Polacy- wieczni powstańcy i spiskowcy?

[Albinos]

Do założenia tematu zachęciła mnie wypowiedź w4w:

Polacy wykazują zaskakującą skłonność do niszczenia własnego państwa, co nie przeszkadza im uważać się za gorących patriotów. Dzieje się tak już od kilkuset lat i obawiam się, że może nam się nie udać tego przezwyciężyć. Powstanie listopadowe jest jednym z wielu przykładów na to, że działania grupki Polaków, która rzekomo chcę działać w interesie ogółu(przy braku poparcia ogółu, albo choć zdecydowanej większości)

jednakże działania te przynoszą szkodę wszystkim Polakom.

Czy naprawdę Polacy wykazują taką skłonność do wszczynania kolejnych powstań i niszczenia własnego państwa? Czy może jednak da się znaleźć wytłumaczenie, jak czyni to generał profesor Krzysztof Komorowski:

W konsekwencji, w świadomości europejskiej jawiliśmy się jako urodzeni, nieodpowiedzialni spiskowcy. Nabiera to szczególnego wydźwięku w epoce światowego terroryzmu. Mówi się też o kulcie powstań w naszym narodzie.

Jeśli taki kult faktycznie istnieje, to nie za sprawą "bohaterszczyzny", naiwnego romantyzmu, czy braku instynktu politycznego, jak twierdzą nihiliści. To obca przemoc uczyniła Polaków wiecznymi powstańcami, a polityka zaborców i okupantów zrodziła obsesje narodowe. Trudno wiec zaakceptować krzywdzące stereotypy. Wszak o historycznych zrywach decydował patriotyczny obowiązek zbrojnej samoobrony. Nie było alternatywy.

Komorowski K., Bitwa o Warszawę '44: Militarne aspekty Powstania Warszawskiego, Warszawa 2004.

Czy naprawdę nie było tej alternatywy? Czy da się znaleźć wspólny element łączący decyzje o rozpoczynaniu kolejnych powstań?

[widiowy7]

Czy naprawdę nie było tej alternatywy? Czy da się znaleźć wspólny element łączący decyzje o rozpoczynaniu kolejnych powstań?

Nie wiem Albinosie Ale jak zaczynaliśmy każde powstanie, to ono i tak było skazane na niepowodzenie.

Z wyjątkiem Wielkopolskiego, ale nie wiem dlaczego o nim mówi się w naszym kraju wyjątkowo mało.

Kochamy bezzasadnie przelaną krew? Coś w tym musi być.

[Tofik]

Z wyjątkiem Wielkopolskiego, ale nie wiem dlaczego o nim mówi się w naszym kraju wyjątkowo mało.

Gdzieś przeczytałem jakąś opinię na temat powstania wielkopolskiego (tego z 1918 r.). Sedno tyczyło się tego, że owe powstanie jest niedoceniane, z tego względu, że było tam "zadziwiająco mało heroizmu", beznadziejnej walki i wojny ze zdecydowanie przeważającym wrogiem. Dodam, że autor skomentował taką postawę mniej więcej takimi słowami: "Dziś lekceważy się Wielkopolan AD 1918, bo kopali leżącego... ale kogo mieli kopać?! Mieli czekać, aż wróg wstanie i im wpier....?!".

[dzionga]

Do tych ciągłych spisków i powstań zmuszała nas sytuacja, Polacy mają we krwi walkę o Ojczyznę i to jest dla nich najważniejsze, dlatego ciągle spiskowali, żeby móc zorganizować powstanie.

Kochamy bezzasadnie przelaną krew? Coś w tym musi być.

Ja bym powiedziała, że Polacy walczą do końca, zwłaszcza jak chodzi o wolność, a następne pokolenia potrafią to docenić (częściowo).

[Narya]

Kochamy bezzasadnie przelaną krew? Coś w tym musi być.

Ja bym powiedziała, że Polacy walczą do końca, zwłaszcza jak chodzi o wolność, a następne pokolenia potrafią to docenić (częściowo).

Historia pokazała, że Polacy wolą rzucić na szalę wszystko i walczyć o coś niepewnego w niekorzystnych warunkach. Powstanie listopadowe zniszczyło autonomię i pewną niezależność Królestwa Polskiego, Powstanie styczniowe skazało na wieczną tułaczkę tych, którzy w nim brali udział. Powstanie warszawskie było przelewaniem krwi w imię czegoś co było już nieosiągalne, nawet jeśli było to coś szlachetne i prawe.

[dzionga]

Bo Polacy mają we krwi walkę, a nie bezczynne czekanie na lepsze czasy.

