Tofik

Ta, problem był tylko z czasem O co chodzi z tym odstąpieniem pola? Kiedy i gdzie?

Jagiełło w Krewie w 1385 r. zobowiązał się do odzyskania Śląska i Pomorza Gdańskiego. Czy I pokój toruński z 1411 r. przyznawał nam Pomorze? Odpowiedź prosta - nie. Żmudź wróciła do Litwy tylko do 1434 r. czyli do śmierci Jagiełły - tak postanawiał pokój toruński. Nie było planowane, bo jego zdobycie mogło zachwiać sensem istnienia unii polsko - litewskiej. Sam von Plauen zapewniał Władysława II Jagiełłę, że gdyby przybył wcześniej, twierdza by mu się poddała. Ponadto mówił chyba też o tym, że gdyby Malbork był dłużej oblegany (jakieś kilka dni) - zakonnicy skapitulowaliby z braku żywności. I co z tego? Zygmunt Luksemburczyk przez całą wojnę ograniczył się do ataku (skądinąd nieudanego) na ziemię sądecką, mimo pogromu zakonu pod Grunwaldem. Zygmunt uderzył i wynik uderzenia znamy. A może jakieś źródła mówiące o chęci powrotu do domu z powodu żniw? Bo Litwini się wycofali - ale z powodu obfitego jadła i biegunki. Witold jeszcze przed Grunwaldem, a po Krewie nie miał oporów przed walką o zniesienie postanowień unii w Krewie (część - jak inkorporacja Litwy do Korony - została zniesiona). Były. Korona dostałaby Pomorze i nawet Prusy, zagrożenie by znikło, więc na co zda się dalsza unia? [ Dodano: 2007-06-29, 23:52 ] Na dalszą dyskusję zapraszam do tematu o Władysławie II Jagielle

Czego nie lubię? Historii dość egzotycznych krajów (np. Arabowie od Mahometa, Chiny, Indie, czy Afryka), starożytności, prehistorii, II WŚ też nie kocham... A jeśli chodzi to czego w historii nie lubię (poza jakimiś działami) to są to przekłamania typu: "wojnę polsko - bolszewicką 1919 - 1921 rozpoczęli Polacy."

Podobnie jak ja. Podręcznik jest nudny, lepsza jest jakaś bardziej fachowa książka historyczna i fora:D Ja nie wiem co pisać przy życiu codziennym, ale jakoś te moje wiadomości zbieram do kupy i coś tam piszę. A poza tym wspominałeś, że twierdzi, że pierwszym królem Polski był Kazimierz III Wielki Zazdroszczę... Ja mam historyczkę, która twierdzi, że "Hubal" dowodził GO "Polesie", a Chrobrego koronował Jakub Świnka :roll:

W dawnej szkole może nie, tam starczyły zwykle książki, ale od września tego roku zapewne się przyda - zwłaszcza przy prehistorii i starożytności. [ Dodano: 2007-10-16, 20:32 ] Mnie za to przydaje się bardziej wiedza z portalu - brawo za masę wiadomości (w szczególności o nudnym Egipcie !)!

A wiesz czemu wygrali? Litwa nie została zniszczona właśnie dzięki Radziwiłłowi, a potem wojna szwedzko - rosyjska i część Szwedów została włączona do walk z Rosjanami. Nie widzi mi się, żeby Polacy samodzielnie rozbili wroga. Szans na obronę nie było - nie winą Radziwiłła jest zachowanie pospolitego ruszenia pod Ujściem. Zasadnicza różnica jest taka, że obydwa państwa mają oddzielny skarb, administrację i wojsko. Nie wiń Radziwiłła za to, że ostatnia szansa na zwycięstwo w otwartej walce ze Szwedami w 1655 r. przeminęła wraz z wydarzeniami pod Ujściami. Pierwszy to Polacy, drugi to Rosjanie. A skąd wiesz o tych planach? "Niestety" się nie powiódł i Radziwiłł wiedział to, patrząc na zachowanie i sytuację wojska szwedzkiego. Połowa to jakieś lata 1650 - 1700. Nad Wisłą siedzą Szwedzi, ale Gdańsk się nie poddaje, Polska istnieje, bo rozwija się ruch oporu jeśli mówimy o roku 1655. Ponadto mówiłeś "od połowy" - czyli Sobieski nie rządził? Podobnie jak Karolek Gustaw, który swoimi działaniami łatwo zrażał do siebie taką Danię, czy Rosję.

To, że jest zaliczane to wiem, ale mało mnie to obchodzi Nie było bitwy pod Ulm - była potyczka pod Elchingen.

