Springfield M1903

[Andreas]

7,62 mm karabin Springfield M1903 został opracowany i był produkowany przez rządowy arsenał Springfield Armoury w Springfield. Znajdował się na wyposażeniu armii amerykańskiej od 1903 roku. Od 1936 stopniowo był zastępowany przez karabin samopowtarzalny M1 Garand. Konstrukcja karabinu była wzorowana na 7,92 mm karabinie powtarzalnym Mauser wz. 1898.

Karabin M1903 posiada zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Trzon zamkowy wyposażony jest w rączkę zgięta do dołu. Kurek jest połączony na stałe z żerdzią sprężyny iglicy. Jest z tyłu zakończony gałką, umożliwiającą jego napięcie bez otwierania zamka. Zasilany jest magazynkiem o pojemności 5 nabojów. Lufa gwintowana, posiada 4 bruzdy lewoskrętne o skoku 254 mm.

Początkowo karabin posiadał celownik krzywkowy i przystosowany był do 0,30-calowych nabojów z pociskiem zaokrąglonym, oznaczonych .30-03 (.30 – kaliber, 03 – wzór naboju 1903). Od 1906 roku rozpoczęto produkcję karabinu M1903 z celownikiem ramkowym, który dostosowany był do naboju oznaczonego .30-06 z pociskiem ostrołukowym. Karabin ten posiadał krótsze łoże o zmienionym kształcie w porównaniu do swojego poprzednika. Sławę zdobył dzięki użyciu go jako karabinu snajperskiego, zarówno w pierwszej, jak i w drugiej wojnie światowej. Na nim to wielu amerykańskich, a także i francuskich i angielskich żołnierzy odnosiło zwycięstwa. Użyto ich bojowo na masową skalę niemal na każdym polu walki, na którym znajdowały się wojska amerykańskie. Od lat 30. karabin ten był już wypierany stopniowo przez karabin M1 Grand, lecz na stanie armii USA pozostawał aż do polowy lat 50.