwestie "osobowe", co powoduje, że zwiększenie potrzeb transportowych broni ogólnie nie zwiększa taborów jako całości. Niemcy mogli sobie pozwolić. A u nas ? Czyli dwa wozy na drużynę ?

Może i drugie OT tyczące dział ciężkich. Kupiłem sobie tom 27 WLU "Haubica 155 mm wz. 1917" a tam drobne przekłamanie tyczące baterii tych haubic w 6 DP. Podaje się tam, że miała 3 haubice, tymczasem jej dowódca kpt. Pasternakiewicz w relacji podaje, że miał 4. "Bateria czy to w 6 dac czy w I/5 pac [mobilizował po kolei 2 baterie TN], którą dowodziłem, stan ludzi około 140, 4 działa 155 mm, 1 lkm oraz kbk na cały stan, brak pistoletów." Podaję większy wycinek relacji, bo u Steblika ten I/5 pac ma numer II (na relacji też już ktoś wniósł to II w nawiasie) i trochę inne OdB

Karabiny maszynowe systemu Maxim były oczywiście starszym systemem (bo w ogóle pierwszym) niż np. system Browninga - to fakt. Natomiast czy były bronią kiepską to tutaj jest już kwestia mocno dyskusyjna. Oczywiście w roli w jakiej z konieczności występował czyli jako broń maszynowa drużyny był bronią kiepską, bo zbyt skomplikowaną w obsłudze i nazbyt ciężką - a przez to mało mobilną. Natomiast sprawa ma się inaczej, gdy miałaby wystąpić w roli broni maszynowej kompanii. Tutaj masa nie odgrywa aż takiej roli, a bardziej liczy się siła ognia - której Maximom nie brakowało. Odporna konstrukcja, dobre chłodzenia (choć przydawało masy) i zasilanie taśmowe robiło swoje. Prosta podstawa nie przeszkadzała, bo od takiej broni nie wymagano celności zbliżonej do batalionowych ckm-ów. We Wrześniu natomiast ich użyteczność zmniejszała stara amunicja. W relacjach jest mowa o licznych przerwach w ogniu spowodowanych nieodpaleniem naboju. I jego szybkostrzelność była dużo mniejsza od np. niemieckich. Generalnie jeśli następuje zmiana na zasadzie mniej ludzi - więcej broni maszynowej, to same tabory nie rosną - bo to co się oszczędza w transporcie na materiałach koniecznych do obsługi nadmiaru żołnierzy, idzie do transportu broni i amunicji. Nie wiemy czy względy polityczne pozwalały na mniej ludzi w armii. Wtedy tabory muszą rosnąć. Lepszym rozwiązaniem od biedki na broń maszynową jest podane przeze mnie rozwiązanie niemieckie (w moim drugim poście w tym temacie, pierwsza strona) czyli zabranie piechurowi na wóz plecaka nie broni.

żeby dokonać oceny takiej czy innej struktury i uzbrojenia kompanii piechoty - muszę mieć jakieś racjonalne kryterium dokonywania tej oceny. No i w tym tkwi problem. Bo odpowiedź na pytanie: czy lepiej, żeby licząca cca 230 żołnierzy kompania piechoty miała tylko 9 rkm i 3 przydzielone ckm, czy też 9 rkm i 3 lkm i 3 przydzielone ckm (albo po prostu 12 rkm + 3 ckm, lub też 9 rkm + 6 ckm), z punktu widzenia siły ognia tej kompanii jest jednoznaczna - lepiej mieć więcej dobrej i nowoczesnej broni maszynowej. Jakiekolwiek wątpliwości mogą powstawać jedynie w przypadku broni kiepskiej i przestarzałej - a za taką uważam lkm Maxim 08/15. Wtedy rzecz oczywistą być przestaje. Jeżeli już mamy oceniać na podstawie wydarzeń Września, to np taki batalion ON "Mikołów". Bataliony ON były licho uzbrojone w broń maszynową i to jeszcze przestarzałą, ale ten był inny. Bo to był zamaskowany pod tą nazwą sprowadzony ze wschodu batalion forteczny (niecały) KOP "Sarny" wyposażony w kilkadziesiąt Browningów (od dwudziestu kilku do ok. osiemdziesięciu w zależności od źródła). I Niemcy 2 września pod Wyrami przebili się przez jego pozycje. Więc kryterium też nie stuprocentowe. --------- Nawet jeśli pozostaniemy w naszych rozważaniach na poziomie kompanii, kryteria oceny nie są jednoznaczne. Ale przecież nie po to są kompanie piechoty, żeby były świetne i żeby zwyciężały w boju kompanie piechoty przeciwnika. Są one po to, żeby wygrać wojnę. Na szczęście wojnę, rozpoczętą 1 września 1939 roku wygraliśmy. Tyle że na pełne owoce tego zwycięstwa trzeba było czekać ponad 50 lat. Niektórzy nadal uważają, że przegraliśmy. Mogę im tylko współczuć, choć tu akurat słowo "litować" byłoby bardziej adekwatne. No to powstanie listopadowe też wygraliśmy po prawie 90-ciu latach. I tak Bruno stałeś się obiektem litości i współczucia. ---------------- No i pytanie na koniec: Więcej szybkostrzelnej broni maszynowej to też większe zużycie amunicji. Kto ją będzie nosił ?

