Tofik

Dobra, niech zada Szpek, tak dla urozmaicenia :wink:

Wójt Albert?

No ok, uznaję. Chodziło też o pewien drobny szczególik - biskup miał wyjechać do księcia w uroczystej procesji, a Henryk miał paść na kolana i zawołać: "Ojcze, zgrzeszyłem!". Pytaj.

Gdzie i w jaki sposób zakończył się spór pomiędzy Henrykiem Probusem a biskupem wrocławskim?

Poznano go po sześciu palcach u nogi.

Jasne. Zadawaj dalej.

Z której kroniki wiemy o istnieniu Czcibora?

Powalił wielkiego Włocha w pierwszym starciu - było na początku quizu :wink:

Jeśli idzie o tego typu błędy, to warto wymienić błąd co niektórych historyków (m.in. Skworody, bo u niego to pierwsze wyczytałem): pisanie o tym, że Jan Karol Chodkiewicz był hetmanem polnym. Nie ma na to dowodów, bliższa zdaje się hipoteza, że od razu stał się hetmanem wielkim.

Chyba moja ulubiona wojna w historii :] Starcie rozpoczęte - po detronizacji Zygmunta III w Szwecji i inkorporacji Estonii do RON - atakiem Szwedów na Inflanty. Podczas tej wojny odnieśliśmy wiele zwycięstw (Kiesia, Kokenhausen, Kircholm, Salis, Rewel, Biały Kamień), jednak niewykorzystanych na tyle by szybko zakończyć wojnę. Objawił się wówczas talent Jana Karola Chodkiewicza, który zresztą w 1605 r. został hetmanem wielkim koronnym (nie będąc uprzednio hetmanem polnym - a przynajmniej nie znaleziono do tej pory na to papierka). Jak oceniacie taktykę Jana Zamoyskiego, który prowadząc dużą ilość piechoty jak na RON chciał zdobywać twierdze, a nie pokonać od razu armię szwedzką w walnej bitwie? Czy nie lepsze było drugie rozwiązanie? Jakie było znaczenie bitwy pod Kircholmem? Czy przyniosła więcej złego czy dobrego? Zapraszam do ciekawej dyskusji.

Zamoyski powinien raczej zwiększyć liczbę jazdy, by powiększyć mobilność swojej armii i dogonić armię ks. Karola zanim ten zamknie się w zamkach. Wtedy ze zdobywaniem twierdz szłoby spokojniej. Choć nie powiem, nie będę tutaj za wszystko oskarżał hetmana, przede wszystkim znów zawiódł system wypłacania żołdu i liczba armii wydatnie się zmniejszyła. Sam Zamoyski wysoko oceniał polską piechotę za jej działania w oblężeniu Białego Kamienia: Nie będę tu mówił o pracy, do wiary niepodobnej piechotnego ludu, zwalczyli wytrwałością niezwyciężoną samej natury położenie i mimo nieprzyjaciela mocno broniącego się, sprowadzili wszystkie wojenne zapasy i bronie aż pod same mury fortecy. A gdy przyszło prowadzić tamtędy maszyny do rozbijania murów nadzwyczajnej wielkości, zdawały się, zdawały się być daremne wszelkie prace i usiłowania; ziemia błotnista ustępowała pod ciężarem, a przemokła przez padające w tych dniach deszcze zapadała się w głąb, ludzie i zwierzęta nie mogli zgruntować; tylko grzęźli i zostawali się w tych bezdennych błotach. Lecz nareszcie wycięto i sprowadzono mnogość gałęzi i tarasu; wypełniwszy rozgrzęzłą ziemię wrzucano i ustalono kawały drzew, na nich wystawiano mosty i dopiero z największą ludzi i zwierząt pracą z ciężarów uwolniwszy, wyciągnięto maszyny z błotnistych przepraw. Jak dla mnie Jan Karol stworzył coś podobnego do Kann, a może i większego, bo okrążył większe siły wroga mając trzy lub czterokrotnie mniej wojska (a pod Kannami najwyżej dwa razy miał Hannibal mniej wojska). Zgadza się. Przestali już być tacy cwani, więcej myśleli o defensywie. Przykład? W 1609 r. po bitwie pod Salis, gdy Chodkiewicz wrócił z wojskiem pod Rygę, doszło do walki pomiędzy nim a Mansfeldem. Mansfeld wycofał się ze Szwedami spod Rygi, ale rozpoczęli oblężenie Parnawy. Hetman wielki Jan Karol był tam bliski powtórzenia Kircholmu, jednak w ostatnich chwilach Mansfeld wraz ze swoim oddziałem (po nieudanym wypadzie na obóz litewski) przeniósł się na nocą na teren wokół bagien i lasów. Co prawda każdy ruch Mansfelda był później blokowany przez Litwinów, ale w wojsku WKL dochodziło do rozruchów grożąc odejściem, a Szwedzi nie dali się skłonić do otwartej bitwy, nie chcąc ponieść druzgocącą klęskę. Później Mansfeld po swoim wypadzie został rozbity, ale i tak stało się to dość późno w porównaniu z Kircholmem. Od roku 1603 r. nasze kampanie są prowadzone chaotycznie. Wg Skworody: W wykazach i korespondencji chorągwie pojawiają się i znikają. Nie zgadzają się liczby i daty. Działania zbrojne prowadzone są nie według szerzej zakrojonego planu, lecz w celu zdobycia miasta, zamku, a czasem, by przeciwdziałań poczynaniom wroga. Ba - niecałe dwadzieścia lat po tym Gustaw Adolf nas zwyciężał (nie sposób się też nie zgodzić z tezą, że jego armia była świetna)! Zgadzam się w 100%. To był zwykły remis, jedynie przygrywka, czy też pierwsze starcie do nieszczęśliwego finału. O ile Szwedzi coś z tej wojny wynieśli (reforma armii, bardziej defensywna taktyka) to my nie zmieniliśmy nic (a przede wszystkim systemu skarbowego).

