Tomasz N

"W 1927 r. ukazała się drukiem w Poznaniu jego monografia pt. "Żubr Puszczy Białowieskiej" [chodzi o przyrodnika Konrada Wróblewskiego - dopisek mój], która jest ważnym źródłem informacji o życiu ostatniej wolnej populacji żubrów nizinnych. Konrad Wróblewski przeprowadził sekcje 81 żubrów i określił przyczyny ich śmierci. Interesująca jest informacja, ze w tamtych czasach pryszczyca powodowała niską śmiertelność żubrów (5% przyczyn) oraz fakt wykrycia we krwi żubra pasożyta - świdrowca Trypanosoma". Trudno ją nazwać wolną populacją, to też była hodowla na wąskim materiale genetycznym, skutkującym niską odpornością. Jak podaje literatura, a nawet przyjaciółka wiki: Sytuacja zmieniła się na krótko w XIX wieku. Puszcza Białowieska należała do imperium rosyjskiego i car Aleksander I Romanow objął żubry ochroną. Populacja stale się zwiększała i w roku 1857 w puszczy żyło już 1900 osobników. Jednak później liczba zwierząt zaczęła spadać i do czasu wybuchu I wojny światowej ich liczba spadła o połowę. Według danych ze stycznia 1914 roku główną ostoją żubra było wówczas nadleśnictwo Browsk. Znajdowało się tam 727 sztuk tych zwierząt, w tym 231 byków, 347 żubrzyc i 149 żubrząt. Ostatecznym ciosem była sama wojna. Żubry zostały wybite przez wycofujące się wojska niemieckie, partyzantów rosyjskich i kłusowników. Ostatni wolno żyjący żubr nizinny został zabity w kwietniu 1919 lub, według innych źródeł, 9 lutego 1921 przez Bartłomieja Szpakowicza z Białowieży. W celu ratowania gatunku w roku 1923 z inicjatywy prof. Jana Sztolcmana założono Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. Pierwszym krokiem było ustalenie liczby żubrów czystej krwi, żyjących w niewoli. Naliczono ich zaledwie 54 na całym świecie, jednak nie wszystkie nadawały się do hodowli i ostatecznie do reprodukcji wybrano tylko 12 zwierząt. Dwa pierwsze żubry na wolności znalazły się jesienią 1929 roku w Puszczy Białowieskiej. W roku 1939 w puszczy było już 16 zwierząt, które szczęśliwie przetrwały II wojnę światową. Zwracam uwagę zwłaszcza na fragment: Dwa pierwsze żubry na wolności znalazły się jesienią 1929 roku w Puszczy Białowieskiej. Zestawiając go z datą publikacji widać, że tyczyła ona raczej okresu sprzed Wielkiej Wojny.

Łój ? Brrr. Mnie się kojarzy jedynie z żurem, a to postne, nie świąteczne danie.

Tur - jak powszechnie wiadomo - ostatecznie wyginął w XVII wieku. Akurat tu jest ewidentny związek między udomowieniem, a wyginięciem, bo jak się przyjmuje załatwiła je pryszczyca od krów wypasanych przez wieśniaków w lasach. Zresztą podobnie jest z żubrem.

Co do ekspansywności dębu czerwonego, to pełna zgoda. Jeżeli ktoś pojedzie zwiedzić Park Mużakowski, nad Nysą Łużycką, to niech też odskoczy za Nysę do Kromlau. Tam jest w lesie zdziczałe ogromne założenie parkowe z ogromną ilością podobnież zdziczałych azalii i rododendronów. Ale tam idąc przez ten las po prostu idzie się po dywanie siewek tego dębu czerwonego. Park Rododendronów Kromlau - Niemcy - Wirtualny przewodnik ... navtur.pl/place/show/4294,park-rododendronow-kromlau

No i matury bez kwitnących kasztanowców. Akurat przyplątał się do Polski taki szrotówek i już niedługo tak będzie.

... i barszczu (Sosnowskiego).

