Niemieccy spadochroniarze w Afryce

[mch90]

Wojna w Afryce to nie tylko śmiałe rajdy zagonów pancernych Rommla. To także pokaz niesamowitych umiejętności niemieckich spadochroniarzy, którzy pozostali w cieniu czołgów "lisów pustyni". Jestem ciekaw, co sądzicie na temat ich działań w Afryce? Czy wykorzystano ich zgodnie z przeznaczeniem? Jak oceniacie ich wkład w przebieg kampanii w Afryce?

[bavarsky]

Niemieckich spadochroniarzy po Krecie nigdy już nie wykorzystano właściwie.

Poza drobnymi taktycznymi wypadami z użyciem zrzutów spadochronowych w wielkości max wzmocnionego pułku, można tutaj wymienić parę: Monte Rotondo, operacja „Dąb”, Leros, Rosselsprung, Ardeny czy Wrocław 1945

Wybrana literatura opisująca walki spadochroniarzy Ramckego:

N. Barr „Pandulum of war The three battles of El-Alamein”

J. Lucas „Pikujące orły”

F. Kurowski „Deutsche Fallschirmjager”

P. Carell „Lisy Pustyni“

Co do wkładu w przebieg walk w Afryce hmm, no cóż był on raczej epizodyczny. Brygada Ramckego była wykorzystywana jako doborowa piechota wspomagająca szturmy dywizji pancernych, bądź broniła swoich pozycji jak podczas nocy z 23 na 24 października 1942 roku kiedy to rozpoczęła się Brytyjska operacja „Lightfoot” czyli trzecia bitwa o El-Alamein [według N. Barra]. Głównie o wiele bardziej ciekawy jest socjologiczny wymiar tej formacji, lojalność niemal legendarna, była domeną wszystkich Fallschirmjagerów zwłaszcza z tych pierwszych (starych) pułków, ale w kampanii Afrykańskiej przeszła ona do legendy.

[amon]

Polecam prace w j. polskim

Niemieckie oddziały powietrznodesantowe 1939 -45 Wyd. Bellona -Spotkania B. Quarrie , M. Chappell ,( polski Osprey )

Zielone Diabły - Wyd. Militaria . J. Ledwoch , 1993

Niemieckie Wojska Spadochronowe - Wyd.Militaria , Nowakowski , Skotnicki , Zbiegniewski 1996 .

[mch90]

Witam nowych użytkowników na forum!

Poza drobnymi taktycznymi wypadami z użyciem zrzutów spadochronowych w wielkości max wzmocnionego pułku, można tutaj wymienić parę: Monte Rotondo, operacja „Dąb”, Leros, Rosselsprung, Ardeny czy Wrocław 1945

Co do Wrocławia- Festung Breslau, to radzę zajrzeć do tematu (http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?p=65220#65220 ), gdzie zamieszczone są dwa artykuły poświęcone temu zagadnieniu i które poddają w krytykę Lucasowską wersję wydarzeń.

Wybrana literatura opisująca walki spadochroniarzy Ramckego:

Pragnę zauważyć, że niemieccy spadochroniarze w Afryce to nie tylko Brygada Ramckego ale też żołnierze walczący w Tunezji- głównie 5. Pułk Piechoty Spadochronowej.

Brygada Ramckego była wykorzystywana jako doborowa piechota wspomagająca szturmy dywizji pancernych, bądź broniła swoich pozycji jak podczas nocy z 23 na 24 października 1942 roku kiedy to rozpoczęła się Brytyjska operacja „Lightfoot” czyli trzecia bitwa o El-Alamein [według N. Barra].

To, w jaki sposób użyto spadochroniarzy Ramckego pod El-Alamein i jak ich potraktowano podczas odwrotu [przypomnę- ludzie Ramckego pozostawieni własnemu losowi bez ciężarówek, musieli się przebijać do własnych linii], nie świadczy dobrze o sztabie APanc "Afryka". Użyto ich po prostu w roli regularnej piechoty, frontowych zapchajdziur. Można ich usprawiedliwić, że z Rommlem na czele gorączkowo szukali każdego żołnierza mogącego wspierać wątłą linię obrony.

Głównie o wiele bardziej ciekawy jest socjologiczny wymiar tej formacji, lojalność niemal legendarna, była domeną wszystkich Fallschirmjagerów zwłaszcza z tych pierwszych (starych) pułków, ale w kampanii Afrykańskiej przeszła ona do legendy.

