Tofik

Ok, skoro już czytam o herezjach średniowiecznych, to może coś z tej działki. W 870 r. cesarz Bazyli wysłał armię, która miała zlikwidować miejsca pobytu paulicjan. Spalił Awarę, Spathe i Koptus, jednak pod Tefrike wojska bizantyjskie zostały otoczone i rozgromione przez heretyków dowodzonych przez Chryzocheirosa. Samego Bazylego uratował pewien chłop - jak miał na imię ten człowiek (chłop)?

Z drugiej strony był jednym z magnatów, stąd też nie mógł zostać wywyższony koroną królewską, bo to nie spodobałoby się reszcie magnaterii. Do tego jak wspomniałem - w niektórych kręgach uchodził za tyrana. Co do tego mam spore wątpliwości. Wiadomo, że swoimi działaniami, jeśli nie dążył do wojny ze Szwecją, to znacznie osłabiał stosunki polsko - szwedzkie (inkorporacja Estonii). Moim zdaniem, jako jeden z najbardziej zawziętych zwolenników, przyłączenia Estonii do Polski, w końcu wywołałby wojnę (dodajmy do tego ekspansywne nastroje w Szwecji). Musiał każdy władca (lub wzmocnić efektywność obrad, czego chciał Zygmunt III). Pytanie - czy potrafiłby, na dodatek z taką opozycją. Sam wcześniej wykazał się bardziej ugodową polityką wobec Hohenzollernów. Zresztą, za dużo spraw na jedno panowanie, problem pruski był chyba najmniej istotny i wówczas, na przełomie XVI i XVII wieku nie zdradzał początku jakiś problemów. Być może, w to nie wątpię. Pytanie - jak długo utrzymałaby się taka sytuacja? Najprawdopodobniej doszłoby w końcu do wielkiej wojny z Turcją. Raczej niezbyt tłumnie popartą (zależy to od tego, czy byłaby to wojna ofensywna), co prawda zaistniałaby szansa na pomoc zagraniczną, jednak poskutkowałoby to wciągnięciem RON do Świętej Ligi i odciągnięcie od problemów północnych i wschodnich (poważniejszych od południowo - wschodnich).

Tak. Pytaj.

Herman von Salza?

Masz rację. Chodziło o Wilno Nie.

1609. Teraz powinno iść z górki. Skojarzcie z datą wyjazdu króla z Warszawy i czasem drogi.

Opisywany nie był filozofem. W końcu wojował 8)

8) No dobra, skoro już mnie wywołano do tablicy. Wg mnie elekcja 1575 (a tym bardziej 1587) nie odbyłaby się bezproblemowo. Zamoyski miał wówczas jakiś wpływ na szlachtę, tak samo jak na Annę Jagiellonkę, ale poważniejszych funkcji w państwie nie sprawował. Sądzę, że jeszcze trudniej, byłoby, podczas następnej elekcji. Po kraju krążyły wówczas wierszyki (napisane ponoć przez samego Samuela Zborowskiego) o "tyranie Saryuszu". Ale jeśli już by objął władzę - w wojsku zwiększyłby na pewno liczbę piechoty, jak na statecznego wodza przystało (doświadczenia po latach 1578 - 1582). Co do polityki, to już trudno mi gdybać.

Umysł miał niezwykle bystry. W hojności posuwał się aż do rozrzutności. Duchem przerastał ludzką naturę i wszystko, czego się po człowieku można było spodziewać. Wielkością myśli, prędkością w wojowaniu, jak też wytrwałością wobec niebezpieczeństw był podobny do Aleksandra Wielkiego, lecz tylko do Aleksandra trzeźwego i nieogarniętego gniewem. Snu i pokarmu używał dla podtrzymania życia, a nie dla przyjemności - o kim mowa? Pytanie dodatkowe: czyjego autorstwa są cytowane przeze mnie słowa?

"Wltaba" w mianowniku. Nie znam się na gramatyce itp. ale na mojego nosa dobrze odmieniłeś (zresztą, sens zachowany :razz: ). Zadawaj.

No i właśnie dlatego uważam to za dyskusyjne. W wojnie z samą Rosją może by to przyniosło jakieś efekty, ale jak wiadomo Rosja nie była sama. Eee, no właśnie: co ja tak z tym Piotrogrodem? :shock:

No to się pomyliłem :roll: Choć plus jest taki, że cały spam trafia od razu do właściwego folderu (tj. spam). Czas pomyśleć chyba o o2 albo o gmailu.

Ptolemeusz II Filadelfos?

Skoro już jesteśmy przy Piastach, a tamtejszy quiz czeka na pytanie: Jak Ibrahim ibn Jakub nazwał Wieletów?

Kto pierwszy ten lepszy, nie mam pomysłu :roll:

Tzn. jakie? Możesz napisać coś więcej?

Aulus Hirtius.

Raczej po prostu zignorował. Polacy przekazywali swoje dane za pośrednictwem samego księcia Pepiego, o czym było mówione wyżej.

Cóż, Piotrogród był znacznie bliżej morza niż Moskwa (stąd zaopatrywanie Wielkiej Armii byłoby łatwiejsze, ale nie ulega wątpliwości, że transport odbywałby się bezproblemowo), do tego był stolicą rosyjską.

Guncelina z Kuckenburga. To pozwoliło co niektórym twierdzić, że Dobrawa była żoną Guntera z Merseburga.

Mawia się, że sport to zdrowie. Jednak po obejrzeniu tego filmiku można w to zwątpić. Walka o zwycięstwo w sporcie może zakończyć się źle, czasami tragicznie. Czy uprawianie sportu zawsze niesie za sobą jakieś niebezpieczeństwo czy takie przypadki to tylko wyjątki?

Prawda

Galla skończyłem. Pasjonująca lektura nie tylko jako źródło historyczne - stylu temu Francuzowi z Węgier wielu mogłoby pozazdrościć "Krzyżaków" jeszcze nie skończyłem, bo mi się nie chce. Lektura ciekawa, spodziewałem się czegoś gorszego, ale tak jakoś mi się odechciało czytać. Równolegle czytał będę "Manicheizm społeczny" sir S. Runcimana. Pierwsza książka tego bizantyisty, miałem ją czytać dopiero za kilka miesięcy, ale jego nazwisko przyciąga :arrow: Zaraz za "Manicheizmem" czekają "Nieszpory sycylijskie". Dzieje krucjat jak na razie leżą poza moimi skromnymi możliwościami finansowymi i kręgiem zainteresowań.

Nie. Wow, nie wiedziałem, że takie trudne pytanie zadałem :razz:

Nie pamiętam gdzie się już z tym pierwszy raz spotkałem, może u Sienkiewicza :roll: ale czy prawdą jest, iż wg rycerskich zwyczajów armia zwycięzców (a raczej rycerz, który zwyciężył w pojedynku; później rozszerzono to na całe armie) miała pozostać na pobojowisku pozostać jeden dzień i Władysław Jagiełło z sojusznikami się do tych praw zastosował (choć wcale nie musiał - nie byłby jedynym, który tego nie zrobił)? Jeśli prawda, to dodatkowy argument w sporze na rzecz wrogów krzyżackich - w końcu przestrzegał obyczajów rycerzy