Bitwa pod Toropcem

[Pancerny]

W dniach 5-19 września 1580 wojska polskie pod dowództwem hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Pioruna Radziwiłła dokonują rajdu na ziemie moskiewskie i pokonują Moskwę w bitwie pod Toropcem (2 500 ludzi pobiło 10 000 wojsk rosyjskich). Taką informacje znalazłem w Wikipedii.

Jak by ktoś więcej wiedział o tej bitwie, to bardzo proszę w tym temacie zamieszczać wszelkiego rodzaju informacje.

[Vissegerd]

To coś namieszali jak zwykle w Wikipedii

Primo, nie wiem skąd tam Piorun, secundo nieścisła data, tertio, Rosjan było znacznie mniej, ale po kolei.

Istotnie, pod Toropcem stały siły moskiewskie, ok. 10 000 ludzi pod dowództwem wojewody, kniazia Wasyla Chiłkowa. W tym czasie trwało oblężenie Wielkich Łuków. W dniu 14 września został zniesiony przez siły moskiewskie 80-osobowy podjazd jazdy kozackiej, zajmujący się furażowaniem wysłany właśnie na trakt toropiecki (przez Tatarów moskiewskich). Parę dni później w kierunku Toropca wysłano wojsko pod dowództwem księcia Janusza Zbaraskiego w sile 2500 jazdy. W skład wojsk Zbaraskiego wchodziły min. chorągwie Mikołaja Jazłowieckiego, Stanisława Stadnickiego, Stanisława Żółkiewskiego, Jerzego Farensbacha, Andrzeja Zebrzydowskiego i jego brata, Mikołaja Zebrzydowskiego. Strażą przednią dowodził Stefan Karoli.

Wojewoda Chiłkow nie dość, że miał carski zakaz podejmowania bitwy, to jeszcze nie czuł się na siłach na podjęcie walki z polską jazdą mimo znacznej, czterokrotnej przewagi. Postanowił więc wycofać się i przygotować zamek w Toropcu do obrony. W tym celu pozostawił nad rzeką Toropą straż tylną w sile 4000 ludzi pod dowództwem wojewodów Dymitra Czeremisowa oraz Grigorija Naszczokina z zadaniem osłony wycofujących się głównych sił moskiewskich.

20 września po południu doszło do spotkania polskiej straży przedniej pod dowództwem Karoliego z ww. wojskami straży tylnej Moskwy, przy grobli na rzece Toropie. Toropa łączyła dwa jeziora, Sielskoje i Zalikowoje. Przy grobli stał młyn, obok znajdował się bród (na południe od grobli), był to zarówno doskonały taktycznie punkt do obrony, jak i ważny szlak komunikacyjny.

Jazda moskiewska uszykowała się na wschodnim brzegu rzeczki, strzelcy na grobli i we młynie. Bitwę rozpoczęła jazda pod wodzą Samuela Zborowskiego uderzając w 200 koni (ze straży przedniej Karoliego) na ostatnią rotę strzelców wycofujących się przez groblę. Impet natarcia był duży, Rosjanie zaczęli się cofać w nieładzie. Pomimo ostrzału zza rzeki oraz z młyna, straty polskie były minimalne, zaledwie kilku jeźdźców. Zaraz też nad rzekę podjechały oddziały polskich rajtarów i arkebuzerów spędzając Moskwicinów, którzy strzegli brodu. Dzięki temu pozostałe chorągwie polskiej straży przedniej uderzyły na uszykowanych za rzeką Tatarów moskiewskich oraz oddziały bojarów. W tym samym momencie na drodze ukazały się pozostałe siły polskie, galopujące w kierunku rzeki. Ta pędząca masa polskiej jazdy musiała zrobić na Rosjanach ogromne wrażenie, gdyż prawie natychmiast rzucili się oni do ucieczki. Część gnała na wschód, część na północ, Tatarzy natomiast uciekając na południe wpadli na bagna. Nadchodził zmierzch i Rosjanom udało się uciec.

Straty po polskiej stronie nie były wielkie, zaledwie kilkunastu ludzi poniosło śmierć. Moskwicini stracili około 300 ludzi, a dodatkowo 200, razem z Czeremisowem i Naszczokinem dostało się do niewoli. Samo miasto Toropiec spalili Rosjanie pozostawiając niewielką załogę w zamku. Reszta wojsk Chiłkowa wycofała się na wschód. To było polskie zwycięstwo o dużym znaczeniu, zabezpieczało dzialania pod Wielkimi Łukami i dawało wojskom polskim pełną swobodę operacyjną.

Pozdrawiam.