Andreas

Tu też nikomu się nie chce odpowiedzieć. Powiedział to generał Holland Smith o generale Tadamichi Kuribayashi, dowódcy garnizonu na Iwo Jimie po bitwie.

Dobra, jakoś nikomu się nie chce odpowiadać. Był to sierżant Darrell S. Cole, dowódca sekcji karabinów maszynowych kompani B 1. batalionu 23. pułku 4. dywizji Marines. Weteran walk na Guadalcanal, Saipanie, Palau, Tinianie i Kwajalein. Trzykrotnie wracał po granaty, zanim sam nie został śmiertelnie ranny odłamkami japońskiego granatu, pośmiertnie odznaczony Medal of Honor. Niech pierwszy lepszy zada pytanie.

Dobrze, jakem obiecał, takem zrobię. Najpierw o geografii(piszę z pamięci, więc jak wychwycicie błędy, to poprawcie proszę): Iwo Jima to maleńka wysepka, o powierzchni zaledwie 21 km kw., leży ona 650 mm na południe od Honsiu( i około 1200 km od Tokio), w archipelagu Ogasawara. Kształtem przypomina nieregularny trójkąt, którego wierzchołek jest skierowany na południowy zachód. Wierzchołek ten stanowi najwyższy punkt na wyspie-wygasły wulkan Suribachi(jap. 'Szlifowana misa') oraz cypel Tobiishi. Dwa pozostałe wierzchołki stanowią cyple Tachiiwa i Kitano. Na północny zachód leżą dwie malutkie skały: Kama i Kangoku. Na wyspie nieregularny trójkąt tworzą wzgórza 382, 362A, 362B i 362C. Iwo Jima to wyspa pochodzenia wulkanicznego, plaże i całkiem duża część wyspy jest pokryta miałkim pyłem wulkanicznym. Nad wyspą unos się zapach siarki, która znajduje się również w zbiornikach wodnych(stąd nazwa 'Iwo Jima'-'Siarkowa Wyspa'). Na wyspie w 1945 znajdowały się cztery wioski: Nishi, Minami, Motoyama, Kita. Na wyspie znajdowały się także trzy lotniska, z których jedno było w budowie, ustawione w jednej linii, na północny wschód od Suribachi. Pod koniec maja dowódcą twierdzy Iwo został generał-porucznik Tadamichi Kuribayashi. Był to niezwykły człowiek. Ukończył szkołę kawalerii, z drugą lokatą został absolwentem Cesarskiej Akademii Sztabowej. Miał za sobą trzydzieści lat służby w armii Cesarza, z których dwa spędził jako zastępca attache wojskowego w USA. Kochał jeździć konno. Stronił od samobójczego fanatyzmu, ataków banzai. Jako jeden z nielicznych naprawdę doceniał Amerykanów. W liście do żony napisał: 'Stany Zjednoczone to ostatni kraj na świecie, z którym Japonia powinna walczyć'. Gdy objął dowództwo nad wyspą, wiedział, że nie wygra tej bitwy. Ale chciał zadać jak największe straty Amerykanom. Dlatego od razu przystąpił do działań. Jedną z jego pierwszych decyzji była ewakuacja całej ludności cywilnej z wyspy. Rozkazał też usunąć wszelkie stanowiska polowe z plaż, natomiast nakazał budować umocnienia w głębi wyspy, drążyć tunele i budować bunkry w jaskiniach. Taką siecią została pokryta góra Suribachi. W bazalcie kuto schrony i bunkry, stanowiska karabinów i moździerzy. Bunkry były tak dobrze zamaskowane, że wyglądały jak skały bądź stosy kamieni. Generał zakazał żołnierzom wychodzić z bunkrów, dopóki nie zostaną wysadzeni albo siłą z nich wyciągnięci. Całą wyspę pokrywały pola ostrzału wszelkiej broni cięższej. Garnizon docelowo składał się z nowo utworzonej 109. DP(14 tys. ludzi), dodano także 2. Samodzielną Brygadę Mieszaną(5000 ludzi) z Chichi Jimy, 145. pp(2700 ludzi), batalion budowlany(1200 ludzi) oraz 2200 żołnierzy piechoty morskiej i personelu naziemnego, później przybyło parę oddziałów(m.in. pięć batalionów ppanc)oraz 26. pułk pancerny podpułkownika barona Takeichi Nishi. To także był niezwykły człowiek. Pochodził z ze starej i bogatej rodziny arystokratycznej, podobno miał koligacje rodzinne z samym Cesarzem. Podobnie jak Kuribayashi, kochał konie, ukończył także szkołę kawalerii, w 1932 zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles na swoim koniu, Uranie, kupionym we Włoszech dwa lata wcześniej. Znał i przyjaźnił się z takimi sławami Hollywood, jak Douglas Fairbanks i Mary Pickford(których gościł w swoim domu w Tokio). Gdy tylko Japonia się o niego upomniała, wrócił natychmiast, stając na czele 26. pcz w Mandżurii, następnie wysłano go na Iwo Jimę, gdzie przybył w lipcu 1944r. Gdy przepadło większość czołgów(storpedowanych przez amerykański okręt podwodny), udał się do Tokio, gdzie Kuribayashi poprosił go o zdobycie większej ilości czołgów. W Japonii sugerowano mu pozostanie. Ale odmówił. Nie chciał opuszczać swych żołnierzy. Wrócił, przywożąc 22 czołgi. Na Iwo Jimie stan artylerii zwiększył się do: -361 dział o kal. 75 mm lub większym, -94 dział plot o kal. 75 mm, -33 dział okrętowych o kal. 80 mm lub większym, -12 moździerzy kal. 320 mm, -65 moździerzy o kal 150 mm i 81 mm, -ponad 200 działek plot o kal. 20 i 25 mm, -69 działek ppanc o kal. 47 i 37 mm, -22 czołgów(każdy z nich okopano, wykorzystując jako nieruchomy element fortyfikacji) 25 % żołnierzy z garnizonu skierowano do budowy fortyfikacji. Tunele budowano tak, by wytrzymały ostrzał i bombardowanie i zapewniały łączność. Tworzono także najróżniejszy system bunkrów-od jednoosobowych dołków strzeleckich,(nazywanych przez Amerykanów ''pajęczymi norami''-'Spiders holes') po potężne bunkro-schrony. Kuribayashi dopiął swego.

