Estera

Chciałabym zwrócić uwagę na pewną kwestię. Napoleon wśród Rosjan miał wielbicieli. Niektórzy wznosili toasty za Cesarza Francuzów nawet po zaczęciu wojny z Rosją. Czy Napoleon mógł wykorzystać to poparcie? Czy w ogóle Napoleon mógł współpracować z Rosjanami? Czy mógł przekonać tych niechętnych do siebie? I pytanie najważniejsze: czy biorąc pod uwagę nastawienie Napoleona do tej wojny, to wszystko było w ogóle możliwe? Zapraszam do dyskusji!

Czyli należał do Wigów, tak? Wigowie lubili Napoleona. Byli zwolennikami pokoju z Francją. Gdyby przez blokadę Anglii handel upadł, Wigowie wzywający do pokoju z Francją, zyskaliby poparcie w tej kwestii- tak twierdzi Zamoyski.

Aleksander I jako młodzieniec prowadził dziennik, w którym pisał o sobie tak: Jestem nieodpowiedzialnym nierobem, niezdolnym do prawdziwego myślenia, mówienia i działania. Napisał tak mając 12 lat. Innym razem stwierdził, że jest egoistą. O tym dzienniku wspomina Zamoyski w książce: "1812. Wojna z Rosją". Zauważa, że Aleksander musiał prowadzić dziennik poświęcony swoim wadom, złemu zachowaniu, nieudanych działanaich. Zamoyski określił to jako "samobiczowanie".

"Anglicy chybili mnie w Paryżu, lecz trafili mnie teraz w Petersburgu"- Napoleon wyrzekł te słowa, po tym jak dowiedział się ośmierci Pawła I. Jaki to mialo wpływ na dlasze stosunki na linii Francja- Rosja? Czemu Napoelon tak wykrzyknął? Dlaczego Paweł I był tak ważny?

Tonie wyklucza jednak, że gdyby Paweł I i Napoleon dogadali się, do wyprawy by doszło. Jej przebieg to już inna sprawa. Na dodatek to czyste gdybanie. Kiedy Napoleon był pierwszym konsulem chciał dogadać się z Rosją. Ważna okazała się kwestia wymiany jeńców. Zacytuje Zamoyskiego: Kiedy podczas negocjacji dotyczących wymiany jeńców Anglicy i Austriacy odmówili przyjęcia 7 tysięcy rosyjskich żołnierzy, wziętych do niewoli przez Francuzów w Szwajcarii, w zamian za jeńców francuskich, którzy dostali się w ich ręce, Bonaparte oddał ich bezinteresownie carowi Pawłowi. Zaproponował nawet, że sam ich umunduruje i uzbroi. Paweł, który do tej pory nienawidził wszystkiego, co kojarzyło się z rewolucyjną Francją, był równie wzruszony tym szlachetnym gestem jak oburzony małostkowością swych austriackich i angielskich sprzymierzeńców. Od jednego gestu Napoleon zaczął rozbijanie sojuszników. Wiedział jak pozyskać cara Pawła. Bardzo dobrze mu to szło. Zależało mu by mieć w Rosji sojusznika. Zaoferował Pawłowi Maltę. Rozważał oddanie Rosji Konstantynopola. Wszystko szło bardzo dobrze, ale cara zamordowano.

Moim skromnym zdaniem powinno to być zabronione. Poprawa kolorów? O nie...Przecież przy odpowiednich ustawieniach aparatu przy robieniu zdjęcia można uzyskać pożądane efekty...Na tym moim zdaniem polega sztuka fotografii. Obróbka komputerowa to osobna bajka.

No tak- podejrzewałam, że powiedział to Augereau albo Massena. Massena też się wykazał swego rodzaju aktywnością na koronacji, ale to nie temat do tego- zapędziłam się Rewolucja była potrzeba Europie, która od dawnych czasów nie zmieniała się aż tak gwałtownie jak podczas kilkunastu lat licząc od roku 1789. Umożliwiła budowanie nowego ładu prawnego, społecznego i politycznego.

Podczas koronacji Napoleona, kiedy rozbrzmiewało Te Deum, któryś z generałów, późniejszy marszałek, pozwolił sobie zauważyć, że na uroczystości brakuje tych, którzy podczas rewolucji zginęli, aby takich uroczystości nie było...Nie mogę sobie przypomnieć, kto to powiedział (mam dwa typy). W każdym bądź razie co do wprowadzenia tego cesarstwa słowa ciekawe.

