Tofik

Śląsk nie był gotowy do połączenia z RON. Poza tym na wysłanie lisowczyków' date=' Habsburgowie odpowiedzieli wysłaniem wojska do Prus Książęcych. Zamoyski wywalczył wolną rękę na południu, Zygmunt pomyślał, że skoro uważa się za takiego mądrego, to niech robi co chce. I robił co chce - w 1595 r. interweniował w Mołdawii, niektórzy zaczęli go oskarżać o prywatę (stworzenie własnego państwa). Inni twierdzili, że chce doprowadzić do wojny z Portą. Po śmierci Zamoyskiego, magnaci, którzy już przywykli do wypraw do Mołdawii, zaczęli atakować tereny naddunajskie. Król nie chciał, ani być członkiem Świętej Ligi, ani wojny z Turcją. Winę w spięciach w stosunkach z Turkami należy upatrywać głównie w magnatach (Potoccy, Koreccy, Wiśniowieccy), a przede wszystkim Kozakom. Natomiast co do Cecory, to król pozostawił wolną rękę w tej sprawie Żółkiewskiemu. I Żółkiewski zrobił jak zrobił. Nie widzę nic nowego w tym co napisałeś. Ciągle te same argumenty, ciągle te same uzasadnienia, które zostały już dawno obalone. Wiara to indywidualna sprawa każdego człowieka. W czym religia mu przeszkadzała? W tym, że oskarżano go i się oskarża o fanatyzm religijny? Oskarża się, ale nie podaje się dowodów. Choć na próżno szukać dowodów, jeśli ich nie ma. Ja wiem tylko tyle, że król 'lubił mieć kochanki', należał do różnych stowarzyszeń katolickich (z pamięci nie podam, a do książek nie chce mi się zaglądać ;p), słuchał dwu mszy dziennie, ale nie przeszkadzało mu to w tolerancji (zresztą pierwsza sprawa - z tymi kochankami - niejako obala jego fanatyzm). Z łatwością mógłbym wymienić bardziej fanatycznych władców (np. Batory, Zygmunt Stary - pierwszy sprowadził więcej jezuitów do kraju niż wszyscy Wazowie, drugi popierał agresywną kontrreformację, jeśli można to tak nazwać). I na tym tle trudno mu się dziwić. To cała istota wolnej elekcji. Jakiego zagranicznego władcy by nie wybrano, on i tak będzie myślał o ojczyźnie, nie o RON. Zygmunt wychowywał się w Szwecji i logiczne dla mnie jest to, że ją wolał od jakiejś nieco obcej RON (choć bez wątpienia, chciał ją poznawać). Polityka to nie miłość. To raczej Habsburgowie nie dążyli do układów z nimi, zwłaszcza Maksymilian, który dość długo, bo aż do 1598 r. uważał się za króla RON. I nie mów znów o zdradzie stanu - czy nie docierają do Ciebie żadne argumenty, że wszystko miało się odbyć za zgodą sejmu Rzeczypospolitej? Poddani też instrumentalnie go traktowali. Widać to na przykładzie Zamoyskiego. :shock: Jakie znowu konflikty z Czechami i Węgrami? Już tłumaczyłem czym była spowodowana. To też nie dociera? A jak ją umacniał? Patrzę i co? Dla mnie - tak. Nie wiem jak dla Ciebie. To aż tak nie lubił tego Władzia, że kazał mu jechać do Moskwy na pewną śmierć? Dla mnie to, że Władysław nie utrzymałby się na Kremlu z korzyścią dla RON jest oczywiste. Podobnie jak to, że mógł się utrzymać w przypadku, gdyby stał się uległy wobec bojarów. On miał reprezentować interes Rosji, a ten był "nieco" inny od interesu Rzeczypospolitej. Raczej ci wodzowie mieli szczęście, że król miał to szczęście, że umiał dobierać sobie właściwych sobie współpracowników. To może najpierw przypomnij sobie kto chciał wojskowego oblicza rokoszu - czy król czy Zamoyski.

Chaemuaset dobrze odpowiedział (choć spotykałem się też z danymi, że w 305 r. p.n.e.). Wszystko byłoby dobrze Achillesie, gdybyś dodał p.n.e. :hug: Zadawj chaemuaset.

