Gotthard Heinrici

[Albinos]

Jeden z najmniej docenianych niemieckich generałów. Mimo swojego wielkiego talentu nie dorobił się buławy marszałkowskiej. Był jednym z najlepszych specjalistów od obrony w całej armii niemieckiej. Wielką sławę dał mu słynny ostrzał artyleryjski wzgórz Seelow. Jak oceniacie jego postawę, czy zasługiwał na stopień marszałka. Jakie inne przykłady jego sukcesów na polu bitwy znacie?

[Andreas]

Gotthard Heinrici jest,według mnie,dość kontrowersyjny.Ale nie ulega wątpliwości-zasługiwał na swój stopień.Jego umiejętne dowodzenie i wytrwałość w walce skutkowały-niestety jako dowódca Grupy Armii ''Wisła'' nie sprawdził się w walce,ponieważ tej walki nie było.Zastąpił go ktoś,kto miał dość małe pojęcie o dowodzeniu-Heinrich Himmler.Ostrzał wzgórz Seelow było naprawdę dobrym pomysłem.Heinrici jednak zamierzał wycofać żołnierzy-wiedział,że w Berlinie nie wygra,a tylko jego armia zostanie zmasakrowana-kolejna dobra cecha-nie wykonywał ślepo wszelkich rozkazów Fuhrera,tylko kierował się zdrowym rozsądkiem i zimną krwią.Przykładami jego umiejętności są walki na Białorusi,Lotwie oraz Litwie północnej w 1941. r. oraz w latach 1943-44.

[Albinos]

Do najlepszych przykładów jego geniuszu należy bez wątpienia obrona frontu od Rogaczewa aż do Orszy. Droga ta przecinała magistralę drogową Moskwa-Mińsk, już po bitwie pod Kurskiem. Miał do dyspozycji 10 dywizji, którymi musiał utrzymać linię o długości prawie 200 kilometrów. Chociaż Rosjanie atakowali 5 razy, używając kolejno 20-22, 30 i trzy razy po 36 dywizji (za każdym razem były to świeże jednostki), nie zdołali przebić się przez obronę Niemców. Za każdym razem atakowali o tej samej porze wspierani przez nawałę artyleryjską. Heinrici rozmieścił na najważniejszym, 20-kilometrowym, odcinku frontu 3,5 dywizji, pozostałe 6,5 broniło reszty frontu. Na jego sukces złożyły się trzy czynniki. Po pierwsze ułożył na odcinku rosyjskiego ataku swoje siły tak, że stosunek sił do przestrzeni był dla jego wojsk korzystny. Po drugie, skupił potężną grupę artylerii (380 dział) tak, że mogła osłaniać zagrożony sektor. I w końcu zawsze miał do dyspozycji trzy świeże bataliony. Gdy Rosjanie nacierali, on na tyłach miał te trzy bataliony gotowe w każdej chwili wejść do walki.

Heinrici wspominał później, że w ciągu trzech lat stosowania elastycznej obrony nie poniósł ani jednej klęski. Ogromną rolę odegrało w tym wycofywanie swoich wojsk przed każdym rosyjskim atakiem na co najmniej 2 kilometry w tył, mimo iż Hitler zdecydowanie zabraniał takich działań (mawiało się, że zasada "ani kroku w tył" była tak mocno wbijana oficerom do głów, że dowódcy batalionów bali się przesunąć wartę spod okna do drzwi).

Jeden z takich manewrów (bodajże najsłynniejszy, ten z Seelow) opisuje Ryan w "Ostatniej bitwie": "Pod osłoną nocy 15 kwietnia większość oddziałów Grupy Wisła cofnęła się na drugą linię, tak jak rozkazał Heinrici. Wystąpiły jednak trudności. Niektórzy oficerowie opuszczali pozycje pierwszej linii gorzko urażeni. Wydawało im sie, że to odwrót. Kilku dowódców poskarżyło się Heinriciemu. Chłodnym tonem zapytał jednego z protestujących generałów: -Czy w ogóle przyszło panu do głowy, że kiedy Rosjanie otworzą ogień, nic nie zostanie z pańskich ślicznych frontowych umocnień i z pańskich ludzi? Gdyby znalazł się pan w walcowni stali, nie wkładałby pan zapewne głowy pod młot hutniczy, prawda? Wyciągnąłby pan ją na czas. Dokładnie tak postępujemy."

Gotthard Heinrici jest,według mnie,dość kontrowersyjny.

Mógłbyś to rozwinąć?

Ale nie ulega wątpliwości-zasługiwał na swój stopień.

Ja bym poszedł nawet dalej, w mojej opinii Heinrici zasługiwał na feldmarszałka.

[mch90]

Heinrici był niewątpliwie wybitnym generałem, jednym z niewielu, którzy stanowczo zasłużyli sobie na buławę marszałkowską, a jej nie dostali. Choć, jak sądzę, Hitler szanował Heinriciego i doceniał jego umiejętności- wystarczy wspomnieć o jego awansach- na dowódcę 4. Armii (za prowadzenie działań obronnych pod Moskwą zimą 1941/42- działania ofensywne Armii Czerwonej przez to przebiegały o wiele wolniej, niżby to oczekiwał Stalin) i GA "Heinrici", broniącej linii Karpat. Ponadto, że Hitler doceniał swojego generała, potwierdza fakt, że to Heinrici był jednym z tych, ewakuowanych z kotła drogą lotniczą po operacji "Bagration" w lecie 1944.

Gen. Heinrici musiał wykorzystać swoje zdolności do prowadzenia defensywy już podczas operacji "Barbarossa", gdy od 12 września do 17 października 1941 roku zamykał i walczył o zamknięcie kotła kijowskiego. Mając do swojej dyspozycji 130 tys. żołnierzy, Heinrici musiał powstrzymywać zaciekle atakujących z kotła czerwonoarmistów- ponoć to były milionowe siły- i stawić opór nie mniejszym siłom Armii Czerwonej idącym z pomocą uwięzionym w okrążeniu. Heinrici i jego XXXXIII KA wytrzymali i wzięli do niewoli 665 tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej.

Po pierwsze ułożył na odcinku rosyjskiego ataku swoje siły tak, że stosunek sił do przestrzeni był dla jego wojsk korzystny. Po drugie, skupił potężną grupę artylerii (380 dział) tak, że mogła osłaniać zagrożony sektor. I w końcu zawsze miał do dyspozycji trzy świeże bataliony.

Można by tu jeszcze dodać ponoć doskonały wywiad Heinriciego, dzięki któremu mógł z wyprzedzeniem dowiadywać się o planowanych atakach na jego linii i zmianach na froncie.