Jeśli chodzi o kawę to uwielbiam mrożoną, cappuccino, latte macchiato.

I kategoria- Twoja propozycja: "Historia w obiektywie" jest świetna. II kategoria- skoro to forum historyczne i piszą tu pasjonaci historii, to może coś w stylu: "Historycy po drugiej stronie obiektywu", "Historycy za obiektywem", "świat wg historyków", "Historyków przygoda z fotografią". Głupie pomysły :razz: [ Dodano: 2008-07-14, 12:10 ] A co do jury- może byliby to użytkownicy? Głosowaliby na fotografię, która najbardziej by im się podobała?

Powinien powstać regulamin konkursu, w którym zostaną określone m.in. następujące kwestie: 1) ilość zgłaszanych prac w poszczególnych kategoriach przez jednostkę 2) czas wykonania zdjęcia: tzn. od np. dnia, w którym ogłoszono konkurs do...i tutaj podanie daty (by uniknąć zgłaszania prac archiwalnych) Prace rzecz jasna muszą być samodzielne, uważam, że powinny być to zdjęcia "czyste", że tak powiem- czyli regulamin powinien zabraniać retuszowania, obróbki komputerowej zdjęć- to powinno być zakazane. To tyle na razie z mojej strony

Co dała rewolucja? Jakie przyniosła korzyści? Jakie zaś straty?

Koniec przepraszania i wybaczania, bo posty będę kasować :razz: Wracamy do dyskusji Skoro Napoleon Bonaparte podjął decyzję o oddaniu Hanoweru Anglikom musiał mieć w tym jakiś cel. Ale jaki? To było działanie pozbawione sensu. Zamoyski słusznie zauważył: Wypowiedzi Bonapartego mogą w najlepszym razie ilustrować niektóre jego myśli i odczucia, natomiast poczynania miał często chaotyczne i sprzeczne z sobą. Był inteligentnym pragmatykiem, a jednak pozwalał sobie na najbardziej nierealne fantazje. Był stuprocentowym oportunistą, a jednak zaplątywał się niekiedy w sieć własnych dogmatów. Był wielkim cynikiem, a jednak żywił romantyczne marzenia. Nie kierował się żadną wielką ideą i nie dysponował szczegółowo opracowanym planem działania. Czego on chciał? Czemu oddał Anglikom Hanower? Zastanówmy się: czym w 1806 roku był Hanower? Co znaczył dla Francji? Nic? Jak myślicie? Zapraszam do dyskusji.

Kiedy Orlątko się urodziło, wielu liczyło na to, że Napoleon ustabilizuje się, zakończy wojny. Poza tym, spodziewano się, że dziki tym narodzinom, Europa wreszcie zaakceptuje Napoleona na tronie, którego z czasem zastąpi Napoleon II. Sam Napoleon mówił: "Oto rozpoczyna się najwspanialsza epoka moich rządów". Jego plany dynastyczne zaczęły się spełniać. Mówił: "Narodziny mego syna zapewniają przyszłość memu przeznaczeniu. Kładę obecnie podwaliny pod legalność mojej władzy. Imperia są tworzone za pomocą miecza, ale ich trwałość opiera się na dziedziczności".

Eh...z ogonem w pełnej okazałości powiadasz...No cóż- musiałabym najpierw tę Panią Paw co za mną chodziła i pozowała do zdjęć, namówić by pokazała się temu pawiowi między kolumnami. Wtedy by rozłożył ogon Piękne zachody Pancerny

Czy w temacie o literaturze ( http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?t=1583 ) mógłbyś coś powiedzieć o tej książce? Wracając do tematu...Jedną z najlepszych charakterystyk Napoleona przeczytałam u Zamoyskiego, w książce: "1812. Wojna z Rosją": Francja w gruncie rzeczy nie eksportowała już rewolucji. Stała się niemal wyłącznie narzędziem służącym ambicjom Bonapartego, który kilka miesięcy później ogłosił się cesarzem Francuzów i przybrał imię Napoleona I. Istota tych ambicji pozostawała przez dwieście lat zagadką dla historyków i przedmiotem ich długotrwałych sporów. Napoleon nigdy bowiem nie był w żadnej sprawie konsekwentny. Wypowiedzi Bonapartego mogą w najlepszym razie ilustrować niektóre jego myśli i odczucia, natomiast poczynania miał często chaotyczne i sprzeczne z sobą. Był inteligentnym pragmatykiem, a jednak pozwalał sobie na najbardziej nierealne fantazje. Był stuprocentowym oportunistą, a jednak zaplątywał się niekiedy w sieć własnych dogmatów. Był wielkim cynikiem, a jednak żywił romantyczne marzenia. Nie kierował się żadną wielką ideą i nie dysponował szczegółowo opracowanym planem działania. Str. 19- to jedynie fragment bardzo ciekawej charakterystyki. Napoleon był pełen sprzeczności. Dlatego tak przyciąga. Jest zagadką.

