Estera

Ale jak? Co złego jest w czerpaniu nauki z porażki? Czasem jest ona potrzebna, bo dopiero porażka pokazuje potrzebę zmian i motywuje do działania. Piotr I Wielki potrzebował "kopnięcia". Najważniejsze, że zadziałało.

http://www.napoleon-series.org/research/na...on/c_poem1.html - znalazłam taki ciekawy artykuł po angielsku o Napoleonie w rosyjskiej poezji XIX w.

Piotr I Wielki potrafił zrobić coś z niczego. Porażka go czegoś nauczyła. Wziął się za kraj, za armię i wygrał. Karol XII zaś spoczął chyba na laurach i przegrał. Ze zwycięstwa też trzeba umieć brać lekcje.

Oczywiście, że stres maił wpływ na wagę Cesarza. Na swoich barakach dźwigał problemy całej Francji. Przed ruszeniem na Rosję w 1812 r. zmienił się- był odludkiem- powolnym, ociężałym, ciągle niezadowolonym. Coś go gnębiło. Cierpiał na bezsenność. To wszystko odbijało się na jego wyglądzie. Tył. Warto zwrócić uwagę na obrazy, ryciny- pokazują jak się zmieniał. Nie zapominajmy, że sekcja zwłok wykazała, że Napoleon miał olbrzymią nienaturalną wątrobę. To był pewnie efekt choroby. Ona była tak jakby opuchnięta- to odbijało się na cesarskim wyglądzie. Brzuch był dość nieforemny.

Napoleon Bonaparte przeczytał "Cierpienia młodego Wertera" aż siedem razy.

Kolejna anegdota o pani de Stael. Pewnego razu ta pani zapytała Talleyranda: "Jak pan sądzi, czy cesarz jest taki mądry jak ja?" Talleyrand odparł: "Pani- myślę, że nie jest tak odważny". Napoleon kazał ją wypędzić z Paryża. Jej przyjaciółka- Juliette Recamier zuchwale stwierdziła: "Można wybaczyć mężczyznom niektóre ich słabostki, na przykład jeśli bardzo kochają kobiety, nie można jednak, gdy się ich boją". Te słowa doszły do Napoleona. Odpowiedział w swoim stylu: "Nie uważam jej za kobietę".

Zgadzam się z Adamem. Tylko geniusz potrafił stworzyć taką armię i bosych żołnierzy prowadzić przez górskie szczyty ku zwycięstwu. Geniusz to wciąż niedoskonały człowiek. Nie ma ludzi doskonałych. Geniusz nie jest wolny od popełniania błędów. Ludzie genialni są jak meteory- spadając przydają blasku swej epoce- tak stwierdził Napoleon. On był meteorem. Spadał z najpiękniejszym z możliwych blasków, rzucając wyzwanie światu budowanemu od setek lat. BTW- Waterloo przegrał o mały włos. Geniusze też przegrywają. Zwłaszcza tak wielcy. Ludzie dużego formatu popełniają duże błędy. Spróbuj osiągnąć chociaż jedną setną tego co on. Ależ oczywiście! Przecież jego zamysły taktyczne i strategiczne pozostawały niezrozumiałe przez wiele lat. Do dziś wprawiają w osłupienie znawców tej materii. Poza tym, swoją działalnością położył fundament pod wydarzenia, które miały rozgrywać się wiele lat po nim. Zwróć uwagę na ryzyko podejmowane przez mistrza Leonardo a przez Napoleona. Leonardo wyprzedzał epokę, ale cóż mu groziło? Nastał renesans- wspaniały czas na tworzenie. Napoleon ryzykował wszystko. Chwycił chwilę, którą stworzyła rewolucja- owszem. Ale jak chwycił! Rewolucja była czasem zawrotnych karier i...często szybkich śmierci. Bonaparte czekał. Miał instynkt. Wybrał najlepszy czas dla siebie. Wytyczył ścieżkę- wąską, skalistą, trudną do przebycia. Ruszył ryzykując wszystko. Po I kampanii włoskiej było wiadomo, że Europa będzie w jego rękach. Obalał monarchie. Tworzył własne prawa. Tylko geniusz wróciłby z Elby na 100 Dni- tylko geniusz z szalonym zapałem i potęgą umysłu. Bonaparte Wrócił. Tylko on wrócił. Geniusz moim zdaniem ma także zdolności do improwizacji- bywało, że kochający ryzyko Napoleon ruszał do bitwy bez planów, kierował nią "na żywo"- co najważniejsze-takie starcia wygrywał. Poza tym, o tym, że był geniuszem świadczy fakt, że o nim dyskutujemy. On nie żyje od 1821 roku. Wciąż jednak pisze i dyskutuje się o nim. Wciąż istnieją napoleoniści i bonapartyści. Wielu jest w niego zapatrzonych. Wielu go też nienawidzi. Większość nie przechodzi wobec niego obojętnie. I jeszcze raz powtarzam: pokażcie mi gdzie napisałam, że Napoleon był jedynym geniuszem. Pokażcie mi takie moje słowa. Macie problem- nie znajdziecie ich! Zajrzyjcie na pierwszą stronę tego tematu. Napisałam tam:

