Estera

Czartoryscy byli lepiej zorganizowani. Familia była bardziej nowoczesna. Czartoryscy zakładali przeprowadzenie reform w oparciu o poparcie Rosji. Popełnili zasadniczy błąd: przekonani byli, że Rosja jest zainteresowana wzmocnieniem Polski.

W tym temacie wiele pisałam o mojej niechęci do Kościuszki i o tym dlaczego uważam, że nie był z niego trak wielki patriota, za jakiego go się powszechnie uważa. Teraz te pieniądze mi psują jeszcze bardziej jego wizerunek. Nie wiedziałam, że je otrzymał i miał wyjechać do Anglii. Anglia zaś była potężnym wrogiem Francji i Napoleona, podobnie jak Rosja, zatem kwestia Polski oddalałaby się coraz bardziej od Kościuszki- ja to tak widzę, ale mam złe zdanie o Kościuszce, więc może moja opinia nie jest zbyt dobra. Ostatecznie wylądował we Francji, tak?

Oczywiście- żeby ktoś mógł wygrać, ktoś musi przegrać. Zwycięzca jest tylko jeden Ale ta porażka była potężna. Chodzi o potencjalne zwycięstwo- wiele mogłoby dać.

Proszę bardzo Teraz wiem o co Ci chodzi Każdy ma jakiegoś króliczka, którego goni. Napoleon też miał. Rosja, Anglia. Kiedy nie mógł dosięgnąć Anglii, rzucił się na największego koalicjanta Albionu. To była ambicja jego życia. Pokonywać, pokonywać i jeszcze raz pokonywać. Budować swój ład, swój porządek. Zniszczyć wroga, pokazać swą potęgę i zebrać chwałę. W Rosji chciał wygrać. Chciał imperium i ziemi. Marzył by panować na przestrzeniach tak ogromnych jak antyczne imperia. Europa była dla niego od zawsze za mała. W głowie był różne wizje. Teraz podczas wyprawy moskiewskiej wszystkie wizje zlały się w jedną ambicję- wygrać. Wiedział, że chce wygrać, choć tej wojny nie chciał. Rzucił się biernie w wir wydarzeń. Obudziła się w nim jednak wola zwycięstwa, ale czy walki? On chciał wygrać, ale nie wiedział sam jak to zrobić. To nie był Napoleon z 1796 roku, trzeźwy i świeży, ale zmanierowany, z cechami despoty, czujący się jak bóg, niezdecydowany. O ile w 1796 czuł, że przyszłość należy do niego, że może zyskać, w 1812 czuł jak wiele może stracić i jak traci wpływ na rzeczywistość- przecież nie chciał tej wojny, a jednak go w nią wmanewrowano. Teraz musi wygrać inaczej starci wszystko. Chciał liczyć tylko na siebie.

W Anglii- no proszę! Zatem miał wyjechać do Anglii Coś mi się wydaje, że sprawa Polski przestała mu leżeć na serduszku.

Wiadomo co zrobił z tymi pieniędzmi?

A cóż ja mogę dodać? Napoleon to tempo- zawrotne tempo. Może kampania rosyjska powinna przybrać inny obrót? Jej tempo było nierówne. Poza tym, czytałam, że Napoleon nie spodziewał się zaciekłości Rosjan i zlekceważył ich patriotyzm. To wynikało z ambicji i podejścia Napoleona. On myślał, że sam może wszystko. Po co sztab? Niech wszystko będzie na napoleońskiej głowie! Takie myślenie go zgubiło. I bardzo się cieszę Oby dyskusja trwała jak najdłużej i wciąż się rozwijała.

Okrutny, szalony wódz, zdolna bestia. Jeden z najważniejszych wodzów doby XVIII i początku XIX wieku. Dziwak i cudak. To dowodzi, że znał się na rzeczy. Był zdolnym wodzem, jednak pokonał go marszałek napoleoński. Dał się złapać w pułapkę.

Po Napoleonie została przyszłość Europy i wielki naród. Czy ja wiem...Ten matołek to chyba przesada...Oni stosowali podobne techniki, Cezar też był świadomy potęgi i umiał manipulować.

Owszem, ale wówczas burżuazja stałaby się ważniejsza od króla. Król tak na dobrą sprawę nie maił zbyt wielu wyjść- praktycznie żadna możliwość nie była dobra.

Jego kariera może zostać streszczona jednym zdaniem: od zera do bohatera. Jakim jest politykiem? Jak oceniacie jego politykę względem ETA i Katalonii? Co takiego dobrego zrobił dla Hiszpanii?