Wszyscy piszą o zwierzątkach, a rośliny ? Dużo tego sprowadzono do Europy i Polski od XIX w. Czy można sobie wyobrazić park bez sosen wejmutek, choin kanadyjskich, klonów palmolistnych czy wreszcie magnolii ? Ale jest też wiele odmian dębów w tym dąb czerwony zwany też amerykańskim. Obecnie uważany jest za zbyt ekspansywny, inwazyjny i jest zwalczany.

Znalazłem ostatnio fajne źródło czyli: Rzeczy kopalnych, osobliwie zdatnieyszych szukanie, poznanie i zażycie, tom I, o rzeczach kopalnych w powszechności, o wodach, solach [...] z figurami przez x. Krzysztofa Kluka z 1781 r. Książka po polsku i dostępna w internecie. Tom drugi np tutaj: Rzeczy Kopalnych Osobliwie Zdatnieyszych Szukanie, Poznanie, I ... https://books.google.pl/books?id=PaE5AAAAcAAJ Najciekawsze w nim jest górnictwo kruszcowe, a konkretnie ten tajemniczy zapis na stronach 269 -270: "Obracaią się czasem z potrzeby, i zebrane w ocembrowanych sadzawkach wody tak osobliwszym przemysłem, że w koło przechodząc przez osobną machinę znowu do sadzawki powracaią. Słowem wynalazki do wód przy Kopalni, wielkich głów potrzebuią." Nie wiem gdzie kanonik Kluk to widział, ale to jest taki najpierwszy sposób użycia pary do produkcji energii mechanicznej, jeszcze przed maszyną Newcomena i Watta. Polegało to na użyciu pompy Savery'ego ("Przyjaciel górnika") do przepompowywania z powrotem wody z dolnego stawu do górnego. Energię mechaniczną wytwarzało oczywiście koło wodne, ale w sumie pochodziła ona z pary. Takie wykorzystanie maszyn Savery'ego było stosowane podobno na Węgrzech pod Budapesztem.

W sumie nie jesteś pierwszy Jancecie Tao Kubusia Puchatka - Benjamin Hoff (53921) - Lubimyczytać.pl lubimyczytac.pl/ksiazka/53921/tao-kubusia-puchatka

Poszukałem wyraźniejszego powiększenia tego zdjęcia z tablicy i tam w tym kanale dookoła działa jest kolisty tor stalowy z dwóch szyn, a nad wejściami do komór pod działem dwa żurawiki sięgające początków toru. Załadunek dział mógł wyglądać następująco: Z prawej lub lewej komory (z jednej strony były pociski, z drugiej ładunki miotające) wyjeżdża ładunek prochowy, żurawik przenosi go na półkolistą misę na wózku. Całość podjeżdża pod wylot lufy. Po zgraniu położeń jakimś podnośnikiem będącym integralną częścią wózka ładunek trafia do lufy. Potem wózek (ten sam lub drugi) podjeżdża pod drugi żurawik załadowujący pocisk i operacja się powtarza. Z takim torem nie musieli obracać działa do załadunku. W ścianie otaczającej tor są na wysokości łoża zaczepy do lin. Czyżby to był element tego oporopowrotnika ? Może oni ten górny wózek zapinali do bloczków podpiętych do tych zaczepów (jak okrętowe do burt) i odrzut szedł w te ściany i liny ?

Replika. Całkiem prawdopodobne. Za dużo spawów. Co do oporopowrotnika, ja nie twierdzę, że był hydrauliczny, ale jakiś musiał być. Może cierny jak w działach okrętowych, gdzie realizowały go bloczki i liny. Górne pudełko nitowane może jeździć po dolnym pudle obrotowym (chyba 6 kółek). Przy strzale musiało być w przednim położeniu, odrzut przesuwał go w tylne. Gdyby tak nie było, działo urwałoby wszystko co pod spodem.

