Estera

Na chwilę obecną, w tej minucie - Tom Jones- "It`s not unusual"- uwielbiam ten kawałek.

Jak w dobie wojen napoleońskich wyglądało przygotowanie do bitwy, wojny, kampanii? Zapraszam do dyskusji i wymiany informacji na temat tego dość szerokiego zagadnienia.

Tak jak w temacie: Bonaparte czy Buonaparte? Rozstrzygnijmy

Tak jak w temacie: konsulat czy cesarstwo? Który ustrój służył Francji najlepiej? Czy zmiana ustroju była konieczna? Czym była spowodowana? Jakie miała konsekwencje? Jakim konsulem był Napoleon, a jakim Cesarzem? Czym różniły się czasy konsulatu od cesarstwa? Zapraszam do dyskusji o tym dość szerokim zagadnieniu.

A możesz przypomnieć autora tej publikacji? Taki mały OT w temacie...

Campo Formio- miejscowość w północno-wschodnich Włoszech, w której zawarto pokój kończący wojnę z I koalicją antyfrancuską. Pokój podpisano 17 X 1797 r. Na mocy tego pokoju Francja uzyskała Lombardię, Wyspy Jońskie, terytoria na zachodnim brzegu Renu, południowe Niderlandy (gdzie powstała Republika Batawska).

Arabistyka- tylko trzy uczelnie w kraju...Nie myślałam, że tak mało...Szkoda...Mam nadzieję, że dobrze sprawdziłam :wink:

Niestety nie...

Nie...

Wciąż nie padła prawidłowa odpowiedź.

Nie...

Jak już tak uściślamy, to dodajmy, że był to hrabia Napoleon Stanisław Adam Feliks Zygmunt :wink: A teraz moja kolej Na Wyspie Św. Heleny byli medycy. Wśród nich był lekarz tytułowany przez Las Casesa jako "główny lekarz wojskowy". Był szefem służby zdrowia na wyspie i medycznym doradcą Hudsona Lowe. Bonaparte rozmawiał z nim, ale odmawiał leczenia się u niego. Jak nazywał się ten medyk?

Chodzi o Zygmunta Krasińskiego.

Zatem jej małżeństwo można potraktować jako sojusz Wschodu z Zachodem.

Bardzo ważne źródło. Arabski kupiec z Kordoby (pochodzenia żydowskiego) był współczesny czasom przez siebie opisywanym w przeciwieństwie do Galla Anonima. Nie był zainteresowany zniekształceniem informacji przez siebie podawanych, był bezinteresowny. Dotarł do Czech, przekazał to, co usłyszał. Nie był na terenach Polski. Za wiarygodne przyjmuje się jego opisy drużyny książęcej, systemu podatkowego, źródeł zaopatrzenia drużyny. Kolejne źródło: "Chronica Boemorum" (mam nadzieję, że dobrze zapisałam tytuł ), autor Kosmas z Pragi (ok. 1045-1125)- kanonik praski. Jego kronika opisywała dzieje narodu i państwa czeskiego, wspomniał o Polsce przy okazji ślubu Mieszka I i Dobrawy.