Kupiłem to dzieło, nawet zdążyłem przejrzeć. Jestem jednak rozczarowany paroma sprawami, jak brakiem nazwisk żołnierzy zatykających sztandar(i pierwszy i drugi-tych drugich to na pamięć znam ). Bitwa ta mnie zainteresowała dość niedawno, odtąd zacząłem zbierać wszelkie informacje. Jak dla mnie Hammel jest wart wydania 70-80 zł. A tymczasem może jutro napiszę coś o Iwo.

http://pl.wikipedia.org/wiki/NSDAP

''Ach, te google i Wikipedia(...).''

Może nie w I WŚ, ale coś takiego zdarzyło się w 1945r. na Pomorzu, gdy jeden niemiecki major poddając się, obiecał sprowadzić resztę oddziału. I sprowadził. Wg Gerharda, było to ok. 600 ludzi...

Witam. Jak w temacie: jak przedstawiał się stosunek sił stron walczących z dniem 28 lipca 1914r? Czy Hochseeflotte miała jakiekolwiek szanse w starciu z Home Fleet i vice versa? Czy można było zmodernizować obydwie floty? Czy mogły one wpłynąć w znaczący sposób na losy wojny?

Dziwnym trafem i 'Cressy' i 'Hogue' poszły na dno, nawet nie zmieniły szyku, nie przyspieszyły, nie zygzakowały. Przypadek? A może zwidy Weddigena?

A kto będzie kolejną osobą w nadaniu Pokojowej Nagrody Nobla? Może Mao? Albo Kim Ir Sen? Albo Beria? Czemu? Bo jak ktoś trzyma 60 tys. ludzie w Afganistanie, prowadzi politykę interwencjonizmu, wysyłając armię gdzie się da, to gdzie tu zasługi na rzecz pokoju?

Czy aby na pewno powstanie paryskie poniosło klęskę?

