adamhistoryk

Ale chyba szafy nie brali pod pachę? Poza tym ubrania które wzięli ze sobą mogły zaginąć ...

W roczniku 1954 znalazłem Tadeusza Korbońskiego "W imieniu Rzeczpospolitej", w 10. rocznicę wybuchu PW

W tej samej opowieści co poprzednio - "Dziewczyny z Powstania", Jadwiga Łukasik - w 1944 roku 9.letnia dziewczynka - zapamiętała, iż "Tata wziął [ do powstania] tylko bieliznę, najpotrzebniejsze rzeczy"- strona 214.

Adamhistoryk nie jest zbyt wylewny. Mnie chodzi o jakoweś wzmianki, nie o opisy scen łóżkowych.

Krystyna Sierpińska z domu Myszkowska ( kolejna sanitariuszka z "Dziewczęta z powstania" patrz: strona 192) opowiada że wodę brano ze studni głębinowych. A to się działo na Mokotowie. Ale studni się jednak bano. Niemieccy piloci latali nisko i celowali w ludzi, którzy schylali się ku studniom. A jeżeli nie woda ze studni, to mokre chusteczki ( pewnie z materiału). I w tej opowieści pojawia się wątek okresu. Pani Krystyna go nie miała przez 63 dni Powstania - ze stressu, jak domniema. W obozie w którym znalazła się po Powstaniu też nie miała. Tutaj zastanowiła mnie przyczyna braku okresu. Do posiłków dodawano sodę. Ciekawe czy to tylko takie domniemania pani Krystyny czy prawda medyczna? I z innej beczki: myślę że uroczystości ślubów to były okazje, aby się umyć i ubrać ładnie i godziwie. Wyżej wymieniona pani Krystyna Siepińska założyła ... kitel pielęgniarski. Bo był ... właśnie czysty, najczystszy z ubrań.

A chyba też wszy odstraszały? To był aż taki temat tabu? że mało jest świadectw?

A czy takie rozkazy o nakazie kąpania zostały gdzieś zanotowane?

Nie wiem czy powstańcy zabierali ( kradli!) ubrania z mieszkań, ale w "Dziewczętach z Powstania" jest moment, gdy chłopcy znaleźli w magazynach jakoweś fabryki na Czerniakowie ( vide - strona 104 tegoż wydawnictwa) ubrania: bieliznę, swetry, skarpety.

Rzeczywiście trudno sobie wyobrazić powstańca z karabinem w jednej ręce, a z dodatkowym ubraniem w drugiej. Jest opowieść w "Dziewczynach w powstaniu' ( jeny - jak niemiłosiernie tą publikację cytuję) o ... biustonoszu. Otóż kolega jednej z sanitariuszek znalazł gdziesik biustonosz. Podarował go koleżance. Ona ucieszyła się z tego prezentu. Nareszcie mogła schować piersi w stosowne ubranko. Myślę że w pokojowych warunkach byłoby inaczej. Przecież nie pożycza się rzeczy osobistych. A ten biustonosz był przecież pożyczony. Bez wiedzy właścicielki, ale pożyczony. Tak mi się wydaje.

Aż taka ciemnota?

Ja bym się i tak i tak zaszczepił. Bo jak mówi Leon Kuraś: "Mam takie coś że cholernie chce mi się żyć" A swoją drogą - czy stosowano w 1946 i potem jakoweś kary wobec ludzi z kiłą - chodzi o tych, którzy sie uchylali ( z ciemnoty na przykład)od szczepień?

O, to jest ciekawe.

" Przy rewizji było trochę strachu, ale i sporo śmiechu. Mama miała bowiem ze sobą budzik. Najwyraźniej to prozaiczne urządzenie nie było znane w Sowietach, bo żołnierze przyglądali się mu podejrzliwie, jakby to była bomba. Nagle budzik zadzwonił, a oni przerażeni aż podskoczyli. Mama nie wytrzymała i zaczęła się śmiać" (Anna Herbich "Dziewczyny z Powstania", s.18)