Który praktycznie w 1015 r. został rozbity i minęło trochę (jakieś 2 lata) czasu, aby do odbudować. Skoro była wojna to chyba jest to normalne, że będzie odwet w czasie wojny :roll: Lepiej atakować w czasie wojny niż w czasie pokoju. Skoro Chrobry mógł rozbić nawet 30 - tysięczną armię dysponując ok. siłami o 3 razy słabszymi liczebnie, to jak myślisz - kto zwycięży w trakcie najazdu Chrobrego na Niemccy: Chrobry z tymi siłami, czy Niemcy bez armii. którą zmobilizują za 2 lata? Oczywiście, że nie, ale każdy człowiek się liczy i przydaje w czasie wojny. Tak tyle, że opóźnienie mogłoby się okazać nieskuteczne. Gdy Chrobry (lub nawet jakiś jego wódz, np. syn Mieszko) wracałby z jeńcami, cesarz mógłby stać już pod Poznaniem. Trudno mówić o państwie pruskim w XII - XIII wieku, a mimo to ich najazdy niszczyły Mazowsze.

Opis imienia: KRZYSZTOF Imieniny obchodzi: 07.25, Osobowość: Ten, co niesie życie Charakter: 89 % Promieniowanie: 91 % Rezonans: 72 000 drgań/sek. Kolor: Niebieski Główne cechy: Wola 0 Zmysłowość - Zdrowie - Uczucio­wość Totem roślinny: Kasztanowiec Totem zwierzęcy: Łoś Znak: Baran TYP: Pasjonuje ich wszystko, co związane z życiem. Są bardzo aktywni, toteż trzeba im dawać możność samorealizacji. Najlepiej definiują ich słowa, które Romain Rolland włożył w usta swego bohatera, Jana-Krzysztofa, który umierając szepnął: "Kiedyś wrócę, by znów walczyć". PSYCHIKA: Ekstrawertycy, otwarci na świat, ale jednocześnie zdolni do refleksji, gdy trzeba. Nie ulega­ją wpływom. Groźbami nie zmusi się ich do działania, trzeba umiejętnie ich zachęcić. Potrzebują zrozumienia i miłości, nawet jeśli sprawiają wrażenie nieprzystę­pnych. WOLA: Związana z pragnieniem, aby być pierwszym ich wola wymaga publiczności, od niej zależy, i nieraz załamuje się, gdy jej zabraknie. POBUDLIWOŚĆ: Zbyt silna i skierowana na nich samych. Z dużym trudem przychodzi im obiektywizm. Pomimo to są raczej altruistami. INTELIGENCJA: Doskonała pamięć syntetyczna, która wszystko notuje i klasyfikuje. UCZUCIOWOŚĆ: Miłość i nienawiść długo się w nich rodzą, ale zawsze są trwałe. Są zazdrośni. MORALNOŚĆ: Posiadają zdolność panowania nad sobą i poczucie obowiązku, a także zmysł rodzinny. Są doskonałymi ojcami, stanowczymi i czułymi. Świetnie potrafią dobierać przyjaciół i są im wierni. ZDROWIE: Doskonałe, powinni tylko unikać prze­ziębień. Ze względu na wątrobę należy wykluczyć nadużywanie jedzenia czy alkoholu. Uważać na papie­rosy! ZDOLNOŚĆ REAKCJI: Nie są przekorni i dość łatwo dają się przekonać. Bardzo przeżywają niepowo­dzenia. Nie należy pozwalać im na rozpamiętywanie porażki, lecz podsunąć nowy sposób spojrzenia na to, do czego dążą. AKTYWNOŚĆ: Bardzo pociągają ich zawody me­dyczne i para medyczne, są doskonałymi ginekolo­gami. Potrafią narzucić sobie dyscyplinę, konieczną w zawodach chirurga, odkrywcy, badacza, nauczycie­la. INTUICJA: Są obdarzeni dużą intuicją i zadziwiają­cym węchem, a także wyczuciem psychologicznym. Bądźcie z nimi szczerzy! ZMYSŁOWOŚĆ: Przez całe życie sprawia im kłopoty. Niczym ich totem, łoś, gotowi są walczyć na śmierć i życie o swą dominację seksualną. Wcześnie dojrzewa­ją. Uczucia opiekuńcze rozwijają się u nich równolegle do pragnienia agresji. DYNAMIZM: Osiągają sukces dzięki pracy i szczęś­ciu. Wielką wagę ma dla nich problem wyboru zawo­du, powinien być trafny, gdyż inaczej mają trudności z przestawieniem się na inne tory. TOWARZYSKOŚĆ: Mają co innego do roboty niż tracenie czasu na rozmowy. PODSUMOWANIE: To podróżnicy. Przemierzają świat, aby chwycić sens istnienia, zrozumieć życie. Niech was nie dziwią pytania, zadawane przez nich wszystkiemu, co żyje. Chcą zrozumieć i po to żyją.

