Poezja w II RP

[dzionga]

Jacy są Wasi ulubieni poeci z tego okresu, może macie jakieś ulubione wiersze?

Ja osobiście lubię Marię Pawlikowską- Jasnorzewską, mam gdzieś w domu tomik jej wierszy.

[Gnome]

Ja poetycki zbytnio nie jestem , ale swój ulubiony wiersz mam, przeczytajcie sami:

Mój dzionek - Julian Tuwim

Ledwo słoneczko uderzy

W okno złocistym promykiem,

Budzę się hoży i świeży

Z antypaństwowym okrzykiem.

Zanurzam się aż po uszy

W miłej moralnej zgniliźnie

I najserdeczniej uwłaczam

Bogu, ludzkości, ojczyźnie.

Komunizuję godzinkę,

Zatruwam ducha, a później

Albo szkaluję troszeczkę,

Albo, gdy święto jest, bluźnię

Zaśmiecam język z lubością,

Znieprawiam, do złego kuszę,

Zakusy mam bolszewickie

I sączę jad w młode dusze.

Czasem mnie wujcio odwiedza,

Miły, niechlujny staruszek,

Czytamy sobie, czytamy

Talmudzik, Szulchan-Aruszek.

Z wujciem, jewrejem brodatym,

Emisariuszem sowietów,

Śpiewamy pierwszą brygadę,

Chodzimy do kabaretów.

Od oficerów znajomych

Wyłudzam w czasie kolacji

Sekrecik jakiś sztabowy

Lub planik mobilizacji.

Często mam misje specjalne

To w Druskiennikach, to w Kielcach

I wywrotowców werbuję

Na rozkaz Moskwy do Strzelca.

Do domu wracam pogodny,

Lekki jak mała ptaszyna,

W cichym mieszkaniu na Chłodnej,

Czeka drukarska maszyna.

Odbijam sobie, odbijam

Zielone dolarki śliczne,

Komunistyczną bibułę,

Broszurki pornograficzne.

A potem mała orgijka

W ramionach płomiennej Chajki!

(Mam w domu taką sadystkę

Z odsskiej czerezwyczajki.)

I choć mam milion rozkoszy

Od Chajki krwawej i ryżej,

To ciężko mi! Nie na sercu,

Lecz wprost przeciwnie i niżej.

Niech się ciężarem tym ze mną

Podzieli któryś z rodaków!

Mój Boże ile tam siedzi

Głupich endeckich pismaków.

[Paweł1]

No niech mnie drzwi ścisną, toż to ostatnio i mój ulubiony. Znalazłem go w którymś z przedwojennych numerów Cyrulika Warszawskiego

Czołem Gnomie!

A to ode mnie, żeby się nie wpisywać z pustymi rękami

Julian Tuwim

Demon

Gdy Warszawa cicho drzemie

Pod całunem nocy głuchej,

Kiedy spadnie mrok na ziemię

I po mieście błądzą duchy.

Otulony czarnym mrokiem

Z ciemnej nory swej wyłazi

Z cichem pieniem tajnym krokiem

Aszkemason Szymonazy.

Widno jeszcze w Belwederze,

Stary marzy przy herbacie

Demon wchodzi bez pukania…

„No, Piłsudski, jak się macie?”

– Rad staratsia! rżnie marszałek

I pod daszkiem rękę trzyma

„Co z Hubisztą?” – Przeniesiony!

„Gdzie Hallery?” – Już ich nie ma!

„Dobrze! Mówi Aszkemason.

Teraz weźcie-no papierek

I zapiszcie nominacji

I zmian w wojsku nowy szereg:

Grzyp-Rypalski do Będzina

Pstryk ze sztabu do saperów

A pułkownik Lufa-Dufny

Na dowódcę szwoleżerów.

I na jutro na dwunastą

(ze mną nie ma żartów, wiecie!)

Wszystkim żydkom dacie awans,

Gojów zaś zdegradujecie”.

A marszałek słucha drżący,

Pot kroplisty spływa z czoła,

Pisze, co mu mistrz dyktuje

I co chwila „rrrozkaz!” woła.

W kremlu radość! Berlin huczy!

W lożach tryumf! Syczą płazy!

Z Belwederu na Wierzbową

Pędzi demon Szymonazy.

Tam „knoll, knoll, knoll za kominem!

Majufesy! kamarińskie!

A Zaleski niczym Bohdan,

Dumki szumki ukraińskie!

Tańczy rabin z Lucyperlem,

Clayton bractwu pali mrówkę,

Demon włazi na ministra

I obsadza mu placówkę!

A Lednicki i Babiński

Tańczą, kwicząc szpetne słowa:

„Rauscher, brachu, dobra nasza!”

Noc Bartelołomiejowa!

Dryling czeski, od sokołów

Na Bertonim jedzie kłusa

I wesoło podśpiewuje

Nową polkę: „Husa – Husal"

A po środku, pod Stpiczyńskim,

Jak pod ciężka, straszną prasą,

Leży, rycząc „głosem prawdy”,

Wolnomularz Aszkemason…

Z tej to czarnej mszy warszawskiej

Za podszeptem czarcich porad

Powstał Wielki Antypolski

Generalny Inspektorat!

A przed wczoraj wyszło na jaw.

Że i pierwszy marsz kadrówki

Prowadziły z Oleandrów

Ciotki Mistrza, dwie żydówki.

Za ten grzech – ojczyznę biedną

Ogień spaliłby niebieski

Gdyby nie to, że Jej strzeże

Anioł Zygmunt Wasilewski.

On tu jeden trzyma fason

Ponad żydów podłą zgrają

I on jeden nie jest mason

…………………………..............

Chociaż… Czego nie gadają?

Źródło: Cyrulik Warszawski, sierpień 1926, nr 11, s.2.

Edytowane 25 Grudzień 2008 przez Paweł1

[Jarpen Zigrin]

Nie będę oryginalny jeśli podam, że w szczególności Julian Tuwim. Jako jedno ze wspomnieć dzieciństwa mam Lokomotywę Tuwima, mam do dzisiaj taką książeczkę z tym wierszem, który jest bogato ilustrowany, pamiętam, że strasznie lubiłem słuchać tego wiersza. Dodatkowo wszak to Tuwim jest autorem słynnych słów: dura sex sed sex. ; )