Andreas

Ukradzione: http://img707.imageshack.us/gal.php?g=19div2.jpg http://img207.imageshack.us/gal.php?g=19div31.jpg http://img684.imageshack.us/gal.php?g=19div61.jpg http://img237.imageshack.us/gal.php?g=19div91.jpg http://img689.imageshack.us/gal.php?g=19div121.jpg http://img524.imageshack.us/content_round....amp;via=mupload Z 19. DPanc.

Podzielam zdanie Kadrinaziego. Jedyna relacja jest autorstwa Alfreda Bielka. I na tym koniec. Możemy snuć domysły, jednak ja np. uważam, że jeśli eksperyment się powiódł, to po prostu ogromna siła mogła wtopić członków marynarzy w pokład, innych zmieść z okrętu. To już bardziej prawdopodobne, niż atak Obcych i Predatora na okręt.

Generał Douglas MacArthur, bo o nim tu mowa, przeszedł do legendy. Oprócz jego niewątpliwych zdolności jako stratega, był również jednym z największych showmanów II WŚ: wysłużona czapka, ciemne okulary, fajka, szalik - przeszły do legendy, a na jego wzór stylizowali się wszyscy - i żołnierze, i cywile. Żaden z dowódców chyba nie dbał o wizerunek tak jak on. Żołnierze kochali go lub nienawidzili - bo inne odczucia nie wchodziły w grę. Sam nie uznawał półśrodków. Był synem generała Arthura MacArthura, będącego gubernatorem wojskowym na Filipinach, walczącym z Hiszpanami. Poszedł w ślady ojca i ukończył West Point z pierwszą lokatą(sam Eisenhower był 61.) Również w karierze podążał śladami generała MacArthura seniora - wyjechał na Filipiny, gdzie objął stanowisko doradcy prezydenta USA ds. wojskowych i osiągnął stopień feldmarszałka. Gdy Japończycy uderzyli na USA, prosił o przysłanie posiłków. Roosevelt się zgodził, lecz wiedział, że nie zdoła dotrzymać słowa. Gdy upadła Manila, MacArthur udał się na Corregidor, a tam otrzymał rozkaz ewakuacji do Australii, gdzie miał objąć dowództwo nad nowymi jednostkami, które miały wesprzeć broniących się rozpaczliwie Amerykanów. Gdy dotarł na miejsce, wciąż wierząc w obietnice FDR, zrozumiał, że go oszukano. Nigdy nie wybaczył tego prezydentowi. Również wtedy złożył obietnicę, że wróci na Filipiny. Gdy w październiku 1944r. zdobyto Leyte, przybył tam błyskawicznie, mimo swoich 64 lat. Zawiadomił o tym cały świat w najbardziej lapidarny sposób, lecz dla prostych żołnierzy słowo ''Wróciłem!'' znaczyło znacznie więcej niż najdłuższe nawet przemowy. Rok później w glorii chwały, przyjął kapitulację Cesarstwa Japonii na pokładzie USS ''Missouri''. Po wojnie pozostał w Japonii, gdzie podłożył fundamenty pod demokratyzację tego kraju. Osiągnął tam wówczas przydomek ''niekoronowanego Cesarza''. Gdy w 1950r. wybuchła wojna w Korei, pokazał ponownie kunszt stratega, gdzie desantem pod Inchon uratował Koreę. Był bliski pokonania Kim Ir Sena, gdy w sukurs wodzowi KRL-D przyszli Chińscy Ochotnicy Ludowi. Nie mogąc powstrzymać potężnego natarcia milionowej armii, najpierw prosił, później żądał bomby atomowej zrzuconej na Pekin. W końcu Truman, zbyt wystraszony wręcz nieobliczalnym dowódcą, zdymisjonował go w 1951r. Ameryka, do której wrócił po czternastu latach, przywitała go owacyjnie. Witały go miliony ludzi, wśród nich wielu spośród jego żołnierzy, którzy nie kryli wzruszenia. Przemawiając przed izbami Kongresu, wypowiedział słowa: Starzy żołnierze nigdy nie umierają. Bledną jedynie ich gwiazdy. Miał wówczas 71 lat, ale nie tracił blasku. Garnął się do polityki, nie ukrywał, że marzy mu się fotel prezydencki. Jednak jego poglądy były zbyt radykalne, zbyt kontrowersyjne na tamten czas, by zyskać szersze poparcie. Zrezygnował z nierealnych planów po rozpoznaniu nastrojów. Spisał swoje wspomnienia, zatytułowane po prostu Reminescences. Zmarł w wieku 84 lat. Co sądzicie o legendzie Pacyfiku? Czy zasłużył na tę sławę? Jakim był dowódcą? Jak oceniali go jego żołnierze? Zapraszam do dyskusji!