Napoleon za lek na wszystko uważał bardzo gorącą kąpiel. Uważał ją za najlepszy sposób wypoczynku. Skorzystał z niej, kiedy jego druga żona rodziła dziecko. Gdy zasnęła, lekarz zaproponował Napoleonowi, by ten się również przespał. Właśnie wtedy wziął gorącą kąpiel, z której szybko wyszedł, gdyż żona się obudziła i jej bóle wróciły. Podczas porodu był przy żonie, mówił do niej czule, uspakajał ją i trzymał za rękę.

Trochę czasu minęło... Poszukałam czegoś i znalazłam parę informacji na portalu Napoleon.gery.pl - otóż: przyjechał do Londynu sprzedawać tajne artykuły traktatu z Tylży. Agenci Cesarza zdobyli kopie dokumentów. Hrabia i żona zostali zamordowani. Służący, który tego dokonał, popełnił samobójstwo.

Przepraszam!!! Po prostu nie zrozumiałam o co chodzi z tym "wytrąceniem". Przepraszam. Chciałam uściślić, źle zrozumiałam "wytrącanie". Teraz po tych wyjaśnieniach dyskusja może toczyć się dalej Zapraszam!

Ok, ale co w związku z tym? Mówimy o 1806 roku i sytuacji Hanoweru, Francji, Prus w tym właśnie czasie. Oddał po Trafalgarze. Sprawa nabrała tempa po Trafalgarze. Inną sprawą jest to, że Anglicy często myśleli o potencjalnej inwazji i bali się Napoleona (powiedzenie nianiek: "jak będziesz niegrzeczny to cię Boney złapie"). Jednak ta inwazja po Trafalgarze przestała być możliwa. Napoleon zapewne o tym wiedział. Stąd blokada kontynentalna (1806 r., jesień, dekrety berlińskie, Napoleon twierdzi, że pokona Anglię potęgą ziemi) i pozbycie się lekką ręką Hanoweru. Vissegerd! Nie ma za co przepraszać! To ja przepraszam, jeśli w jakikolwiek sposób dałam do zrozumienia, że gdybanie mi się nie podoba. Przepraszam. Zaś co do Twojego myślenia i gdybania po napoleońsku- wiele wnosi do dyskusji i ją napędza

Postanowiłam, że odpocznę od starożytności chociaż przez dwa dni: "1812. Wojna z Rosją"- Adam Zamoyski. Nie wiem czy uda mi się przeczytać całą ze względów czasowych, ale będę próbować.

Dając Hanower? Tylko? Nie- Anglii tym nie pozyskał. Pokój z Anglią był niemożliwy. W 1806 roku? To po 21 10 1805 roku była możliwa jakaś inwazja? Wracając do toku rozumowania Vissegerda: Prusy zwróciły się przeciw Napoleonowi. Co im winna była Anglia? Anglia im niczego nie obiecywał. To Napoleon był tym złym, który obiecał i nie dał. Po co mieliby walczyć przeciw Anglikom? Oni chcieli walczyć z Anglikami przeciw Francuzom. W ten sposób Napoleon nie skłócił Anglii i Prus, ale je zjednał.

Jakie wg Was zagrania polityczne oraz dyplomatyczne są najciekawszymi "chwytami" czasów rewolucji oraz Napoleona? Dlaczego? Zacznę od pierwszego przykładu Jak dla mnie jednym z ciekawszych wydarzeń było wmanewrowanie Wenecji wojnę z Francją podczas I kampanii włoskiej (tutaj bez OT proszę temat o Wenecji: http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?t=5171).

Zatem czemu uważasz to zagranie za ciekawe?

Bardzo ciekawy sposób myślenia. Kto wie, czy Napoleon nie kombinował w tę stronę. Kto wie...Muszę poszukać czegoś w literaturze. Ale Prusacy nie zwrócili się przeciw Anglikom, tylko przeciw Napoleonowi...