"Rena", Halina Hołownia z domu Wołłowicz, sanitariuszka Kompanii K1 pułku Baszta opowiada ( "Dziewczyny z Powstania", strona 79) o łaźni na Czerniakowie. Tylko sanitariuszkom pozwolono się wykąpać.Czyżby dowódca musiał wydać stosowny rozkaz? W pobliżu Dolnej i Puławskiej takowa była - tam pięć dziewcząt udało się w celu "zmycia kurzu wojennego". Mam pytania - dokąd łaźnie były czynne? do jakiego momentu? Z relacji "Reny" wynika że do łaźni udała się ta piątka dziewcząt przed walkami o klasztor czerniakowski. A jak było z ubraniami? W "Dziewczyny z Powstania" mówi się o zdobycznych magazynach ubrań. Ale czy je prano? Przepraszam za ten wtręt, ale słyszałem ( audycja radiowa) iż Mojżesz i jego towarzysze nie zdejmowali ubrań przez 40 lat, gdy szli przez pustynię. To mówił ( pamiętam) ksiądz profesor ( nazwiska jednak nie pomnę). Audycja w radio Józef. Potem to samo powtórzono w audycji w Telewizji Katolickiej. Trudno to sobie wyobrazić. 40 lat bez prania, brrrrr. I tak myślę o powstańcach w tym kontekście. Sorry, ale ubrań na zmianę to powstańcy raczej nie mieli.

To byłoby zbyt ... logiczne. :chytry: Sorry za złośliwość.

A ja znalazłem coś innego niż zastrzyk. Tak zwaną samopomoc higieniczną. Dokładniej: "Samopomoc w chorobach płciowych wedle zasad lecznictwa przyrodnego : rzecz opracowana na podstawie sumiennych badań, z szczególnem uwzględnieniem doświadczeń dr med. Paczkowskiego, Klimaszewskiego, Czarnowskiego i innych lekarzy" z roku 1903. I cóż tam znajdujemy? Pijmy wywary z ziół lipowych i bzowych liści - wyleczymy się z kiły. I trzeba leżeć w łóżku, pod kołderką. Jestem ciekawy co z tych porad dotarło do roku 1939 i póżniej.

A gdzie takie kąpanie się odbywało? przepraszam, ale Warszawa to były jednak gruzy ...

Ja też o tym pomyślałem. Ale z drugiej strony atrakcyjność fizyczna raczej zawsze odgrywała rolę. A takie kołtuny to raczej ...

W "Dziewczyny powstania" można przeczytać, że panie nie miały miesiączki - zbyt duże napięcie nerwowe. Czy ten fakt mógłby wpływać na brak seksu?

Jeżeli pani Jędrzejowska pisze o ekstrawagancji to raczej kąpiel była niecodziennością ... Mnie chodzi o jakiekolwiek wzmianki o ablucji. Czy są takie informacje? O częstych/rzadkich kąpielach. Na licznych fotografiach widać za przeproszeniem kołtuny u dziewcząt. U chłopców brudne twarze.

No to inaczej. Wiadomo "od Adama i Ewy", że gdy jest seks to po pewnym czasie rodzą się dzieci. Czy jest jakowaś statystyka mówiąca o rodzących się dzieciach w 1945 roku?

Tudzież Jadwiga Łukasik, sanitariuszka AK, dostała swe imię po córce Marszałka. Mówi o tym w "Dziewczyny z powstania" Anny Herbich. Ciekawe ile takich Jadwig było?

Pomogę. W "Boso, ale w ostrogach" jest taki cytat: "Poznaliśmy pod kościołem dwie ładne, młode panienki, z którymi umówiliśmy się na spotkanie po kolacji. Na spotkanie przyszła tylko jedna. Na nasze pytanie, dlaczego koleżanka nie przyszła, odpowiedziała bez żadnego zakłopotania: -Poszła do Kosowa na "szpilkę". Zrozumieliśmy, że "szpilka' to zastrzyk. Znaczy, że dziewczyna jest chora na kiłę"

Tylko że Dekret nie mówi jak akcja przebiegała ... Pewne wyobrażenie mogą dać statystyki. Otóż wprowadzenie bezpłatnego i obowiązkowego leczenia, obowiązkowych badań kobiet w ciąży szybko przyniosło rezultaty. Jeszcze w roku 1950 notowano w Polsce prawie 17 tys. nowych zachorowań, pięć lat później - niespełna 4,5 tys. Cytuję artykuł z Gazety Wyborczej. "Kiła nie zginęła" Cały tekst: tutaj

Polecam Dekret z 16 kwietnia 1946 o zwalczaniu chorób wenerycznych. Cytuję: " Osoby dotknięte chorobą weneryczną powinny zgłosić się osobiście do lekarza i spełniać jego zarządzenia lecznicze".