gregski

Czyli to jest pół miliona ton rocznie, czy na cały czas okupacji?

Mało tego, niektórzy twierdzą, że koniec XIX wieku to 1914 rok...

No widzisz jakie mam liberalne podejście? A Ty mnie wręcz o radykalizm posądzałeś! I to tylko dlatego, że czasem założę koszulkę od Surge Polonia. (A tak w ogóle to zapomniałeś o pocztowcach) Może tu zachodzić przypadek opisany w Ewangelii Świętego Łukasza (15,11-32). Kto wie...?

Aby zakończyć ten wątek poboczny i z mojej strony zamieszczam cytacik z Wiki dotyczący struktury Układu Warszawskiego.: "Zjednoczone Dowództwo Sił Zbrojnych[edytuj] Utworzone na podstawie art. 5 Układu. Stanowiło najwyższy organ dowodzenia Układu. Na jego czele stał Naczelny Dowódca ZSZ oraz zastępcy, którymi początkowo byli ministrowie a potem wiceministrowie obrony stron układu. Dowództwo nad wydzielonym wojskami każdego z państw sprawowali ministrowie obrony tych państw. Naczelnemu dowódcy ZSZ podlegał Sztab ZSZ, w skład którego wchodzili przedstawiciele sił zbrojnych państw członkowskich Układu. Sztab ZSZ utworzono w 1969, znajdował się w Moskwie przy pr. Leningradskim (Ленинградский проспект) 41, w budynku wybudowanego w 1931 b. dworca lotniczego Centralnego Lotniska im. Frunzego w Chodynce, od lat 40. sztabie Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, po rozpadzie Związku Radzieckiego Sztabie Koordynacji Współpracy Wojskowej Państw Członków WNP (Штаб по координации военного сотрудничества государств-членов СНГ), obecnie siedzibie Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (Организация Договора о Коллективной Безопасности). Od 1969 przy dowództwie ZSZ funkcjonowała Rada Wojskowa, w skład której wchodzili zastępcy naczelnego dowódcy ZSZ oraz szef sztabu ZSZ." Czyli Polski minister podlegał nie polskiemu Premierowi a sowieckiemu generałowi. Pytanie: Czyich interesów strzegło Ludowe Wojsko Polskie?

Nie wiem co kto powinien robić. Wiem, że miał wybór. Chciał zostać sowiecką marionetką to i nią został.

Jeśli chodzi o broń to są problemy natury prawnej i organizacyjnej.

Niekoniecznie. Pamiętam jeden odcinek "Zwiadowców Historii" (chyba tak się to nazywało). Penetrowano wtedy jakiś szlak (Chyba z Warszawy do Wilna ale pewny nie jestem) Grupa ludzi wyposażona w detektory metalu szła ławą i znajdowała fanty na szerokości kilkuset metrów. Po prostu nie było bitej drogi. Jeśli ludzie, zwierzęta i pojazdy zmieniły szlak w breję to jechano (lub szło) się obok. Potem znowu obok a potem bardziej obok. A w końcu po czasie to "obok" wracało na pierwotne miejsce. Świadczyły o tum znaleziska odnajdywane na znacznej szerokości byłego traktu.

A w momencie, gdy stał się specjalistą od amputacji powinien był już wiedzieć jak się pokończyły kariery przedwojennej kadry oficerskiej w LWP. No zaś dalej siedział w tym szambie po uszy. No chyba, że się nie zorientował co się wokół dzieje. Taki biedny gapcio. Oczywiście masz prawo do takich ocen. A ja do swoich. Nie potępiam weteranów LWP którzy walczyli do końca wojny z Niemcami. Dokonali wyboru, moim zdaniem, w tym czasie najlepszego z możliwych. Szczególnie gdy się "nie załapali na Andresa". Potępiam jednak tych którzy doskonale wiedząc jak w praktyce wygląda system sowiecki sami z własnej nieprzymuszonej woli przyłączyli się do nowych okupantów i pomagali im go wprowadzać. Nie wymagam od ludzi postaw heroicznych. Nigdy nie przyszło mi do głowy potępiać kogokolwiek za to, że zmuszony poszedł na pochód czy za to, że odbył zasadniczą służbę wojskową. Natomiast w stosunku do tych którzy sami z własnej woli zechcieli "trwać w sojuszu z bratnim...bla bla bla" i "przeciwstawić się zakusom imperializmu (znowu bla bla la)" jakoś szacunku wykrzesać nie mogę. Swoim prostym pojmowaniem świata odróżniam tych którzy szli w pochodzie kierowani pałami nadzorców od tych którzy te pały trzymali w rękach. Jeśli to radykalizm to rzeczywiście jestem radykałem. Gdyby po wojnie taki Jaruzelski sie zdemobilizował i poszedł uczyć dzieci abecadła a Cyrankiewicz pracować na poczcie to powiedziałbym, że starali się zachować porządnie w bardzo trudnych czasach. A tak mogę tylko wyrazić nadzieję, że mieszek srebrników był na tyle ciężki, że z ich perspektywy warto było.

