Estera

Prosze o konkrety Hauer, fakty! A może wszystkeigo w Księstwie się nie dało załatwić, ale pewne śrdoki można było wykorzystać, wprowadzić. A Ty Hauer piszesz w tonie: "lepiej nic nie robić, gardzić takimi Napoleonami i poddawać się grzecznie carowi Rosji- bo on taki kochany".

Ja mam 1348 a Moskwa 1351, ale uznaje- brawo! Cóż za wytrwałość!

O czytałam! Co za piękne listy...cudowne. Racja- Józefina była jego szczęściem, natchnieniem.

No niestety- te daty to wciąż nie to. Chodzi o XIV wiek. Wielką Brytanie owszem dotknęła w 1665, ale chodzi mi o średniowieczną Anglię.

Chodzi mi o inne daty- nazwy się zgadzają, ale daty nie bardzo- w końcu chodzi o średniowiecze (podpowiem, że do Moskwy trzy lata później niż do Anglii).

Niestety będzie proste Jak jeszcze nazywano dżumę (chodzi mi o 3 określenia) i kiedy dotarła do Anglii a kiedy do Moskwy ta oto epidemia?

Możesz to rozwinąć? Zdecydowanie tak- Włochy dały mu szacunek żołnierzy i objawiły jego już wcześniej widziany talent w pełni.

Otóż to- Zgadzam się całkowicie. Przede wszystkim arguemnt dowodzenia. Ma od tego ludzi. Napoelon sam był na polu bitwy, dowodził, oczywiście, że miał oparcie w marszałkach. Ale to on nimi "drygował". Kochał żołnierzy, a nie ruszał nimi jak pionkami.

Czyżby chodziło o Karola Młota?

Odpowiedź kolegi Amilkara jest wprost wyborna. Zwracając uwagę na postępowanie Cesarza, warto zwrócić uwagę na postępowanie Polaków. Wydaje mi się, że już kiedyś o tym w jakimś temacie wspominałam, ale mogę się mylić. Jak coś to znajdę linka, a jak nie to się odpowie [ Dodano: 2007-06-09, 22:19 ] http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?p=19717#19717 Proszę bardzo- nawet dyskutanci ci sami

Paoli- najpierw idol, potem wróg. Nie ulega wątpilwości, że sprawa Korsyki bardzo na niego wpływała. Ja myślę, że rewolucja była bardzo ważna- na niej wyrósł. Momentem przełomowym niewątpliwie było Tulon- wtedy Napoleon zrozumiał co moze osiągnąć, jakie ma możliwości.

Zaczynaj posty z wielkiej litery- to tak na początek. Oczywiście, dla niego wszystko było możliwe, ale sytuacja nie była już tak dogodna, a i sił brakowało. Poza tym, chyba wyszedł z założenia, że już starczy. Technicznie ucieczka nie byłaby łatwa, ale na pewno w jakiś sposób możliwa.

Myślę, że niewiele postaci w historii mogłoby się poszczycić takim oddaniem i niewiele postaci zdecydowałoby się na powrót. W tym wąskim gronie znalazł się Napoleon. 100 Dni to piękny epizod w historii. A jak zapatrujecie się na datację tego okresu? Bo ja spotkałam się z różnymi wyliczeniami (nawet w quizie napoleońskim kiedyś była o tym mowa).

'Bardzo długie zaręczyny"- to poprostu trzeba zobaczyć. Genialna Audrey Taoutou i fantastyczny Gaspard Ulliel. Film jest cudowny- muzyka piękna, zdjęcia urocze, fabuła jest bardzo ciekawa. Oglądalam ten film przysłowiowym jednym tchem. Jestem zachwycona. Wzruszająca opowieść, ciekawe spojrzenie na los żołnierzy z I WŚ i ludzi, którzy czekali na ich powrót. Arcydzieło!

O tak!!! Ja uwielbiam numer "Spam". To tylko pudło

Kobiety z tego rodu, podczas tego tragicznego wydarzenia miały zaszyte klejnoty pod gorsetami i to miało je jakoś uratować- to jeden z faktów, o którym słyszałam. Ale czytałam, że Anastazja przeżyła- to znana historia, czytałam o synu- że przeżył i dalej żył (krótko- powód- hemofilia) w USA i tam zmarł i jak dobrze pamiętam to nawet grób jest. I coś mi świta, że chyba z woli Lenina przeżył- na Discovery lub na History taki program był kiedyś. Cała historia osnuta jest legendami...chyba trudno wyjaśnić jak było w rzeczywistości.

Ja o tym wiem. Pisze tylko jak to wygląda z persepktywy innych, tych którzy zarzucają Napoleonoi wiele w kwestii polskiej. O nadzieji, o tym co Polakom dał pisałam już wiele razy...taka prawda- my po prostu tego nie wykorzystaliśmy. Ale fak faktem, że do końca elegancko z Polakami nie postąpił.

Bardzo mądre słowa Albinosie. Postawiłeś zarzut Napoleonowi- oczywiście, ze posyłał ich do walki. Ja chciałam pokazać, że ten sam zarzut można wysunąć innym.

Ależ oczywiście. Napoleon pokazał szlak jakim mieli iść Polacy. Poza tym dzięki niemu, Polacy pokazali, że mimo tego, iż kraju nie było, to oni są i walczą.

Ja też Albinos Nie potrafiłbym wskazać jednej postaci, ale kilka na pewno. Nie mam wątpliwości co do Jana Karola Chodkiewicza, Jana Zamoyskiego, Napoleona Bonaparte, Aleksandra Macedońskiego, Juliusza Cezara, Hannibala i jeszcze tak na zakończenie Kazimierza Wielkiego.

To ja nim jestem? Może i bronię go jak lwica, może kładę nacisk na zalety, ale poczytajcie tematy typu blokada kontynentalna czy wojna z Rosją- widzę jego błędy, dostrzegam je, krytykuje. Im więcej o nim wiem, to te błędy stają się dla mnie widoczne. Ale to nie zmienia stanu rzeczy, że może czasem przesadzam...Ale jak widzę, ze go ktoś bez żadnych podstaw i niezgodnie z faktami oczernia, to musze odpowiedzieć tak jak należy. Amilkar- jakże celna i trafna wypowiedź! [ Dodano: 2007-06-06, 16:30 ] A postać, którą Ty tak cenisz tego nie robiła?

Otóż to. Dlatego fakt, że Napoleon troszczył się o żołnierzy, nie można zmieniać tylko w legendę.

Z tym niepokonaniem to mi chodzi o jego postawę. Ok, ale nie każdy fakt z życia akurat Napoleona to legenda. A Napoleon ludowi nie krzyczał, żeby jadł ciastka, jak chleba nie ma, zadbał o niego, bo sam był jego częscią. I to oczywiste, że drugi, może ważniejszy powód to to by: jak kolega Albinos wspomniał. No ale przecież, za to winić go nie należy.

I to dowodzi temu, że nie był tyranem, jak mu niektórzy zarzucają, tylko kimś kto z Francji uczynił potęgę a i ludzi, swój naród zadawalał swymi rządami.

Powiem tak-często oczeriają Napoleona i oczerniali, ci którzy mu zazdrościli w jakiś sposób...taką mam teroię- bo osiągnął wiele i zawsze byli wokól niego ludzie, którzy mu źle życzyli i stwarzali jakieś insynuacje, dzisiaj podchwytywane przez antynapoleonistów (i probushystów, prawda Hauer?) To nie są legendy- Napoleon tak się zachowywał na polu bitwy, jak kolega Amilkar wspomniał. Robił to z miłości- sam był żołnierzem.