Amerykanie? Hm... czy ja wiem? Jak dla mnie, pojawili się zbyt późno, a ich uzbrojenie-Springfield M1903-w końcu opracowany na bazie Mausera. W do datku z jednym praktycznie typem lunety-Winchester A5. Jak dla mnie-wciąż najpotężniejszymi snajperami I WŚ byli Niemcy.

To jest coś czego szukałem. Hesketh-Pritchard-chyba nigdy nie wydano go w Polsce. Dzięki Kadrinazi.

No to dalej. Jeszcze parę słów o Niemcach: Zaletą karabinu snajperskiego G98 był sposób zaprojektowania(najpewniej nieświadomy) komory zamkowej. Miała ona bowiem dwa solidne punkty montażu wsporników-tylny most nad trzonem zamka i przedni nad komorą nabojową. Celowniki były najczęściej montowane na tzw. szybkozłączach z występem z wycięciem we wsporniku oraz zatrzaski ze sprężyną blokującą wsporniki na punktach montażowych. Aby zamocować celownik, wykonane skrawaniem stalowe punkty montażowe luźno mocowano śrubami na odpowiednich miejscach na karabinie, a następnie umieszczano na nich wspornik i celownik oraz przeprowadzano kolimację celownika po czym punkty montażowe lutowano i zaśrubowywano. Kąt podniesienia regulowano bębnem umieszczonym na korpusie celownika, a znos boczny-niewielkim kluczykiem. Można było przesuwać tym celownik w prawo lub w lewo-lecz z ostrożnością, ponieważ zbyt mocne naprężenie mogło spowodować uszkodzenie celownika. Kolejną zaletą, było załamanie rączki zamka ku dołowi. Lunety niemieckie posiadały system korekcji obrazu złożony z pięciu soczewek i siatki celowniczej(poza pryzmatycznym celownikiem Zeissa). Siatka mogła być trawiona na szkle lub złożona z drucików, przy czym ta pierwsza, mimo, że wymagała dodatkowej soczewki, byłam niej podatna na uszkodzenia. Sitaki niemieckie są bardzo charakterystyczne: składały się bowiem z pionowej belki i dwóch nitek horyzontalnych, co pomagało w obliczaniu odległości. Odległość między belką a końcem nitki wynosiła na 90 m 15 cm, czyli szerokość głowy ludzkiej, a z 270 m-45 cm(czyli szerokość torsu). Ciekawostką jest fakt, że ostatni poległy aliancki żołnierz, szeregowy George L. Price, z 28. Batalionu Northwest, zginął właśnie od kuli snajpera. Zginął podczas patrolowania Canal du Centre niedaleko Havru w dniu 11. listopada 1918 roku o godzinie 10.55. Pięć minut przed podpisaniem zawieszenia broni. II. BRYTYJCZYCY Brytyjczycy przez dłuższy okres czasu byli nieświadomi i bezbronni wobec zagrożenia niemieckimi snajperami. Uważano, że kolejne ofiary padają łupem tzw. zbłąkanych kul. Jednak pojawiające się ciała coraz częściej z precyzyjnie przestrzeloną głową wzbudziły niepokój i wreszcie na przedpiersiach okopów postawiono tabliczki z czaszką i piszczelami oraz napisem 'Sniper!' Oto przykład: 'Pomimo naszych ostrzeżeń, sierżant zatrzymał się nad okopem [...] rozległ się głośny trzask, ktoś powiedział 'O Boże!' i Benson ześliznął się z powrotem do okopu na równe nogi, zrobił jeden lub dwa chwiejne kroki i padł martwy, trafiony pociskiem w usta. Rzygnął krwią i nie wydał żadnego dźwięku. Pocisk wyszedł mu z tyłu głowy.' Klasyczny postrzał w usta, podczas którego kula przechodzi przez kark i rozrywa kręgi szyjne, powodując natychmiastową śmierć. Brytyjczycy od początku wojny ponosili gigantyczne straty od ognia snajperskiego(przeciętnie, w batalionie ginęło od 12 do 18 ludzi na dzień).

Istnienie zasady talionu i ząb za ząb to jest jedna i ta sama sprawa. Lepiej szukaj w google, bo to jest śmieszna rzecz i więcej czasu tracisz na pisanie tu, niż na robienie.