Nie działy się co dzień, ale miały już miejsce w historii. Oto mój artykuł na ten temat- niedługo ukaże się na Portalu: Jednym z najważniejszych momentów rewolucji francuskiej była egzekucja króla Francji. Wydarzenie to spotkało się z niezwykłym wprost oddźwiękiem w całej Europie. Jak doszło do egzekucji króla? Jak to wydarzenie było postrzegane? Dlaczego odbiło się tak szerokim echem? Monarchia można by rzec, staczała się po równi pochyłej od dłuższego czasu. Nie zapominajmy, że jedną z przyczyn rewolucji francuskiej była dyskredytacja monarchii. Jednak ostatecznie los tej instytucji został przesądzony, jak podaje Żywczyński, przez zwycięstwo jakobinów we wrześniu 1792 r. oraz zwycięstwa Francji na froncie. Nowe Zgromadzenie narodowe składało się z 749 deputowanych. Byli wśród nich monarchiści, jednak ze strachu nie przychodzili na zebrania, nie przyznawali się także od swoich poglądów. Żywczyński podaje: „Pierwszą kwestią, jaką zajął się Konwent, była sprawa króla i ustroju politycznego Francji”. Pojawił się wniosek zniesienia monarchii (zgłosił go 21 09 1792 r. jakobin Collot d`Herbois). Jakobini domagali się śmierci króla. Saint-Just mówił: „Monarchia...jest wieczystą zbrodnią i każdy ma prawo przeciwko niej powstać i wystąpić zbrojnie. Jest ona jednym z tych zamachów, którego nawet zaślepienie całego narodu nie może usprawiedliwić...Nie można panować i być bez winy...Każdy król jest buntownikiem i uzurpatorem...” (13 11 1792 r.). Żyrondyści ze względu na elektorat, którego tracić nie chcieli, a wśród którego byli monarchiści, za rozwiązanie przyjmowali detronizację. Los króla był jednak praktycznie przesądzony. Robespierre odwoływał się do bezpieczeństwa republiki. Zapewne miał posłuch. W Tuileries znaleziono skrzynkę z korespondencją Ludwika XVI świadczącą o tym, że porozumiewał się z wrogami kraju i chciał jego klęski. Król się wypierał, ale któż mu ufał? Robespierre zaznaczył, że jest przeciwnikiem kary śmierci, ale podkreśli jednocześnie, że to wypadek wyjątkowy. Mówił: „Nie chodzi tutaj o sprawę zwykłego procesu, Ludwik nie jest oskarżonym, wy nie jesteście sędziami...Nie macie wydać wyroku skazującego lub uniewinniającego jednostkę, macie zastosować środek zmierzający do utrzymania bezpieczeństwa publicznego...Ludwik musi umrzeć, ponieważ kraj musi żyć”. Robespierre, niczym najlepszy demagog, odwoływał się do sumień i patriotycznych uczuć. 15 01 1793 zdecydowano, że „obywatel Capet” jak nazywano króla, jest winien „zamachu na wolność narodu i na bezpieczeństwo państwa” (Żywczyński). Wyrok wykonano 21 stycznia. To wydarzenie podzieliło monarchistów, katolików a rewolucję. Widziano w tym zdarzeniu zerwanie ze świetnością Francji oraz wojnę, terror... Szerokim echem ta egzekucja odbiła się w Europie. Dlaczego? Przecież w historii Europy ścięto już kiedyś króla! 30 01 1649 r. życie stracił Karol I... Sprawę wyjaśnia Żywczyński: „na kontynencie europejskim skazanie króla było bez precedensu. Poza tym Karol I został ukarany za łamanie konstytucji”. Władca był bożym pomazańcem. Jego władza była nienaruszalna. Przyjmowało się, że król to właściciel państwa. Po śmierci Ludwika XVI odbywały się nabożeństwa żałobne, manifestacje dla podkreślenia obrzydliwości czynu dokonanego we Francji. Przed pałacem królewskim w Londynie tłumy domagały się wojny z królobójcami. W istocie śmierć Ludwika XVI stała się pretekstem do wojny wypowiedzianej przez Anglię dnia 24 01 1793 r. (był to podkreślam pretekst, wojna miała inne uzasadnienie). Świat monarchów był szczelnie zamknięty. Katarzyna II głosiła przecież, że Europą nie mogą rządzić szewcy. Zatem w oburzeniu Europy na egzekucję Ludwika XVI dojrzeć można obawy o los innych monarchów europejskich, obawy o podtrzymanie rządów poszczególnych dynastii. Kukiel o konsekwencjach śmierci Ludwika XVI napisał: „Zgon króla miał następstwa ogromne wewnętrzne i zewnętrzne. Na wewnątrz był posiewem wojny domowej, na długo uniemożliwił pokój wewnętrzny, „królobójców” zaś skazywał na kurczowe trzymanie się władzy za pomocą terroru. Na zewnątrz stracenie króla przyczyniło się do upowszechnienia wojny, izolacji Francji i uniemożliwiło na długo układy pokojowe”. Egzekucja Ludwika XVI była wydarzeniem bezprecedensowym. Miała ważne konsekwencje zarówno w dziejach Francji, jak i całej Europy. Europą wręcz wstrząsnęła. Była powodem lęku, obaw monarchów (w tym np. władcy Hiszpanii spokrewnionego z królem Francji). Otwierała też nowy etap w historii. Bibliografia: Żywczyński M. „1789-1870”, PWN Kukiel M. „Dzieje polityczne Europy od rewolucji francuskiej”, PULS

