Tofik

Mógł zginąć w walce przeciwko Szwedom Pójdę na rękę - Szkłów. Zadawaj.

Dlaczego "byłoby"? Przecież zniszczenie floty francuskiej nie było dla Anglików stratą :roll: Tak, a czyjej? Francuzi dopuścili działania angielskie na morzu, co było ich błędem i dowodem nieskuteczności. Poza tym, flota francuska była dla Anglików groźna, skoro Edward III zdecydował się ją w końcu zaatakować, inaczej nadal by ją omijał. Tzn.? Oczywiście, nie całą flotę zniszczono, ale przestała ona stanowić dla Anglii jakiekolwiek zagrożenie (napady Francuzów na angielskie porty to czasy późniejsze).

Podpowiedź: był to bój przeciwko Rosjanom.

Pieniądze były podstawowym powodem, inna sprawa, że nieistnienie floty francuskiej było bardzo sprzyjającą okolicznością. Nieskuteczność floty... No bo po 1340 r. flota francuska w gruncie rzeczy nie istnieje

Potkowski stworzył dzieło niezłe, aczkolwiek niewolne od przeinaczeń (np. twierdzenie o tym, że wg Francuzów wojna stuletnia była tragedią w historii) i denerwujących pomyłek w datach. Tytuł jest mylący, bo książka dotyczy również lat po kampanii orleańskiej. Ogólnie - słaba 4. Z powodów szkolnych zaczynam czytać Polskę XX wieku (praca zbiorowa).

To, że zniszczono tam większość francuskiej floty, która mogła uniemożliwić transport posiłków.

A dlaczego miałby tak robić? Więc takie rozdawnictwo było niemożliwe. Z łaski swojej nie podawaj dowodów na twierdzenia przeciwstawne Twoim, bo nie wiem czy robisz to nieopatrznie czy przyznajesz mi rację Porównanie XIV - wiecznej monarchii stanowej z XXI - wieczną demokracją parlamentarną jest mocno na wyrost. W unii nie ma słowa o nadaniach litewskich dla Polaków.

Czyli Nowa Marchia to Czechy? Czyli ekspansja w rejonie Bałtyku. A jakiś dowód? Oprócz tego, że krzyżackie najazdy były podyktowane agresywną działalnością Polaków i ich sojuszników? To zależy kiedy. Przed chrztem Litwy na pewno chodziło im przede wszystkim o Źmudź, nie katolizowaliby Litwy dla samej idei, to nie ich cecha. Po chrzcie Litwy - też im o to chodziło.

A strach motywuje do szybszej ucieczki. Temat dotyczy całego zagadnienia legnickiego. Jak na razie offtopu nie było. BTW ja zgadzam się zarówno z poglądami Ładogórskiego jak i Maronia. Ja też, gdy to pierwszy raz usłyszałem

Po to, żeby przewieść posiłki z wysp :roll:

Niemniej przez 6 lat Filip nie zdążył odbudować floty, co umożliwiło wylądowanie na kontynencie, tak więc, Sluis nie zostało niewykorzystane.

Filip również chętnie pielgrzymował, kolekcjonował modlitewniki oraz tępił przejawy herezji, patrz np. jego edykt z 12 marca 1329 r.

Czy ktoś ma jakieś dane na temat przyrostu naturalnego we Francji w podanych wiekach? Powszechnie przyjęte jest, że Francja w XIII wieku miała ok. 20 mln ludności, podobnie w wiekach późniejszych, co mnie nieco dziwi... No chyba, że Francja przeżyła ok. 500 lat w braku niżu lub wyżu demograficznego. Czy więc ktoś dysponuje jakimiś danymi?

Racja. Nie ulega wątpliwości. W 1332 r. złożył przyrzeczenie, iż wyruszy na krucjatę (za pontyfikatu Jana XXII, z przysięgi zwolnił go 13 marca 1336 r. Benedykt XII). Oczywiście, samo to, niewiele znaczy, niemniej Filip uznawał się za faktycznego spadkobiercę wszelkich planów i zamierzeń Ludwika Świętego. Poza tym stosunki papiesko - francuskie w początkowym okresie są dość ciekawym zagadnieniem. W ostateczności więcej przyniosło to chyba Francji (wiadomo - Awinion), bo Jan XXII pozwalał Filipowi na np. opodatkować duchowieństwo francuskie.