15 września 1916 roku wojska angielskie, po raz pierwszy w historii, użyły nowej broni - czołgów. Niemieckie władze wojskowe początkowo zlekceważyły ten fakt, jednak już w listopadzie 1916 roku zleciły inż. Josefowi Vollmerowi konstrukcję pierwszych niemieckich wozów bojowych tego typu. Produkcja czołgów ruszyła w połowie 1917 roku. Zamówiono 38 sztuk, ale ostatecznie zdołano wyprodukować tylko 20. 27 lutego 1918 czołg A7V został zaprezentowany cesarzowi Wilhelmowi II. 24 kwietnia 1918 5 czołgów A7V wzięło udział w pierwszym bezpośrednim starciu z czołgami nieprzyjaciela. Odnosiły nawet niezgorsze sukcesy, niszcząc kilkanaście czołgów npla. Co sądzicie o tej straszliwej konstrukcji? Czemu nie wyprodukowano większej liczby czołgów? Czy gdyby ich było więcej, mogłyby zminic losy wojny?

Jest podpis. Widziałem, przepraszam, za nieścisłość. A to drugie to flechette-cieniutkie strzałki, zrzucane na początku wojny na pozycje niemieckie.

Ależ absolutnie, wybacz secesjonisto. Ale miałem na myśli to, że internowanie Japończyków czy Niemców, było niczym, w porównaniu z tym, co działo się w Kraju Rad. Pomijając to, że kol. Zawisza raczej nie będzie już w stanie udzielić Tobie odpowiedzi. Tak więc, przepraszam.

Niemcy ponoć próbowali-wyglądały jak worki z wyciętymi otworami na oczy i uszy. Maski były jednak nieszczelne i często konie padały.

Słynne Beobachtungpatronen, rzecz bardzo przydatna i lubiana przez snajperów(ze względu na olbrzymie i praktycznie zawsze śmiertelne obrażenia zadawane po strzale. A tu rakiety: http://i38.tinypic.com/aueh5f.jpg http://i33.tinypic.com/35bcnli.jpg

Edit.

Być może. Przytoczyłem tylko fakt, że przestrzeliny zwykłymi pociskami nie mogły zaszkodzić sterowcowi. Przynajmniej wg Piwowońskiego.

Redbaronie-w temacie o ''Ersatzach'' napisałeś o pelerynach przeciwchemicznych zrobionych z natłuszczonego papieru. Czy znalazły się przypadki ich zastosowania, no i jak reagowały podczas ataku gazowego? Ponadto zastanawia mnie fakt zastosowania kwasu pruskiego. Czy doszło do takowego?

A oto fragment: ''Dowódca L 53, porucznik Proell, po pierwszym zaskoczeniu, opanowuje się szybko. -Spokojnie, moi panowie-mówi do oficerów.-Jeden samolot, chociażby cudem wyrzucony z morza, nie jest groźny. Kilka przestrzelin w płótnie nie przeszkodzi nam, a nasi cekaemiści wykończą go szybko! Wzniesiemy się zresztą zaraz na większą wysokość-niech atakuje od spodu, w najgorszy dla siebie sposób! Zabawimy się! Następne jednak minuty uświadamiają Niemcowi jego omyłkę. ''Camel'' strzela zapalającymi pociskami!'' J. Piwowoński, ''Niezwykłe okręty'', str. 124 Z helem była taka sprawa, że mieli go Amerykanie, lecz nie chcieli go dać(ani sposobu na jego uzyskanie) Niemcom-ale to już po wojnie. W czasie wojny Niemcy chyba nie wiedzieli o helu nawet.

Gothy wykonały cztery naloty na Anglię. Nie wiem czy się opłacało. Poza tym-sterowiec może posuwać się z wiatrem po cichu, na wyłączonych silnikach. Ale rzeczywiście-fakt wykorzystania ciężkich bomberów, jak Zeppelin-Staaken-wydaje się mocno zastanawiający. W przypadku zestrzelenia, załoga byłaby w stanie się uratować. Zastanawia mnie tylko, czy Niemcom starczyłoby czasu na wyszkolenie ludzi. Tak przy okazji-czy te bombowce miały zamknięte kabiny?