Sama piszesz, że nie mamy pewności co do genezy tej organizacji. Zatem obracamy się w świecie teorii. Przytoczyłam historię masonerii, którą znałam z edukacji historycznej. We Francji. Nie muszę mówić, jak toczył się los Kościoła we Franci podczas rewolucji i jaki wpływ na przemiany rewolucyjne miała masoneria.

20 września 2008 r. ukazał się w Rzeczpospolitej kolejny zeszyt z serii "Batalie i wodzowie wszech czasów". Poświęcony jest Davoutowi pod Auerstaedt. Podyskutujmy o tym zeszycie. Zapraszam! Ogromnie mnie cieszy fakt, że są tacy, którzy "Żelaznemu marszałkowi" oddają bitwę pod Auerstaedt. Zeszyt poświęcony temu marszałkowi to doskonały pomysł.

Do jakich szkół uczęszczał Napoleon? Czego się uczył? Jakim był uczniem?

Pomyśli się. :wink: Temat blokuje. Za pewien czas wznowię temat, tak jak to zawsze robiłam.

Sugerujesz, że nie wiem? Max Gallo podaje, że u księdza uczył się właśnie tej dziedziny matematyki, dlatego poczyniłam takie wyróżnienie dlań. Temat brzmi: "Edukacja Napoleona". Możesz jaśniej?

Był też uczniem bardzo dumnym. Kiedy pewien nauczyciel oburzony na niego spytał lekceważąco spytał: "Kim jesteś?", Napoleon odpowiedział z dumą: "Człowiekiem". To dość znana sprawa.

Przejrzyj Forum, a znajdziesz temat, w którym była dyskusja o tej słynnej bitwie i zobaczysz wówczas, że w dzisiejszych czasach jest to możliwe. Proszę nie kontynuować tego OT.

Bavarsky- zadaj pytanie- w końcu to Twoja kolej.

"Napoleone Buonaparte, Paille-aunez"...Według Maxa Gallo okres edukacji w Brienne to 5 najcięższych lat życia Napoleona...Ale nim trafił do Brienne edukował się w innych szkołach. na Korsyce wraz z najstarszym bratem: u ks. Recco- uczył się arytmetyki, już wtedy go wciągała, był z niej dobry; w tej szkółce miało miejsce ciekawe zdarzenie: ksiądz podzielił uczniów na Rzymian i Kartagińczyków- Napoleon trafił do grupy przegranych- czyli Kartagińczyków, wymógł jednak przeniesienie do zwycięzców wojen punickich... :arrow: 1 01-21 04- nauka francuskiego w kolegium w Autun :arrow: 15 05 1779 Napoleon trafia do Brienne; szkołę tę opuszcza 30 10 1784 r. Między edukacją w Autun a Brienne Napoleon przebywał na zamku Thaisy-le-Desert. Z matematyki był wyjątkowo dobry. Miał talent. Nie mów, że zawalał wszystkie przedmioty- fatalnie mu szły języki, ale historia i geografia szły mu znakomicie. Gdzie w dziejach znaleźli się ci, którzy zajęli wyższe lokaty?