Przedpowstaniowe losy Powstańców

[Albinos]

Wielu żołnierzy biorących udział w walkach w Warszawie, miało za sobą długą drogę. Niejednokrotnie była to droga bardzo niebezpieczna. Jakie historie przyszłych Powstańców zapadły Wam najbardziej w pamięć? Dlaczego te?

[Tomasz N]

Wielu powstańców warszawskich było wcześniej powstańcami śląskimi. Wysoko w obu powstaniach stał ppłk Franciszek Rataj "Paweł" dowódca pułku pszczyńskiego w III PŚl. W czasie powstania jego zgrupowanie walczyło na Woli, Starym Mieście, Muranowie. Po przejściu kanałami dowodził oddziałami walczącymi na zachód od Marszałkowskiej z których potem powstał 15 pp AK.

Powstańcem śląskim był również kpt. Lucjan Fajer "Ognisty"

[Albinos]

W czasie powstania jego zgrupowanie walczyło na Woli, Starym Mieście, Muranowie.

Warto tutaj dodać, że przez pewien czas był p.o. d-cy Zgrupowania "Radosław" w miejsce rannego "Radosława", a od 20-31 VIII dowódcą odcinka północno-zachodniego Grupy "Północ".

Powstańcem śląskim był również kpt. Lucjan Fajer "Ognisty"

Oficer operacyjny i zastępca d-cy batalionu "Gozdawa", uczestnik walk o PWPW.

Trudną drogę miał podczas wojny późniejszy d-ca "Czaty", major Tadeusz Runge. Po 17 września '39 wraz z rodziną przedostał się na Łotwę, został internowany, uciekł do Szwecji, następnie do Francji i na Wyspy. Krótki pobyt w 1. SBS, kursy konspiracyjny, samochodowy, spadochronowy i dywersyjny. Po zaprzysiężeniu miał lecieć do Kraju, jednak przez długi czas jego przerzut był skutecznie blokowany przez Rząd i Sztab NW. Dopiero objęcie stanowiska NW przez generała Sosnkowskiego pozwoliło mu lecieć do Kraju. Tam objął funkcję komendanta CZT, a wraz z wybuchem Powstania, dowództwo nad batalionem "Czata 49".