Estera

Podobnie jak kampania 1814 - a ją zalicza się do tych najlepszych... Porażka jest pewnym wyznacznikiem, ale nie jedynym. Kampania roku 1812 była fatalnie przygotowana- od tego należałoby zacząć. Wróg przechytrzył Napoleona, który był w słabej formie. Wciągnął go i zniszczył. Bonaparte był bardzo niezdecydowany podczas tej kampanii. Ona miała inaczej wyglądać, ale wróg sobie poradził z cesarzem, zresztą- miał ku temu odpowiednie środki- natura pomogła: teren, klimat. Pod względem wojskowym, politycznym- ta kampania była porażką.

Napoleon jest cesarzem, odwiedza okolice związane z jego młodością... Proboszcz z sąsiedztwa, ubrany w brązowy surdut, zbliżył się zgięty, utrzymując, że był jednym z profesorów Napoleona w szkole wojskowej, prowadzonej przez franciszkanów. -Kim pan jest?- spytał cesarz, jakby nie dosłyszał. Proboszcz powtórzył. -Sutanna- odrzekł Napoleon- została księżom dana na to, aby ich zawsze rozpoznawano z bliska i z daleka, nie poznaję proboszcza w surducie. Proszę iść się przebrać. Proboszcz zniknął, powrócił zmieszany i pokorny. -Teraz księdza poznaję-rzekł Napoleon-i bardzo się cieszę, że księdza widzę. Max Gallo, "Pieśń wymarszu".

I stworzył kawał historii Kolejne pytanie: co takiego charakterystyczne dla korsykańskiego wyglądu Napoleona stało się obiektem drwin jego kolegów?

A co było większym ryzykiem wg Was- patrząc z perspektywy Napoleona (zatem cofamy się do roku 1805, 1806)- blokada kontynentalna czy otwarta wojna na morzu? Bonaparte był wielkim ryzykantem, ale taka wojna mogłaby się okazać "być albo nie być" dla niego i Francji. Tymczasem blokada także okazała się takim "być albo nie być", ale rozciągniętym w czasie.

Jak ja to mówię, kiedy pojawia się temat bitwy pod Waterloo: Napoleon został pokonany przez samego siebie. Pod Waterloo Napoleon nie był tym samym człowiekiem, którym był np. pod Austerlitz. Wrogowie zaś poszli na przód, owszem. Skorzystali też z tego, że Napoleon się wypalił, że armia też nie była taka wspaniała. Mieli dużo szczęścia.

Myślę, że przede wszystkim w kwestii legionowej, to Napoleonowi psuje wizerunek sprawa San Domingo... Myślę, że to już nawet nie o to chodzi w kwestii tytułowania go bohaterem Polaków. Zestawmy go z innymi bohaterami polskiej historii- np. umierającymi za ojczyznę żołnierzami. Bonaparte jak ktoś słusznie zauważył był bohaterem Francuzów. Polskim bohaterem może być np. Książę Józef Poniatowski. Nie ulega wątpliwości, że był przykładem dla Polaków i powinni się od niego uczyć oraz korzystać z sytuacji. Zawsze podkreślam fakt, że najważniejszy dla Napoleona był interes Francji - to naturalne i oczywiste. Nie można mu nic w tej kwestii zarzucić. Tytuł bohatera Polski jest jednak nadany na wyrost- on nie chciał zbawić Polski z idei- "uwolnię uciśniony naród i będzie dobrze"- podjął kwestię polską z perspektywy interesu Francji, przy okazji dając namiastkę Polski, szanując polskie tradycje parlamentarne, a Polakom możliwość walki w Europie, kultywowania tradycji i trwania jako narodu, co było szalenie ważne.

Na pewno Bonaparte Talleyranda potrzebował, skoro nawet kiedy wiedział o zdradach, "trzymał" go w swoim politycznym osiągnięciu... Może ktoś by chciał jeszcze podzielić się swoim zdaniem na temat Talleyranda? Zapraszam!

Paoli mu odmówił. Jeśli moja pamięć nie zawodzi, stwierdził, że w wieku Napoleona, nie pisze się historii.

Zgadza się Spotkałam się jeszcze z wytłumaczeniem: "ktoś kto do wszystkiego się wtrąca". Pytanie jest Twoje

Hm...Mi znana jest inna forma- Rabulione. Pancerny- powiedz jak można ten przydomek w języku polskim oddać i pytanie będzie Twoje.