Pojechał kupić dom? A może obejrzeć kaplicę z pustelnią (którą zaadaptowano na jego mieszkanie- tak bardzo mu się spodobała)? Rozkazał zarekwirować meble i dzieła sztuki z okrętu jego szwagra i urządził swoją rezydencję. Kazał zaadaptować pustelnię przy kaplicy Madonny del Monte na mieszkanie dla siebie. Zorganizował wojsko. Urządził dwór. Zaczął budować drogę z Porto Ferrajo do Porto Longone. Sprowadził rzemieślników, artystów.

http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic...865&start=0 - Adamie przejrzyj ten temat. Bonaparte budował Europę, po swojemu, z przewagą Francji. Niszczył feudalizm, zanosił do podbijanych krajów ideały rewolucji i swoje rozwiązania prawne- jakże światłe. To koalicje, które nie akceptowały tego człowieka na tronie, burzyły ład. Ale nie zapominajmy, że Napoleon przejawiał swego rodzaju (podkreślam swego rodzaju) tendencje imperialistyczne.

Zbrodnia to także morderstwo, nie tylko ludobójstwo. A w szesnastowiecznych Włoszech często zabijano przeciwników politycznych właśnie trucizną. Przykładów zbrodni jest kilka w rodzie Borgii. Cezar Borgia zabił drugiego męża swojej siostry-Lukrecji. Cezar jest również podejrzany o zamordowanie swego brata- Jana. Papież Aleksander VI czyli Rodrigo Borgia posługiwał się trucizną w walce z przeciwnikami.

Muszę posłuchać. Wieczorem jednak zdecydowałam się na coś zobowiązującego- otóż słuchałam kawałków Led Zeppelin w wykonaniu- London Philharmonic Orchestry. Kawałek "Kashmir" w wykonaniu orkiestry to coś niesamowitego.

http://wiadomosci.onet.pl/1776674,441,item.html -Obama właśnie przegrywa (kto wie- może przegrał) wybory. Onet.pl

Rozbicie sił IV koalicji antyfrancuskiej dało Francji hegemonię w Europie. Talleyrand pisał, że Napoleon trzymał losy Europy w swojej potężnej dłoni. Francja była potężna jak nigdy wcześniej. Pięknie opisał ją Żywczyński: Nigdy dotąd w swoich dziejach Francja nie była równie potężna. Jej siła opierała się na wspaniałej armii i stałych zwycięskich wojnach, na towarzyszącym im potężnym rozwoju gospodarczym, na systemie państw i państewek satelickich, a pod względem moralnym na szerzeniu po całej Europie nowej ideologii antyfeudalnej.

Adamie: "Oprócz całej swojej wspaniałości także słońce posiada plamy" - te piękne słowa wypowiedział nie kto inny jak genialny Napoleon. Dla niektórych Bonaparte mógł wydawać się/ może wydawać się tyranem- np. dla narodu hiszpańskiego.

Umierając szeptał jej imię..Ale kilka cytatów stawia Napoleona w cynicznym świetle: Cytaty zebrane ze strony: http://www.cytaty.info/napoleonbonaparte

Wenecja była neutralna. Wiedziałeś o tym? Wenecji Napoleon wcisnął wojnę, której nie prowadziła. Senat i doża zostały "poproszone" o kapitulacje. Dlaczego? Bo Napoleon potrzebował Wenecji dla Austrii. Kapitalna i genialna Manipulacja. Doskonały przykład. Wcześniej też pisałam o Wielkiej Przełęczy św. Bernarda- takie numery to tylko Hannibal i Napoleon

Pokaż mi bardzo proszę, gdzie napisałam, że Napoleon był jedynym geniuszem w historii. Oczekuje, że zacytujesz takie właśnie moje słowa. Ups- jest problem- niczego takiego nie powiedziałam. Przykład nr 1- wmanewrowanie Wenecji w wojnę podczas I Kampanii włoskiej.