Wiemy, że to nie była żadna "realpolitik" ponieważ to zdania zawiera nieprawdę. Nie było żadnego "opierania się" o Rosję. Była całkowita wasalizacja kraju. Tak nieznośna dla nas w latach 80-tych zależność od Moskwy w realiach lat 40-tych początku 50-tych byłaby odbierana jako luksus niezależności. Przypomnę tylko, że "polską" armią dowodzili Sowieci bo to oni obsadzali stanowiska oficerskie (słynni POP). Nie było żadnego "opierania się" na kimś. Było oddanie się do dyspozycji nowemu okupantowi. Cóż, jednemu mieszek srebrników ciąży tak, że się delikwent wiesza a inny potrafi sumienie wyciszyć (jeśli je ma) i żyć komfortowo. Taka dygresja z początku lat 70-tych. Gdy byłem małym chłopakiem mój dziadek miał w zwyczaju od czasu do czasu spotykać się z kolegami. Zwykle grywali w "Tysiąca" gawędzili a i wypili coś niecoś. Niewiele, ot flaszeczkę na czterech. Jednym z dziadkowych kolegów był człowiek pochodzący ze wschodu (jeszcze pamiętam jego egzotyczny dla mnie akcent). Po 39 roku zwiedzał Syberię, na Andersa się nie załapał. Do Polski przyszedł przy okazji przemierzania szlaku "Od Lenin do Berlina" (z tym, że to takie hasło, z tego co pamietam w Berlinie nie walczył ale koniec wojny zastał go gdzieś w Niemczech). Dosłużył się stopnia sierżanta. Po wojnie proponowali mu by by został w armii. Mając w życiorysie "od Lenino do Berlina" i zapisując się do partii mógł się nieźle urządzić. Premierem pewnie by nie został ale kursa oficerskie pewnie by skończył i awanse w czasach gdy "nie matura a chęć szczera..." stałyby przed nim otworem. Pamiętam jak opowiadał o sowieckim raju i to że nie chciał go tu wprowadzać. Na wschodzie był, wiele widział i też widział sowiecką potęgę. Nie miał też ochoty z nią beznadziejnie walczyć. Wolał budować Polskę. Dosłownie, jako murarz. A na emeryturze, w ogrodzie mojego dziadka, przy stoliku pod papierówką z czystym sumieniem mógł licytować "tysiąca" przekomarzając się z kolegami. Dla mnie ten człowiek jest przykładem, że można być wkręconym w tryby historii i wyjść z tego niezbrukanym. Cóż, jedni to potrafią a tacy Cyrankiewicze czy Jaruzelscy już nie...

E tam. Jaki polityk? O po prostu karierowicz który dla osobistych korzyści zgodził się brać udział w zniewalaniu swojego kraju. Był na tyle inteligentny i zorientowany w sytuacji, że wiedział iż żadnej mocy sprawczej mieć nie będzie. Za osobiste przywileje zgodził się byś figurantem Moskwy. Dzisiaj by o nim powiedzieli "firma - słup". Trudno jest mi wykrzesać do niego odrobinę sympatii.

Czyli prywatnie to fajny chłop. Świnią bywał tylko dla kariery...

Tak szczerze to nie chodziło mi o to by kopiować rozwiązania Rumunów. Chciałem tylko uwidocznić, że państwo z minimalna tradycją lotniczą, z przemysłem lotniczym bardziej ubogim niż nasz, dysponujące wcale nie lepszymi możliwościami potrafiło zbudować całkiem przyzwoity samolot. My w tym czasie ugrzęźliśmy z tym Jastrzębiem. Wydaje mi się, że to wystarczający dowód na to, że projekt Jastrzębia nie został pogrążony przez "obiektywne trudności" a po prostu został zawalony przez nasze błędy.

Oczywiście, że konstrukcja miała kapitalne znaczenie. Evan-Thomas dostał się pod solidny ostrzał. HMS"Warspite" solidnie oberwał a mimo to wrócił do domu o własnych siłach. No ale to był rasowy pancernik.

Ponoć na HMS "Lion" skrupulatnie pilnowano poprawnej procedury przesyłania amunicji i dlatego okręt ocalał mimo trafieni w wieżę artylerii głównej.