[Narya]

Bo Polacy mają we krwi walkę, a nie bezczynne czekanie na lepsze czasy.

Możliwe. Polecam Ci gorąco książkę "Naród i państwo" Joachim Benyskiewicz. Tam jest wspaniały pogląd i spojrzenie na powstania narodowo-wyzwoleńcze.

(Szkoła Krakowska khy khy :> )

[dzionga]

Jak będę miała czas (czyli nie w najbliższej przyszłości) to przeczytam chętnie

[widiowy7]

Bo Polacy mają we krwi walkę, a nie bezczynne czekanie na lepsze czasy.

A ze wchodzimy trochę w dziedziny filozoficzne.

Co na ten temat myślą matki?

Co na ten temat myślą gwałcone dziewczyny?

Co myślą na ten temat mężczyźni zsyłani na katorgę na Sybir?

Przeprasza za ostry ton.

[dzionga]

Widiowy według Ciebie mieliśmy przeczekać sobie 123 lata zaborów, a może nawet i więcej, bo jakbyśmy nie walczyli w I wojnie światowej i nie dawali znać o tym, że istniejemy to zapomnieliby o utworzeniu niepodległego państwa polskiego.

[Don Pedrosso]

Widiowy według Ciebie mieliśmy przeczekać sobie 123 lata zaborów, a może nawet i więcej, bo jakbyśmy nie walczyli w I wojnie światowej i nie dawali znać o tym, że istniejemy to zapomnieliby o utworzeniu niepodległego państwa polskiego.

Zgadzam się z Dziongą. Polacy po prostu kochają swą ojczyznę jak nikt inny.

[Albinos]

Zgadzam się z Dziongą. Polacy po prostu kochają swą ojczyznę jak nikt inny.

Kiedyś pewien mądry człowiek powiedział: Dla Ojczyzny trzeba żyć, a nie umierać. Co z tego, że urządzaliśmy powstania, skoro nic nam nie dały. Dlaczego nikt nie pamięta dzisiaj o człowieku, który naprawdę chciał dla Polski coś zrobić, dlaczego książę Ksawery Drucki-Lubecki nie jest stawiany w panteonie naszych bohaterów na równi z bohaterami powstań? Co nam dały te piękne zrywy?

[Don Pedrosso]

Dla Ojczyzny trzeba żyć, a nie umierać.

Zgadza się, tylko jak mamy żyć dla ojczyzny jak jej nie było?

[Albinos]

Zgadza się, tylko jak mamy żyć dla ojczyzny jak jej nie było?

W takim razie po co ginęli Ci wszyscy ludzie w kolejnych zrywach? W imię czego? Ojczyzna to nie tylko kawałek ziemi i granice wytyczone na mapie. Polskę trzeba było odbudować. Martwy nie zbuduje niczego. Do tego potrzebni są żywi.

[Tofik]

Polacy po prostu kochają swą ojczyznę jak nikt inny.

Hm, uważam, że takie twierdzenia rozmijają się z prawdą, ewentualnie są to spore uogólnienia. Dziś na próżno wyszukiwać jakichś szczególnych zdrajców, ale patrząc wstecz takich z łatwością się znajdzie. Zresztą, z łatwością się znajdzie także zwyczajnych kosmopolitów, których los ojczyzny jest obojętny.

Wielu patriotów z krwi i kości należałoby szukać raczej wśród narodów bałkańskich, choć nie wiem, czy to nie ociera się już o nacjonalizm.

Dla mnie miłość do ojczyzny nie oznacza bezmyślnemu stawaniu do walki z parokrotnie silniejszym wrogiem. Patriotyzm to nie idiotyzm, nawiązując do powstania kościuszkowskiego, krakowskiego i styczniowego, może nawet warszawskiego. Dla mnie dowódcy tych zrywów, które rozpoczęli to żadni bohaterowie, uważam tylko, że mieli czelność postawić na szali życie wielu odważnych i bohaterskich Polaków - i ze względu na te cechy, ci poszli w bój.

Dla mnie prawdziwi bohaterowie to powstańcy wielkopolscy, bo... wygrali. Całkowicie wygrali, tak przyłożyli wrogowi, że ten musiał się wycofać na całej linii. Nie przyłożono im, jak wcześniej się zdarzało. A zapomina się o nich pewnie dlatego, że nie ginęli bohatersko, w walkach zbyt tłumnie nie uczestniczyły dzieci (albo nikt nie zwrócił na to uwagi), Poznania i Gniezna nie zrównano z ziemią i Niemcy nie używali poznaniaków jako tarcz.