Anno von Sangershausen

[Tofik]

Niesłusznie zapomniany wielki mistrz krzyżacki (1256-1273). Od 1254 r. krajowy mistrz w Inflantach, gdzie ujawnił swoje niepospolite umiejętności. W dużej mierze dzięki niemu zbudowano twierdzę kłajpedzką, w 1256 r. spacyfikował Żmudź. Został wybrany następcą Poppona von Osterna, który w 1256 r. zrezygnował z urzędy wielkiego mistrza. To prawda, że od 1260 r. państwo krzyżackie, na skutek pogańskich powstań, przeżywa duży kryzys, jednak IMHO była to wina całego systemu kraju, a nie wielkiego mistrza, który zresztą walnie przyczynił się do tego, że kraj zakonny w ogóle nie upadł. Państwo zakonu nie zostało zniszczone głównie z powodu szerokiej akcji dyplomatycznej i werbunkowej prowadzonej przez wlk. mistrza. Zmarł w 1273 r., gdy zakon zaczął odzyskiwać swą dawną przewagę nad poganami. Co o nim sądzicie?

[widiowy7]

Państwo zakonu nie zostało zniszczone głównie z powodu szerokiej akcji dyplomatycznej i werbunkowej prowadzonej przez wlk. mistrza. Zmarł w 1273 r., gdy zakon zaczął odzyskiwać swą dawną przewagę nad poganami. Co o nim sądzicie?

Ale ciekawe jest, co można rozumieć pod pojęciem akcji dyplomatycznej i werbunkowej.

A od papieża Urbana IV, i zyskał pozwolenie na werbunek przestępców w szeregi ..... i tu pytanie, czy Zakonu, czy tylko armii zakonnej?

Anno zjechał pół Europy, werbując takich wyrzutków.

[Tofik]

A od papieża Urbana IV, i zyskał pozwolenie na werbunek przestępców w szeregi ..... i tu pytanie, czy Zakonu, czy tylko armii zakonnej?

Zdecydowanie armii Niewielu przybyłych krzyżowców "zaciągało się" w szeregi zakonu, raczej robiono to już w Niemczech. W Prusach atrakcyjniejsze było osiedlenie się tam, podobnie jak choćby w Outremer (teoretycznie). Zakonowi nie zależało na dużej liczbie braci zakonnych (których w całej historii, nie było pewnie więcej niż ok. 500-700 - tzn. nie w całej historii w ogóle, tylko w pewnym okresie czasu, liczba braci nigdy nie przekraczała 500-700 ludzi), a na stałym przypływie żołnierzy.

Anno zjechał pół Europy, werbując takich wyrzutków.

Działał głównie w Nadrenii, Frankonii, Turyngii, Brandenburgii, Brunszwiku, Altenburgu, Marburgu, Kwedlinburgu, Eger, Regensburgu, Austrii i Czechach.

I nie przesadzajmy z tymi wyrzutkami - myślę, że Dytryk II, Albert I i Albert II trzymali takowych u siebie w bardzo małej liczbie. Wydaje mi się, że pojmowanie oddziałów wspierających zakon to nadinterpretacja polecenia Urbana IV, który pozwalał na rozgrzeszanie złoczyńców, którzy udali się do Prus, do walki z niewiernymi.

[Wiesław z Bogdańca]

"...Został wybrany następcą Poppona von Osterna, który w 1256 r. zrezygnował z urzędy wielkiego mistrza..."

Warto przypomnieć, że spory wewnętrzne we władzach zakonnych oraz sytuacja, która groziła rozwiązaniem zakonu krzyżackiego lub klątwą papieską spowodowała, że grupa braci rycerzy sprzysięgła się przeciw ekskomunikowanemu Fryderykowi II. Doprowadziło to do sytuacji, że po roku 1253, równocześnie było dwóch wielkich mistrzów.

Wilhelm von Urenbach - wybrany przez stronnictwo propapieskie - przeciwko Poppo von Osterna ze stronnictwa procesarskiego.

Dopiero w 1256 r. po obraniu na wielkiego mistrza Anno von Sangershausena (prawdopodobnie) obaj w.m podporządkowali się jego woli. Możemy stwierdzić z całą pewnością, że już samo objęcie władzy przez Sangershausena pomogło ocalić Zakon.

Pozdrawiam