Jego (i jemu podobnych) pozytywna rola polegała na tym, że zawsze mógł być ktoś jeszcze gorszy. A nie był... ...i to jest ten pozytyw...

Za przemówienie o amputacji?

Wieki temu czytałem HB-ka o walkach w Afryce wschodniej. Tam sporadycznie używano czarnoprochowców.

Madera z resztą też...

A czy czasem w niektórych kopalniach Niemcy nie mieli udziałów? Bo tak mi świta (no chyba że coś pokręciłem) Zdobywanie Gibraltaru tośmy już przerabiali. https://forum.historia.org.pl/topic/9022-zdobycie-gibraltaru-realne-czy-marzenia-ściętej-glowy/

Tak. I dlatego nie było możliwości by państwa zachodnie wywołały wojnę z ZSRR. Natomiast gdyby same zostały napadnięte to całkiem inna sprawa. Mógłby nastąpić "efekt Pearl Harbor" i to w mocniejszej formie. "To my was przez 4 lata wspieraliśmy, zbroiliśmy, żywiliśmy a wy czerwone sukinsyny teraz zdradziecko nas atakujecie?"

Na pewno zdawał sobie sprawę z tragicznego stanu w jakim znalazła się Hiszpania. Myślę, że taki człowiek doskonale zdawał sobie też sprawę, że na przykład żądanie wyposażenia dla 90-ciu cztero-działowych baterii artylerii polowej to ciut za dużo. Grał słabością swojej armii jak kartą przetargową z nadzieją, że ukochany fuhrer się zniechęci i odczepi. Sądzę, że nieco sie rozochocił w 1940 roku pod wpływem niemieckich sukcesów ale jak się okazało szybko wrócił do dawnej polityki.

I znowu wydaje się, ze Franco umiejętnie grał słabością swojej armii. Nie mówił wprost "nie" na propozycje przystąpienia do wojny ale prosił o dozbrojenie. Ot drobnostki, samoloty bombowe i myśliwskie, artylerię, artylerię przeciw lotniczą, trochę czołgów by mu się przydało i tak dalej. Niemcom ręce opadały na widok tych żądań.

Franco mimo wszystko nie był aż takim panem sytuacji. Musiał łagodnie kontrować naciski Hitlera. Duce chyba mu się mniej naprzykrzał. Każdą propozycję wejścia do wojny parował argumentami o rozpaczliwej sytuacji kraju i żądaniami dostaw w zasadzie wszystkiego. Przy jednej z takich okazji Niemcy stwierdzili, że taniej byłoby podbić Hiszpanie niż ją wspomagać. Nie wiem czy wiedział po jak cienkim lodzie stąpa. Niemiecka przyjaźń z Caudillo to jedno ale na wszelki wypadek pracowano nad planem "Isabella". Uważam, że Franco zasługuje na największe uznanie za to w jaki sposób wymigiwał się od wojny. Aha! Hiszpania przyjęła status kraju neutralnego chyba w drugiej połowie wojny. Początkowo chyba była "stroną niewalczącą". (Ale tego nie jestem pewien)

No i jeszcze Węgrzy. Pytanie co z tymi siłami zrobili by Sowieci. Wysłać na pierwszą linię? A jak czmychną? Zostawić za plecami? To trza drugie tyle wojska wydzielić do pilnowania "sojuszników". Tacy "sojusznicy do bardziej balast niż pomoc. No w każdym razie nie chciałbym być sowieckim oficerem w polskim mundurze (tak zwany POP pełniący obowiązki Polaka) na pierwszej linii. No jeszcze jakość ludzi. Z tego co się czyta to Sowieci zostali zmuszeni do sięgania po ostatnie rezerwy. Niedorostki i dziadkowie oraz niedoszkoleni ludzie zgarnięci z traktora wprost do czołgu nie byli jakimiś wyjątkami.Jednak Niemcy upuścili im sporo krwi. No i Lend and Lease by się skończyło. Skąd brać tuszonkę?

Jakoś tak ni z tego ni z owego zaczęło mnie nurtować pytanie jaki był stosunek komunistów (tych gramotnych oczywiście) do języka. Jego reguł gramatycznych, ortograficznych act. Wszak mieli oni ambicje zmienić wszystko. Chcieli przebudować ustrój, gospodarkę, kulturę, społeczeństwo, człowieka. Ciekaw jestem, czy tak jak i wszystko inne język też chcieli rozpieprzyć O Pardon! REFORMOWAĆ? Czy też tej sfera ich nie interesowała. Przyznam się, że nic na ten temat nie wiem. Czy były jakieś mniej lub bardziej oficjalne pomysły?