TyberiusClaudius

Gdzieś to znalazł chłopie? Mi jakoś nigdy w ręce coś takiego nie trafiło Apeluję http://mikolajbizon.historia.org.pl/2015/03/16/nie-sprzedawaj-pomysl/

Rozumiem, że dla Ciebie podział - my - inni jest do przyjęcia? Ateiści dbają o ateistów, chrześcijanie o chrześcijan i mają gdzieś innych? Są gorsi inni i lepsi my? Tak wygląda chrześcijaństwo...

Muszę poruszyć sprawę związaną poniekąd z tolerancją. Ostatnio przyjęliśmy 100(?) imigrantów, którzy byli chrześcijanami. Tzn. ateistów, islamistów i innych nie-chrześcijan, nie przyjmiemy?

Właśnie teraz też tak patrzę, że ten kto tłumaczył musiał być skończonym osłem...

Oj Łazarzu, Łazarzu Tu nam powiedzieli Najpierw tu przyszliśmy Dziewczynę dla chłopaka znaleźliśmy Dziewczynę poślubcie Chłopaka ożeńcie Raduj się, raduj Raduj się gospodarzu Ile jest liści w lesie Tyle zdrowia w tym domu! Raduj się, raduj Raduj się gospodarzu Ile jest liści w lesie Tyle zdrowia w tym domu!

Percival Schuttenbach - Lazare - zaj*biste!

Mnie najbardziej denerwuje stereotyp, że czerwonoarmiści to sami pijacy i gwałciciele. Niech mi ktoś poda w jakiej armii nie ma takowych?

Swetoniusz (II [Aug.] 31) pisze o następujących obrzędach: Wróżba Ocalenia Uroczystości Stulecia Kompitalie Czy wiemy co się działo podczas tych obrzędów?

(Oktawian August) Jako nagrody za zasługi wojskowe znacznie łatwiej dawał medaliony i naszyjniki, tj. ozdoby ze złota i srebra, niż wieńce wałowe i murowe (...) Te ostatnie nadawał najoszczędniej, nie licząc się z żadnymi względami, nie raz prostym żołnierzom. Agryppę po zwycięstwie morskim na Sycylii obdarzył błękitną chorągwią. Swetoniusz II (Aug.) 25 No właśnie. Co to za odznaka ten błękitny sztandar? Słyszałem o corona muralis, corona triumphalis, ale o czymś takim pierwszy raz słyszę.

Przepraszam nie rozumiem. Znaczy się dla ciebie ktoś kto donosił, na kogoś, kto ukrywał Izraelitę, jest bohaterem?

Skoro to wszystko takie trujące, to musimy, Panowie rozglądać się już za jakimś miejscem, na swoje radioaktywne szczątki. Lub zadbać o odkażenie po każdym posiłku/ Min. 80% .

A ja zostałem zaciągnięty "na wszelki wypadek".

Zdarza mi się pić wodę "z butelki", a będąc ostatnio u endokrynologa z moim testosteronem było wszystko w należytym porządku. Widać ja jestem typem pana sprzed 100 lat, bo czasem gdy coś mnie zdenerwuje mam ochotę wszystkich i wszystko roz...

Słyszeliście może o 8 pułku piechoty stacjonującym w '39 roku w Mistku (obecnie Frydek-Mistek), w fabryce Cajanka? Była to jedna, jedyna jednostka czechosłowacka, która walczyła z Niemcami. Jeśli wyrazicie chęć, to przepiszę tutaj opis potyczki z Niemcami, który mam pod ręką.

Fraszko, to jakaś paranoja. No bez przesady. Już nie mówiąc - jak jancet jako mężczyzna może nie jeść mięsa?!

Jeśli mamy dyskutować, o poziomie życia, to z jakiej strony?

No np. ekonomicznego.

Poziom życia, ale z jakiego punktu widzenia?

Zgadzam się z Tobą w pełni.

Gratuluję znaleziska. Jak na moje oko miecz późnośredniowieczny. Na pewno nie moja epoka.

Ahaha! Ja marzę o czymś lekkim, ale znowu mam jakieś głupie przeczucia, że odejście od historycznych, do fantasy, to tylko strata czasu...

Czy ja zawsze muszę mieć przedawnione informacje?