No u nas to chyba sprawna jest w tym fachu (tj. w sprawnym machaniu kijem) tylko jedna osoba Ale jak się chce to coś może wyjść. Teoretycznie. Ale w praktyce wielokrotnie zdarza się, że dostępu do kosza broni zawodnik, który próbuje zablokować rzut - taki jakby bramkarz ;P Oj, przecież w koszu, też zawodnicy czasami chodzą zamiast biegać. A co do nożnej to chodzi głównie o szaleńcze rajdy pojedynczych piłkarzy, czy też kontrę :] No i mamy wspólną cechę siatkówki i nożnej.

Tak, nie była urodziwa, ale chyba nie z tego powodu Henryk wyjechał z kraju :wink:

Ciekawi mnie Wasza ocena tego Piasta. Nie ma zgodności co do jego daty narodzin (od roku 1131 do 1146). Po powrocie na Śląsk wygnał swego starszego brata, Bolesława I z jego dzielnicy jednak ugiął się pod żądaniami cesarskimi i Bolesław wrócił do dzielnicy. Zdarzało mu się rościć prawa do Krakowa, w 1210 r. został nawet w swych roszczeniach poparty przez papieża i odebrał Kraków Leszkowi Białemu. Nie rządził jednak tam zbyt długo, gdyż zmarł już w 1211 r. Jak go oceniacie? Czy jako syn wygnańca miał prawa do (teoretycznej) władzy zwierzchniej? Zapraszam do dyskusji.

Jak wiadomo w czerwcu 1574 r. król polski, Henryk Walezy podjął udaną próbę ucieczki z RON do Francji. Wcześniej jednak spotkał go starosta oświęcimski i Jan Tęczyński prowadzący pościg z Krakowa. Załóżmy, że pod wpływem spotkania z Polakami Henryk zdecydowałby się pozostać w RON (lub nawet powróciłby po kilku miesiącach jak obiecywał). Co by to dla Korony i Litwy oznaczało? Jak wyglądałaby polityka wyznaniowa monarchy? Jak Walezy pokierowałby polską polityką zagraniczną? Jak układałyby się stosunki z Francją?

A co sądzicie o zakazie Zygmunta Starego dotyczącego przyjmowania protestanckiej wiary (który istniał co prawda tylko na papierze)?