Stephen Morrison- perkusista i klawiszowiec Joy Division (później New Order- ale New Order nie trawię...). W utworach Joy Division perkusja powala na kolana. Jest mechaniczna, niektórzy mówią wręcz "sterylna". Doskonale pasuje do głosu Iana Curtisa i do filozoficznych, ciężkich tekstów. Stephen Morrison swoim stylem nadał niepowtarzalny charakter utworom Joy Division. Ringo Starr (Richard Starkey)- chociaż on się udzielał wokalnie...W każdym bądź razie- John Lennon nazwał go "sercem" zespołu. Tak w istocie było. Był takim żywiołowym, rozrywkowym, pełnym humoru i zawsze uśmiechniętym Beatlesem. Wiele wnosił do zespołu (od razu jednak się przyznam, że moim ulubionym Beatlesem jest Paul McCartney).

Ten kawałek, miał moim zdaniem, wszystko co było potrzebne by rozpocząć karierę tego zespołu. On faktycznie chwycił.

Wiadomo, że fani jakiegoś zespołu, wokalisty lubią czynić śmierć człowieka jakąś zagadką i szukają winnego. Jednak w tych wszystkich teoriach coś jest. Jeśli chodzi o Nirvanę- nie znam dobrze twórczości tego zespołu. Jednak istnieje piosenka, która mnie powaliła: "Something in the way"- niesamowity kawałek, ciekawy tekst, kapitalny wokal- taki intrygujący. Usłyszałam ten utwór w filmie "Jarhead" i od razu zapadł mi w pamięć. Ten kawałek dał im sławę.

Pancerny- ten kawałek jest niesamowity! Jak go znalazłeś? Mnie również powalił na kolana.

Jakim dowódcą był Piotr Iwanowicz Bagration? Czym się wsławił? Zapraszam do dyskusji.

Ha! Nie zaszkodzi, jak go ktoś jeszcze wytłumaczy. Napoleon był szalenie ambitny- zgoda. Ale te ambicje doprowadziły Francję do potęgi. Do dziś korzystamy z osiągnięć Napoleona- np. prawnych, które były owocem jego ambicji i ciężkiej pracy. Napoleon- ambicje walki z Anglią. Podobni byli Historia to pole do popisu dla ludzi ambitnych. Brawo Napoleon! Jaką zostawił Cezar? Jaką Napoleon? Myślę, że Cezar wyznaczył pewien szlak w tej dziedzinie... Nie można go za to oskarżać. To nie on wywoływał te wojny... Dobre

Ja to inaczej interpretuje- Austriacy skupili się na Polsce, bo obawiali się o swój własny los. Przecież między zaborcami mogła wybuchnąć wojna! Zatem Austriacy woleli się skupić na sprawie Polski...Obawiali się konfliktu w obozie rozbiorców. Ja to tak rozumiem

Racja. Nawet powstały w Warszawie kluby jakobińskie. Rewolucja stała się przykładem zrywu dla Polaków. Wielu Polaków było zapatrzonych w idee rewolucji jak i we Francję- wielu miało nadzieje, że to Francja pomoże Polakom. Okazały się one płonne.

"Nie-Boska komedia" Krasińskiego- bardzo podoba mi się ta lektura. Daje dużo do myślenia. Interesujące nawiązania do "Boskiej Komedii". Fobia Krasińskiego przed rewolucją została ciekawie pokazana, kiedy to Przechrzta oprowadzał Hrabiego Henryka po obozie rewolucjonistów. Poza tym, każda z części dramatu poprzedzona jest pięknym wstępem.

Data się zgadza Pewne zależności w Europie, pewne układy, sytuacja, przypadek- to wszystko sprawiło, że sytuacja Polski mogła i moim zdaniem wpłynęła na rewolucję francuską. Kwestia polska i francuska zbiegły się w czasie.

W czasie I kampanii włoskiej Napoleon był blisko Wiednia- niektórzy byli pewni, że tam wkroczy. Czy powinien wkroczyć do Wiednia? Dlaczego tego nie zrobił? Jakie to przyniosłoby efekty?

Pod Essling żołnierze chcieli odmówić walki, ponieważ Bonaparte podchodził bardzo blisko wroga. Taką informację wyczytałam u Bieleckiego ("Wielka Armia").

Może narodziłyby się pewne myśli, ale od czynów mogłoby być daleko. W kwestii odradzania się pewnych grup narodowościowych Napoleon zrobił swoje- nie będąc świadomym tego. Historia to pokazała. Nie musiał wkraczać do Wiednia. Powiem nawet więcej- zajęcie Wiednia w czasie I kampanii włoskiej by na tym polu nic nie zmieniło. Myślę, że w szczególności zwróciliby uwagę na postać Napoleona.

Dziękuje za uznanie "Niech spoczywa pod tą złotą kopułą. Oto hełm na głowę giganta"- epitafium Napoleona. Piękne słowa. Ciekawe kto jest ich autorem... Kolejnym osiągnięciem jest Austerlitz- ta bitwa to symbol. Była genialna. Napoleon pokazał na co go stać. Do dziś Austerlitz zachwyca.