Bardzo ładnie powiedziane. Zapomnieliśmy o ważnym szczególe- to Piotr I Wielki przeniósł stolicę z Moskwy do Petersburga. Petersburg był jego oczkiem w głowie, marzeniem. Pragnął takiego miasta w Rosji. Przy jego budowie zginęło wielu rosyjskich chłopów.

Spójrz: Przymiotnik oświecony dodałam do absolutyzmu rosyjskiego i pruskiego. Naturalne, że Ludwika tak nie określamy, bo to zupełnie inne czasy. Czy teraz już jasne? Zaś co do samego absolutyzmu. Założenia określił Jean Bodin w II połowie XVI wieku, choć teorii absolutyzmu doszukać się można u Machiavellego. Pierwszym politykiem, który teorie przekładał na praktykę okazał się Richelieu. Absolutyzm z czasem się umacniał, w dobie oświecenia zaś ujawnił się w wydaniu rosyjskim i pruskim.

Co Napoleon myślał o miłości? Co mówił o tym uczuciu? Może znacie jakieś cytaty? Czy nie macie wrażenia, że w kwestii miłości był cynikiem?

Jak dla mnie to się to ze sobą wiążę. Człowiek twórczy robi to co chce, wykorzystuje swój potencjał. Potwierdzających zawsze. To w ogóle wymaga potwierdzenia? Potwierdzeniem jest jego całe życie- z korsykańskiego biedaka stał się Cesarzem Francuzów. Stoczył ok. 60 bitew- w tym takie jak np. Austerlitz. Przekroczył przełęcz św. Bernarda. Stworzył kodeks, który jest podstawą wielu współczesnych systemów prawnych. Sam z siebie- był wyjątkowo twórczy Miał swoją wizję i to właśnie ją realizował. Napoleon przyznał: "Geniusz to czasem tylko instynkt, który nie podlega doskonaleniu; częściej jest to sztuka trafnego kojarzenia codziennie doskonalona dzięki obserwacji i doświadczeniu."

W literaturze można spotkać takie określenie drogi Granacie. Piotr I Wielki oraz Katarzyna II mieszczą się w ramach tego właśnie pojęcia. Cechy rosyjskiego absolutyzmu oświeconego: 1) centralizacja władzy państwowej 2) prawosławie jedną z podpór caratu 3) sprawnie działające administracja, wojsko, policja zabezpieczały interesy caratu oraz szlachty, dbały o porządek w państwie, pilnowały ludności z ziem świeżo zdobytych 4) oparcie władzy na drobnej szlachcie zwłaszcza urzędniczej 5) osłabienie pozycji bojarów 6) powstanie biurokracji 7) silna ramia, rozbudowana flota 8) wprowadzenie tabeli rang jako formy ścieżki kariery urzędniczej i wojskowej 9) ekspansywność terytorialna 10) tworzenie wielonarodowego imperium- narody podbite nie miały pełni praw 11) w porównaniu z innymi monarchiami oświeconymi: w Rosji większy nacisk kładziono na absolutyzm, mniejszy na oświecenie.

I co z tego? To nie chodzi o IQ. Wiesz gdzie pracuje człowiek o największym IQ na świecie? W USA jako zwykły pracownik w jakiejś fabryce za 1500 $. Napoleon wiedział co robił- potrafił wykorzystać swój potencjał. Poza tym, moim zdaniem IQ to nie wyznacznik genialności.

Czy w tym było coś złego? To chyba dobrze, że wyciągnął wnioski i postanowił coś zrobić, podjąć się przeprowadzenia reform. Znacznym impulsem do modernizacji była bitwa pod Narwą (1700 r.). Przegrana ze Szwedami byłam motywacją do działania i utwierdziła mądrego cara w potrzebie zmian.

I skończyła wiadomo jak...Ale to już OT. Na pewno chodzi o króla Francji- na pewno o Ludwika- cóż-Ludwików w historii Francji nie brakowało Wracając do Wersalu- podobno było tam ciasno- zgromadzona była tam cała elita Francji, która gniotła się dla jakichś zysków. Wersal był idealnym miejscem do spiskowania, afer, plotkowania.