Dzisiejszy konkurs to chyba największy zbiór moich hańbiących pomyłek. O ile w czasach przed XX wiekiem mi jakoś tam szło, to XX wiek spier******* totalnie. Zaczęło się od tego, że zabrałem się za pytanie dot. miejsca pochówku Iranka - Osmeckiego (do teraz nie wiem, ale skoro zmarł w Londynie, to postawiłem na Londyn) i jego pseudonimu. Myślałem kilka dobrych minut i nic nie wymodziłem, to zdesperowany napisałem, że nazwisko Iranka - Osmeckiego to Osmecki, a pseudonim... Iranek :shock: Gdy przyszedłem do domu i zobaczyłem ile pseudonimów miałem do wyboru, to... eeeee. Podobnie z Lisem - Kulą - akurat przy powtarzaniu wszystko umiałem, a tu zapytali mnie o miejsce pochówku tego oficera i napisałem, że... Kosina :shock:

Dialog między facetami: - Moja żona strasznie lubi gotować. - A moja lubi gotować strasznie... Mąż do żony w sklepie obuwniczym wskazując na pewne pantofle: - Może kupisz tę parę? - Daj spokój, teraz takich nikt nie nosi - odpowiada żona. - To może tę? - pyta mąż wskazując kolejną parę. - Coś ty! Przecież w takich chodzą wszystkie kobiety!

Jeśli już o Leszkach to zajechałbym kawałem o Leszku Białym i piwie w Palestynie, ale po co skoro byłoby to nieoryginalne i wszyscy to znają? Siedzi facet w restauracji, woła kelnera i mówi mu: - Poproszę butelkę piwa i befsztyk, tylko duży, bo mam krótki wzrok. Jeden do drugiego: - Mam przyjemność znać twoją żonę. Drugi do pierwszego: - I ty to nazywasz przyjemnością? Życiowe :mrgreen:

Uważam, że Pitera to osoba dużo bardziej zasłużona niż ludzie pokroju Dody. Poza tym w zgłaszaniu nawet najgorszych kandydatur IMHO nie ma nic złego, bo przecież wybór powinien być jak największy, ale głosowanie na takie wątpliwe kandydatury to już co innego.

Jeśli udowodnisz mi, że zgłaszałem panią Guzik to postawię Ci colę.

A pani Guzik? Dobra, teraz chyba sądzę, że można podyskutować. Szlag mnie trafia dosłownie jak widzę, że p. Ochojska jest dopiero na 15. miejscu. Jeśli ktoś ceni sobie wyżej Dodę czy A. Włodarczyk, to... ee, szkoda gadać. Szanuję wybór tych, którzy głosowali, ale te głosy są nie do przełknięcia. Widzę, że dla vox populi (że tak to nazwę) umiejętność tańczenia, śpiewania, czy głupiego kręcenia tyłkiem jest ważniejsza od umiejętności pomocy naprawdę potrzebującym i biednym. Szkoda. Pocieszeniem jest to że wygrała właściwsza osoba, a Anna Dymna zajęła drugie miejsce. No i należy się cieszyć z tego, że głosów było aż 848.

Nie wiem, czy dobrze kojarzę, ale czy to nie teleturniej z p. Stanisławą Rychter? Dwójka zdjęła go z anteny, bo miał za małą oglądalność, ale IMHO trudno temu teleturniejowi można było coś zarzucić. Strasznie nudne wydają się poranne teleturnieje Polsatu typu "Wielka wygrana". Przez jakieś 40 minut stoi tam jakaś kobieta (nie powiem, że brzydka 8) ), pyta się o jakieś głupoty itp... Ale odpowiedzi na pytania padają minimum co 5 minut, wcześniej słyszy się gadanie typu: "Czekam na wasze telefony!", "Halo, niech w końcu ktoś trafi na otwartą linię!", "Do wygrania x zł, ta nagroda może być twoja" itd.

Mnie ostatnio ze snami odbiło. W tym tygodniu śniło mi się: - pies, który ugryzł mnie w mały palec lewej ręki, ale to nie bolało, - pies, który ugryzł mnie w mały palec lewej ręki, ale to już bolało, - jakaś gra rpg, w której ścierał się Bóg z szatanem :shock: , - telewizor, w którym była mowa o... żałobie narodowej (niestety nie wiem z jakiej okazji).

Nieładnie, nieładnie :twisted: No tak, ale to chyba nie zmienia tego, że raczej nie mieli zamiaru w niszczeniu państwa Pobożnego. Zresztą IMHO byli na to za słabi. Chyba, że do interesu wciągnęliby cesarza, ale to już całkowita fantazja.