Tofik

Armia byłaby nikim, gdyby nie miała swojego Napoleona.

I dostał.

Skończyłem Suleję (trochę wymęczyłem, ale wcześniej trochę uczyłem się do konkursu). Sądziłem, że wrażenia będą gorsze, co prawda styl autora trochę mi nie pasował, ale da się przeczytać. Dla mnie - laika - całkiem niezła książka. Będę czytał sobie "Krzyżaków" i żeby się zbytnio nie przeciążać to wezmę do ręki kronikę Galla Anonima (przekład Grodeckiego, opracowanie Plezi). Muszę trochę odświeżyć informacje o tej kronice.

Tylko że Rosjanie nie mieli w tym interesu. Rosjanie mogliby pomyśleć o wyprawie do Indii, ale mieli lepsze i realniejsze kierunki ekspansji - Szwecja i Turcja. Poza tym stary porządek im leżał. Z pewnością Indie były perłą angielską, ale to nie jedyna kolonia brytyjska, IMHO wojna nie skończyłaby się wojną w Indiach (a weź jeszcze te Indie utrzymaj).

Tak, należało zacząć od sojuszu, ale co by było celem tego przymierza?

Chyba raczej propagandowym;) Z czynników zewnętrznych - nieinkorporowanie Prus (to oni mieli największe szanse na to, z biegiem czasu te szanse malały). Z czynników wewnętrznych - przede wszystkim brak chęci do zmian (chodzi tutaj głównie o Zygmunta I i niepopieranie ruchu egzekucyjnego).

Chodzi o moment, w którym Guti chcąc złapać rywala za koszulkę, przewraca się? Jak dla mnie mogłoby być i bez kartki, było się z czego pośmiać To tak, odnośnie meczu Roma - Real: sędzia perfekcjonista, momentami stawał się denerwujący. Strzał Aquilaniego w poprzeczkę był chyba najpiękniejszym strzałem meczu (jak zwykle w takich sytuacjach, Królewskich uratował Casillias). Zgadzam się z Regulusem, co do tego, że Raul strzelał ze spalonego, to kolejny dowód na to, że sędzia nie był najwyższych lotów (choć tutaj raczej boczny nie należał do najlepszych).

Nie zdziwiłbym się, gdyby zezwolił, przecież na Brześć też pozwolił. Choć trzeba też wspomnieć o tym, że na tę "czerezwyczajkę" Marszałek zezwolił tylko na rok... jak pisze Suleja.

W latach 30. to on się zrobił strasznie dziwny, wszystko go irytowało (np. to, że gdy ktoś mówił "Ma pan Marszałek świetną intuicję", to od razu krzyczał, że żadnej intuicji nie ma, jest tylko praca). Zresztą, objawy niszczącej choroby widać już w końcówce lat 20., później przyszedł lekki niedowład prawej ręki. Nic więc dziwnego, że Piłsudski do ludzi w pełni samodzielnych wtedy nie należał.

Profilaktyką to byłoby rozbieranie RON tylko z powodu jej ustroju. Rozbiory same w sobie (takie jakie wprowadzono i pod jakimi hasłami - oficjalnymi i nieoficjalnymi - je przeprowadzano) nie były profilaktyką, były dążeniem i nie z powodu różnicy ustrojów.

A kiedy były największe szanse na pobicie Anglii? Bo raczej nie za czasów 4 - letniego panowania Pawła I, wtedy były widoki na sojusz (Cawthorne podał dość ciekawe podobieństwo między Napoleonem a Pawłem: obaj lubili mundury ), ale nie na zwycięstwo... Ale patrząc z perspektywy Rosji, to nie widzę sensu w angażowanie się w wojnę przeciw Londynowi. Sojusz na pewno był korzystny, rosyjskie interesy na zachodzie zostałyby zabezpieczone i można byłoby się zająć działaniami na północy (Szwecja) i południu (Turcja).

Czy mógłbyś wskazać podobieństwa? Bo na argumenty piterzxa nie raczyłeś odpowiedzieć, a kwitujesz to zdaniem, że i tak i tak rządy napoleońskie i rządy carskie nie różniły się niczym.

Zawsze zaczyna się od najprostszych rozwiązań Ale tym razem postaram się, żeby obyło się bez najprostszych rozwiązań, a przeszło od razu do najtrudniejszych: kogo wg senatu (chodzi o stanowisko tej izby w zimie 1603 r.) powinien był poślubić król Zygmunt III Waza po śmierci Anny Habsburżanki i dlaczego którejś z tych panien (było ich dwie) władca nie poślubił? Mam nadzieję, że napisałem to zrozumiale.