Patrząc na zdjęcia widać, że jest wybebeszona z ciekawszych urządzeń. Nie widać mechanizmu obrotu w poziomie, wchodzącego w tą zabetonowaną częściowo zębatkę. No i tam musiał być jakiś oporopowrotnik, przesuwający lufę na lawecie do przodu, teraz niesprawny lub zdemontowany. Ciekawią mnie te blachy z otworami z tyłu z obu stron tabliczki znamionowej, co tam mogło być zamontowane. Może dopinano do nich mechanizm załadunku działa na odrębnym wózku ?

Trochę też jest w temacie "Megali idea"

Drogi Euklidesie. zapomnij o dowodzeniu, skup się na logistyce takiej operacji. Okopywanie się ma inną niż manewr na skrzydło.

Jak można udowodnić że generał który był szefem sztabu armii która wygrała wojnę miał wyższe kwalifikacje od kaprala, Nie da się. Jak mówi stare powiedzenie generałowie wygrywają poprzednie wojny.

Luka nie luka, atak na skrzydło był wtedy standardem.

Jak zawrócił, to zdążyli wytrzeźwieć, więc nie dziwota.

W pozycji leżącej podczas lotu bo podwieszano go do samolotu poziomo, ale lądowali pionowo "na nogi". Poza tym pozwalało to na zrzut bez zwalniania samolotu jak też osób nieprzeszkolonych w skakaniu ze spadochronem i z lękiem wysokości.

Fukierzy. Zacny ród. Pszczyna była wtedy ostatnią mieściną cesarstwa przy granicy z Polską od strony Bramy Morawskiej, więc póki stolica była w Krakowie szło przez nią wszystko.

Z Wrocławia. Dziś przybył do nas kupiec, który czternaście dni w Krakowie przebywał. Donosi, iż przyszły król polski zażywa jeszcze odpoczynku w Pszczynie, jednak w nadchodzący wtorek, 26-go maja, zjawi się w Krakowie. Królowa w tańcach włoskich pilnie sposobiona, jak również i król z wielkim zacięciem przez jednego z panów, który wiele czasu w Italii i Francji spędził, przyuczany będzie. Ciekawy epizod, opisywany w monografii Pszczyny dość ogólnikowo ("W rezydencji Promnitzów przebywali również inni dynaści zdążający do lub z Krakowa." T I s. 155) .

Jak widzę Kolega preferuje tryb oznajmiający. Ja wysiadam.

Według Biblii, brak oddziaływań informacyjnych, to śmierć materii, czyli rodzajów informacji. I tak pojawiła nam się entropia. Teoria próżni fizycznej, łączy ruch obrotowy elektronu z informacją z poziomu super świadomości, czyli Boga. Wskazując na jednolite pole informacji, obejmujące wszystko, stanowiąc jedną całość. Próżnia fizyczna jako absolut (meta)fizyczny. I tak Kolega wrócił do Grecji klasycznej czyli Anaksymandra z dodatkiem Heraklita, Pitagorasa i Demokryta. Ale czy Kolega zdaje sobie sprawę, że uwzględniając to co wniósł Heisenberg, ta próżnia jest pusta tylko statystycznie ?

Teoria próżni fizycznej, łączy ruch obrotowy elektronu z informacją z poziomu super świadomości, czyli Boga. Wskazując na jednolite pole informacji, obejmujące wszystko, stanowiąc jedną całość. Aaaa elektrony. Czyli Bóg kwarków nie kontroluje ? Za niski poziom dla Niego ? A swoją drogą elektron naprawdę się kręci ?

Na moje z kuferkiem nie otrzymałem. A pytałem w związku z wcześniejszym: Próżnia fizyczna, to źródło informacji bez materii. Wybacz ale nie istnieje niematerialna informacja. Jak dla mnie to jest bełkot, nieważne w jakiej książce opisany. Jak się już tak naukowo zająłeś tą Genesis, to może powiesz mi jak się ma do niej taka entropia. To taka wielkość fizyczna co ciągle rośnie od początku stworzenia świata, kiedy była najmniejsza, przestanie rosnąć u jego końca, gdy osiągnie maksimum. Rośnie też z każdą wymianą informacji.

Czyli taki kuferek z napisem NFR ?