Dwight D. Eisenhower - żołnierz czy polityk?

[Albinos]

Słynny Ike, jedna z najlepiej rozpoznawalnych postaci II WŚ. Od roku 1944 naczelny dowódca wojsk alianckich w Europie. Późniejszy prezydent USA. Z jednej strony można uznać, że nie był wybitnym dowódcą. Jednak ma "na swoim koncie" kilka ważnych decyzji, wystarczy wspomnieć o podjęciu decyzji o lądowaniu w Normandii czy też błyskawicznej reakcji na niemiecką kontrofensywę w Ardenach. Czy jednak mimo to nie zasługuje bardziej na miano "polityka". W końcu przez sporą część wojny, a właściwie już od 1943 roku musiał dbać o to, aby wśród koalicjantów nie doszło do niepotrzebnych utarczek. Udawało mu się to nienajgorzej. Jak oceniacie go z perspektywy lat. Sprawny polityk czy porządny żołnierz, a może jeszcze inaczej?

[DolleyMadison]

Według mnie lepszy żołnierz niż prezydent. Aczkolwiek na fotelu prezydenckim z ramienia swojej partii bardzo chętnie widzieliby go zarówno Demokraci, jak i Republikanie, wybrał tych drugich. Dość popularna postać wśród Amerykanów.

Prezydent, powiedzmy, nie jakiś wybitny, można by rzec dość przeciętny (albo nieco lepszy przeciętny).

Dla mnie dobrym opisem jego postawy są słowa wypowiedziane do żony: Dla mnie jest i będzie najważniejszy kraj, ty jesteś na drugim miejscu.

Zaznaczam: lepszy żołnierz niż prezydent, nie lepszy dowódca niż prezydent.

DolleyMadison

[Andreas]

Wielkorotnie krytykowany przez komunistyczną propagandę, jako niezasługujacy na swe stanowisko, w PKF pokazany jako okupant Francji, a jaki naprawdę był Ike?Na pewno nie był takim, jakim go pokazano w bloku wschodnim.

[mch90]

Na pewno, jeśli mówimy o latach piastowania przez niego fotelu prezydenckiego, był wytrawnym politykiem z bogatym doświadczeniem. Miał tego doświadczenia dość, by nie dać przestraszyć się komunistom i odparować ich ataki polityczne i militarne. Co ważne, nie ugiął się własnemu społeczeństwu i kongresowi rozpaczającemu pod koniec lat '50 z powodu rzekomej (a w rzeczywistości nie mającej poparcia w faktach) przewagi nuklearnej Sowietów.

Jako polityk był o tyle dobry podczas wojny, że świetnie łagodził napięcia brytyjsko-amerykańskie i jakoś zgrabnie starał się budować te wzajemne, trudne relacje. Choć początki były kiepskie- vide jego wyraźna porażka podczas konferencji w Casablance.

Jako dowódca wojskowy w moich oczach nie popisał się- moim zdaniem jego strategia szerokiego frontu była błędna i przyniosła więcej szkód niż pożytku.