Nieźle mu szło w polityce wewnętrznej (anulacja przywileju mielnickiego). W polityce zewnętrznej nie było już tak dobrze (wojna z Rosją; nie zapobiegło temu nawet małżeństwo Aleksandra z Heleną), ale to raczej nie jego wina.

Opis bitwy pod Makalle Haile Sellasiego: Rozpoczęło się bombardowanie. Nagle żołnierze zaczęli rzucać karabiny, zakrywać oczy i padać na twarz. Z góry, powoli opadał na naszą armię śmiercionośna mgła. Wszystko, co ocalało od zwykłego bombardowania było unicestwione gazami. [...] Atakowaliśmy gniazda karabinów maszynowych, z gołymi rękami szliśmy na czołgi i zdobyliśmy je, nie załamały nas bombardowania z powietrza, ale przeciwko gazom trującym, opadającym na twarze i ręce nic nie mogliśmy poradzić [...].

Dla mnie powody są jasne - król Jan Olbracht chciał z Mołdawii (polsko - turecko - węgierskiego lennika) zrobić polskiego wasala. Z początku wszystko wyglądało nieźle (Litwa pozytywnie zareagowała na wojnę, zakon nie był skory do walk, gdy chciano ich przenieść na Podole, a pokój z Rzeszą zapewniono w 1496 r.; co prawda Węgrzy nie udzielili poparcia, gdyż nie chcieli tracić wpływów w Mołdawii, ale Władysław Jagiellończyk zaakceptował polską wyprawę), ale później hospodar Stefan odmówił wsparcia (wyprawa z antytureckiej stała się antymołdawska), Węgrzy uznali to za naruszenie ich interesów i stanęli naprzeciw nam. Moskwa również nie zdecydowała się ruszyć przeciwko Turkom.

Źle.

W 1520 r. zakazał przyjmowania nowej wiary. Rzucać głupimi ogólnikowymi i nieprawdziwymi zdankami może nawet Norman Davies, ja prosiłem o dowody, nie o źródła. Tyle że nawet Kościół uznawał tolerancję - tyle że faktyczną, a nie formalną. Więc nie było sensu robić spięć na tej linii. A przecież z początku Ostrogski akceptował unię. Przecież i tak i tak patriarchat moskiewski działał na prawosławnych w RON, tak czy siak dobre były próby zapobiegnięciu temu. Za Piastów też. No cóż, chciałeś wykazać rzeczy typu, kiedy było nam lepiej niż w XVI wieku: Itd. Ale ok, nie nalegam na odpowiedź.

Samotnie to nie zamierzam, ogólnie to widzę jakąś modę na powstawanie nowych świąt. BTW słyszał ktoś o 30 września jako o "dniu chłopaka"?

Sratytaty brzydko mówiąc, wymyślę dzień Tofika i co?

Hehe, za to Jagiellonowie pozostawili coś z czym Wazowie musieli walczyć i coś co przeszkadzało korzystać z potęgi - ustrój. O ile Zygmunt nie walczył z tolerancją religijną, to Jagiellonowie (Zygmunt Stary) już z nią walczyli. Jakieś dowody? To jest kwestia trudna. Nie ma żadnych dowodów na to, że Zygmunt kiedykolwiek słuchał duchownych (o tym, że konstytucja o pokoju wyznaniowym upadła przez zdanie jezuitów, wiadomo z zapisek Jana Wielewickiego - kronikarza krakowskiego domu jezuitów i stąd trudno uznać tą relację za wiarygodną). Nie mógł też liczyć na to, że jezuici zaakceptują pokój wyznaniowy, a więc po co miałby ich pytać o zdanie, zwłaszcza, że ważyłyby się tu losy stabilności kraju? Widzę tutaj podawanie ogólnych frazesów, a brak faktów. Chciał zlikwidować problem wyznaniowy na południu i tutaj króla cenię za te chęci, przyczyny klęski tego planu nie były zależne od niego. Poza tym Kozacy zapewniali, że nikt nie zagraża ich wierze, a patriarcha Cyryl dziękował władcy za opiekę nad prawosławnymi w RON. No cóż, przed chwilą się spierałeś o co innego i zamilkłeś.

Zadawaj.

