Radziecka polityka zagraniczna '39 - '46

[FSO]

Witam;

temat obejmuje troszkę większy [szerszy] zakres niż II w.ś. Zarówno -okres przed samą wojną, od czasu zmiany Litwinowa na Mołotowa, do słów o żelaznej kurtynie. Chcialbym zadać pytanie: kto ową politykę tworzyl, kto wykonywal, jak oceniać rolę obu ministrów [komisarzy ludowych], jak oceniać zawirowania. Jaka ona byłą czym różnil się Litwinow od Mołotowa, a może oni sami nie mieli nic do powiedzenia a byli tylko wykonawcami poleceń z góry?

Co stało się przyczyną zwrotu w polityce już po końcu wojny - czy miało to ścisły związek z tworzącymi się strefami wpływów?

Zapraszam do dyskusji...

pozdr

[secesjonista]

Na dobry początek, Orwell stosowany czyli jak z podżegacza wojennego można się stać dodatnim czynnikiem, czy - jak przeorientować działania z demaskowania "imperialistycznych zbrodniarzy chcących wepchnąć Amerykę do wojny", na wspieranie sił pragnących włączyć USA do działań wojennych, Bądź jak przejść od stanowiska:

"stoimy na wspólnym stanowisku z proletariatem niemieckim; stanowisko to jest skierowane przeciw zachodniemu imperializmowi jako agresorowi(...) Nasze przedwojenne hasła muszą być zmienione. Pod hasłem "odbudowa Czechosłowacji" ukrywają się teraz imperialistyczne i antysowieckie plany"

do popierania Edwarda Benesza.

Oto notatka sporządzona 22 VI 1941 r. przez naczelnika Wydziału Prasy KW MK tow. Bedrzicha Gemindera "Fridricha", a relacjonująca nową linię Kominternu przedstawioną przez Georgija Dymitrowa (po jego rozmowie o 7.00 rano ze Stalinem) na posiedzeniu Sekretariatu KW MK.

/jedynie wybór co smakowitszych kąsków/

...

Wojna stawia przed partiami komunistycznymi i przed nami zupełnie nowe zadania.

1. Partie komunistyczne w krajach kapitalistycznych powinny teraz rozwinąć szeroką kampanię w sprawie maksymalnego wsparcia dla Związku Sowieckiego przeciwko grabieżczej wojnie ze strony Niemiec.

2. Należy organizować ruch narodowo-wyzwoleńczy przeciwko niemieckiemu faszyzmowi we wszystkich krajach okupowanych przez Niemcy i w samych Niemczech.

3. Należy przy tym wychodzić z tego, że Związek Sowiecki prowadzi ojczyźnianą, sprawiedliwą wojnę przeciwko Niemcom, którzy rozpoczęli wojnę grabieżczą.

Stosunek komunistów do obecnej wojny zmienia się. Do tej pory była ona prowadzona o podział świata. To była wojna imperialistyczna. Po obydwu stronach komuniści walczyli przeciwko wojnie i stali po stronie tych narodów, które nie chciały wojny. Teraz położenie zmieniło się zasadniczo . Charakter wojny stał się inny, bo pojawił się nowy, kluczowy: napaść Niemiec na Związek Sowiecki.

O naszych działaniach decyduje to, co pomaga Związkowi Sowieckiemu i przyspiesza rozgromienie faszyzmu. Rozgromienie faszyzmu leży w interesie wszystkich. Z tego wynika, co następuje:

W Anglii nie należy żądać usunięcia rządu Churchilla. Churchill opowiada się za kontynuowaniem wojny przeciwko Niemcom, a to jest dodatnim czynnikiem w wojnie ojczyźnianej Związku Sowieckiego.

W USA kampania przeciwko wciąganiu Ameryki do wojny straciła aktualność. Komuniści powinni teraz występować za udzieleniem poparcia Związkowi sowieckiemu, przeciwko pomocy dla Niemców, a także za przystąpieniem USA do wojny przeciwko hitlerowskim Niemcom.

W państwach okupowanych i wasalnych, takich jak Czechosłowacja, wcześniej kwalifikowaliśmy Benesza jako agenta brytyjskiego imperializmu. Teraz ogień należy skierować przeciwko takim zdrajcom jak Hacha, i ustanowić kontakt z tymi elementami, które stoją za wojną z Niemcami.

