Najlepszy dowódca PW

[Albinos]

Zainspirowany przez dziongę, pozwolę sobie poruszyć na nowo temat. Jak oceniacie dowódców poszczególnych dzielnic? Który z nich zasługuje na miano tego najlepszego?

[dzionga]

Według mnie- oczywiście "Radosław". Już na Woli było ciężko, nie wspominając o Starym Mieście czy Czerniakowie. Przeszedł wyjątkowo długą drogę. Poza tym to oddziały z jego zgrupowania (tak to się mówi?) są najsłynniejsze z całego Powstania.

[Albinos]

Według mnie- oczywiście "Radosław".

Ale "Radosław" stanowisko dowódcy dzielnicy objął dopiero na Czerniakowie. Wcześniej był tylko dowódcą jednego ze zgrupowań. Co prawda, uznawanego za najlepsze, ale tylko zgrupowania. I wcale nie jestem tutaj pewien, czy dowodzenie "Radosława" na Czerniakowie można by określić wyżej od "Wachnowskiego" na Starym Mieście. Chociaż z drugiej strony tutaj istnieje pytanie, czy "Wachnowskiego" można uznać za dowódcę dzielnicy. Wszak Stare Miasto było zaledwie jednym z rejonów Obwodu I- Śródmieście, dowodzonego przez podpułkownika Edwarda Pfeiffera "Radwana". To samo odnosi się do "Radosława" i Czerniakowa, wchodzącego w skład Obwodu V- Mokotów, dowodzonego przez podpułkownika Aleksandra Hrynkiewicza "Przegonię", podpułkownika Stanisława Kamińskiego "Daniela" i podpułkownika Józefa Rokickiego "Karola".

[dzionga]

Ale "Radosław" stanowisko dowódcy dzielnicy objął dopiero na Czerniakowie.

Nie znam się na tym tak dokładnie To kto dowodził na Woli?

[Albinos]

Dowództwo na Woli sprawował major Jan Tarnowski "Waligóra".

[Albinos]

Odgrzebując po latach... Tak się ostatnio zacząłem zastanawiać nad pewną sprawą. Starówka - legenda Powstania jeszcze przed jego upadkiem. Nie raz we wspomnieniach ze Śródmieścia (tych z września) można natknąć się na historie, jak to Powstańcy walczący w sierpniu w Śródmieściu z uznaniem mówili o Starówce, o żołnierzach tam walczących (choć bywały też kompletnie odmienne opinie, jak chociażby zdziwienie, że mając taką broń Powstańcy na Starówce przegrali, albo oskarżanie ludzi "Radosława" o defetyzm na Mokotowie). I nie ma się co temu dziwić. Historia walk w kotle staromiejskim pełna jest bohaterstwa, szaleńczej odwagi, pełnego poświęcenia ze strony cywili, szeregowych żołnierzy i dowództwa. I właśnie, dowództwo. Kiedy myślimy o tych najlepszych dowódcach Powstania (tak powiedzmy od szczebla kompanii w górę), to od razu przychodzą nam do głowy postaci takie jak Zbigniew Ścibor-Rylski "Motyl", Andrzej Romocki "Morro", Zbigniew Blichewicz "Szczerba", Stanisław Błaszczak "Róg", Jan Mazurkiewicz "Radosław" (choć on bardziej za Wolę i Czerniaków niż Starówkę, gdzie przez większość czasu leżał ranny), Karol J. Ziemski "Wachnowski", Lucjan Giżyński "Gozdawa", Franciszek Sobecki "Bończa", Jan Szypowski "Leśnik", Tadeusz Runge "Witold", Jan K. Andrzejewski "Jan", Gustaw Billewicz "Sosna", Ryszard Białous "Jerzy"... Każdy z nich udowodnił w Powstaniu, że jest świetnym dowódcą. Każdy z nich walczył na Starówce. Kiedy patrzymy na tych dowodzących poza Starówką, to pojawiają się Stanisław Steczkowski "Zagończyk", Franciszek E. Pfeiffer "Radwan", Stefan Mich "Kmita", Józef Zawiślak "Tunguz", Wacław Zagórski "Lech Grzybowski"... Znalezienie choćby paru nazwisk walczących poza Starówką przychodzi mi zdecydowanie trudniej... I teraz pytanie, z czego to wynika? Czy to faktycznie było tak, że na tym niewielkim skrawku Warszawy, na Starówce, zgromadziła się elita powstańczego dowództwa? A może jednak to legenda Starówki sprawiła, że ich zasługi ocenia się wyżej niż innych, choć niekoniecznie musieli być oni lepszymi dowódcami? Inaczej mówiąc, czy to oni uczynili Starówkę legendą, czy Starówka ich?