Klub Dobrej Płyty

[Pancerny]

W tym -Klubie Dobrej Płyty-można zamieszczać recenzje Waszych ulubionych płyt,i nie tylko tytuł i nazwę wykonawcy,ale dokładną recenzję waszego ulubionego starego albumu lub nowości ,którą trzeba wysłuchać,powinno się ją mieć w swoich zbiorach,a już koniecznie trzeba o niej wiedzieć...!!!

Dead Can Dance- Spleen And Ideal-1986 -wytwórnia 4AD

Już pierwsze dźwięki tego albumu sprawiły ,że po plecach przeszły mi dreszcze.Mrok średniowiecza stanął mi przed oczami,pochody zakapturzonych mnichów,szarość zamkowych korytarzy a to dopiero wstęp.''De Profundis (Out Of The Depths Of Sorrow)''to pierwszy utwór tego dzieła po którym następuje ''Ascension'' to jakby pochód Świętej Inkwizycji ,która wkracza do miasta przerażonego jaj obecnością.Następny to "Circunradiant Dawn"uczucie niepokoju,strachu, trzeba go usłyszeć ,trudno opisać.Głoś Lisy Gerrard - niesamowity.

Potem łagodniejszy głos Brendana Perryego w "The Cardinal Sin"jakże piękny ,dostojny.

"Mesmerism"i"Enigma Of The Absolute"i "Advent"rochę dają ochłonąć po pierwszych wrażeniach,by znów zostać powalonym głosem Lisy w"Avatar" .I na koniec "Indoctrination (A Design For Living)" Perry dostojnie jakby chciał słuchacza wprowadzić z powrotem do rzeczywistości.

Płyta pod każdym względem idealna.Klimat mroku,tajemnicy krąży przez cały czas podczas

słuchania płyty,i pozostanie jeszcze długo ,długo wokół nas.

Słuchać tylko po zmroku.