(...)

Co dotyczy tak zwanych państw neutralnych, jak na przykład Szwecja, żadne z nich nie domaga się przystąpienia do wojny po stronie Związku Sowieckiego. No i co oznacza ich obecna neutralność? To pomoc dla niemieckiego faszyzmu. Przeciwko tej pozornej neutralności należy prowadzić walkę. Z tego wszystkiego wynikają następujące wnioski:

Wszechstronne wsparcie wojny Ojczyźnianej Związku Sowieckiego. Ukierunkować wszystkie uderzenia przeciw faszyzmowi. Wszystko, co pomoże pokonaniu faszyzmu, staje się prawidłowym taktycznie i użytecznym. Zapewnienie zwycięstwa Związkowi Sowieckiemu - to przesłanka wolności wszystkich ludów. A więc:

1. Położenie radykalnie się zmieniło, i główne uderzenie kieruje się przeciwko faszyzmowi;

2. Nie będziemy na tym etapie żądać obalenia kapitalizmu w poszczególnych krajach, ani nawoływać do światowej rewolucji. Teraz rzecz idzie o walkę przeciw uciskowi narodowemu, przeciwko systemowi uciemiężenia przez okupantów, o walkę o niezawisłość narodową.

W tej walce nie powinniśmy odpychać części drobnej burżuazji, inteligencji i chłopstwa. Na odwrót, należy zdobyć ich jako sojuszników, a komuniści powinni włączać się w ruch narodowo-wyzwoleńczy w charakterze kierowniczego elementu.

(...)

Musimy się zmobilizować tak, jak mobilizuje się cały naród sowiecki, i nie zapominać, że niemiecki faszyzm i tutaj liczy na swoją piątą kolumnę. Dlatego bezwzględnie należy być czujnym i sygnalizować wszelkie podejrzane zjawiska.

(...)

Wojna będzie ciężka. Może być tak, że przyjdzie nam pracować pod bombami wroga. Każdemu pracownikowi z osobna będą stawiane wysokie wymogi. Każdy powinien ofiarnie pracować na swoim odcinku i dobrze pamiętać, że tu jest także front, na którym postawił go towarzysz Stalin"

/notatka z odręcznymi dopiskami Dymitrowa i podpisami A. Paniuszkina i B. Ponomariowa znajduje się w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie.

RCChIDNI, f. 495, o. 18, d. 1335, l. 3a-3d/

I co?

Można?... pewnie że można, wystarczy szczypta dialektyki.

Pragnę zwrócić uwagę na twórczą interpretację idei państw neutralnych, czy zaskakujący zwrot co do inteligencji (z tego wynika, że wcześniej inteligencja była wrogim elementem).

[FSO]

Witaj;

uzupełniając Twój post - w kwestii sprawności dyplomacji radzieckiej. Trzy małe uwagi:

1. Ta sama dyplomacja która podpisała uklad z Ribbentropem, twierdziła, że stosunki ze Stanami Zjednoczonymi nie zmieniły się nic a nic. Było jak jest - a restrykcje [głośno] nakładane przez Waszyngton nie miały żadnego wplywu na wymianę towarową [i nie tylko] między tymi dwoma państwami...

2. Dyplomacja radziecka dzialająca via Komintern byłą taka sprawna, że [jak to wspominał M. Edelman] w '40 r. Żydzi - komuniści, czy sympatyzujący z ZSRR, cieszyli się że padł Paryż i cała Francja. Wznosić okrzyki na cześć Hitlera, to wznosić oficjalnie nie wznosili ale wyglądało to z ich punktu widzenia nieco komicznie...

3. W październiku [listopadzie] Stalin [przynajmniej takie jest podejrzenie wszystkich kremloznawców] napisał w "Prawdzie" odpowiedź na informację agencji Havas zamieszczoną w jakiejś gazecie a dotyczącą planów ZSRR. Oczywiście owo dementi mówiło, że Niemcy to pokojowy kraj a winnymi wojny jest Zachód. Znawcy Stalina byli zdziwieni takim wybuchem, który po 21/6/1941 zniknął całkowicie z wszelkich baz danych za Bugiem a i na Zachodzie z części bibliotek...

pozdr