Mamaj

[Tofik]

Jak pisze o nim Podhorodecki: Według tradycji staroruskiej był to człowiek nadzwyczaj chytry, obrotny, biegły w sztuce wojennej, odważny, jednocześnie zaś okrutny. W 1362 r. chanem ogłosił Abd Ullaha, jednak faktycznie rządził on sam (z tego względu kronikarze ruscy nazywali go carem, nie mógł jednak być formalnym władcą z powodu braku pokrewieństwa z Czyngisem). Ciągle skłócał książąt ruskich (m.in. w 1380 r. jego sojusznikiem był Riazań), łączyły go przyjazne stosunki z wielkim księciem litewskim - Olgierdem, a później Jagiełłą, z racji wspólnego wroga (Moskwy), jednak w kulminacyjnym momencie wojny Rusi i Złotej Ordy (w 1380 r.) Litwa nie wsparła Tatarów zbyt wielkimi siłami (zapewne ze względu na słabość wewnętrzną, gdyż Jagiełło wciąż walczył ze swoim stryjem Kiejstutem). W rezultacie klęski na Kulikowym Polu, Mamaj uciekł, stracił władzę i został zabity. Co o nim sądzicie? Czy jego polityka wywoływania sporów w Rusi była prawidłowa? Jakie błędy popełnił?