Tak, ale to już byłoby czymś w rodzaju niekoniecznie potrzebnej profilaktyki, a nie konieczności:) Przecież Polacy (szlachta i magnateria) uznawali swój ustrój za symbol wielkości, gdyby tak każdy sąsiad wziąłby taki ustrój, to chyba nie byliby zadowoleni

W Wikipedii jest napisane, że wcale nie zabito, a umarł (-a, bo to samica była) z przyczyn naturalnych w Puszczy Jaktorowskiej, w 1627 r.

Zgadza się - bo znali RON, w której "złota wolność" istnieć musiała. To też się zgadza. Choć też i chłopi potrafili walczyć o kraj (vide "potop"), a niektórzy próbowali zrobić z nich naród (vide Kościuszko - ale on zabrał się do tego chyba zbyt nachalnie). Co do "demokratyczności" - oczywiście ustrój RON był zdecydowanie odmienny od ustrojów państw ościennych. Z pewnością szlachta tych krajów chciałaby mieć podobne swobody, ale było to raczej niemożliwością - absolutyzm (lub jej początkowe formy) stały zbyt twardo, by wprowadzać coś na wzór demokracji szlacheckiej.

A widzieliście to ? :shock:

To akurat nie jest w żadnym razie zdrożne. Gdyby nie to, że Konstytucję 3 Maja ogłoszono właśnie 3 maja, to całkiem możliwe, że Ustawa zostałaby zawetowana. Pierwszy raz spotykam się z opinią, iż zaborcy zniszczyli RON, bo bali się jej "demokratyczności". To, że chciano skończyć z Francuzami, to nie znaczy, że na tej samej zasadzie chciano pozbyć się Polski. Przykładowo, we Francji króla nie było, u nas był. Na połknięcie całej RON za słaba była nawet Rosja (chodzi o wchłonięcie terytorialne, a nie protekcję), ale znalazło się jeszcze dwóch monarchów do spółki i możliwości skończenia z RON okazały się większe (choć dla Rosji lepiej by było, gdyby sama dla siebie miała Rzeczpospolitą). Naryi chodziło raczej o to, że używano rozważnie do 1717 r. Pierwsze symptomy widać wyraźnie jeszcze przed unią lubelską. W ich opinii oni reprezentowali naród (mimo, iż szlachta na sejmikach poparła Konstytucję) i walczyli o swobody narodu (szlachty). Nie ulega wątpliwości, że trudno oceniać Targowicę pozytywnie.

Z pewnością nie jest idealna, ale zła też nie jest Nie. Jeśli już Pajewski to z chęcią przeczytałbym "Buńczuk i koncerz", w końcu to moje jedne z ulubionych okresów. Jak na razie czytanie o I WŚ to dla mnie bardzo dalekie plany [ Dodano: 2008-03-05, 14:34 ] Tzn. - na Pajewskiego się natknąłem, ale go nie czytałem.

Ja w sumie też :razz: Z pewnością Napoleon wiele by mógł, ale angielski Talleyrand raczej nie dałby zwycięstwa w wojnie. Mógł być co najwyżej dywersantem na tyłach wroga, a tym się wojny nie wygra.

Jednostki w sensie oddziałów nie walczyły. Ale pojedynczy Polacy już walczyli (vide jakiś polski pilot, już nie pamiętam nazwiska).

Jeśli angielski Talleyrand zniszczyłby angielską flotę lub przejąłby władzę w Londynie to zapewne Napoleon by zwyciężył

A skąd takie dane, że Czcibor? Jak dla mnie to tradycyjnie prym wiodło tutaj duchowieństwo (zapewne z przydzieloną eskortą zbrojną).

Jak oceniacie rozwiązanie sprawy sukcesji przez Kazimierza? A może król w ogóle tego nie rozwiązał? Już w 1338 r. mając zaledwie 28 lat, Kazimierz postanowił, że w przypadku jego bezdzietnej śmierci na tronie polskim zasiądzie Ludwik Andegaweński. Można jednak sądzić, że zrobił to raczej dla zacieśnienia sojuszu polsko - węgierskiego (chciał zdobyć czyjeś wsparcie w negocjacjach z zakonem krzyżackim) niż z rzeczywistej obawy o brak potomka. W 1351 r. Kazimierz potwierdził swoje zobowiązania (nawiasem mówiąc był wtedy ciężko chory). W końcu jednak Kazimierz postanowił oddać władzę w ręce częściowo Piastów. W 1368 r. usynowił swego wnuka, Kaźka Słupskiego. Nadał mu w testamencie lenna, które później miały mu pomóc w uzyskaniu władzy. Jak sądzicie - jak król powinien rozwiązać ten problem?

To chyba zależało od Hitlera i Stalina. Poza tym ten temat powinien wylądować w dziale o wojnie w Polsce i czy taki sam nie istnieje (tj. o przygotowaniach do wojny i własnych planach?)?