Oczywiście, masz rację. Tylko nie wierzę, że Chrobry był aż tak głupi, żeby wyprawiać się po jeńców na drugi koniec Polski, mając niedaleko praktycznie wolną drogę. Tyle, że te straty nie były w tym przypadku duże.

Gdy nie ma się szans na zwycięstwo, a się walczy to nie jest to oddawanie życia za ojczyznę tylko głupota. Zasadnicza różnica jest taka, że Polacy nie mieli kogo wciągnąć w wojnę ze Szwecją, nikt nie atakował terytorium Korony. Byli jeszcze Kozacy - ale oni stanęli po stronie Szweda. Szwedów położyła walka na dwa fronty po prostu. Wiedział, że nie można walczyć, gdy nie ma się szans na zwycięstwo. Gdy się je ma - się walczy. Tak, znaczył to samo. Zasadnicza różnica jest taka, że Petain nikogo nie wciągnął do wojny przeciw Hitlerowi. Radziwiłł w wojnę ze Szwedami wciągnął Rosjan.

Wg mnie Berezyna to większe zwycięstwo niż Borodino. Napoleon stracił pod Borodino 1/4 armii, nad Berezyną też były wielkie straty. Tyle, że cel nad Berezyną (przeprawa przez rzekę) został osiągnięty, a pod Borodino (zniszczenie rosyjskiej armii) - nie. A to bitwa była? To nie temat o ocenie Napoleona, a o jego największym zwycięstwie. Wg mnie Austerlitz - Napoleon wykorzystał rosyjsko - austriacką nieudolność przy manewrze na skrzydle :roll: BTW wywaliłbym Ulm (tu nie walczono), Auerstedt (to zwycięstwo Davouta), Somosierrę (jeśli chodzi o szarżę to Napoleon w niej nawet nie dowodził), od biedy Wagram (Napoleon też tu poniósł wielkie straty). Wrzuciłbym Frydland, Berezynę i dla niektórych Borodino...

Jeśli cesarz nie zdążyłby z mobilizacją swej armii, to osłaniać mogłyby go oddziały partyzanckie nękające oddziały polskiego księcia. Nie tylko my mogliśmy uprawiać wojnę podjazdową... Oczywiście obrońcy, ale zwycięzcami będą też obrońcy. Zauważmy, że gospodarkę da się odbudować, spalone tereny zasiedlić. Życia ludzkiego nic nie przywróci, z 30 - tysięcznej armii Henryka II mało zostało w 1015 r. Na wojnie stracą atakujący przegrani - oni ponieśli większe straty. Ponadto obrona na własnym terenie otwiera drogę do kontrataku na wrogie terytorium. Zastanawia mnie tylko dlaczego Chrobry nie kontratakował w 1015 lub nawet w 1016 r.

Powtarzam - zapraszam w lasy A w ogóle to moja gratulacja.

Czy też sukcesja po Władku Hermanie... A jakie Jagiełło? Sądzę, że Habsburgowie zamiast przywilejów użyliby ostrzejszych środków. Jakie? Przypominam, że wojna z Krzyżakami z Habsburgiem na tronie była niemożliwa, jeśli Jagiełły za brak Pomorza i Śląska nie strącili z tronu to i z Habsburgiem tak samo by postąpili. Zygmunt ograniczył się do rajdu na ziemię sądecką, poza tym w Lubowli pokazał, że potrafi być przyjazny. W przypadku klęski Jagiełły pod Grunwaldem praktycznie tylko on jest kandydatem do tronu po detronizacji biednego Litwina. Skąd te wnioski?

Argumenty za tym, że był fanatykiem. Zygmunt miał prawa do szwedzkiego tronu, a stracił ją przez polską szlachtę. A może odwrotnie? Pytanie za 100 punktów: kto chciał Estonii przed rokiem 1600? Szlachta czy Zyga? Bo to chyba niedziwne, że wolał Szwecję swoją ojczyznę. Ponadto jak dla mnie Zyga to dla mnie całkiem dobry król, wg niektórych najlepszy elekcyjny. Powstania kozackie wybuchały przez poczynania magnatów kresowych, sądzę, że Olbracht nie wpłynąłby na zmianę ich zachowania. Wojen ze Szwecją - czy byśmy uniknęli? Nie sądzę jeśli znowu Szwedom przyświecałoby zdanie "wojna żywi wojnę" czy też polityka dominium maris Baltic. Uniknęlibyśmy na pewno wojny o sukcesję polską i ogólnie wszystkich cyrków związanych z elekcjami.

