John Churchill

[Tofik]

Książę Malborough urodził się w 1650 r. jako syn Winstona Churchilla, zwolennika monarchii. Po restauracji Stuartów został paziem na dworze królewskim, a następnie wstąpił do Pułku Gwardii Pieszej i w latach 1668 - 1672 służył w Tangerze. Potem wszedł do Pułku Księcia Yorku jako kapitan, walczył we Flandrii oraz pod dowództwem francuskiego marszałka Turenne pod Sinzheim i Entzheim. W 1678 r. został podpułkownikiem Pułku Księcia Yorku, w tym samym roku ożenił się z Sarą. Odznaczył się w 1685 r. pod Sedgemoor (tłumienie rebelii ks. Monmouth, syna Karola II z nieprawego łoża; wcześniej, pod Maastricht Malborough uratował mu życie). W 1688 r. poparł Wilhelma Orańskiego (w nagrodę otrzymał tytuł earla Malborough), a dwa lata później udał się do Irlandii, by tłumić tam rewoltę wspierającą obalonego Jakuba Stuarta (w międzyczasie był dowódcą korpusu wspierającego Niderlandy i zwyciężył pod Walcourt). Zdobył Cork i Kinsale. Jednak za sprawą królowej Marii (doszło do jej sporu z księżniczką Anną, a Malborough poparł tą drugą) został oskarżony o zdradę stanu i potajemne spiskowanie ze Stuartami i został wtrącony na kilka miesięcy do Tower. W tym samym roku (1694) został uwolniony, gdyż Maria zmarła. Jego pozycja gwałtownie wzrosła. W latach wojny o sukcesję hiszpańską był posłem nadzwyczajnym w Niderlandach, Mistrzem Uzbrojenia i głównym wodzem wojsk alianckich obok Eugeniusza Sabaudzkiego. Zwyciężał pod: Bleiheim - Hochstadt (1704 r.), Ramillies (1706 r.), Oudenarde (1708 r.), Malplaquet (1709 r.). Od 1710 r. stopniowo tracił swoją pozycję. W 1712 r. stracił wszystkie tytuły. Zmarł 10 lat później. Jak go oceniacie jako wodza? Jak sobie radził z członkami ligi antyfrancuskiej? Czy mógł to inaczej rozegrać?

[Regulus]

Wodzem był znakomitym. Działał błyskotliwie i niekonwecjonalnie (np. marsz z Holandii do Bawarii w 1704 roku), nie bał się ryzykować. Przed Blenheim razem z Eugeniuszem Sabaudzkim postąpił wbrew wszelkim prawidłom sztuki wojennej odsyłając kilkanaście tysięcy żołnierzy pod margrabią Badenii. Mimo to odniósł pełne zwycięstwo nad bądź co bądź najlepszą armią tamtych czasów i to zajmującą lepszą pozycję strategiczną. Choć trzeba przyznać, że Francuzi przegrali pod Blenheim bardziej na własne życzenie - dowództwo dało ciała na całej lini, nie współpracowało ze sobą i popełniało żenujące błędy (Clérambault)

Z Eugeniuszem Sabaudzkim dobrze się dopasowali. Gdyby nie oni dwaj, Francja rozjechałaby aliantów w parę lat.

[Tofik]

Działał błyskotliwie i niekonwecjonalnie (np. marsz z Holandii do Bawarii w 1704 roku)

Francuzi do końca nie wiedzieli gdzie właściwie Malborough idzie, a jego wtargnięcie do Bawarii zastało ich ze spuszczonymi spodniami.

Przed Blenheim razem z Eugeniuszem Sabaudzkim postąpił wbrew wszelkim prawidłom sztuki wojennej odsyłając kilkanaście tysięcy żołnierzy pod margrabią Badenii.

Niewątpliwie. Warto wspomnieć, że gdyby John Malborough nie odesłał Ludwika Badeńskiego to alianci mieliby przewagę liczebną - w czasie bitwy siły Tallarda, Marsina i Maksymiliana Emanuela liczyły 56 000 ludzi, a armia aliancka - 52 000. John i Eugeniusz mieli jednak w tym swój cel - Badeński był niechętny rozstrzygnięciu w walnej bitwie. Odsyłając go, nie byli już niczym skrępowani.

Mimo to odniósł pełne zwycięstwo nad bądź co bądź najlepszą armią tamtych czasów i to zajmującą lepszą pozycję strategiczną.

Czy najlepszą? Problematyczne. Wiadomo, że uznawano ją za niepokonaną, a ten czar prysł właśnie pod Blenheim.

Choć trzeba przyznać, że Francuzi przegrali pod Blenheim bardziej na własne życzenie - dowództwo dało ciała na całej lini, nie współpracowało ze sobą i popełniało żenujące błędy (Clérambault)

Dokładnie tak, nie współpracowali ze sobą jak Eugeniusz i Malborough (bądź co bądź ten pierwszy uznał główne dowództwo drugiego).

[Regulus]

Też czytałem książkę Radziwionki ;p

[w4w]

Książę Malborough wybitnym człowiekiem był, co nie zmienia faktu, że miał ogromne szczęście. Często podejmował on ryzyko, które mogło skończyć się tragicznie, nie skończyło, chwała mu za to, jednak nie można zapominać, że podejmował decyzje, których skutki mogłyby byc opłakane.

[Kadrinazi]

Do peanów na cześć generała można jeszcze dodać to, że był niesamowicie lubiany przez żołnierzy. Mimo że był zwolennikiem dyscypliny (miał przydomek 'kapral John') to udało mu się zmienić obszarpaną bandę zwaną szumnie brytyjskim korpusem w Niderlandach w nader dziarską armijkę

[MirMił]

Gdzie można znaleźć o nim trochę więcej informacji? gdyby nie ta strona to nic bym prawie nie znalazł, a akurat przydadzą mi się tego typu informacje