Estera

Tylko że np. to co powiedziałaś: jest ewidentnie nieprawdą i nie ma t o ż a d n e g o popracia w historii i wymaga sprostowania- moim zdaniem.

Zgadza się. Zadajesz

No i dobra Oto cytat: "Dla psa jego pan jest Napoleonem. Stąd się bierze nieustająca popularność psa." Nazwisko osoby, która to powiedziała jest mi znane, ale sama postać nie. Ale cytat jest ciekawy.

Był. 40 kochanek i dwie żony (ale całe życie kochał tylko tą jedną), ale czy to ważne w porównaniu polityki dwóch władców? To jest poprostu śmieszne. Nazywać Napoleona chorym... To też śmieszne. Zapraszam do poczytania trochę o epoce napoleońskiej i jej głównym bohaterze- bo te teorie to czysty absurd- nie wiem z czego to wynika- ale to nie ma żadnego poparcia w faktach. Ja także zapraszam. Adminie bardzo Cię przepraszam za OT. Ale chyba rozumiesz. Jeszcze raz sorry.

Bo i barwny człowiek, wokół którego ta mozaika się skupiła. A nie wydaje się Wam czasem, że Napoleon on lubił takich oryginałów czy dziwaków?

Oczywiście, że tak! Zadajesz pzdr

Nie. Chodzi o inną postać.

Ok. Pytanie- jaka postać związana z Korsyką wywarła wpływ na Napoleona w jego młodzieńczych latach?

Myślę, że współpraca z ludnością hiszpoańską łatwa by nie była- ludzie np. w Andaluzji byli wrogo nastawieni do reform, nowości.

Ale z Rosji czy terenu Księstwa? Czy może innego kraju? [ Dodano: 2007-05-29, 17:04 ] Już wiem! Kamieniec koło Susza (Finckestain dawniej).

Skoro tak mówisz, to pewnie tak było. Ale czytałam coś i o tym Egipcie.

Czy możesz uzasadnić czemu? Uważam, że Kartagina miała predyspozycje- ogromna rola w handlu w basenie Morza Śródziemnego, dogodne położenie i wybitny wodz- Hanibal. Rzymianie nie mieliby jednak tak łatwo po kolejne porażce- ta wojna wykańczała ich- zaczęto powoływać niewolników pod broń, spadek obywateli zdolnych do broni aż o 1/2, ociązenia ekonomiczne. Sporwadzali zboże z Egiptu (na ten punkt powinni uderzać Kartagińczycy- blokować dopływ zboża- moim skromnym zdaniem )

Zarówno w Hiszpanii jak i w Rosji Napoleon zlekceważył patriotyczne nastawienie miejscowej ludności. Ale o ile współpraca z rosyjską ludnością byłaby możliwa, to nie wiem czy w Hiszpanii też- może...Co myślice na ten temat?

Skąd ten opis? Ale ten Murat był- jeszcze na dodatek Napoleonowi zabrał wyciskacz do cytryn!

Każedmu pasuje co innego- niektórzy będą mówić, że w PRL było lepiej, inni, ze dzisiaj. Tu ktoś bardzo dobrze powiedział- te czasy są poprostu inne. Ja nie wiem, ale słyszałam wiele- że praca była, że bezpieczniej było, dbali o zdrowie dzieci i rodzin i mieszkania były i drogi budowali. Słyszałam też i o wadach- cenzura, związek z ZSRR etc. W każdym bądź razie- wady sa w środkach typu TV czy gazety eksponowane, a zalety gdzieś daleko ukrywane.

Puzo- pisze tak, jakby się tam było, jakby się stało obok bohaterów. A postać Michaela- niesamowity portret psychologiczny.

Sorry za OT- Józefina maiła romans z Muratem :?: :shock:

Józefina go uwielbiała za te stroje i zamiłowanie do krawiectwa, projektowania.

No tak, racja...To rzuca na niego cień...ale ja go tak lubię...

Już zostawmy ten wywiad. To było tylko źródło noiwych wątków i pewne źródlo do dyskusji. Tylko ja wciąż nie rozumniem jak to jest- największe zbrodnie Saddam popełniał jak był w sojuszu z Ameryką, nagle wszytsko się zmieniło.

No sorry- a nie były wyssane? Gdzie jest ta broń? I powiedz mi, dlaeczego nie zainterweniowano wcześniej?

Ney, Ney, jeszcze raz Ney. Mimo tego, że jak ja to nazywam, był marszałkiem "o bardzo małym rozumku", to miał wielkie serce. Jego odwaga, honor budzą mój podziw. Pod względem postawy zachowywał się w bitwach jak lew, dzielny, niesamowity człowiek. Walczył tak zażarcie, uwielbiam czytać opisy jego zachowania. Poza tym wierny do końca Napoleonowi. Ale jeśli chodzi o umysł taktyczny to cenię Davouta. Był wielkim marszałkiem, niezwykle mądrym. Napoleon miał u swego boku prawdziwy skrab w postaci takiego umysłu. Miał smykałkę do wojny, miał jakieś niesamowite wyczucie wojny. I wierność Davouta- to także robi wrażenie. Najbardziej cenię Neya i Davouta- to byli bezcenni ludzie w otoczeniu Cesarza Francuzów. No a jeśli chodzi o postać zabawną i ciekawą zarazem, to zdecydowanie Murat. Uważam, że był zdolny, a przy tym te stroje...I ta wspaniała szarża w bitwie pod Iławą Pruską-widowiskowe i genialne. Ale zdrada przekreśla wszystko.

To się nadaje na jakąś uwagę, ostrzeżenie. Hauer- popatrz choć raz z drugiej storny- przecież, każdy z nas tak moze powiedzieć o myśleniu drugiej strony, o tym, że niektorzy wierzą w słusznosc tej wojny. Unikajmy tego typu sformułowań. Do mnie ten wywiad przemówił- logiczne argumenty- i pojawił się ten, ktorego ja użyłam- no to czemu demokratycznych Amerykanów pana Busha nie ma np. jak Judt podaje w Zimbabwe? I zobacz- czemu nie interweniowali wcześniej? Judt wspomina o tych relacjach Ameryka- Irak, przecież kiedyś Stanom Saddam pasował. I jeszcze informacje o przemyśle zbrojeniowym- nie trzeba wcale czytać takiego wywiadu by dojść do wniosku, że niektórym ta wojna niby w imię praw człowieka czy demokracji poprostu się opłaca.

Pańsatwo Platona? Musze powiedzieć, że czytałam fragmentami i kiedyś myślę, że uda mi się całościowo. Zainteresowalo mnie to. Bardzo podobało mi się, też spore fragmenty jedynie czytałam- Modrzewskiego- „O poprawie Rzeczypospolitej”- miałam o tym dziele prezentację na lekcji polskiego. A tematy Andersa i Jarpena najbardziej mi się spodobały.

Moim zdaniem to był element zapowiedzi upadku. Największym błędem była blokada kontynentalana. To był początek końca, ale o tym jest osobny temat. A jeśli mnie pamięć nie myli- to wyprawa do Hiszpanii także po części spowodowana była blokadą kontynentalną. W grę wchodziło jej nieprzestrzeganie przez Portugalię, ale to wszystko pociągnęło za sobą wojnę w Hiszpanii.