Dobrze jest to ukazane u Lucasa. Wystarczy wspomnieć, że nawet kiedy z 2. Kompanii Pionierów Spadochronowych zostało w połowie listopada 1942 roku zaledwie 10% stanów, pozostali żołnierze na wieść, że do Afryki przybył ich macierzysty batalion, ani jeden z nich nie udał się do Niemiec na urlop zdrowotny, chociaż wszystkim został on zaproponowany.

Prawdziwą sławę spadochroniarze niemieccy zyskali dopiero w Tunezji (głównie siły 5. Pułku Piechoty Spadochronowej wymienianego przeze mnie wcześniej), którzy po operacji "Torch", podczas I ofensywy Andersona na Tunis stępili grot alianckiego natarcia i ostatecznie je zatrzymali. Tym samym uratowali oni przyczółek niemiecki w Tunezji. Wiązało się to z jeszcze jedną rzeczą. W listopadzie '42 spadochroniarze broniący Tunezji pełnili rolę straży pożarne, przerzucanej z jednego zagrożonego odcinka na drugi. Spowodowało to zmianę charakteru działań wojsk powietrzno-desantowych. Szkolono ich jako oddziały szturmowe, do dokonywania wyłomów w pozycjach przeciwnika. Tam, w Tunezji, rozdzieleni na małe oddziały, rozrzucone wzdłuż linii frontu, nie byli w stanie zebrać się i stanowić jakiejś jednolitej grupy uderzeniowej, torującej komukolwiek drogę.

[Leuthen]

Pragnę zauważyć, że niemieccy spadochroniarze w Afryce to nie tylko Brygada Ramckego ale też żołnierze walczący w Tunezji- głównie 5. Pułk Piechoty Spadochronowej.

Podczas walk w Tunezji zginął m.in. Erich Schuster, jeden ze spadochroniarzy biorących udział w ataku na Eben-Emael i mosty na Kanale Alberta, odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. Mam w domku pożyczoną od kolegi broszurkę po niemiecku o Schusterze, gdzie było m.in. zdjęcie jego grobu na niemieckim cmentarzu wojskowym w Afryce, ale chwilowo jestem poza domkiem i nie mogę wrzucić jej danych bibliograficznych.

[Andreas]

Ta akcja z przejęciem ciężarówek była wysmienita. Musieli mieć wielkie szczęście, albo niezwykły przypadek. Szkoda, że zostało ich tylko 600 z 4000, cóż zmarnowano zbyt wielką ilość dobrych żołnierzy.

Polecam książkę Ch. Alisby'ego ''Spadochroniarze Hitlera''

[mch90]

Ta akcja z przejęciem ciężarówek była wysmienita. Musieli mieć wielkie szczęście, albo niezwykły przypadek. Szkoda, że zostało ich tylko 600 z 4000, cóż zmarnowano zbyt wielką ilość dobrych żołnierzy.

Polecam książkę Ch. Alisby'ego ''Spadochroniarze Hitlera''

Co do BSpad "Ramcke", przede wszystkim przetrwanie zawdzięczają determinacji i zawziętości, która była potrzebna, by wyruszyć na piechotę (jedynie 2. Dywizjon 7. Pułku Artylerii Spadochronowej z Brygady "Ramcke" był wyposażony w środki transportu motorowego. Chociaż, jak pisze Carell na podstawie akt ppłk. dr. Mullera, brygada spadochronowa posiadała całkiem przyzwoity tabor motorowy, który mógłby zabrać przynajmniej część ludzi. Samochody te jednak odjechały w chaosie bez spadochroniarzy po brytyjskim przełamaniu) do Bir Fuka, 150 km na zachód od ich pozycji przez szczerą pustynię. Mając w dodatku po pół litra wody zapasu na pojedynczego żołnierza.

Straty faktycznie były olbrzymie. Po dotarciu do głównych sił APanc "Afryka" 7 listopada z przykładowo 2. Kompanii Pionierów KG "Hubner" pozostało 10% jej początkowych stanów. 2. Dywizjon Artylerii mjr. Fenskiego zupełnie przestał istnieć, zniszczony przez brytyjskie czołgi w walkach osłonowych.

Potem brygada była uzupełniana i walczyła w Afryce do końca kampanii w maju 1943 roku, jednak nie wiem nic więcej o tych walkach.