C.d. o Rzymie Mogły się swobodnie poruszać. Miały nawet swoje kluby i związki. Tak było nie tylko w Rzymie, lecz też w miastach italskich. W rzymie istniało Conventus matronum z siedzibą na Kwirynale, później na Forum Traianum. Odbywano tam narady niekiedy w sprawach ważnych jak np. decyzja złożenia kosztowności na rzecz państwa podczas wojny z Wejentami.. Cesarz Heliogabal mianował to zebranie "Senacikiem"/ "Małym senatem" W cesarstwie było wiele wpływowych kobiet. Bywały również zbiorowe wystąpienia kobiet.

Rzymianie usiłowali wprowadzać młodzież praktycznie w życie polityczne. Synom senatorów pozwalano uczestniczyć w obradach senatu. Oczywiście obowiązywała ich tajemnica. Jedna z matek próbując wypytać syna o czym mówiono, usłyszała, że obradowano czy wprowadzić ustawę stanowiącą, ze mężczyzna może mieć dwie zony, czy kobieta dwóch mężczyzn. Nazajutrz zgorszone kobiety oblegały senat. Wszyscy byli zdziwieni. Dopiero ów chłopak powiedział, że żeby tajemnicy dochować musiał się kłamstwem ratować. Odtąd przestano wpuszczać młodzież do senatu ;D Anegdota opowiedziana przez Gelliusza. "Noce attyckie" I 23

Odpowiadam sam sobie... Co do rozwodów w Rzymie: Pierwszy rozwód z powodu winy żony miał miejsce w 231. r.p.n.e (!) Repudium było to zerwanie małżeństwa przez jedną ze stron, Divortium - za obopólną zgodą. W przydaku coemptio lub usus nie było trudność z rozwodem. Po prostu mężczyzna odsyłał byłą już żonę do jej domu z całym jej dobrem. Tak jak w Grecji zresztą. Towarzyszyła temu formułka: res tuas habeto, vade faras/exi - zabieraj swoje rzeczy i wynoś się. "Schody" były dopiero wówczas jeżeli małżeństwo zostało zawarte na zasadach confarreatio. Na początku rozejść się można było tylko wobec zdrady ze strony żony. W III wieku p.n.e. bywały rozwody, które były umotywowane tym, że mąż wykazał winę żony. Musiał mieć powód uzasadniony prawnie dlaczego chce żonę odesłać. Zarzuty były rozpatrywane na naradzie familijnej. Obywatel, który bez powodu odesłał żonę lub nie zwołał narady mógł być nawet skreślony z listy senatorów. W II w.p.n.e przełamano te zasady i podawano błache powody rozwodów. Np. fakt, że żona wyszła na ulicę z odsłoniętą twarzą. Pod koniec republiki rozwody były zjawiskiem powszechnym. Swobofa mężów pociągała za sobą większą swobodę kobiet, o której mam zamiar zaraz napisać w tym temacie. Augustdążył do uregulowania rozwodów. Ustawy ogłoszone przez niego przewidywały, że dla uzyskania rozwodu potrzeba decyzji jednego z małżonków w obecności 7 świadków. August troszczył się także o stan materialny rozwiedzionej. gdyż tutaj zapanowało bezprawie. Umożliwił dochodzenie żonie swych spraw co do spadku. Wprowadzono także zwyczaj libellus divortii dokument rozwodowy, który wysyłano do osoby zaintereoswanej zerwaniem małżeństwa. Jeszcze dwa dokumenty papirusowe z epoki hellenistycznej: Demetrus, córka Heraklejdesa, była mą żoną i dostarczałem jej wszystko, co należało, jak tylko mogłem. Ona jednak zniechęciła się do wspólnego życia i w końcu odeszła zabierając ze sobą moje rzeczy, których listę załączam. Dlatego proszę cię: riozkaż sprowadzić ją do ciebie, aby spotkało ją to na co zasłużyła i aby misiała oddać mi moje rzeczy. Sulis, grabarz z okręgu Kysis, do Senapsais, córki Psaisa i Teos, grabarki z tego samego okręgu, pozdrowienia. Ponieważ jakiś zły rozbił nasze wspólne pożycie małżeńskie, ja, wyżej wymieniony Sulis, niniejszym potwierdzam, że przed odprawieniem jej otrzymałem w całośći... (tutaj oboje potwierdzają, że oddali sobie należne rzeczy) nie będziemy w przyszłości występować przeciwko sobie wzajemnie w żadnej w ogóle sprawie żadnego rodzaju, czy to na piśmie, czy ustnie, bo nawet separacja jest bezwzględna.