Kolejne pytanie z serii: "Młodość Napoleona" :razz: . Bonaparte był dzieckiem samowolnym, żywiołowym. Jak w związku z tym, nazywano go w domu (francuskie słowo)? Co to oznaczało?

Hm...Czyżby marszałka Poniatowskiego??? Nim utonął rzecz jasna.

Letycja opowiadała o czasach walki o wolność Korsyki, o Ponte Nouvo (9 05 1769). W Napoleonie od dziecka rozbudzane były patriotyczne uczucia. Karol Buonaparte był człowiekiem obrotnym, przedsiębiorczym, wiedział na co stawiać- umiał pozyskać przychylność gubernatora Marbeuf- choć tu pewną rolę odegrała także uroda Letycji Letycja i Karol kochali dzieci, dlatego nie opuścili wyspy za Paolim, ale zostali i współpracowali z Francją. Karol dążył do tego by jego rodzina wciąż miała swoją pozycję w Królestwie. Był deputowanym szlachty Korsyki do Stanów Generalnych do Wersalu (1777 rok).

Tofik- brawo Kogo? Hm...eskortował armaty (24 sztuki).

Brawo! Pytanie jest Twoje. Ps- jak się ciesze, że do tego działu przybył taki user!

To teraz cofniemy się do czasów młodości Napoleona. Gdzie Napoleone Bounaparte przebywał między pobytem w kolegium w Autun a pobytem w szkole w Brienne?

Hm...9 tkwiło w mojej podświadomości... Strasznie bliziutko powiadasz- hm...to może być 8.

Kupiłam teraz na allegro (cudownym, genialnym, uwielbianym allegro) za 7 zł, biografię Napoleona, której jest autorem- i tu uwaga- Tarle! Muszę zacząć polować na inne jego książki- bo on w świecie napoleońskim ma nazwisko Choć chciałabym jeszcze kupić biografię Napoleona, pana Tularda i jakąś pracę autora z kręgu kultury anglosaskiej- konfrontacja byłaby ciekawa.

Anglicy byli pod Waterloo w poważnej rozsypce...Nie popisali się... Masz racje- on był kluczem do zwycięstwa wojsk koalicji. Bo Wellington szanował wroga, w przeciwieństwie do Napoleona. Pragnę zauważyć, że o Waterloo, jak i Wellingtonie są specjalne tematy na forum

A powiedz mi gdzie by się bardziej przydał? W Paryżu na stanowisku ministerialnym, czy na polu bitwy?

A on przypadkiem nie podlegał samemu Napoleonowi??? I to nie była przypadkiem cyfra 9???

Szanuje Wellingtona, ale pod Waterloo to on miał szczęście...

"Odnalazłem swoje buty z czasów kampanii włoskiej"- powiedział Napoleon. W 1814 był pełen energii, pełen wiary. Był podobny do tego Napoleona z roku 1796...Cóż- "cesarz nie chciał zrozumieć, że nie wszyscy jego podwładni są Napoleonami" jak jeden z generałów wspominając tę kampanię zauważył. Marszałkowie nie wierzyli w sukces. Wielu zwycięstw kampanii nie wykorzystano...

Które bitwy i kampanie to przykład doskonałego wyczucia czasu? Jakie działania Napoleona pokazują, że doskonale panował nad czasem i okolicznościami, a które, że miał z tym jakieś problemy?

Mogę się z Tobą w pewnym stopniu zgodzić. W pewnym momencie interes Polski leżał w interesie Francji i Napoleona. Bonaparte musiał zająć się kwestią polską. Absolutnie nie należy go za to winić, to naturalne że dbał przede wszystkim o interes Francji. Przy okazji coś jednak dla Polaków zrobił. "Niby nic, a znaczy wiele" :razz: A czy to takie "nic" było, to można polemizować. Można się zastanawiać w jakim stopniu Bonaparte pomógł a w jakim zaszkodził. Ten tytuł bohatera to relikt przeszłości. Uważam, że każdy indywidualnie tworzy panteon bohaterów- jedni zaliczą Napoleona, inni nie. Ja myślę, że był ważną postacią w dziejach Polski, jednak tytuł bohatera- cóż- nadany jest na wyrost.