darkelf

To już inna sprawa, bez epoki Napoleońskiej historia byłaby o wiele uboższa...

Czyatałeś książkę "Parmenion" Karola Bunscha?

Nie weszli, tylko zostali wpuszczeni...

Przecież dlatego tylu żołnierzy radzieckich dostało się do niewoli bo byli przygotowani do ataku, nie mieli żadnej broni defensywnej ani umocnień, lada dzień miał paść rozkaz do ataku i to że Hitler uprzedził Stalina, można powiedzieć uratowało Europę przed inwazją rosyjską. Rosjanie w kilka tygodni doszliby do Berlina, a potem wkroczyliby do innych państw, może Wlk. Brytania by się uchowała...

Gdyby Sobieskiemu udało się zdobyć Prusy to chyba nie uchroniłoby to Polski od utraty suwerenności. Myślę, że stalibyśmy się marionetkowym państwem Rosji do czego dążył Katarzyna. To Prusy wysunęły propozycję rozbiorów, a Prusy bez Prus Wschodnich tyle by nie znaczyły, żeby rozbierać inne państwa :wink:

1.Przez papieża Batory nie wykorzystał kampanii w Inflantach, mógł zdobyć duże tereny Rosji. 2.Zygmunt Waza odrzucił propozycję objęcia tronu w Moskwie przez jego syna Władysława (idiota, sam chciał się do tego dorwać)

1. Stefan Batory za pokonanie Iwana i odzyskanie Inflant. 2. Jan III Sobieski, oczywiście za Wiedeń i Chocim. 3. Stanisław August Poniatowski za konstytucję i ustanowienie Virtuti Militari.

Grunwald jest chyba bezkonkurencyjny, ale z całym szacunkiem doceniam i podziwiam zwycięstwa pod Orszą i Obertynem. Nowatorskie zastosowanie taboru przez Tarnowskiego to jakby początek nowej epoki w polskiej wojskowości -"epoki taboru" :wink: żartuję z tą epoką, ale tak na poważnie to odniósł na prawdę świetne zwycięstwo...

Czytałem ostatnio "Chrzest Polski" Dowiata. Dosyć ciekawe, dowiedziałem się wielu rzeczy, np. że Mieszko był chrzczony najprawdopodobniej w Ratyzbonie. (Może to żadna rewelacja, ale ja nie jestem specjalistą w tym temacie...)

Napoleon na pewno by się nie zadowolił zdobyciem panowania w Rosji i szedłby dalej, może nawet i do Indii...

Na pewno doszłoby do wojny i przychylam się do powyższych opinii, że Napoleon by zwyciężył. Nie chodzi tylko o pole bitwy... Aleksander nie był żadnym politykiem, po prostu szedł przed siebie, a Bonaparte to już co innego... Miał zaplanowane kogo najpierw uderzyć itd.

Sprawa jest taka, w średniowieczu nie był hamowany rozwój nauki tylko jej rozpowszechnianie. Jeśli się nie było duchownym to do arkanów wiedzy nie było się dopuszczonym...

Według mnie Czingis-Chan. Stworzył największe imperium ówczesnego świata. A poza tym to Wilhelm Zdobywca i Karol Młot, głównie za Poitiers. //JKM każde literówki nie w osobnym poście, ale poprzez pw zgłaszajcie do siebie

Napoleon nie umiał przegrywać, za wszelką cenę ciągle chciał być na szczycie. Czasami trzeba wiedzieć kiedy skończyć i się wycofać...

To że taktyka była prosta nie wyklucza tego że była genialna. Niejeden na miejscu Cezara by speniał widząc dziesięć razy większą armie, a on zachował zimną krew i wykorzystując błędy przeciwnika, zmiażdżył go... Proste ale genialne...

Ja podziwiam Dioklecjana, któremu udało się przedłużyć żywot Rzymu o jakieś 200 lat... A poza tym byłem, jestem i będę wielkim fanem GAJUSZA JULIUSZ CEZARA :wink:

Nareszcie ktoś wymienił Cezara. Mnie on się nasuwa na początku. Mówi się, że Aleksander Wielki był taki wspaniały, ale ja go nie zbyt lubię, głównie dlatego, że to czego dokonał bardzo krótko przetrwało, tak samo z Napoleonem... Nie dość że Europa pod władaniem Napoleona to zaledwie kilkanaście lat, to jeszcze nie potrawił się pogodzić z porażkę i odwalił te swoje "100 dni" co go jeszcze pogrążyło...

Pod Farsalos Cezar zwyciężył dziesięć razy większą, wypoczętą i odkarmioną armie Pompejusza, zmęczonymi i niedożywionymi weteranami galijskimi...

Chciałbym podchwycić wątek "cesarza" Heliogabala... :wink: Uważał się za kobietę. Chciał być prostytutką. Wziął sobie za męża jakiegoś wielkiego atletę, a jak się okazało że jest impotentem, kazał go zabić. :wink: Sprowadził do Rzymu wielki czarny kamień, który czcił i uważał się za jego kapłana.

Starożytność to zdecydowanie najciekawszy dla mnie okres, fascynuje mnie Rzym i Grecja. Szczerze mówiąc chciałbym żyć w Rzymie za Oktawiana...

Ja najbardziej lubię Gajusz Juliusza Cezara, wspaniały wódz i polityk...

Sorry, link nie działa...

Objawiła się tam pycha i zbytnia pewność siebie. Z tego co wiem, to miejsce idealnie nadawało się na zasadzkę, a dobry dowódca powinien dostrzegać walory ukształtowania terenu i mógłby chociaż kazać legionistą być gotowym na pułapkę, nawet jeśli by się pomylił , to nic by się nie stało. Jak to się mówi, strzeżonego, Pan Bóg strzeże...

Niby tak, ale to on wprowadził reformy wewnętrzne, panował pokój, a Rzym znacznie się rozwinnął...

Karierowicz to negatywne określenie... Cezar z czasem zmienił ugrupowanie, ale nie chodziło o karierę, tylko jego status społeczny uległ drastycznej zmianie, w końcu został dożywotnim dyktatorem... Nie mógł prowadzić skutecznej polityki będąc ciągle zażartym Popularem...