Tyle, że w początku rozbicia dzielnicowego juniorzy zachowywali się całkiem potulnie. Za Wygnańca, do czasu wybuchu wojny, za Kędzierzawego w ogóle do sporów nie doszło (z wyjątkiem imprezy na Śląsku, ale to już konflikt Bolesława I Wysokiego z Mieszkiem Plątonogim). Lepiej mieć kilka dzielnic niż jedno zniszczone wojną domową państwo. Tyle, że zbudowanej na cesarskiej lub ruskiej interwencji i jako wasal cesarza/Rusi.

Nic by to nie zmieniło. Najwyżej wzrosłaby niechęć Henryka II do nas i nasz prestiż w Europie.

Zakładając, że Krzyżacy w 1466 r. zostają przeniesieni i nie zadzierają z nikim, a po prostu powoli budują swoje państwo to mają spokój co najmniej do Mohacza 1526 r. Problem w tym, że praktycznie nie mają kierunków ekspansji, ewentualna agresja na Turcję skończyłaby się rzezią zakonu, podobnie jak obrona przed zagonami Tatarów, czy też Turków w walce o Węgry. Wątek połączono z tematem założonym przez Gryfona. secesjonista

Zapewne juniorzy zyskaliby poparcie duchowieństwa, Agnieszka nakłoniłaby Władysława Wygnańca do likwidacji juniorów. Juniorzy ściągnęliby wsparcie z Rusi, Władysław z Niemiec i wojna na całego - tyle, że o wiele gorsza w skutkach niż ta z realu np. wielkie zniszczenia. Ale o jakich latach mówisz? Sieciech nie żył już od ok. 1100 r. Bolesław miał wówczas 14 lat. Richelieu doprowadził do potęgi Francji i zasiał ziarno absolutyzmu. Sieciech to zwykły prywaciarz, który synów książęcych albo wysyłał do klasztorów (Zbigniew) albo urządzał na nich zamachy (Krzywousty). Chciał rządzić samodzielnie, niestety (dla niego) synowie przekonali Hermana o konieczności wojny z Sieciechem. Sieciech wg mnie to postać na pewno nie pozytywna w historii. Gdyby Władek zachowywał się pokojowo to problemu by nie było. Polemizowałbym jeśli chodzi o "danie przykładu". Mieszko I w Dagome iudex nadał Chrobremu ziemię krakowską, a Odzie i synom resztę kraju.Bolesław Śmiały (lub Kazimierz I Odnowiciel przed śmiercią) nadał Władysławowi I Hermanowi Mazowsze w zarząd.

Można wiedzieć, co jest na niej napisane? Co do tematu - posiadam kilka monet z czasów PRL - u

Archeologii nie lubię - nie pociąga mnie grzebanie w ziemi i wyciąganie raz na miesiąc jakiś garnków itp. Najbardziej spodobała mi się genealogia. Dzięki niej można się dowiedzieć, że ludzie, którzy mieli wpływ na jakieś wydarzenia byli ze sobą spokrewnieni (np. Żółkiewski to siostrzeniec Zamoyskiego).

Albinosie - czekamy na pytanie

A co z Henrykiem VIII? Ten to miał sposób na swe żony - jak się nie podoba to na ścięcie - tak skończyły dwie (Anna Boleyn i chyba Katarzyna Howard). Gdy papież nie dał mu pozwolenia na rozwód z Katarzyną Aragońską, Henryk stworzył nowe wyznanie - anglikanizm. Żona Henryka musiała być koniecznie ładna, takie jak Anna z Kleve musiała zostać odsunięta. Ten, który nalegał na to małżeństwo - Thomas Cromwell - stracił głowę (dosłownie). Poza tym taki Warneńczyk czy Walezy też do czystych heteroseksualistów nie należeli (może nie mieli żon, ale trudno ich uznać za twory o orientacji seksualnej zbliżonej do hetero :roll: ). Katarzyna Wielka zmieniała kochanków jak rękawiczki - przez to powstały legendy np. o seksie z koniem. Jakub I zmieniał... kochanków. Najpierw upodobał sobie Roberta Carra, którego uczynił pierwszym ministrem, ale stronnictwo wrogie Carrowi ( i też wrogie rodowi Howardów, z którym Carr przez małżeństwo z Frances Howard był związany) znalazło królowi innego faworyta - "smukłonogiego" George'a Villiersa, słynnego księcia Buckinghama. Ten kto spodobał się Jakubowi I - rządził państwem.

"Boże przebacz! Całe moje życie było jednym wielkim grzechem!" - August II Mocny sam siebie najtrafniej ocenił. "Niegodziwiec, zabił mnie! Zabijcie go!" - Henryk III Walezy, na wychodku, gdy umierał.