Wg Potkowskiego flotę francuską stanowiły okręty francuskie, kastylijskie i genueńskie (łącznie - 200 jednostek i 20 tys. ludzi na pokładach). Flotą angielską dowodził sam Edward III (lekko rany w bitwie), flotą francuską - Hugo Quieret i Nicolas Behuchet. Genueńczycy uciekli już na początku bitwy, a załogi francuskie były o wiele gorszej jakości niż angielskie. Wg Edwarda III padło 35 tys. Francuzów (spośród 40 tys.), Potkowski jednak pisze o kilkunastu tysiącach i 170 - 180 straconych przez Francję okrętów. Sami Anglicy stracili ponoć 9 tys. ludzi (!). Quieret zginął w bitwie, Behucheta powieszono po bitwie.

No właśnie... :roll: Co do meritum. Trudno ocenić Marysieńkę, bo trzeba najpierw ustalić z jakiej perspektywy się ją powinno ocenić. Czy z perspektywy tego, co dobrego zrobiła dla ojczyzny (Francji), co zrobiła dobrego dla kraju, którego była "na służbie" (Polska), czy może co dobrego zrobiła dla siebie? Przede wszystkim, z pewnością była niezwykle uparta, miała również oddane sługi (Dupont). Wg niektórych w latach 90., Sobieski oddalił się od rządów i zajmował się błahymi sprawkami, a faktycznie ona rządziła. Kontrowersyjna jest sprawa wysyłania statków ze zbożem do Francji. W sytuacji, gdy RON formalnie należy do tej samej koalicji co Austria, a Francja jest nieprzyjacielem Austrii, takie posunięcie było mocno ryzykowne. I konwoje nie docierały do celu bezproblemowo - Holendrzy kilkakrotnie nam w tym przeszkadzali.

Tak - aczkolwiek na wojnę brandenburską by wystarczył Oczywiście, kwestia przymierza, to nasz niejedyny (a tym bardziej nie najłatwiejszy) problem.

Mało tego, Sobieskiego popierały stany pruskie, które w 1688 r. oczekiwały od niego pomocy, gdy miały złożyć hołd nowemu elektorowi. Polskę, co jasne, popierali też wrogowie Brandenburgii, jednakże elektor miał i w RON swoich przyjaciół, m.in. właśnie Paców, którzy optowali za atakiem na Szwecję. Do żadnego ataku na północy nie doszło, ostatecznie przeważyła opcja wojny z Turcją. Gdyby tak Szwedzi zaczęli odnosić jakieś sukcesy... A tak, to tylko ponosili klęski, co zmniejszało szanse na wzrost poparcia tego pomysłu w Polsce. Gdańsk również nie był zbyt przychylny.

Do idei sojuszu ze Szwecją wrócono również po bitwie pod Wiedniem, gdy wojna z Turcją Sobieskiego znudziła. Związki szwedzko - francuskie wówczas mocno osłabły, myślano natomiast nad antypruskim trójkątem Dania - Szwecja - RON.

Dzieło Komaszyńskiego to świetna książka. Przede wszystkim, autor wprowadza nas chyba we wszystkie niuanse spraw bałtyckich za panowania Jana III Sobieskiego (polityka wobec Francji, Szwecji, Brandenburgii i Danii; rozmowy z Gdańskiem i szlachtą; sprawa statków królowej Marii Kazimiery), do tego styl jest całkiem przystępny. Jak najbardziej polecam. Obecnie, chyba się wezmę za Crecy - Orlean 1346 - 1429 Potkowskiego (choć już od dawna miałem czytać to co muszę, a nie to co chcę :roll: czyli się opierniczam), raczej niezbyt długie opracowanie większości lat wojny stuletniej.

Tak.

Kiedy (data dzienna) Zygmunt III Waza pogodził się z Krzysztofem II Radziwiłłem?

A1E1 "Independent"?

A dokładniej?

Ich jedynym wewnętrznym problemem było duże zadłużenie. Naszym problemem były m.in. wewnętrzne spory oraz niezbyt dobra sytuacja zewnętrzna (najpierw wojna z Rosją, potem wojna z Turcją, wznowienie wojny ze Szwecją i groźba nowej wojny z Rosją). Do tego, Szwedzi wykorzystywali swoje zasoby (czasami aż za bardzo ), a my - nie.