Druga żona Zygmunta nazywała się Konstancja. Nie o nie chodzi. Przede wszystkim je, Zygmunt poślubił :razz: [ Dodano: 2008-03-15, 20:44 ] Ok, po kolei: 1. Kogo powinien poślubić - jedną z córek arcyksięcia Ferdynanda: Marię (urodzoną w 1584 r.) lub Annę (urodzoną w roku 1585). 2. Dlaczego nie poślubił - Marii, bo ta została zakonnicą; Anny, bo nie zgodził się na to cesarz Rudolf II. Kolejne pytanie: proszę podać datę dzienną wystawienia uniwersału Zygmunta III kierowanych do mieszkańców Smoleńszczyzny (rzecz jasna w okresie Wielkiej Smuty w Rosji).

Jakieś dowody? Faktem jest to, że w konflikcie Mateusza Bembusa (kaznodziei królewskiego) z Kacprem Denhoffem, skończył się utratą urzędu przez Mateusza Bembusa. Z tych protestantów, którzy otrzymali urzędy lub znajdowali się w najbliższym otoczeniu władcy mogę wymienić: Jana Bojanowskiego, Krzysztofa Radziwiłła, Jana Potockiego, Janusza Radziwiłła (notabene rokoszanina, który otrzymał urząd kasztelana wileńskiego... w 1618 r.!). Ale kiedy doszło? Tylko przez kogo kierowana była ta polityka? Radziwiłłowi niezbyt uśmiechał się król - katolik, Stadnicki to awanturnik, który lubił zadymy, Zebrzydowski się rozsierdził, gdy Zygmunt zaczął mu mieszać z posiadłościami, nielegalnie zebranymi. Z historii wiadomo, że lepiej było złapać za ryj - teoretycznie. Ale tutaj nie szło o absolutyzm, a przede wszystkim o regularną armię, głosowanie większością i stałych podatków, jednym słowem: uporządkowanie całego systemu funkcjonowania RON.

Która z córek Władysława Hermana wstąpiła do klasztoru?

Andrea$ie?

Chętnie. Ale strzelam, że to Nikopolis, tak mi się od razu skojarzyło.

Może jakaś podpowiedź lub kolejne pytanie?

Może ja. Który rok został nazwany "rokiem królów"?

OK, senat zaproponował poślubienie którejś z dwu córek pewnego księcia. Do poślubienia pierwszej (starszej) nie doszło, bo dokonała wyboru, który uniemożliwił małżeństwo. Do poślubienia drugiej (młodszej) nie doszło, bo nie zgodziła się na to pewna osoba (dla odpowiedzi powiem, że nie był to ojciec tych panien).

Każdy król ma prawo do wysuwania naprzód swej religii, ale nie kosztem innych - nawet wg artykułów. A król nie naruszał praw innych wyznań. Co najwyżej z jego stronnictwem (nietrwałym zresztą), bo Zamoyski od 1605 r. nie żył. Jeśli absolutyzacją nazywasz chęci reform to ok.

Wszystko wskazuje na Polaków - http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?t=3528

Bo nie miał problemu kozackiego. Za Zygmunta Wazy zresztą też. I Zygmuntowi Augustowi i Zygmuntowi III nie odmówiłbym umiejętności dyplomatycznych, których zwieńczeniem był właśnie sojusz z Habsburgami. Ze Szwecją też był spokój za Zygmunta Wazy do czasu. Za Zygmunta Augusta podobnie. Dodajmy, że nie tyle udane co wojny za Zygmunta III Wazy. W czasach wazowskich też. Za Zyzia teoretycznie mogła wygrywać z każdym i do czasów wojny ze Szwecją Gustawa II Adolfa wygrywała. Ciekawe jak z Gustawem Adolfem poradziłby sobie Zygmunt II? Jeśli chodzi o wiek to XVI, jeśli o okres to okres panowania Zygmunta Wazy był czasem naszej największej potęgi. I tutaj nie ma się z czym spierać.

A mógł mieć.

Jakie znaczenie strategiczne miało Pomorze? Czy w czasach niepodległości musiało walczyć z północnymi ludami? Jakie miało znaczenie gospodarcze? Zapraszam do odnowienia dyskusji (choć taka się tu jeszcze nie narodziła) :hug:

Dawno tej piosenki nie słuchałem, może dlatego nie umieściłem :hug: