Powieść historyczna

[mgr_liberal]

Jaki jest wasz stosunek do tego gatunku? Czytacie lub czytaliście go? Lubicie taki rodzaj prozy czy uważacie go za tandetę - żałosną namiastkę, pisaną przez profanów?

Jakich autorów czytaliście i co o nich sądzicie?

Jakich więc autorów polecalibyście, a jakich radzilibyście omijać szerokim łukiem?

[widiowy7]

Jakich więc autorów polecalibyście, a jakich radzilibyście omijać szerokim łukiem?

Odradzam Kraszewskiego. Wiele lat temu uparłem się że przeczytam cały jego cykl historyczny. Do czytałem tak mniej więcej do czasów Łokietka i wymiękłem.

Po prostu nudne jak flaki z olejem, absolutnie nie polecam ludziom młodym, znakomicie, jak dlamnie może zniechęcić do historii.

Znakomite jak dla mnie "Filary ziemi" Kena Folleta. Średniowieczna Anglia, po krótce jest to historia budowy pewnej katedry.

Ale jak u tego autora, czyta się znakomicie.

Jaki jest wasz stosunek do tego gatunku? Czytacie lub czytaliście go? Lubicie taki rodzaj prozy czy uważacie go za tandetę - żałosną namiastkę, pisaną przez profanów?

Jak w każdej powieści. Książka musi się po prostu dobrze czytać.

[bavarsky]

Mnie zawsze bardzo bawiły i jednocześnie stawiały do zadumy powieści Svena Hassela.

Perypetie, „małego”, Porty, Legionisty, Heidego są naprawdę warte przeczytania

Monte Cassino czy Legion Potępieńców czyta się w jeden dzień, baaa jedno popołudnie

[Pancerny]

Jako młody chłopak pożerałem wszystkie książki przygodowo - historyczne. Teraz nie czytam.

Od roku leży u mnie "Victoria" Hanuszkiewicza, chętnie bym ja przeczytał, ale pierwszeństwo mają książki naukowe.

[mgr_liberal]

Fikcję historyczną, a raczej fikcję literacką opartą na realnych wydarzeniach historycznych, lubię i to nawet bardzo, szczególnie jeśli autor rzetelnie odrobi pracę domową i akcję powieści zawiesi w prawdziwych realiach historycznych. Losy poszczególnych bohaterów nie muszą być moim zdaniem już tak bardzo udokumentowane - to chyba nawet nie bardzo jest możliwe, bo chyba w żadnych annałach historycznych nie ma żadnego życiorysu rozpisanego tak dzień po dniu, godzina po godzinie

Ja ze swojej strony mogę polecić:

* "Egipcjanina Sinuhe" Mika Waltari w przekładzie Zygmunta Łanowskiego. Świetna powieść przygodowo-historyczna z motywem drogi i poszukiwania własnych korzeni. Akcja ma miejsce w starożytnym Egipcie, w czasach kultu Atona. Bohaterem jest egipski lekarz Domu Życia Sinuhe, który wspomina swoją burzliwą młodość. Świat jest brutalny, jednak nie brakuje tutaj humoru, w postaci sługi Kaptaha. Naprawdę świetna i bardzo gruba książka.

* "Stworzenie Świata" Gore Vidal. Akcja książki rozgrywa się w czasach, w których Ateny i Persja walczą ze sobą o hegemonię nad całym cywilizowanym światem, a przynajmniej całym w ich oczach. Czytelnik odbywa fascynującą podróż po Persji, Indiach czy Chinach i poznaje najważniejsze osoby tamtych czasów, z Buddą i Konfucjuszem na czele.

* cykl o Rzymie za czasów Republiki autorstwa Colleen McCullough ("Pierwszy w Rzymie"; "Wieniec z trawy"; "Wybrańcy Fortuny", "Rzym, tom I - Cezar" oraz "Rzym, tom II - Kleopatra"). Absolutnie genialne dzieło ukazujące szczegółową i głęboką genezę i przebieg pewnych procesów historycznych, które spowodowały upadek republiki i powstanie cesarstwa. Prawdziwa perła.

* "Ogniem i Żelazem" David Ball, opowiadająca o XVI-wiecznej Malcie i o basenie Morza Śródziemnego.

Przymierzam się do wypożyczenia z biblioteki "Sagi o Jarlu Broniszu" Jana Władysława Grabskiego. Z opowieści wiem, że fabuła umieszczona za czasów panowania Bolesława Chrobrego. Opisuje wiele wydarzeń, które zmieniły Europę i pokazuje jak silną pozycję potrafiła mieć Polska...

[Kadrinazi]

Rudy Orm Fransa Gunnara Bengtssona - jedna z moich ukochanych książek :mrgreen: Czyta się wspaniale, bardzo ciekawie ukazane losy wikingow.

[Achilles]

Ja ogółem lubię gatunek powieści historycznych - czytam je zazwyczaj między przeczytaniem konkretnych szczegółowych, wydaje mi się, że trudnych, opracowań historii faktycznej. Można przy powieści się odprężyć, wprowadzić się do zagadnień, tematu i ogólnego zarysu historycznego (oczywiście dla początkujących).

Odradzam Kraszewskiego

A ja polecam. Dla mnie Kraszewski pisze ciekawie, niezależnie od czasów przez niego przedstawianych. Bez niego polska powieść historyczna byłaby niczym. Jednakże zdaje mi się, że należę do nielicznych, miłujących tę twórczość, gdyż wszystkie te kraszewskie namiastki nie są zbyt popularne.

W takim razie wymienię dwie przeczytane przeze mnie kiedyś tam:

Kim - Rudyard Kipling - noblista przestawiający w swym dziele żywot młodego chłopca w epoce kolonizowania przez Wielką Brytanię.

Bogowie łakną krwi - Anatol France - kolejny noblista. Opisał, jednak szkoda że tak krótko, rzeczywistość francuską podczas rzeźni Jakobinów.

Ponadto pamiętajmy o trylogii Dumasa ojca.

[Lu Tzy]

Ja sie sluchac i czytac uczylem na Sienkiewiczowej Trylogii. Najpierw dziadek mi czytal, jak mialem cztery-piec lat, nieco pozniej sam przeczytalem. Z wyjatkiem ostatniej czesci. Bylem czternastoletnim smarkiem, ale moj gust to i tak odrzucil No i po dzis dzien nie znam "Pana Wolodyjowskiego".

Bardzo lubilem rzeczy pana Valtari. "Turms niesmiertelny", "Egipcjanin Sinuhe", a przede wszystkim "Czarny Aniol". Ale to bylo 20 lat temu. Teraz wspominam te ksiazki - i wieeeeele innych - z ckliwa czuloscia, ale bym sie dzis za nie nie wzial na pewno!

Wedle mego zdania powiesc historyczna to podgatunek powiesci awanturniczej. Z zalozenia dla mlodzi.

Sa wyjatki, jak "Ewangelia wedlug Jezusa Chrystusa" Saramago, ale ogolnie to to sa ksiazki wycelowane w nastolatkow.

P.S. Widiowy7 Podziwiam cie za wytrwalosc. Ja z musu przeczytalem dwie czy trzy ksiazczyny Kraszewskiego i mam dosyc grafomana.

[amon]

"Królowie przeklęci " wszystkie 7 tomów , przeżycie niezapomniane , pochłonięte na kolanach . Gdybym miał rąbek talentu autora , Maurice Douron' a , żyłbym z pisania .

"Trylogia " również sprawiła mi sporo frajdy , umotywowała mnie do próby wyjaśnienia tego co było prawdą a co wyobraźnią autora . Byłem dzieciakiem dlatego wydawało mi się że jest to konieczne

" Egipcjanin Sinuhe" , świetna .

[Pancerny]

Odradzam Kraszewskiego.

"Boleszczyce" - płakałem na zakończenie książki.

"Bajbuza"- czasy Zygmunta III - smutna

Kazimierz Korkozowicz:

Ostatni zwycięzca - o służbie szpiegowskiej za Jana III

Jeźdźcy Apokalipsy - o lisowczykach,

Przyłbice i kaptury - o szpiegach przed bitwą grunwaldzką

Karol Bunsch- trylogia

Marian Brandys - "Kozietulski i inni"

Gorąco polecam, na pewno nikt nie pożałuje.