Tutaj muszę go wziąć w obronę i zapytać, czy Amerykanie posiadali środki i czas, by przerzucić ludzi z Corregidoru do Australii? Co do bomb A... zastanawia mnie, jaki dowódca wybrałby inne rozwiązanie? Monty, Bradley, śp wówczas już Patton, Eisenhower? Dla Niemców fakt zalewania przez miliony sołdatów z gwiazdami na czapkach okazał się katastrofalny. Amerykanie otrzymali to samo w Korei. Nawet Herkules nie sprosta wielu. A co dopiero zwykli żołnierze?

Czołem! To pokazuje, jak delikatnie do problemów żołnierzy podchodził sztab amerykański. Ale odmowa wykonania rozkazu oficera była niemile widziana w każdej armii. Coś po głowie mi chodzi armia brytyjska. Nie dam głowy. Fakt. Jednak dziwactwa posiada wielu wybitnych dowódców. Chociażby Montgomery(akurat do wybitnych nie należał, ale do najsłynniejszych), MacArthur czy z pomniejszych - np. Ridgway(przychodzący na konferencje prasowe w Korei w hełmie i z granatami przy pasie). Patton miał dwie twarze. Pierwsza - twarz twardego żołnierza, druga - gdy publicznie ukazywał swoje wzruszenie. Sądzę, że pierwsza twarz Pattona była jego twarzą medialną, na kogo chciał się wykreować. Tu się zgodzę z Tobą w pełnej rozciągłości. Czy to wówczas wypowiedział te słowa? Zdawało mi się do tej pory, że wykrzyczał je, gdy nie pozwolono mu zająć Pragi i dowiedział się, że oddano ją wschodnim sojusznikom. Tak czy owak, nie była to pierwsza wypowiedź George'a. Gdy w Normandii trwały ciężkie walki o Carentan, Caen i St. Lo, rzucił do dziennikarzy: Montgomery jest małym wypierdkiem, który niczego nie zrobi. Po wojnie wielokrotnie wyrażał swoją niechęć do denazyfikacji Niemców, a apogeum osiągnął, gdy publicznie nawoływał prezydenta Trumana do rozpoczęcia wojny ze Związkiem Radzieckim. Cóż, jednak mam nieodparte wrażenie, że w większości z tych gaf miał absolutną rację.

A ja odwrotnie od Was, uważam za Pattona za prawdziwego dowódcę. Być może wynika to z mojej niezbyt dokładnej znajomości tematu, nie wiem. Owszem, miał swoje przywary, jak słynne krawaty, czy wręcz legendarny incydent ze spoliczkowaniem(rozdmuchany zresztą przez prasę na cały świat. Tu jednak zadałbym pytanie - czy ktoś sprawdzał, jak traktowano takich żołnierzy gdzieś indziej, np. w Wehrmachcie, Armii Czerwonej, Armii Cesarskiej?), ale ocenianie go po tych naprawdę drobnych incydentach, jest niesprawiedliwe. Żukow, owiany legendą zwycięzcy spod Berlina, ukradł mnóstwo rzeczy, m. in. 44 dywany. Był bardzo kontrowersyjny, to fakt. Choćby za słowa w stylu: Miejsce tych czerwonych sukinsynów jest za Wołgą Ale mówił przez to prawdę. Czy gdyby nie wspomógł Aliantów w Normandii i zostawił dowodzenie w rękach przereklamowanego Anglika i mniej energicznych dowódców amerykańskich, mogło się coś zmienić? Mogło.

Z Mazur nad Ren Gerd-Helmuth Komossa. Autor wrócił do domu 1 IV 1949r.

Uwierz, że większość z nas czytała wspomniane książki. Ryan to podstawa w temacie(nawet ja, niezbyt interesując się frontem zachodnim, przeczytałem go kilka razy). Dodałbym tu np. Hargreaves R., Niemcy w Normandii. A tutaj jest wykaz dobrych książek o Airborne: http://www.101airborne.pl/pl/literatura Ale sądzę, że za bardzo odbiegamy od tematu. Temat o lit. dot. II WŚ jest, zdaje się.

Wiatr osiągnął około 40 km/h, a desant w takich warunkach, nawet na dość dużej SZ, jest nie lada wyzwaniem. Do tego, że SZ była istotnie mikroskopijna, należy dodać, że była usłana zbrojeniami, kawałkami betonu, gruzem, sterczały z niej kikuty drzew i wielkie leje, często wypełnione wodą. Jeden pechowy spadochroniarz, któremu spadochron otworzył się tylko częściowo, wpadł do pustego basenu. Gdy odnaleźli go sanitariusze, spadochron był przesiąknięty krwią. Sam dowódca, płk Jones, został poraniony przez pień drzewa po wewnętrznej stronie ud(jak sam skomentował, kilka centymetrów wyżej i jego głos z basu przemieniłby się w sopran ). O ile pamiętam, jego adiutant złamał kości śródstopia(nie jestem pewien). Pułkownik Erickson, dowódca 3. batalionu, wpadł do ruin koszar i przeleciał przez trzy kondygnacje, tracąc kilka zębów, uderzając o betonową posadzkę.

Od tego zacznijmy, że nie ma czegoś takiego, jak II front w Europie Zachodniej. Front tam był od 1939r., a Wschodni był II frontem.

Bardzo dobrze. Twoja kolej.

Exactly! Oblt. z. S. Gerhard Matschulat - a czemu go nie osądzono? I jaką zbrodnię mu się zarzuca?

Sowa: czytałeś Mein Kampf? Czy było w nim cokolwiek o niszczeniu narodu Rad? Poproszę stronę. Bo mi to chyba umknęło. Co do ''Najdłuższego Dnia'' riposta Ci nie wyszła, bo czytałem książkę kilka razy. Ilu Rosjan Niemcy wzięli do niewoli do 1917(sami Niemcy)? Dysponujesz czymś konkretnym?

Nie, nie o niego mi chodzi. Ale jesteś dość blisko.

Drogi Naryo, nie jestem przeciw niemu. Uważam, że każdy żołnierz zasługuje na swoją mogiłę, na mogiłę uporządkowaną. Ale miejsce mogiły jest na cmentarzu. A odsłonięcie tej mogiły powinno się odbyć w jakikolwiek inny dzień, niż 15 Sierpnia. FSO: a czy Cmentarz Orląt we Lwowie jest tak samo zadbany? Czy cmentarz na Monte Cassino też? Dodam, że taktykę ''spalonej ziemi'' praktykowali sami Sowieci.

Polsko-niemiecki. Czemu ciągle ktoś rozgrzesza Sowietów zemstą? Czy w Polsce w 1939r. to też była zemsta za okrutne traktowanie? Czy na Węgrzech też była to zemsta za okrucieństwo? Narya, to nadal jest Stalingrad. Ale żołnierze alianccy przeszli równie wielką traumę, zwłaszcza Polacy. II Korpus przeszedł przez piekło łagrów i Syberii. Amerykanie wyzwalali Flossenburg i Dachau. Brytyjczycy byli bombardowani. Francuzi pod okupacją spędzili równe cztery lata. Ale ilu żołnierzy alianckich gwałciło, bestialsko mordowało, ograbiało? Tak samo można tłumaczyć wszystko. Zwłaszcza, że niektórzy osobnicy, pokroju Erenburga namawiali świadomie do niszczenia Niemców. Owszem, nie można. Gdyby ode mnie to zależało, to tej zarazy zza Wołgi bym nie wypuścił. A ja już po cichu liczyłem, że nikt tego nie wspomni. Ten ''pomnik'' to paskudna pomyłka.

Zastanów się, czemu nie osądzono go.

Nie. Mam tu na myśli dowódców U-Bootów podczas II WŚ. Jednego wymieniłeś. Dodam tu - w ramach podpowiedzi - że nie wszyscy zostali osądzeni(połowa).

Z tych wszystkich wymienionych tylko jeden popełnił zbrodnię wojenną, będąc dowódcą U-Boota, był nim Kapitanleutnant Heinz Wilhelm Eck. Ale to nie koniec.

Temat o Adolfie Hitlerze jest tutaj: https://forum.historia.org.pl/index.php?showtopic=7069 Ten zamykam i zapraszam do właściwego. A autora proszę o sprawdzenie następnym razem, czy dany temat istnieje.

Zacznijmy od tego, że temat nie jest o tym, by usprawiedliwić zbrodnicze działania RKKA. Poza tym, jak już powiedziałem, Rzesza nie była w stanie wykarmić, ubrać i zadomowić ponad 2,5 milionową armię jeńców. Dodam do tego fakt, że ci jeńcy i tak zostaliby rozstrzelani albo wysłani na Syberię. Oni byli martwi w momencie poddania się.

Coś z podobnego tematu. Ilu dowódców U-Bootów dopuściło się zbrodni wojennych oraz w jakich okolicznościach? A także, co się z nimi stało?

Jak już kiedyś wspominałem, Thorvalda wymęczyłem dość dawno temu. Książka ukazała się w 1948r. Co do reszty Twojej wypowiedzi, bardzo trudno się nie zgodzić przecież. Tutaj znany dowód na sowiecką kulturę w Niemczech: http://1.bp.blogspot.com/_5At36Ofwxl0/SBtf...ist-fahrrad.jpg I jedno z najsłynniejszych zdjęć II WŚ: http://www.jacanaent.com/Photos/Iconic/050.jpg Na rękach starszyny Jegorowa widać doskonale dwa zegarki.

Po której stronie?

HMS ''Seal'', którego dowódcą był kmdr. Rupert Philip Lonsdale, został wysłany w cieśninę Kattegat z rozkazem zaminowania szlaków żeglugowych z końcem kwietnia 1940r. 4 maja został wykryty przez wodnopłat He-115 i zmuszony do zanurzenia. O 18.30 doszło do uszkodzenia okrętu pod wodą podczas pościgu przez 12 U-Jagdflotille, a po 6 godzinach okręt się wynurzył. Po świcie niemieckie samoloty ostrzelały okręt, powodując straty wśród załogi, a obrona była niemożliwa z powodu zacięcia broni. Następnie, dwa wodnopłaty Ar-196 wylądowały i wciągnęły na pokład kmdra Lonsdale'a. O 6.30 nadpłynął ścigacz UJ-128 z grupą abordażową, która przejęła okręt. 10 maja okręt zawinął w Kilonii. Okręt przemianowano na U-B, czyli U-Britisch. Okręt wcielono do 1. U-Booteflotille, a następnie w 1941r. wycofano go ze służby i w październiku 1942r. pocięto na złom. Ciekawostką może być fakt, że rok później Anglicy zdobyli U-570. I że żadna z tych dwóch jednostek nie odniosła żadnego sukcesu, pływając pod obcą banderą. Samego kmdra Lonsdale'a sądzono po wojnie; został oczyszczony z zarzucanych mu czynów.