Ołów ? Czyściłeś go ? Spróbuj kantem porysować po papierze, czy zostawia ciemny ślad.

na medalionie jest chyba sokolnik na koniu. Jaki to metal ?

Tu o studiach dla przeciętnych. Ale są też dla wybitnych. I w tej działce też jest źle. Znany mi jest przypadek pewnej bardzo nobliwej małopolskiej Alma Mater, która za grube pieniądze z Norwegii zorganizowała elitarne studia poświęcone tworzeniu gier komputerowych. Ogłoszono huczny nabór z bardzo wyśrubowanymi kryteriami, wybrano kilkunastoosobową elitę elit, spośród twórców gier funkcjonujących na rynku. Rygory były ostre, łącznie ze zwrotem niemałej kasy w przypadku ich przerwania. Na pierwszych zajęciach zaczęła się chryja, bo wyszło, że studia nie są na poziomie światowym czy chociażby europejskim, co najwyżej niskolokalnym. Pracownicy uczelni je organizujący wcale nie mieli zamiaru zapraszać kogoś na poziomie z zewnątrz, tylko podzielili się tematami z kolegami zagospodarowując środki i wyszedł taki XIX wiek. Wiedza studentów o wiele poziomów przewyższała uczących, (czego niektórzy z tych ostatnich mieli pełną świadomość, oferując wykonanie na rzecz siebie fuch). Po pierwszych dwóch dniach żądanie ze strony studentów by przestano się wygłupiać i podniesiono poziom wykładów, bo to dla większości studentów nie tylko marnowanie czasu, ale i kształtowanie złych nawyków, zostało zignorowane, a zbuntowanym (i zażenowanym) dyskretnie pozwolono zrezygnować ze studiów bez kar.

Tu też jest mowa o dziale, ale najprawdopodobniej przeciwpancernym: http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=A8W1apJLSog#t=567

Bruno. Eros pedagogiczny jak najbardziej pasuje do "wyjściowej" propozycji P. Nowaka, czyli zejścia "prawdziwej" nauki uczelnianej do katakumb.

Czwarta, bo od dłuższego czasu traci na znaczeniu „nauczycielska” część nazwy budującej sens uniwersytetu: „pracownik naukowo – dydaktyczny”. Wiadomo, że w kontakcie ze słuchaczami i dzięki ich uważnej obecności powstawały znakomite prace; docendo dicimus (nauczając uczymy się), pisał Seneka Młodszy. Tymczasem kariera uniwersytecka oparta jest na publikacjach (publish or perish!), nie na erosie pedagogicznym i trosce o studentów. Dlatego podczas pobocznie traktowanych wykładów powtarzane są tezy sprzed lat, dominuje encyklopedyzm, wciąż widoczny jest kult skryptu. Eros pedagogiczny ? To coś z gender ?

A nie wiem. Tu masz pierwszą stronę artykułu ze spisem jednostek. Artykuł liczy ponad 40 stron (143-190).

Czy on wchodził w skład wojsk Suworowa ww Włoszech w roku 1799 ? Opis ich mundurów jest w "Armi Antiche" 1969.

Trudno by korpus pancerny wiązał GO. Jako oddział szybki miał wyjść na głębokie tyły polskiej obrony. I w ramach takiego działania, po wykonaniu zadania w korytarzu pomorskim, wartało było go przerzucić koleją maksymalnie na wschód. Co do zamierzenia. Dla mnie, operując jedynie symbolami armii, rezygnując z rozdrobnienia na chociażby korpusy, postawiłeś sobie trudne zadanie i jestem ciekaw efektu.

Może na dwa ostatnie Armia Kraków i Karpaty wycofywały się całkiem zgrabnie w jako takim porządku na wschód. Kontynuowała ale pod Wizną, gdzie została przerzucona transportem kolejowym przez Prusy Wschodnie, docierając pod Brześć.